Ik heb het koud. Iedereen heeft het steeds maar over de opwarming van de aarde, maar daar voel ik momenteel toch bitter weinig van. Als het dan toch warmer wordt, waarom voel ik dan de nood om mij ’s ochtends aan te kleden als een Eskimo? Hoewel, waarschijnlijk is het in een iglo nog warmer dan in ons appartement. Ik heb al spijt van de afspraak die ik met mijn vriend gemaakt heb: de verwarming mag pas aan als het uur veranderd is. Dus ik moet nog een paar dagen zien te overleven. Niet alleen ’s ochtends zie ik af, ook de avonden zijn geen pretje. Volgens mij sluipt er iemand elke dag mijn woonst binnen, en steekt die iemand mijn dekens in de diepvriezer. En haalt ze er dan uren later weer uit, net voor ik moet gaan slapen. Gewoon om mij te pesten. Gelukkig kan ik mij telkens warmen aan mijn vriend en aan het vooruitzicht van de volgende ochtend. Want van 7u28 tot 7u37… Dat zijn de leukste minuten van de dag.

Iedereen heeft een ochtendritueel. Sommige mensen timen alles, anderen willen een vaste volgorde in alles wat ze doen. Zo ben ik ook. Ik moet mij eerst wassen en dan pas mijn tanden poetsen. Ik mag er niet aan denken om eerst mijn tanden te poetsen, dat is gewoon niet logisch in mijn routine. Ik hou heel erg vast aan mijn volgorde. Om 6u56 gaat mijn eerste wekker af op mijn nachttafeltje. Vier minuten later gaat het signaal van mijn andere wekker, die op een tafel aan de andere kant van de kamer staat. Zo word ik gedwongen om recht te staan, dat helpt me om beter wakker te worden. Ik neem dat wekkertje mee terug naar bed, laat het nog twee keer afgaan, telkens met tien minuten tussen. Het gaat dus de laatste keer af om 7u20. Vijf minuten later klinkt het laatste alarm: mijn gsm. Als die begint te krijsen, weet ik dat ik écht moet opstaan. Ik zet mij recht, en staar nog een paar minuten om me heen om te wennen aan het idee “opstaan”. Dan rol ik uit bed en kruip ik twee meter verder, naar de badkamer. Daar staat mijn trouwste vriend op me te wachten: mijn klein elektrisch vuurtje. Ik rol me helemaal in een bolletje, leun tegen de deur van mijn badkamerkastje, en kruip dan negen minuten lang weg in mijn warme wereld. Pas daarna kan mijn dag echt beginnen. En tijdens die negen minuten mag ik niet gestoord worden, dat weet iedereen die mij een beetje kent. Die minuten zijn bepalend voor de rest van de dag. Misschien is het bijgeloof, maar dagen waarop ik om de een of andere reden niet voor mijn vuurtje kan zitten, lopen meestal niet goed af…

Dus dit is mijn actieplan om de koude dagen door te komen: ik sta mezelf toe om 15 minuten voor mijn vuurtje te zitten. Of 20. Of waarom niet meteen een half uur?! Drastische tijden vragen om drastische vuurtjesminuten. En de rest van de tijd zal ik moeten aftellen tot zaterdag, want dan mag de verwarming op. Die avond is toevallig ook onze housewarming party. Ik waarschuw iedereen die uitgenodigd is nu al: ik ga de verwarming zo hard zetten dat jullie denken dat jullie op een beachparty in Egypte zijn. Mwoehahaha!