Hallo liefste lezertjes! Het is momenteel zondagavond 23u, ik ben heel moe dus ik weet niet of ik nog iets zinnigs uit mijn toetsenbord ga krijgen. Het feit dat ik op de badkamer op de grond zit voor mijn vuurtje met een rustig muziekje op de achtergrond is ook niet echt optimaal voor mijn productiviteit. Maar de zondag dient om de week zamen te vatten, en dat is dan ook wat ik ga doen.  Dus hier gaan we, ondersteund door Roy Orbison die heel verdrietig is omdat het normaalgezien zijn trouwdag zou moeten zijn. Arme Roy. Zo veel pech.

Gehoord: We zullen beginnen met het meest vanzelfsprekende: het Songfestival! Een heel terechte winnaar vind ik. Wat een stevig nummer! En ok, het is een vrouw met een baard, maar who cares? Als je zo overtuigend een Bondlied uit je strot kan duwen, dan mag je voor mijn part drie hoofden, Rapunzelhaar en een buidel als een kangoeroe hebben. Het was over het algemeen een goeie show, met presentator Pilou als ludiek (en heet, my god) hoogtepunt. Nederland is pas tweede geëindigd, en dat is spijtig omdat ik altijd heb gezegd dat ik live in de zaal zou gaan kijken als het in een van de buurlanden, of in ons land natuurlijk, zou doorgaan. Maar wie weet, ik kan nog altijd de lotto winnen dit jaar, en dan trek ik volgend jaar in mei gewoon naar Oostenrijk. En dan blog ik live, beloofd.

Geroken: Natte jeans. Ken je dat, als je in de regen hebt gelopen met je jeansbroek en de pijpen zijn nat geworden van de plassen? En bij jeans geldt: als je pijpen nat worden, dan ben je gejost. Jeans heeft zo wat de eigenschap om dan het water naar boven te laten trekken, en voor je het weet zie je er uit alsof je in je broek gepist hebt. Natte jeans is dus wat ik geroken heb, en wel op zaterdagvoormiddag. Ik was ’s ochtends met een vriendin gaan ontbijten (decadent he, vorige week ook al!), en ik ging normaalgezien vanaf ’s middags samen met mijn ouders op een rommelmarkt staan. Zij stonden daar al van ’s ochtends vroeg, en ik zou hen dan vanaf 12u vervoegen om de plekken die leeggekocht waren te vullen met mijn eigen troep om te verkopen. Maar rond 11u kreeg ik telefoon van mijn papa, die zei dat het niet meer de moeite was om af te komen. De rommelmarkt was letterlijk in het water gevallen, de helft van de kraampjes hadden hun boeltje al gepakt en er kwamen ook geen mensen langs. Natuurlijk, ik kan ook wel leukere dingen bedenken om op zaterdagvoormiddag te doen dan in de plensende regen doorweekte spullen te gaan kopen. Heel spijtig, want ik had er wel hard naar uitgekeken. Op een rommelmarkt hangt altijd een heel chille sfeer, en als je er een paar uur zelf staat zie je de grappigste en vreemdste mensen passeren aan je kraampje. Maar ik keek er ook wel naar uit om een paar euro’s te verdienen, ik kan ze gebruiken voor een paar grote kosten die ik de komende weken ga moeten doen. Dus nu moet ik andere creatieve manieren bedenken. Ik hoop dat er ergens nog een doktersbriefje ligt dat ik nog bij de CM moet binnenbrengen.

Gevoeld: Vermoeidheid. Deze week had ik een drukke week op het werk, met een aantal vergaderingen waar ik normaalgezien niet bij moet zijn maar waar ik nu een paar collega’s moest vervangen. Gelukkig wordt het deze week wat rustiger. Denk ik, want de weken die het kalmst lijken te beginnen, eindigen altijd heel hectisch. We zien wel. Ik heb ook heel veel ontroering en liefde gevoeld voor mijn kat. Dat is altijd zo, elke dag, maar vandaag was het toch wel extreem. Terwijl ik deze namiddag tv lag te kijken in de zetel (Snooki & Jwoww marathon op MTV, zalig!) was ze op het dekentje op mijn benen gaan liggen. Toen ik moest gaan plassen, heb ik haar opgepakt om haar eventjes te verleggen. En terwijl ik dat deed, draaide het dekentje rond haar lijfje zodat ze stevig ingepakt zat, net als een nieuwgeboren baby. Het komende uur heb ik een stuk of 100 foto’s van haar gemaakt. Ik heb ze nog niet op de computer gezet, maar van zodra ik dat heb gedaan zal ik er een paar bloggen!

Geproefd: Een van de lekkerste taarten ooit. Een paar maanden geleden was ik op het verjaardagsfeestje van een van mijn vriendinnen, en ze had toen zelf Oreo-cheesecake met witte chocolade gemaakt. I know! Niet kwijlen op jullie toetsenbord aub, dat is niet goed voor de hardware. Ik vond die toen zo lekker, en ze had dat onthouden want toen ze zaterdag voor mijn deur stond om naar het Songfestival te komen kijken, had ze er eentje bij. Zo. Lekker. Ik heb ze gedeeld met al mijn gasten, maar ik had nog een groot stuk voor mijzelf overgelaten en dat heb ik deze namiddag opgegeten. Deze week heb ik eigenlijk echt gefret dat het geen naam heeft. Als mijn weegschaal foto’s zou kunnen tonen, zou er morgenvroeg ongeveer zoiets op komen denk ik…

Sorry aapje, ik probeer deze week beter mijn best te doen 😦

Gezien: Een nieuwe tv-aanrader; Splinternet. Elke weekavond op 2BE. Het duurt maar een kwartiertje, maar in die vijftien minuten worden mijn interesses en generatie ongeveer perfect samengevat. Ik had alle afleveringen opgenomen, en ik heb ze eergisteren in één grote binge bekeken. Gelachen dat ik heb. En echt luidop he, niet zo lachen in jezelf maar intussen doodserieus voor je uit staren. Zoiets is echt nog nooit op tv geweest, en ik vind het geweldig dat het er eindelijk is. Het is tenslotte al 2014 he mannekes. O, wat ik ook nog gezien heb is heel veel Pinterest-borden. Ik heb zaterdag een Pinterest-cursus gekregen van een vriendin (de Oreo-vriendin), omdat ik écht niet snapte wat dat was. Ik begreep het nut niet, en ik wist niet hoe ik er mee moest werken. En omdat ik haar een paar weken geleden een snelcursus Twitter en Facebook gegeven heb, kreeg ik er nu eentje in de plaats. Dus nu ben ik volledig mee met mijn tijd, en heb ik ook een Pinterestpagina. Veel staat er nog niet op, ik moet mij er eens echt een uurtje mee bezighouden denk ik, maar het is een begin.

En nu is het tijd om te gaan slapen, Roy is uitgezongen en Het Vriendje komt als een verdronken soepkip uit bad gekropen. Maar wel een heel lieve soepkip ❤

Tot snel!

Xo

Bron foto aapje