’t Is al dinsdag begot, en pas nu komt de Zamenvattende Zondag online. Maar ik heb wel een geldig excuus: gisteren (maandag dus) zat ik ziek thuis. En als ik ziek thuis zit, heb ik geen zin om grappig/creatief/literair te zijn. Dan wil ik alleen maar onder mijn dekentje liggen en mij wentelen in zelfmedelijden. En o boy, dat heb ik gedaan. Maar vandaag ben ik er alweer helemaal bovenop, en kan de vorige week zamengevat worden. Hierrrr gaan we (uit te spreken op de “here’s Johnny”-manier. The Shining niet gezien? Shame on you!).

Gevoeld: Een beetje ontspanning, op zaterdag. Ik had een gelaatsverzorging + make-up-sessie geboekt met een Bongobon die ik voor mijn verjaardag gekregen had van een vriendin. De gelaatsverzorging duurde maar een kwartier, en de rest van het uur zorgde de mevrouw ervoor dat ik er ’s avonds toch een béétje deftig zou uitzien op het trouwfeest waar we naartoe moesten. Toen ik buiten wandelde zag ik er niet echt uit als een gast van een trouwfeest, maar eerder als iemand die geboekt kan worden om de vrijgezellenfuif van de venten op te leuken. Ik heb dus de helft meteen terug van mijn gezicht gehaald, en als bij wonder zag ik er opeens wel goed uit. Dit is dus de ultieme formule voor mooie make-up: schmink uzelf als een ordinaire goedkope stripper + haal de helft er weer af = ready to go! Doe geen moeite om hier een patent op te nemen, dat heb ik zelf al lang gedaan.

Geroken: Bbq, overal. Wat een verschil met de vorige Zamenvattende Zondag, toen ik nog schreef over natte jeans en een afgeschafte rommelmarkt. Voor de rommelmarkt krijg ik trouwens een herkansing, want mijn ouders staan volgende week donderdag (feestdag = vrije dag = omg-omg-omg-omg-omg) opnieuw op een rommelmarkt en ik mag er weer bij komen staan met mijn hoopje brol. Dit roept twee vragen op. 1: Zie ik het zitten om op een feestdag vroeg op te staan, zelfs nog vroeger dan op een normale werkdag? 2: Hoeveel rommel hebben mijn ouders wel eigenlijk in godsnaam?

Gezien: De seizoensfinale van True Detective. Mannekes, was me dat even retespannend?! We hebben de laatste twee afleveringen na elkaar gezien, en tijdens het laatste half uur had ik heel de tijd het gevoel dat ik moest kotsen van de spanning. Misschien was ik dan ook al een beetje ziek aan het worden, dat kan het ook geweest zijn. Maar volgens mij was het gewoon omdat het zoooo spooky en mysterieus en verrassend en nog veel bijvoeglijke naamwoorden was. Ik raad iedereen aan om de reeks te kopen van zodra ze beschikbaar is half juni. Wij hebben ze kunnen zien omdat ik een paar weken geleden de marathon op Prime had opgenomen, maar ik denk dat Telenet intussen de rechten al niet meer heeft. Wat ik niét heb gezien, is The Voice. We kijken normaalgezien elke week samen met vrienden op zondag, maar deze week lukte het niet omdat ik bij mijn ouders misbruik ging maken van hun tuin+bbq. Volgende week is het de finale, en dan wou ik rechtstreeks kijken maar dat lukt ook al niet wegens agenda-problemen. ’t Is toch godgeklaagd. Dus ik ga proberen om nergens te lezen/horen/zien wie de winnaar wordt, dat wordt dus een onbegonnen zaak. Maar ik vind het niet zo heel erg, want ik vind het maar een matig seizoen. De optredens zijn goed, maar niet amai-nu-ben-ik-van-mijn-sokken-geblazen-goed. Behalve misschien de optredens van Dunja. Laat Dunja maar winnen. (Ik wist niet goed hoe je haar naam schrijft. Dunja? Dunya? Doenja? Maar ik durf het niet te googlen, omdat ik dan misschien lees wie er vorige week is afgevallen. Damn you internet!)

Geproefd: De eerste bbq van het jaar. Het was nogal een spontane bbq, waar ik om 16u nog boodschappen voor moest doen. Op een zondag. Gelukkig is er niet ver van ons een Carrefourtje dat op zondag open is tot 17u, maar toen ik daar aankwam was ik duidelijk niet de enige die nog last-minute plannen had. De vleestoog was gewoon compleet geplunderd. Dus ik heb genomen wat ik nog kon vinden, en dat bleek uiteindelijk nog veel te veel te zijn. Duidelijk een geval van dat spreekwoord met ogen die groter zijn dan een maag. Ik heb spijtig genoeg geen foto van de geplunderde vleestoog, ik besefte pas toen ik buiten stond dat ik er eentje had moeten nemen, maar terug naar binnen gaan was net een stap te ver. Ik doe veel voor dat blogske hier, maar er zijn grenzen, en mijn grens ligt bij spontane fotografie van een koeltoog. (Niet waar hoor, ik had gewoon mijn fototoestel niet mee, anders had ik er zeker 300 getrokken.) Maar ik heb wel een foto van iets anders. Iets glorieus, iets wat zo welkom was op de nacht tussen zaterdag en zondag, op het trouwfeest, moegedanst, om 2u30.

Kaas is nog nooit zo welkom geweest. Hoewel, kaas is altijd welkom. Mmmm kaas.

Gehoord: Ik heb het winnend songfestivalnummer (RIIIIIIISE LIKE A PHOENIX) gedownload en op mijn iPod gezet zodat ik het kan meekwelen zoveel ik wil. Ik ken het intussen al helemaal vanbuiten, en kan het al heel dramatisch en met veel inleving meezingen. Dus de “gehoord” van deze week is opgedragen aan Het Vriendje, vrienden, en iedereen die zich in een straal van 50 meter rond mij bevindt en dit moet aanhoren. Maar ik draag het vooral op aan mijn buren. Sorry buren. Ik zou willen zeggen dat ik het nooit meer zal doen maar dan zou ik liegen.

Ziezo, klaar! En nu zal het voor ik het weet wééral Zamenvattende Zondag zijn. Time flies when you’re having fun.

Xo