Belangrijk nieuws! Ik ben er na lang sukkelen en prutsen in geslaagd om een Facebookpagina te maken voor Voskosmos. Ik ben van plan om er regelmatig foto’s, statussen en links naar leuke dingen te zetten, dus liken die handel! Jippie! En nu terug naar onze reguliere programmering…

De zon schijnt, het is een prachtige zaterdagnamiddag, de perfecte gelegenheid om ergens gezellig op een terrasje te zitten. Ik lig hier in mijn onderbroek in de zetel omringd door lege kommetjes waar daarnet nog muesli in zat en afstandsbedieningen. Het Vriendje zit al sinds woensdagavond op Pukkelpop en komt morgen (terwijl jullie dit lezen dus) pas terug. En dus leef ik al sinds woensdagavond als een kluizenaar die alleen buitenkomt om te gaan werken. En gisteravond ben ik bij mijn ouders gaan eten, maar dat is het zo wat. De voorbije dagen had ik alleen maar het gezelschap van mijn kat en de Kardashians. Ik besef goed genoeg dat de zomervakantie bijna afgelopen is en dat het dus binnen een week een pak drukker wordt. Opnieuw naar de zumba, drukker op de wegen, drukker op het werk. Dus heb ik een paar dagen bewust genoten van de rust, en dat was zalig. Maar kom, genoeg over niks doen, ik heb de afgelopen weken ook genoeg gedaan om weer een paar paragrafen te vullen. Let’s go!

Gevoeld: Motivatie! Ik volg al heel lang de blog van De Groene Meisjes (Jamie en Merel). Merel heeft zich de laatste maanden gewaagd aan Start To Run, en houdt dit ongelofelijk goed vol. Ik heb in het verleden ook al een paar keer een loopprogramma geprobeerd maar nooit volgehouden. Ik gaf op van zodra het een beetje moeilijker werd, was niet echt gemotiveerd en geloofde niet dat ik het kon. Door het succesverhaal van Merel kreeg ik opeens zin om er zelf ook weer in te vliegen. Nu, die motivatie kwam opzetten op een woensdag. En normaalgezien zou ik mijn start dan uitgesteld hebben tot maandag, want alle nieuwe projecten moeten starten op een maandag. Duh. Maar omdat ik wist dat ik sowieso op een paar dagen tijd alle motivatie kon verliezen, vloog ik er meteen in.

Ik deed de eerste les vorige week woensdagavond, en de volgende twee op vrijdag en zondag. Gisteren rondde ik les 5 af, en morgen moet ik les 6 overwinnen. En ik leef nog. Ik had nooit gedacht dat ik één minuut zou kunnen lopen, en nu kan ik er zelfs al drie. Met veel moeite en een heel rode kop, maar toch. Ik stuur ook elke keer een bewijs-foto naar mijn vriendinnen op Whatsapp, zodat zij mij kunnen onder mijn voeten geven als ik niet ga. En als ze die foto’s ooit verspreiden, dan zal ik hen moeten vermoorden. ’t Is maar dat ze het weten ❤

Gehoord: Vorige keer had ik het over Serial, de podcast over een moordzaak waarin getwijfeld wordt of de “dader” niet onterecht veroordeeld werd. Ik heb intussen de laatste aflevering gehoord. Nadien ging ik op zoek op Google naar meer achtergrondinformatie (dat had ik voordien niet gedurfd uit angst voor spoilers), en toen pas ontdekte ik dat het gebaseerd is op een échte zaak. Dus alle getuigenissen, alle interviews, alle bevindingen,… Allemaal echt! Ik viel bijna van mijn stoel. Ze zijn blijkbaar momenteel bezig met een tweede seizoen, ik ben benieuwd of ze hun succes nog gaan kunnen evenaren. Intussen ben ik aan een nieuwe podcast begonnen: Welcome to Night Vale, een fictief en hilarisch nieuwsbulletin over het horrorstadje Night Vale. Als je houdt van een Stephen King-sfeertje én goed lachen, dan is dit echt een aanrader. Ik weet dat het raar klinkt, maar probeer het toch maar eens. Het is niet voor niets een van de meest gedownloade podcasts ooit.

Gezien: Over tweede seizoenen van succesreeksen gesproken, wij begonnen deze week naar True Detective te kijken. Zoals jullie wel weten, vond ik de eerste reeks van True Detective het beste dat ik ooit heb gezien op tv. En ik vind dat nog altijd. Ik weet niet hoe iets dat ooit zal kunnen evenaren of overtreffen. Dus ik was wel wat bang voor het tweede seizoen. En mijn angst bleek gegrond te zijn. We hebben de eerste twee afleveringen meteen na elkaar gezien en ik verstond er geen jota van. Ik weet zelfs niet of ik het ga snappen als ik ze nog eens zie. Heel spijtig vind ik het. Waar het verwarrende gepraat van Matthew McConaughey vorige keer nog bij de sfeer paste, zijn de dialogen nu gewoon volledig van de pot gerukt. “Never do anything out of hunger. Not even eating.” WAT? Ik ga zeker nog naar de rest van de reeks kijken, maar het zal toch met heel veel heimwee naar de vorige reeks zijn.

We keken ook eindelijk naar het einde van The Missing, wat gelukkig wel aan de verwachtingen voldeed. Een heel verrassend einde dat ons op het puntje van de zetel deed zitten. Ik weet dat ze hier ook een tweede seizoen van aan het maken zijn, maar ik weet niet of ze gaan voortgaan met hetzelfde verhaal of gewoon van nul gaan beginnen. Oh, en hebben jullie deze week naar Met 4 in Bed gekeken? Hoe grappig was de ontvangst in de eerste aflevering, die vrouw die als een drilsergeant en tien meter voor haar gasten naar de kamers vloog? Ze hebben dat erna nog zo vaak herhaald, en het blééf gewoon grappig.

Geroken: Verschrikkelijke stank aan het station van Brussel-Zuid. Vorig weekend gingen we nog eens naar de Zuidfoor, en toen we van het station naar de kermis stapten liet Brussel zich van haar lelijkste kant zien. Hoewel het niet de schuld was van Brussel, maar eerder van slordige marktkramers en hun klanten. Blijkbaar was er een paar uur voordien een markt met groenten en fruit geweest, en het leek wel alsof ze hun overschot gewoon hadden rondgestrooid op straat. Stinken dat dat deed! Ik heb goeie vrienden die in het centrum van Brussel wonen, en zij praten regelmatig over hoe vuil hun geliefde stad is.

Ik rook ook de zalig zilte geur van onze Belgische kust. Ik ging een dagje naar Oostende met een vriendin. Het was een perfecte dag voor een bezoekje aan de zee. Ik had heel veel spijt dat ik geen zwemkleren aanhad, als we daar ergens op hotel hadden gezeten en niet terug op de trein moesten gaan zitten een uur later had ik sowieso met kleren en al gaan zwemmen. Er waren heel veel mensen aan het zwemmen en ik was stikjaloers. Ik zag ook voor de eerste keer het kunstwerk van Arne Quinze op de dijk. Dit plekje stond onlangs nog op nummer 2 in de lijst van lelijkste plekken van België. Ik weet niet wat ik er zelf van vind…

Geproefd: Ik deed deze week iets wat ik nog nooit gedaan had: ik maakte confituur. Zonder geraffineerde suiker én met chiazaadjes. Het was zo’n simpel succes dat ik er zelfs een volledige blogpost aan wijdde.

Het was wel ongeveer het enige succesvolle dat ik de afgelopen weken deed in de keuken. Ik heb totaal geen kook-motivatie dus we gingen regelmatig spontaan op restaurant. Het Vriendje kwam zelfs eens ’s middags mee warm eten op mijn werk zodat ik ’s avonds niet meer zou moeten koken. Gelukkig wonen we niet in de jaren ’50 of hij had mij al lang buitengesmeten. Als er iemand tips heeft voor snelle en gezonde maaltijden, die zijn zeker welkom in de comments! En o ja, er mag geen suiker inzitten 🙂 Ik deed wel al wat inspiratie op bij Kathleen, haar fish&chips zien er simpel maar superlekker uit.

En nu is het tijd om mij klaar te maken om mijzelf te herintroduceren in het echte leven. Vanavond ga ik een film kijken bij een vriendin, morgen brunchen en dan in de namiddag voor de laatste keer naar de kermis. Oh ja, nog een laatste aankondiging: vanaf woensdag komt er een leuke nieuwe rubriek! Dus kom dan zeker nog eens kijken. En als je een reminder nodig hebt: ik zal er ook naar linken op de Facebookpagina. Allé, ’t is maar dat ge het weet he. Wink wink.

Geniet van de laatste rustige week!

XO

 

Bron foto Dawson