O lordy lordy het is weer tijd voor een Luiewijvenblog. De negende al. It’s a christmas miracle! En weten jullie wat ook een christmas miracle is? Mijn haar. Ik weet dat het onbeleefd is om te stoefen maar mijn haar ligt vandaag echt bangelijk goed. Omdat dat bijna nooit het geval is, mag ik er wel eens over opscheppen. En het is letterlijk een geval van I woke up like this. Ik had mijn haar gisteren in een losse dot gestoken om naar de zumba te gaan, en toen ik vanochtend wakker werd was het getransformeerd in de beste messy bun die ooit op aarde heeft bestaan. Ok dat is misschien een beetje overdreven, maar ’t is toch echt geslaagd. Zit ik hier nu trouwens echt over messy buns te praten? Chance dat ik te dik ben voor superskinny broeken, want anders zou mijn hipster-alarm weer tilt slaan. Misschien is het tijd om over te gaan tot de orde van de dag, voor ik begin te praten over polaroids en bio moestuinen.

• Nog een andere guilty pleasure van mij (buiten mijn haar niet kammen ‘s morgens): schetenhumor. En dit verhaal over een per-ongeluk-protje op een eerste date is een van de bovenste plank.

• Weten jullie op wie ik stiekem een beetje verliefd ben? Hoewel, er is niets stiekem aan, heel de wereld mag het weten. Op Paul Rudd. Mike (aka Crap Bag) in Friends, Pete in Knocked Up, Peter in I Love You Man, Danny in Role Models,… Hij speelt in elke serie en film ongeveer hetzelfde personage, maar van mij mag hij dat blijven doen tot in het einde der tijden. En hij is niet alleen knap, schattig, lief, sympathiek, grappig, hij kan ook nog eens geweldig dansen. Ahem.

• Lazen jullie vroeger ook de Kippenvel-boeken?! Ik zeker wel, en ik herinner er mij nog twee heel levendig. Eentje ging over een groep jongeren die polaroids (nu ben ik hier toch met mijn polaroids) namen van elkaar en merkten dat sommige dingen niet op de foto verschenen. En die dingen gingen dan nadien toevallig dood! En dan was er nog een verhaal waar ik bijna niets meer van weet, behalve dat het eindigde met de geest van een vrouw achter een bureau in een klaslokaal. Ik moet alweer bijna in mijn broek plassen als er terug aan denk. Waarover zouden deze boeken nu gaan, als ze gericht zouden zijn op ons, de millenials (wat een kutwoord ook)? Dit artikel heeft er een hilarisch antwoord op.

• Ik heb tijdens de kerstvakantie nog niet al te veel gepland. Ik wil de dingen gewoon op mij laten afkomen en niet bang worden van mijn volgepropte agenda. Maar ik heb toch een to-do-lijstje gemaakt, met daarop een paar kleine dingen die ik op mijn eigen tempo kan doen maar die toch in orde moeten gebracht worden. Eén van die dingen is het uitkuisen van onze kleerkast die op de badkamer staat. Vroeger was die perfect ingedeeld, en namen mijn sportkleren maar een kleine lade in beslag. Maar dit jaar heb ik mij volledig laten gaan in het bijkopen van zogenaamde ‘active wear’, en ik krijg die kleine lade bijna niet meer dicht. Tijdens het opkuisen kan ik dit clipje opzetten op de achtergrond.

• Een kip in een rolstoel en een otterbaby. Geen verdere uitleg nodig. *smelt*

• The Oatmeal kwam onlangs met een ingenieus idee dat echt wel een verschil zou kunnen maken als het wat meer verspreid en bekend zou worden. Het is heel simpel: geef je binnenhuiskat een oranje accessoire. Als je dan buiten op straat een kat ziet lopen met iets oranje rond haar nek, dan weet je zeker dat ze ontsnapt is en dat iemand haar op dat moment zoekt. Ik heb zelf ook al veel momenten gehad waarop ik een hond of kat wat verloren zag lopen, maar niet wist of het beestje écht kwijt was of gewoon een buitendier was. Dat oranje detail zou dat wat duidelijker maken. En omdat het nu eenmaal The Oatmeal is, hoort hier een typische comic bij.

• Dingen die iedereen doet zonder het te beseffen. Ja, ja, zo hard ja. Vooral voor tv eten en pas aan je eten eten kunnen beginnen als je een perfect programma hebt gevonden om op te zetten. En je haasten op het zebrapad als iemand stopt om je te laten oversteken. Ja, ja, ja. En hier nog een gelijkaardig lijstje!

• Op 1 januari zijn Het Vriendje en ik 7 jaar samen, en gisteren was het exact 13 jaar geleden dat we elkaar leerden kennen. Ik krijg na al die tijd nog vlinders in mijn buik voor hem, maar we hebben natuurlijk ook onze eigen gewoontes en routines gecreëerd. Niet elke dag moet zot zijn. Soms is in onze joggingbroek vredig naast elkaar zitten, terwijl hij muziek luistert en ik door mijn Twitterfeed scroll, al genoeg. En dan is af en toe eens een binnenpretje delen met elkaar of een kneepje in elkaars hand genoeg om te weten dat het nog goed zit. Deze illustraties zijn een perfect voorbeeld daarvan.

• Ik merk dat er heel veel Buzzfeed-links zijn deze keer. Sorry hiervoor, maar Buzzfeed is nu eenmaal een bodemloze put van entertainment. Om het goed te maken een filmpje over een kat die teruggevonden tijdens een interview. Misschien moeten jullie er wel een beetje van wenen. Alweer, mijn excuses.

Tot snel, luie wijven en venten!

XO