Er is geen tijd voor een inleiding. Ik ben hier een maand lang vreselijk afwezig geweest, dus we hebben genoeg om over te zeveren hieronder. We vliegen er dus gewoon meteen in. GOOO!

Geroken: Een week lang bijna niets. Vorig weekend werd ik ziek en ik moest drie dagen thuisblijven van het werk om uit te zieken. Mijn dokter is iemand die heel weinig ziektedagen schrijft, dus ik was nogal geschrokken toen ze mij opeens drie dagen gaf. Maar ik heb ze uiteindelijk toch echt wel nodig gehad. Vorige donderdag moest ik weer gaan werken en ik heb nog de hele dag lopen snotteren en hoesten. Vandaag is de eerste dag dat ik weer kan ademen door mijn neus, halleluja de heer zij geprezen. En ik heb maar drie vieze rochel-hoestbuien gehad.

Het lastigste van heel die zieke week is dat ik nu volledig uit mijn ritme ben met Start 2 Run. Zoals jullie weten ben ik een tijdje geleden beginnen lopen met ons Evy en ik had mijzelf uitgedaagd om voor het jaar om was mijn 30^ste en laatste les te lopen. Tot nu toe kwam dat perfect uit en was mijn laatste les ingepland op een paar dagen voor het einde van het jaar. Nu ben ik vier keer niet kunnen gaan en komt mijn uitdaging dus in het gedrang. Ik zou het nog wel kunnen halen als ik vijf keer per week zou gaan, maar dat vind ik ook te veel van het goede. Ik heb geen zin om een blessure op te doen alleen maar omdat ik mijzelf die uitdaging heb aangedaan. Ik had het hier een paar dagen geleden over met de BFF en zij zei dat ik het anders moest zien, en dat ik moest proberen om de lessen te halen voor het einde van mijn vakantie. En aangezien mijn vakantie duurt tot 10 januari geeft dat mij wat meer speling. Dus misschien moet ik haar theorie maar volgen!

Geproefd: Ik heb tijdens mijn zieke week een nieuwe regel ingevoerd, en ik had dat beter niet gedaan. Ik vond dat ik mocht eten wat ik wou, en dat ik mij tijdens mijn ziek zijn niet moest houden aan mijn suikerloos bestaan. De eerste dagen had ik totaal geen eetlust dus was dat geen probleem, maar sinds ik terug zin kreeg in eten is het hek helemaal van de dam. Ik heb sinds woensdagmiddag al boterhammen met choco gegeten, twee vanillewafels, een kinderchocolade-reepje, een half chocolade ventje, een madeleineke, een stuk appeltaart, en drie mini-dessertjes bij een tas thee. En o ja, ik heb al ongeveer 10 tassen thee met véél suiker gedronken. No bueno. En ’t is niet dat ik mij nu goed voel. Ik voel mij echt degoutant. En teleurgesteld in mijn eigen wilskracht. De laatste boterhammen met choco waren ook niet omdat ik er zin had, maar eerder omdat het kon. En ze hebben ook niet echt gesmaakt. Ik hoop dat ik mij nog een heel klein beetje kan herpakken de komende weken maar de feestdagen zullen het zeker niet gemakkelijker maken. Het enige voordeel is dat het mij wel heeft laten inzien dat ik mij fysiek véél beter voel als ik geen suiker eet. Ik dacht altijd dat ik niet echt een verschil voelde, maar nu ik een paar dagen wel weer suiker heb gegeten voel ik heel fel het verschil.

Gehoord: Hollands! Nooooooooooou! Een paar weken geleden trokken we weer naar ons geliefde Nederland om er een weekend in een vakantiehuisje te gaan relaxen. Normaalgezien lukt het ons om daar volledig te ontsnappen aan de buitenwereld, maar deze keer werd ons weekend een beetje getekend door het terreurniveau dat in de hoogte ging. We volgden de verschillende journaals, ik keek regelmatig mijn mails van het werk na om te checken of ik na het weekend naar het werk kon/mocht komen,… Ik was tot dan ook echt niet bang geweest van de hele terreurdreiging. Misschien een beetje vreemd, omdat ik van zoveel andere dingen wel buiten proportie bang ben, maar dit kon ik echt goed relativeren. Tot dat weekend dus. Er kwam zo’n overvloed aan informatie op ons af, en na een paar uur zat mijn hoofd zo vol dat ik er zelfs niet van kon slapen. Dus het was niet zo’n ontspannend weekend als anders. Maar kijk, dat is reden te meer om snel nog eens terug te gaan voor een herkansing! We lieten het wel niet volledig aan ons hart komen. We gingen zwemmen, winkelen in mijn favoriete winkel in heel de wereld (de Jumbo) en gingen een hartige pannenkoek eten.

De maandag erop hadden we allebei vakantie en gingen we naar Planckendael. Omdat het een weekdag was en het niet bepaald stralend weer was, waren we er bijna alleen. Zalig was dat. De dieren leken wel meer ontspannen omdat er geen honderden mensen naar hen stonden te kijken, en kwamen echt dichtbij. We konden alles goed zien en moesten ons nergens haasten. Én Het Vriendje heeft eeeindelijk een secretarisvogel gezien. Dat is ook zijn totem van de scouts, en het beest was de vorige keren nergens te bespeuren.

Gezien: De laatste maanden zitten we echt in een film-flow, en I like it. Ik ga heel graag naar de cinema, ik kan dan veel meer opgaan in een goeie film. Sinds de vorige Zamenvattende Zondag keken we naar drie Bond-films; de nieuwe, die trouwens héél goed is, Casino Royal en Quantum of Solace. We keken ook naar Edge of Tomorrow, een heel goeie film met een interessant plot. En je kan Tom Cruise verschillende keren zien sterven, en wat is er leuker dan dat? En welke waren er nog? O ja, The Theory of Everything, die gaat over het leven van Stephen Hawking. Eddie Redmayne acteert héél indrukwekkend en transformeert zichzelf bijna in Hawking, wat cool is om te zien. Maar voor de rest een beetje saai. En dan was er nog The Guardians of the Galaxy, die ik al gezien had maar Het Vriendje nog niet. En uiteraard keek ik tijdens mijn ziektemarathon ook meer tv dan gemiddeld. Ik was zo dankbaar voor het bestaan van Netflix! Ik keek Orange is the New Black en New Girl uit, en begon aan Bates Motel en How I Met Your Mother. Er staat wel maar één seizoen van Bates Motel op Netflix en da’s zonde. Er zijn in de VS al drie seizoenen uit, dus ik hoop dat we de andere seizoenen ook snel ergens kunnen zien. De serie gaat over de jonge jaren van Norman Bates, die we nog kennen als hoofdpersonage van Psycho. Ik wil niets verraden voor de mensen die Psycho nog niet gezien hebben, maar in Bates Motel zien we hoe het zo ver is kunnen komen met Norman en zijn moeder Norma. Supergoed geacteerd en heel spannend, hoewel ik het nóg griezeliger had verwacht.

Gevoeld: De voorbije weken zijn niet echt positief geweest voor mij of mijn portemonnee. Mijn auto is ten dode opgeschreven, ik heb een paar tandartsafspraken die mij blut gaan maken, en ik heb meer dan ik wou ziek in de zetel liggen ademen door mijn mond (bah). Mijn loopschema viel in het water en ik viel zelf bijna volledig in een pot suiker/schuldgevoel. En ik heb ook echt nood aan vakantie, mijn lijf en mijn ziel voelen het. Maar ik voel de kerstsfeer opkomen en ik ga er mij dit jaar echt in onderdompelen! We kregen al leuke cadeautjes van Sinterklaas, de vakantie komt eraan, er staan een paar (maar niet te veel want da’s ook niet goed) uitstapjes in mijn agenda gepland,… Daarnet hebben we de kerstboom gezet en hebben we het huis versierd. De boom staat nu al ongeveer twee uur recht, en Poes heeft hem nog niet aangevallen. It’s a christmas miracle!

En nu is het tijd om een boterham te eten. Met kaas, niet met choco 🙂 Tot snel! XO