O lordy lordy het is weer tijd voor een Luiewijvenblog. De negende al. It’s a christmas miracle! En weten jullie wat ook een christmas miracle is? Mijn haar. Ik weet dat het onbeleefd is om te stoefen maar mijn haar ligt vandaag echt bangelijk goed. Omdat dat bijna nooit het geval is, mag ik er wel eens over opscheppen. En het is letterlijk een geval van I woke up like this. Ik had mijn haar gisteren in een losse dot gestoken om naar de zumba te gaan, en toen ik vanochtend wakker werd was het getransformeerd in de beste messy bun die ooit op aarde heeft bestaan. Ok dat is misschien een beetje overdreven, maar ’t is toch echt geslaagd. Zit ik hier nu trouwens echt over messy buns te praten? Chance dat ik te dik ben voor superskinny broeken, want anders zou mijn hipster-alarm weer tilt slaan. Misschien is het tijd om over te gaan tot de orde van de dag, voor ik begin te praten over polaroids en bio moestuinen.

• Nog een andere guilty pleasure van mij (buiten mijn haar niet kammen ‘s morgens): schetenhumor. En dit verhaal over een per-ongeluk-protje op een eerste date is een van de bovenste plank.

• Weten jullie op wie ik stiekem een beetje verliefd ben? Hoewel, er is niets stiekem aan, heel de wereld mag het weten. Op Paul Rudd. Mike (aka Crap Bag) in Friends, Pete in Knocked Up, Peter in I Love You Man, Danny in Role Models,… Hij speelt in elke serie en film ongeveer hetzelfde personage, maar van mij mag hij dat blijven doen tot in het einde der tijden. En hij is niet alleen knap, schattig, lief, sympathiek, grappig, hij kan ook nog eens geweldig dansen. Ahem.

• Lazen jullie vroeger ook de Kippenvel-boeken?! Ik zeker wel, en ik herinner er mij nog twee heel levendig. Eentje ging over een groep jongeren die polaroids (nu ben ik hier toch met mijn polaroids) namen van elkaar en merkten dat sommige dingen niet op de foto verschenen. En die dingen gingen dan nadien toevallig dood! En dan was er nog een verhaal waar ik bijna niets meer van weet, behalve dat het eindigde met de geest van een vrouw achter een bureau in een klaslokaal. Ik moet alweer bijna in mijn broek plassen als er terug aan denk. Waarover zouden deze boeken nu gaan, als ze gericht zouden zijn op ons, de millenials (wat een kutwoord ook)? Dit artikel heeft er een hilarisch antwoord op.

• Ik heb tijdens de kerstvakantie nog niet al te veel gepland. Ik wil de dingen gewoon op mij laten afkomen en niet bang worden van mijn volgepropte agenda. Maar ik heb toch een to-do-lijstje gemaakt, met daarop een paar kleine dingen die ik op mijn eigen tempo kan doen maar die toch in orde moeten gebracht worden. Eén van die dingen is het uitkuisen van onze kleerkast die op de badkamer staat. Vroeger was die perfect ingedeeld, en namen mijn sportkleren maar een kleine lade in beslag. Maar dit jaar heb ik mij volledig laten gaan in het bijkopen van zogenaamde ‘active wear’, en ik krijg die kleine lade bijna niet meer dicht. Tijdens het opkuisen kan ik dit clipje opzetten op de achtergrond.

• Een kip in een rolstoel en een otterbaby. Geen verdere uitleg nodig. *smelt*

• The Oatmeal kwam onlangs met een ingenieus idee dat echt wel een verschil zou kunnen maken als het wat meer verspreid en bekend zou worden. Het is heel simpel: geef je binnenhuiskat een oranje accessoire. Als je dan buiten op straat een kat ziet lopen met iets oranje rond haar nek, dan weet je zeker dat ze ontsnapt is en dat iemand haar op dat moment zoekt. Ik heb zelf ook al veel momenten gehad waarop ik een hond of kat wat verloren zag lopen, maar niet wist of het beestje écht kwijt was of gewoon een buitendier was. Dat oranje detail zou dat wat duidelijker maken. En omdat het nu eenmaal The Oatmeal is, hoort hier een typische comic bij.

• Dingen die iedereen doet zonder het te beseffen. Ja, ja, zo hard ja. Vooral voor tv eten en pas aan je eten eten kunnen beginnen als je een perfect programma hebt gevonden om op te zetten. En je haasten op het zebrapad als iemand stopt om je te laten oversteken. Ja, ja, ja. En hier nog een gelijkaardig lijstje!

• Op 1 januari zijn Het Vriendje en ik 7 jaar samen, en gisteren was het exact 13 jaar geleden dat we elkaar leerden kennen. Ik krijg na al die tijd nog vlinders in mijn buik voor hem, maar we hebben natuurlijk ook onze eigen gewoontes en routines gecreëerd. Niet elke dag moet zot zijn. Soms is in onze joggingbroek vredig naast elkaar zitten, terwijl hij muziek luistert en ik door mijn Twitterfeed scroll, al genoeg. En dan is af en toe eens een binnenpretje delen met elkaar of een kneepje in elkaars hand genoeg om te weten dat het nog goed zit. Deze illustraties zijn een perfect voorbeeld daarvan.

• Ik merk dat er heel veel Buzzfeed-links zijn deze keer. Sorry hiervoor, maar Buzzfeed is nu eenmaal een bodemloze put van entertainment. Om het goed te maken een filmpje over een kat die teruggevonden tijdens een interview. Misschien moeten jullie er wel een beetje van wenen. Alweer, mijn excuses.

Tot snel, luie wijven en venten!

XO

Normaalgezien zou er hier nu een Zamenvattende Zondag staan. Maar zoals ik vorige week aankondigde, heb ik van de ZZ een tweewekelijkse in plaats van wekelijkse date gemaakt. Deels om wat meer interessante dingen te kunnen vertellen (in twee weken gebeurt er nu eenmaal meer dan in eentje), maar vooral om mij meer te kunnen concentreren op de andere posts. En weten jullie wat al lang geleden was? Luie! Wijven! Blog! Olé! Hieronder een paar links om de laatste uren van het weekend mee te verkwisten, of om morgenvoormiddag te lezen op kantoor om nog even alle to do’s uit te stellen. Enjoy 🙂

• Twitter is vaak een humoristisch goudmijn. Het enige probleem is dat je moet weten waar je moet gaan zoeken. Het aanbod aan hilarische twitteraars om te volgen is groot, heel groot, en je wil ook niet heel de dag bezig zijn met je tijdlijn bij te houden. Gelukkig houden sommige mensen zich bezig met de pareltjes te scheiden van de zwijnen. Euhm. Ik denk niet dat dat het juiste spreekwoord is. Soit, met dank aan Kate Bear om regelmatig de leuke tweets van de afgelopen weken te selecteren.

• En nu we het toch over Twitter hebben; een van de meest schandalige verhalen van de afgelopen week was dat van Mohamed Ouaamari, die werd gearresteerd om een onschuldige tweet die volledig uit de context gehaald werd. Ik werd echt misselijk toen ik hoorde wat hem overkomen was. Zijn we opeens niet meer Charlie? Ik trek mij normaalgezien niets aan van het big-brother-is-watching-you-gevoel, omdat ik van mening ben dat je niets hoeft te vrezen als je niets te verbergen hebt. Maar als zoals iets al kan gebeuren, waar zijn we dan mee bezig?

• Dit ben ik tijdens een dessertenbuffet op een trouwfeest. Of tijdens een kaasavond. Of tijdens het avondeten. Ok ok, dit ben ik op elk mogelijk moment dat er eten voor mijn neus komt te staan.

• Amelia Diamond schreef een geweldig relativerend stuk over waarom avocado-toast de Oprah van Instagram is geworden. Die titel alleen al. Ik beken, ik heb mij ook al schuldig gemaakt aan de obligatoire toast-foto op Facebook. En bij die van mij lag er zelfs nog een spiegelei op. So basic.

• Ok, zijn jullie door de vorige twee links al een beetje bekomen van de twitter-rel? Goed, dan laat ik jullie nu weer een ander spectrum van emoties zien. Dit lang artikel vertelt het verhaal van een vrouw die verkracht werd door de man van haar zus, en hier zelf voor gearresteerd werd. En het wordt nog erger, veel erger. Het is een artikel waar je je tijd voor moet nemen. En je haalt er best ook iets van oud servies bij, want als je klaar bent ga je de nood voelen om iets stuk te smijten.

• Een open brief naar de eigenaars van die kleine huisjes die je zo vaak op Pinterest ziet passeren. “Where is the bed?? Do you have friends and family? ANSWER ME!” :’D

• Als je denkt aan een wereldkaart, dan denk je meteen aan de standaard kaart die we allemaal kennen van in de les aardrijkskunde. De VS aan de linkerkant, Europa ergens in het midden, Oceanië mooi rechts onder,… Daarom is het zo interessant om deze afbeeldingen te zien. Superinteressant, maar wel eventjes een stevige mindfuck.

• En om af te sluiten een filmpje van een oude man die liefdevol zingt voor zijn zieke vrouw ❤ Ik zou willen zeggen dat ik hier niet mee heb moeten wenen in een bijna vol bureau op het werk, maar we weten allebei dat dat een leugen zou zijn.

• En seg, als jullie ook graag eventjes wenen door de wirwar van emoties waar ik jullie vandaag heb doorgesleurd, dan weet XOjane waar je dat het best kan doen.

Tot volgende week! XO

Ik weet niet wat jullie gaan doen dit weekend, maar bij mij zitten zaterdag en zondag vol met ontbijten, brunchen, kermis en proberen de eerste vier Mission Impossibles te zien omdat we maandag naar de vijfde gaan en ik er nog geen enkele gezien heb. Oh, en ergens tussendoor gaan we ook nog proberen een fietszoektocht te doen én te winnen. Dus als er iemand een paar uren extra per dag zou kunnen toveren, dat zou vriendelijk zijn. Misschien hebben jullie niet zo’n druk weekend, of zeggen jullie tegen alle weekendplannen dat ze je gat kunnen kussen omdat je liever in de zetel hangt? Dan heb ik wat entertainment klaarstaan. Het is weer luiewijventijd!

• Ik heb een nieuwe kookblog ontdekt: Bev Cooks. Ik specifieer dat het een kookblog is, maar dat is eigenlijk niet zo belangrijk. Ik volg haar niet omdat ik haar recepten zo graag wil maken of omdat haar foto’s zo mooi zijn (wat allebei ook wel waar is), maar vooral omdat ze motherflippin’ hilarisch is. Op vrijdag schrijft ze in de categorie Friday Flotsam niet over eten of koken, maar gewoon over random dingen die gebeuren in haar leven. En ze doet dat op zo’n humoristische manier dat ik al eens zo hard heb moeten lachen dat er een snotje op mijn computerscherm vloog. Ik wou dat dit maar een grapje was.

• The hills are alive en dat zullen we geweten hebben. The Sound of Music bestaat dit jaar exact 50 jaar en dat wordt over heel de wereld gevierd met specials en documentaires. En jullie weten al lang dat ik een grote fan ben, mijn avonturen in Salzburg waren een kleine hint. Een van de docu’s die ik het liefst wou zien was die van Diane Sawyer (zij deed ook hét gesprek met Caitlyn Jenner), maar ik vond nergens een goeie link. Tot vorige week. Jongens en meisjes, maak jullie klaar voor 41 minuten liedjes, feitjes van achter de schermen en een nog steeds prachtige Julie Andrews. Julie Andrews is een van die mensen waarvoor ik sociaal verlof ga moeten aanvragen als ze ooit komt te gaan. Net als Alan Alda. En, ik word al niet goed bij de gedachte alleen al, Oprah. (Spijtige update: onderstaand filmpje werd van YouTube gehaald, wegens schending van de auteursrechten. Oeps. Maar als je op YouTube zoekt naar “sound of music Diane Sawyer” kan je de docu nog bekijken, in stukjes. Maar zegt niet dat ik het gezegd heb.)

• Al een beetje klaar met lachen met de vrijdagse schrijfsels van Bev Cooks? Goed, dan beginnen we gewoon opnieuw. A day in the life of Pinterest uit de New Yorker van Monica Heisey is een geweldige weergave van hoe perfect en vooral angstaanjagend een Pinterest van vlees en bloed zou zijn.

• Als jullie mij al een tijdje volgen, dan weten jullie dat ik regelmatig luiheid tot een kunst verhef. En als je pas vanaf vandaag meeleest: aangenaam, ik ben Vos en ik ben een luie drol. En omdat Lianne veel beter dan ikzelf kan verwoorden waarom dat helemaal geen slechte eigenschap is, laat ik het over aan haar.

• Een paar weken geleden was #unpopularopinion trending op Twitter. Allerlei meningen die ingaan tegen de stroom kwamen naar boven: mensen die Friends een slechte serie vinden, vrouwen die Ryan Gosling maar niets vinden, een paar enkelingen die niet graag pasta eten,… Vooral blasfemie dus. Eentje dat ik zou kunnen geplaatst hebben is: ik vind Harry Potter een eikel. Niet de boekenreeks hoor, mijn liefde en trouw daarvoor kent geen grenzen. Het gaat over het personage. Er verscheen deze week ook een artikel over op Buzzfeed. “Do some yoga, Harry” is nu al een van mijn lievelingszinnen van het jaar. En ik weet dat het vandaag zijn verjaardag is en dat ik dus waarschijnlijk zal branden in de hel hiervoor. Maar dat is niets vergeleken met hoe hij Dobby soms behandelde #sorrynotsorry

• Instagram-volgtip! Lilothehusky is een account van Lilo (duh) de husky (duuuuh), maar sinds een paar maanden heeft Lilo een vriendje: Rosie. De familie adopteerde de kleine kitten en voeden haar samen met de groep honden op. Wat leidt tot foto’s als onderstaande. Rosie heeft sinds deze week ook een rugzakje dat ze draagt als ze op verkenning gaat. Als jullie mij eventjes willen excuseren, ik moet een hartaanval-wegens-te-schattig gaan krijgen.

• Ik zei daarnet al dat ik dit weekend naar de kermis ga. De eerste en zeker niet de laatste keer Zuidfoor van het jaar, jippie! Hoe leuk en verslavend de kermis ook is, mijn portemonnee is er niet zo blij mee. En dan zijn kortingsbonnen héél handig om niet volledig failliet te gaan. Deze zijn nu voor de Zuidfoor maar je vindt ze op dezelfde site het hele jaar lang voor alle grote kermissen. Graag gedaan!

• En dan zijn we aangekomen bij de smakelijkste links van deze luiewijvenblog. Als ik een verantwoord dinertje zou moeten geven, dan zou ik als voorgerecht deze avocado-soep serveren, als hoofdgerecht deze stamppot van zoete aardappel, en als dessert zou ik gezonde brownies bakken. Als ik een onverantwoord (en dus veel leuker en gezelliger) dinertje zou geven dan zou ik gewoon zes van deze Nutella-kaastaarten bakken en mijn gezicht daarin laten vallen en daarna zachtjes maar bevredigd wegglijden in een suikercoma.

Oh, en dan nog iets wat totaal naast de kwestie is maar waar ik aan moet denken omdat Tokio Hotel op de radio is. Een paar jaar geleden, toen die groep nog superpopulair was, had mijn papa via de radio concerttickets gewonnen. Hij wist niet dat dat een groep was, en dacht dus dat hij een reis naar Tokio gewonnen had. HAHA! Goeie tijden.

Tot zondag XO

Geen nood, stop met panikeren, ik leef nog! Ik had het vorige zondag veel te druk met uitslapen van een trouwfeest waardoor ik pas om half vijf in mijn bed lag, en ’s avonds had ik een romantisch diner met Het Vriendje om te vieren dat het exact 12 jaar geleden was dat we elkaar voor de eerste keer zagen. En tussendoor gingen we nog een gelukkige moedertjesdag wensen bij onze beide mama’s. Dus er bleef simpelweg geen tijd meer over om een ZZ te schrijven, mijn oprechte excuses. Ik hoop dat ik het kan goedmaken met een nieuwe luiewijvenblog, waar ik met jullie deel waar ik de voorbije weken heel hard mee moest lachen/wenen/nadenken.

• Een van mijn vroegere medestudentjes is opnieuw beginnen bloggen, juicht ende jubelt! Ze deed het een tijdje geleden al, maar nam dan een welverdiende pauze, onder andere om een baby uit haar lijf te duwen. Ik had haar €50 euro beloofd als ze hem North West zou noemen, maar ze ging de uitdaging niet aan. Nog altijd spijtig. Ze heeft een heel vlotte en scherpe pen, en zal je zeker doen gniffelen. Welkom terug in de blogosfeer My Little Phony!

• Ik hou van Buzzfeed, elke dag krijgen ze mij wel op de een of andere manier aan het lachen. En de persoon die daar het meest in slaagt is hun compleet geschifte redacteur Matt Bellassai. Tot kort moest hij zijn hilariteit beperken tot 140 tekens op Twitter of zijn lijstjes voor Buzzfeed, maar sinds een paar maanden heeft hij ook een heuse blog waar hij zichzelf volledig kan laten gaan. Ik heb al tranen met tuiten gelachen met zijn idee over hoe Oprah haar dag spendeert, en over wat hij zou meemaken als hij de Oregon Trail (een route van 3400 kilometer die pioniers in de 19de eeuw aflegden om een nieuw leven op te bouwen) zou moeten afleggen. Simpelweg een van de grappigste mensen op het hele internet.

• Ik weet dat dit al een paar maanden oud is, maar ik ben er eigenlijk nog altijd niet over en ik vraag mij nog regelmatig af hoe het nu met die zwaan zou zijn 😥

• Soms willen we stiekem allemaal zoals Gunther Holtorf zijn.

• Eens iets anders dan een gewone link, maar wel iets dat een leven kan redden: de Rea-app van de Belgische Cardiologische Liga. De app toont je in een noodgeval waar je de dichtstbijzijnde defibrillator kan vinden (wel je locatievoorzieningen opzetten!), geeft je stap voor stap uitleg over hoe je een hartmassage kan toedienen, en bevat nog veel andere handige informatie. Hopelijk moet de app niet vaak gebruikt worden, maar je weet toch maar nooit.

• En als je dan toch in de app-store zit, download dan maar meteen de nieuwe app van Eva Mouton, waar je je foto’s wat meer zomers en zot kan maken. De app heet Eva Mouton Pix en kost €2,99, maar is zijn geld al dubbel en dik waard geweest, al was het alleen maar voor onderstaande foto.

Prachtig.

• Deze is voor alle mensen van de vrouwelijke soort, die dagelijks de strijd van dit lijstje moeten leveren. Respect voor ons.

• En we eindigen met mijn favoriete categorie allertijden: eten! Dit ziet er superlekker dan ook nog eens gemakkelijk uit. Net als dit. En dit. Mmmm. Eten. Valt het op dat ik honger heb?

Nu is het tijd om te gaan fitnessen, want zoals jullie weten ben ik al een kilo bijgekomen door gewoon nog maar over de voorgaande receptjes te praten.

Tot zondag (deze keer hopelijk écht J)

XO

Het is nog eens tijd voor een Luiewijvenblog! Het internet heeft weer een paar pareltjes afgeleverd de laatste weken, en ik deel die graag met jullie.

Maar ik ga beginnen met een boodschap van algemeen nut: ik heb mijn posts ingedeeld in categorieën, die je kan terugvinden aan de rechterkant van de site. Er zijn er eigenlijk maar drie: Zamenvattende Zondag, Luiewijvenblog, en De Rest 🙂 Als je elke keer denkt: “Ik wil alleen maar de ZZ lezen, al dat ander geleuter interesseert mij niet!” of je wil graag nog eens kijken naar de links in de Luiewijvenblogs, dan maakt dit het iets gemakkelijker om ze terug te vinden. Ik heb trouwens ook nog iets opgemerkt tijdens het toewijzen van de categorieën. Zo zag ik opeens dat ik maar 33 ZZ’en had. Terwijl de titel van mijn laatste “part XXXIV” was, 34 dus. Ik moest dus ergens verkeerd geteld hebben. En ja hoor, ik heb het nagekeken, en er ontbreekt er eentje. Ik spring meteen van 17 naar 19, dus ZZ18 is onbestaand, leeg, afwezig! Ik ga daar wel niet heel mijn nummering voor aanpassen, want dat zou ontaarden in volledige chaos. We moeten ons er gewoon bij neerleggen dat ZZ18 ergens in het luchtledige rondvliegt, misschien zelfs samen met Matthew McConaughey (kan iémand dat schrijven zonder eerst te googlen?) in de vijfde dimensie van Interstellar. Er zijn ergere plekken om te vertoeven.

Dit gezegd zijnde gaan we over tot de orde van de dag. De magische wereld van het internet, ook wel gekend als mijn happy place. Deze dingen zijn mij het meest bijgebleven;

• Ik moet een beetje wenen van de nieuwe collectie van Ikea. Deels van ontroering en emotie door de schoonheid, deels omdat ik er geen geld/plaats voor heb. Mijn favoriet is deze nieuwe fauteuil. Die kleuren. Dat ontwerp. Die prijs. Zucht.

• Oprah Winfrey is een godin, laat daar geen onduidelijkheid over bestaan. Haar wijsheid en gewoon haar bestaan op deze aarde is allesomvattend. Ik steek elke dag een kaarsje aan voor een foto van Wouter Vandenhaute om te vragen of hij aub terug afleveringen wil programmeren op VIJF. Maar ik besef ook wel dat er een gigantische marketingmachine achter een van de machtigste vrouwen ter wereld staat. En dat die marketingmachine soms een beetje stinkt. De schrijfster van dit artikel ging op Oprah-weekend en schreef er een hilarisch verslag over.

• Een paar weken geleden werd het derde filmpje van Marcel The Shell online gezet. Ik kende Marcel The Shell niet, en keek ook meteen naar de twee vorige filmpjes. Wat een schande dat ik ze niet eerder had ontdekt! Ik markeerde ze meteen als favoriet op YouTube, en zette het boek van Marcel op mijn verlanglijstje voor de Sint/Kerstman.

• De titel van dit Buzzfeed-artikel is “28 pictures that will make you laugh every time”. Er is ook geen betere omschrijving voor. Nummer 11 is mijn favoriet. Of nummer 8. Of nummer 28. IK KAN NIET KIEZEN.

• We moeten stoppen met doen alsof alles vanzelf gaat en gemakkelijk is. Een simpel uitgangspunt maar wel eentje over een fout die we allemaal wel eens maken; onze verwezenlijkingen minimaliseren, waardoor we voor anderen foute verwachtingen scheppen. Iets waar ik eigenlijk voor het lezen van dit stuk nog nooit had over nagedacht, maar waar ik wel ga proberen op te letten in de toekomst. Heel goed geschreven en vooral heel herkenbaar.

• De geheime fantasieën van volwassenen. Dit. Is. Allemaal. Zo. Waar.

• Laten we allemaal een beetje meer deze oude dansende man zijn in ons leven. (Voor mijn familie die meeleest: dit is zo hard Nonkel Warre.)

• Will Smith heeft ons veel geschenken gegeven door de jaren heen: The Fresh Prince, Men in Black (alleen de eerste en de derde, de tweede zullen we even vergeten), “Bienvenido a Miami”,… Maar de meest verwarrende dingen die hij op de wereld heeft losgelaten zijn toch wel zijn kinderen. Jaden kijkt constant alsof hij stront geroken heeft en Willow is 14 going on 42. Onlangs gaven ze samen een interview waarvan je niet weet of je er mee moet lachen of wenen. De schuld van Hollywood, of toch van Scientology? Ik denk een gekke mix van de twee.

• Dit is gewoonweg briljant en hilarisch tegelijkertijd. Schrijver en illustrator Austin Light creëerde een reeks tekeningen die tot stand komen als je één letter wegneemt in een filmtitel. En zo krijg je dan Harry Otter of Aging Bull. De bijschriften zijn trouwens bijna even grappig als de illustraties zelf.

En zo zijn jullie weer een uurtje zoet! Ik ben er nog eentje vergeten; eergisteren was Britney Spears jarig. Happy birthday Bitch en bedankt voor alles, maar vooral voor Circus. En Crossroads. Ja, vooral Crossroads.

XO