Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Ik heb beslist dat de Zamenvattende Zondag vanaf nu tweewekelijks zal verschijnen, en niet meer wekelijks. In de praktijk is het sinds de zomer al een beetje zo, maar nu heb ik de knoop dus echt helemaal doorgehakt. Er kruipt enorm veel tijd in deze posts, en dat is tijd die ik niet altijd heb en al zeker niet in het weekend. En ik wil deze verslagjes vooral niet beginnen zien als een opgave, want dat gaat de kwaliteit zeker niet ten goede komen. En op deze manier heb ik wat meer tijd voor andere posts die niet binnen rubriekjes vallen, zoals deze bijvoorbeeld. Het is dus eigenlijk een win-win-situatie 🙂 Maar genoeg verontschuldigende uitleg, we gaan er eens invliegen!

Geproefd: Deze week stond vooral in het teken van calorieën. Mijn BFF was jarig en dat moest uitgebreid gevierd worden. Op donderdagavond gingen we onder ons tweetjes, net zoals vorig jaar, het dessertenmenu in Centpourcent, verorberen. We mochten kiezen tussen een drie-, vier- of vijfgangenmenu en gingen uiteraard voor dat laatste. Er kwamen eerst nog een stuk of drie hapjes, en nadien bij de thee kregen we nog een paar proevertjes en een miniatuur crème brûlée. Dus eigenlijk waren het eerder negen gangen. Maar ik klaag niet hoor. Ik vond het vooral leuk dat ze een paar huisgemaakte ice teas aanboden in plaats van de standaard aangepaste wijnen. Dat dessertenmenu is een vrij dure grap, dus zeker niet voor elke week of zelfs elke maand, maar ik vind het geen slecht idee om er een jaarlijkse verjaardagstraditie van te maken.

De dag nadien gingen we met een grotere groep eten voor haar verjaardag, en gisteren ging ik ’s middags eten in Yam Thai. Vanavond staat er nog een cinemabezoek in de agenda en sta ik mijzelf misschien wat snoepjes of wat popcorn toe. En dan vanaf volgende week is het weer gedaan met de pret! Ik heb een gewichtsdoel dat ik graag zou halen tegen het einde van het jaar, maar ik blijf al sinds het begin van de zomer schommelen rond hetzelfde getal. Dus ik ga nog een tandje moeten bijsteken om dat doel te halen…

Gehoord: Ik hoorde op het nieuws dat Dries zijn Asparaguus helemaal kort en klein heeft geslagen! Nu zal ik jullie eens iets zeggen zie; dat verbaast mij niets. Ik had al van bij het begin een heel creepy gevoel bij hem. Mijn mama was een grote fan van Dries en Guus en heeft zelfs voor hen gestemd in de finale. Ik heb haar dan ook snel een link naar het artikel gestuurd en ze kon haar ogen en oren niet geloven. Ik hoop dat hij snel hulp zoekt en krijgt, want zoiets doe je uiteraard niet als je heel goed in je eigen vel zit.

Geroken: Vandaag verander ik “geroken” in “ontdekt”. Ik wil dat jullie allemaal het Instagram-account @katvanmul gaan volgen, nu meteen! Ik heb haar zelf nog maar een paar geleden ontdekt, maar ze heeft mij al elke dag positief verrast met haar ontroerende en vaak ook herkenbare haiku’s.

https://instagram.com/p/8FdHVTKdIG/?taken-by=katvanmul

Heel mooi, toch? Allen daarheen!

Gevoeld: Ik ben de laatste weken heel moe. Mijn agenda zit propvol, en op de weinige dagen waarop ik niets gepland heb geraak ik niet uit de zetel. Ik moet snel terug het heft in eigen handen nemen en nee leren zeggen tegen de dingen die ik niet 100% graag wil doen. Onlangs was ik met Het Vriendje aan het bekijken wanneer we nog eens een relax-weekendje in de Roompot konden plannen, en ik zag dat mijn eerstvolgende vrije weekend pas eind november is. Eind! November! Als jullie hier al een tijdje lezen, weten jullie dat zo’n dingen niet goed zijn voor mijn tikker. Ik heb in elk geval al een week in oktober uitgekozen waarin ik doorheen de week alles uit mijn agenda ga schrappen om wat op adem te kunnen komen. Maar ik zou een tussenweg moeten kunnen bereiken. Ik moet meer leren om regelmatig rustpunten van een dagje in te bouwen, in plaats van zo hard te blijven gaan tot ik tegen een muur bots en een hele week moet vrijmaken. Tips hiervoor zijn heel welkom!

Gezien: Ik had via het werk tickets kunnen bemachtigen voor de première van Everest. Ik had er een paar weken geleden een trailer van gezien en keek er enorm naar uit om hem te kunnen zien. Hij viel een beetje tegen. Ik voelde geen sympathie voor de personages, er zat weinig actie in,… De beelden waren wel heel mooi, vooral omdat we de film in 3D konden zien. Maar ondanks de saaie film, zal de avond mij wel altijd bijblijven. Ik ga het mij altijd blijven herinneren als de avond waar ik eindelijk eens voor mijzelf opkwam. De zaal was uitverkocht en toch vonden een paar oude vrouwtjes in het midden van de zaal het nodig om hun spullen op de stoeltjes naast hen te leggen. Daardoor moesten andere duo’s uit elkaar gaan zitten. We zijn hen gaan vragen om op te schuiven, maar ze wilden dat niet doen en waren daarbij nog eens ongelofelijk onbeleefd en arrogant. Wat ik normaal zou doen in zo’n situatie is afdruipen en mij zelfs soms zélf excuseren. Maar nu heb ik mij niet laten kennen. Ik heb duidelijk mijn mening gezegd, en toen we hen na de film nog eens tegenkwamen heb ik hen zelfs nog eens op hun plaats gezet. Ik voelde mij nadien echt goed. Niet omdat mijn woorden invloed hadden gehad op hen, want ze waren duidelijk zó verzuurd dat ze nooit hun ongelijk zouden inzien. Maar ik was blij dat ik eindelijk eens niet over mij had laten lopen. Schouderklopje voor mijzelf!

Het is tijd om mij te gaan klaarmaken voor de cinema! Duim voor mij dat de film deze keer minder saai gaat zijn, en dat ik het niet weer aan de stok krijg met een paar verzuurde bejaarden 🙂 En vergeet niet dat je nog tot en met morgen kan meespelen met de Wilde Weldoener Woensdag om een boek van Ruth Rendell te kunnen winnen!

XO