Jullie kunnen niet geloven hoe hard ik uitkijk naar volgende week. Gisteren was ik in mijn agenda aan het kijken om te zien wat ik volgende week allemaal te doen zou hebben, en hoe ik dat zo praktisch mogelijk kan plannen. Wat ik toen te zien kreeg, was zo choquerend dat mijn adem stokte. Ik draag geen bril maar als ik er toch een zou dragen zou ik hem heel dramatisch op mijn neus gezet hebben om deze onmogelijkheid van dichtbij te kunnen bekijken. Ik begon een klein beetje te zweten, mijn hart sloeg een paar tellen over. Wat daar voor mijn neus op het scherm stond was zo wonderbaarlijk, zo verrassend, zo.. zo.. magisch. Ik kan het alleen duidelijk maken door het ook te laten zien aan jullie. Aanschouw.

Ik. Heb. Volgende. Week. Niks. Te. Doen!!! Ok, jaja, ik zie wel dat daar twee keer fitness staat maar dat is er snel weer uit gegooid. En ik moet wel gaan werken, maar dat telt niet mee. Kijk naar die lege avonden! Kijk naar die lege weekenddagen! Ik denk dat het geleden is van zeker vier jaar geleden dat ik niets te doen had. Of zes jaar. Of NOG NOOIT IN MIJN LEVEN. Ik heb wel een paar maanden geleden eens een week ingevoerd waarop ik alle activiteiten uit mijn agenda had geschrapt, maar het verschil met volgende week is dat ik toen wel plannen had in het weekend. Nu heb ik zelfs geen plannen op zaterdag en zondag! En dat is echt niet normaal voor mij. Om eens goed te kunnen vergelijken met hoe mijn leven er normaalgezien uitziet, dit is mijn agenda van deze week:

En dit is een vrij standaard week, niet per se drukker dan normaal. Dat is een van de dingen waar ik het meest mee worstel in mijn leven. Ik ben eigenlijk van nature iemand die graag thuis is in mijn eigen kleine cocon. Ik zie mijn vrienden doodgraag maar als ik een sociale activiteit heb gehad, heb ik nadien tijd nodig om mij weer te kunnen opladen. Daarom kijk ik zo uit naar volgende week. Die week is een open poel vol mogelijkheden. Mogelijkheden zoals daar zijn; in de zetel liggen, de kat aaien, een dutje doen, films kijken met Het Vriendje, in bad gaan liggen verrimpelen, een theetje drinken, Netflix kijken, lezen, uren doelloos voor mij uit staren. Ik heb dus meteen besloten om volgende week volledig te blokkeren, en mijn agenda ook zo leeg te laten. Omdat ik dit zo’n uitzonderlijke gelegenheid vind, wil ik de week ook een naam geven. Daarom stel ik jullie voor…

DE GROTE VOSKOSMOS-COCONWEEK

(De eerste naam was kust-allemaal-mijn-kloten-week maar dat klinkt minder gezellig).

Dit zijn de regels van De Grote Voskosmos-Coconweek.

• Als mensen mij vragen of ik iets kan doen of kan afspreken, dan zeg ik gewoon nee. Ik heb al een afspraak. Met mezelf. Booyah.
• Als ik mij thuis verveel, dan houdt niets mij tegen om toch iets te gaan doen of te vragen aan iemand om af te spreken. Maar ik laat het moment gewoon op mij afkomen, zonder het te plannen.
• Ik probeer om er niét De Grote Voskosmos-Cocon-en-heel-de-frigo-leegfretten-om-het-te-vieren-week van te maken.
• Ik mag met de auto naar het werk komen, ook als ik ben bijgekomen. Ik weet dat dit een heel controversiële regel is, en meteen ook een eenmalige aanpassing van het dieet-reglement. Maar volgende week is het herfstvakantie, en (hopelijk) dus ook rustig op de baan. En met de trein gaan, wat voor mij gelijk staat aan stress, hoort niet thuis in mijn Coconweek.

Als er nog iemand op ditzelfde moment ontdekt dat hij/zij volgende week niets te doen heeft, dan nodig ik iedereen graag uit om met mij mee te doen. Wel in jullie eigen huis, niet in dat van mij hé. Dat zou niet alleen heel vreemd (en een beetje creepy) zijn, maar het nut van de niet-sociale week zou een beetje verloren gaan, ah ja.

LANG LEVE DE GROTE VOSKOSMOS-COCONWEEK! (Ik schrijf dit trouwens op de Internationale Caps Lock Dag. VALT HET OP?)

XO