Ten eerste: gelukkige dertigste verjaardag ZZ! Ik weet nog goed toen je een kleine baby-categorie was, en dat ik dacht: “Dit hou ik nooit vol.” En kijk, hier zitten we nu na 30 weken, en heb ik je al veel te vaak gebruikt om veel te persoonlijke anekdotes te vertellen over mijn leven. Laten we hier nooit mee stoppen. Ten tweede: hallo lezers! Jullie waren, dankzij de shout out van Kelly, met een pak meer dan normaal de voorbije dagen. Hopelijk blijven jullie hangen, ik vind jullie nu al geweldig tof eigenlijk. De afgelopen week was een beetje anders dan anders, voornamelijk omdat ik niets gedaan heb. Maar dat mocht, want het was De Grote Voskosmos-Coconweek. Dus als ik deze week niet heel veel te vertellen heb, dan moeten jullie mij vergeven. Er is namelijk niet zo veel gebeurd. En dat was zalig. Maar kom, hier gaan we met de zzzzzamenvattende zzzzintuigen!

Gezien: Ik heb veel, heel veel, heel heel veel naar tv gekeken. Omdat ik geen enkele avond plannen had, heb ik naar een paar programma’s gekeken waar ik normaalgezien nooit naar kijk. Zoals bijvoorbeeld De Rechtbank. Waarom heb ik dat nu maar pas ontdekt? En waarom is die meneer uit Mechelen zo’n heten teen? Ik keek ook op donderdag naar Alloo en De Wegpolitie. Ik zou nooit, maar dan ook nooit bij de politie kunnen zijn. Ik erger mij zo hard aan onverantwoorde mensen die nooit in het verkeer zouden mogen zijn, en ik zou mij niet kunnen inhouden als ik bijvoorbeeld iemand zou moeten arresteren die dronken achter het stuur zit. Ik zou daar totaal tegen beginnen flippen, en ik denk dat dat niet mag. Als het toch zou mogen, moet ik misschien een carrièreswitch overwegen. Pinkers niet gebruikt? Drie harde kletsen in het gezicht. Voorsteken langs rechts? Kopstoot. Voorrang van rechts afpakken? Boks met gesloten vuist. Ik zou de meest gevreesde agente in België en omstreken worden. Voor de rest heb ik mijn digicorder wat meer leeggemaakt door naar een stuk of 30 afleveringen van de Days of Our Lives te kijken. Normaalgezien zou ik daar 30 uur over doen, maar als ik er veel moet inhalen kijk ik versneld (x6). Dan kan ik nog net de ondertitels lezen.

Ik heb ook 1x mijn thuisblijfregel verbroken, omdat ik gisteravond zin had om naar de cinema te gaan. Maar dat mocht, als ik spontaan zin kreeg in iets mocht ik dat doen. Ik ging naar The Maze Runner, en vond hem best te pruimen! Oscars zal hij niet winnen, maar het is wel een perfecte film om gewoon eventjes je verstand af te zetten. Als je hem ook wil gaan zien, dan heb ik maar één waarschuwing: deze film is de eerste in een reeks, dus hij heeft een semi-open einde. Dat wist ik niet, dus was ik een beetje teleurgesteld daardoor. En o, bijna vergeten, als je hem wel al gezien hebt en je hebt jezelf de hele tijd afgevraagd van waar je die ene acteur die Gally speelt nu weer kent? Hij is het evenbeeld van Sid (die pestkop) in Toy Story. Echt waar.

Gehoord: Toen ik het nieuws hoorde over de pedofiele priester die terug zou aangesteld worden in Middelkerke, moest ik bijna overgeven. Ik kan tegen veel slecht nieuws, en ik zal mij niet heel snel echt druk maken tot op het punt dat ik er voor op straat zou willen gaan protesteren, maar tegen zo’n verhalen kan ik echt niet. O wee als je priester bent die een gezonde en normale relatie heeft met een man, dan breekt alle hel los. Maar blijkbaar mag je wel homofiele dingen doen, zolang het maar met kinderen is. En het is al erg genoeg dat hij opschorting van straf kreeg voor zijn eerste (?) feiten, dat er dan gewoon niets gebeurt als hij daarna zijn voorwaarden schendt is nog erger. Echt waar, ik krijg er het zuur van en ik word gewoon opnieuw kwaad door dit te typen. Ik ben heel blij dat hij uiteindelijk zelf beslist heeft om zijn functie niet op te nemen, ook al heb ik het gevoel dat die beslissing er enkel en alleen is gekomen omdat er zo veel protest was. Om te KOTSEN is het.

Gevoeld: Rust, door mijn zalige nietsdoenweek. Ik moest overdag wel gewoon gaan werken, maar ik merkte dat ik mij ook daar veel rustiger voelde omdat ik niet mijn hoofd moest breken over hoe ik mijn avond zou indelen. In normale weken moet ik heel vaak echt puzzelen om mijn tijd te verdelen tussen sporten, eten, huishouden, afspraken, bloggen, en ergens tussendoor nog tijd spenderen met Het Vriendje die op zijn beurt ook weer een hele puzzel moet leggen elke week. Misschien maak ik er wel een jaarlijkse activiteit van, telkens in de herfstvakantie. Of misschien moet ik gewoon eens proberen om wat vaker nee te zeggen tegen dingen die ik niet wil doen. Da’s ook een idee, maar gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Geroken: Zoals ik al zei in de allereerste ZZ: “In elk geval niet mijn eigen zweet.” Ik ben deze week geen énkele keer gaan sporten. Het was sowieso geen zumba door de herfstvakantie, en ik heb het ook vertikt om te gaan fitnessen. Dat was wel één nadeel aan de Coconweek, dat het voor mij onmogelijk is om sporten permanent te schrappen uit mijn agenda. Niet omdat ik het zo graag doe, maar omdat het gewoon nodig is. Als ik niet meer zou sporten, dan zou ik helemaal opblazen als een ballon. Ik zou te dik worden om te gaan werken, en de enige manier om geld binnen te halen zou zijn dat ik meedoe aan voor- en na-fotoshoots voor dieetpillen, waarbij ik dan de voor-foto zou zijn.

Geproefd: Omdat ik deze week toch tijd met hopen had, heb ik mij eens gezet aan iets wat ik al heel lang wou maken; een groene curry met een hele berg groenten. Trouwe lezers weten dat ik niet graag kook, maar dat is vooral omdat ik niet goed dingen kan bakken, omdat ik niet creatief kan zijn met recepten én omdat ik heel bang ben van recepten met meer dan vijf ingrediënten. Maar deze curry was echt op mijn lijf geschreven; het enige wat ik moest doen was groenten in stukjes snijden, die in een wok gooien, er een blik kokosmelk en groentenbouillon over gieten en een lepel curry door roeren. En ik kan niet veel in de keuken, maar dingen op elkaar gooien en er dan op staan kijken en af en toe proeven, dat kan ik. Goed zelfs. Het resultaat was superlekker, en het was (zoals zoveel gerechten) nóg beter twee dagen later in de microgolf.

De dag na mijn keukensucces had ik onverwacht nog een meevaller. Ik had een paar wortels en twee dikke zoete aardappelen over, en ik heb daar soep van gemaakt. En die was echt om duimen en vingers van af te likken. En nu vind ik dat ik genoeg gekookt heb voor de rest van de maand, en het is nog maar 2 november. Mwoehahahaha.

Dus dat was mijn week. Niet veel te vertellen, maar soms zijn dat dus de beste weken die er zijn. Geniet nog van jullie zondagavond en hopelijk gaan jullie nog even veel doen als ik. Niks.

XO

 

Bron foto Maze Runner/Sid