Dag mijn lieve lezertjes. Sorry dat ik deze week niets van mij heb laten horen, maar ik was deze week niet bepaald te genieten. Ik had last van mijn humeur (vanwege redenen die alleen vrouwen begrijpen) en als ik een blogpost had geschreven had daar waarschijnlijk alleen “ik haat alles en iedereen, groetjes” ingestaan. Maar nu ben ik er weer een beetje door, en ben ik klaar om de week zamen te vatten. Om jullie een volledig beeld te geven van mijn huidige toestand; ik zit aan mijn bureautje, volledig gewikkeld in een dekentje, en ik overweeg ook handschoenen en een muts aan te doen. Het is zo koud hier, maar ik weiger om de chauffage al aan te zetten. Ik heb gisteren nog eens een factuur gezien van hoeveel we betalen aan ENI voor gas en elektriciteit, en ik wil dat bedrag zo veel mogelijk naar beneden halen. En als ik daarvoor een extra trui moet aandoen, dan moet dat maar!

Het Vriendje zit naast mij te werken met echt letterlijk een muts op, en kan er niet echt mee lachen 🙂 Maar ooit zal hij mij dankbaar zijn, ik voel het. Soit, ik ben aan het afwijken van de reden waarom ik hier zit te bevriezen, de zzzzzzamenvattende zzzzintuigen!

Gehoord: Het engelengezang van Stan Van Samang. Gisteren gingen we naar hem kijken in Vilvoorde, en ik was weer helemaal betoverd door zijn talent en zijn persoonlijkheid. Het Vriendje was mee omdat ik anders alleen moest gaan, maar uiteindelijk vond hij het ook nog wel de moeite waard. Ik had hem een paar jaar geleden al eens gezien in een kleinere zaal, en dat was toen nog beter en intiemer. Deze zaal was net iets te groot en zat duidelijk vol met fans die naar élk optreden komen en zich dus genoeg op hun gemak voelen om bijvoorbeeld dingen naar het podium te roepen en mee te zingen. Eigenlijk zou ik nooit naar optredens mogen gaan, omdat ik mij altijd veel te hard erger aan alles en iedereen rond mij. Terwijl ik waarschijnlijk zelf de irritante ben, dat weet ik maar goed genoeg. Als je binnenkomt op een optreden waar ik ben, en je ziet mij, dan zou je kunnen denken dat je per ongeluk in een wassenbeeldenmuseum bent binnengewandeld. Een wassenbeeldenmuseum waar niemand zich amuseert by the way. Ik beweeg amper, ik staar gewoon naar het podium. De enige move die ik doe is met mijn ogen rollen als iemand te hard beweegt of zingt naar mijn goesting. Maar dat betekent niet dat ik er niet van geniet. Ik kan gewoon in stilte van iets genieten, en omdat ik zo ben verwacht ik dat anderen ook zo zijn. Ik zou beter gewoon dvd’s van live-optredens kopen, dat is goedkoper en daar kan ik stokstijf van onder mijn dekentje naar kijken.

Gevoeld: Overweldigd. Ik moest deze week afkicken van de Grote Voskosmos-Coconweek, én het was enorm druk op het werk. Binnen een week start mijn baas in zijn nieuwe functie, er moeten dus nu nog heel veel dingen afgehandeld worden. Geïrriteerd, omdat ik met de trein moest gaan. Ik was al een paar weken met de auto gegaan, en nu opnieuw op de trein moeten zitten was geen pretje. Op donderdag ben ik met de auto gegaan door de staking, maar de andere dagen ben ik wel braafjes met de trein gegaan. Dat betekent dus 8 treinritjes. En geen énkele rit is vlot verlopen. Vertragingen, afschaffingen, tegen 30 per uur rijden vanwege het “druk verkeer op het spoor” (wat?),… Geen enkele keer een normale rit waarbij ik vertrok en aankwam op het juiste uur. Argh. Het enige voordeel is dat ik op de trein wel kan lezen, en dat ik dus wat opgeschoten ben in Under The Dome. Productief, omdat ik op zaterdag al om 9 (!!!) uur wakker was en bijna al mijn to-do’s van de dag al afgehandeld had tegen het uur dat ik normaalgezien pas wakker ben.

Geroken: Ik verander deze week “geroken” weer in “gekocht”. Gewoon, omdat ik het kan. Gisteren heb ik enorm veel gekocht, en toch is mijn bankrekening er niet aan kapot gegaan. Ik heb namelijk de Action geplunderd. Ik was er meer dan een uur binnen, kocht een halve koffer vol brol, en gaf exact 35 euro uit. Lang leve alle merkproducten met dubieuze Russische of Duitse verpakking aan de helft van de normale prijs! We gingen eigenlijk alleen naar de Action om een prikbord te kopen voor mijn shoppingbuddy. We vertrokken er met een volle koffer maar zonder prikborden, en trokken dus nog naar de Ava om onze missie van de dag toch te halen. In de Ava liet ik mij volledig gaan in de kerstdecoratie, en probeerde ik om voor de rest nergens naar te kijken of niets aan te raken. De Ava is mijn persoonlijke hemel maar ook persoonlijke hel, omdat ik er mij volledig in de schulden zou kunnen kopen. Als je ooit iemand voor een Ava ziet staan met een bordje “perfect gezonde nier te koop in ruil voor een paar stiftjes van Stabilo”, dan ben ik dat waarschijnlijk.

Gezien: Vrijdagavond was ik te moe om nog iets te doen, dus heb ik nog eens gezellig zoals in de goeie oude kabeltelevisietijd live naar een film op tv gekeken. Als Liam Neeson ergens in meedoet, dan moet ik het gezien hebben. De film heette Unknown, ik had mij verwacht aan wat hersenloon tijdverdrijf maar hij was nog verrassend goed en boeiend! Hij gaat over een dokter (Neeson en zijn hypnotiserende stem) die met zijn vrouw naar Berlijn gaat voor een conferentie. Hij heeft daar een auto-ongeluk, en als hij uit zijn coma komt is zijn plaats volledig ingenomen door een andere man. Zijn vrouw herkent hem niet meer, zijn collega’s beweren dat ze hem nog nooit gezien hebben en dat hij gek aan het worden is. Een goeie actiefilm met een verrassend einde en een, zoals altijd, ass-kickende Liam Neeson. De film deed mij trouwens denken aan deze grappige wereldkaart met alle moorden die Neeson ooit pleegde op. Niet op klikken als je nog veel van zijn films moet zien!

Geproefd: Een van mijn collega’s was deze week jarig, en had als traktatie twee taarten mee. Een appeltaart en een chocoladetaart. Die chocoladetaart was de BESTE die ik ooit al heb gegeten. Een binnenkant van luchtige cake en stevige chocomousse, met een lopend chocoladelaagje en macarons aan de buitenkant. Ongelofelijk lekker. Ik heb er een stuk van gegeten op zijn verjaardag zelf, en de dag nadien nog anderhalf stuk. Die arme man had waarschijnlijk gehoopt om zijn twee bloedjes van kinderen de overschot van de taart te geven, maar dat was zonder mij en mijn PMS-vraatzucht gerekend. Ik heb mij nu al voorgenomen om dezelfde taart te gaan halen op mijn verjaardag binnen 8 maanden, ook al moet ik daar een uur voor rijden, en die dan met niemand te delen.

Voor de rest heb ik mij nog vrij goed gedragen op eetvlak deze week. Ik heb op maandag zelfs wortels gegeten als namiddagsnack. WORTELS ZEG IK JULLIE. En toen ik woensdagavond iets wou bestellen omdat ik geen energie meer had om te koken, heb ik gekozen voor sushi in plaats van pizza. Ik maak mijzelf altijd wijs dat dat veel gezonder is. Dat ik vooral gefrituurde sushi’s heb besteld, dat hoeft niemand te weten. Oeps.

Nu moet ik mij dringend gaan klaarmaken, want vanavond gaan we naar de musical 14-18! Ik heb hem een paar maanden geleden al gezien, maar Het Vriendje wou toen niet mee omdat het hem niet interesseerde. Nadien had hij spijt omdat hij langs alle kanten hoorde dat hij supergoed is, dus hij heeft toch nog kaarten besteld. En ik mag mee op zijn kosten, als laat verjaardagscadeau ❤

Geniet nog van jullie weekend, en veel plezier gewenst aan degenen die morgen niet moet werken. Jullie maken mijn dag morgen ook een beetje beter omdat er waarschijnlijk geen file op de baan zal zijn! XO

 

 

Bron foto baby
Bron foto taart