Weten jullie wat ik vandaag al gedaan heb? Niks. Nope. Noppes. En ik had nochtans mijn wekker vroeg gezet, zodat we op tijd konden vertrekken naar Planckendael. We hadden ons ingeschreven voor het Festival van de Abonnee daar, maar vanmorgen kwamen we opeens tot het besef dat het daar veel te druk ging zijn en dat we niet echt geïnteresseerd waren in de activiteiten. Grime en knutselen, say what? Er zijn ook volwassen abonnees hoor Planckendael. Dus zijn we maar gewoon knus thuis gebleven. En wat ik tot nu toe heb uitgestoken is samen te vatten in één foto:

Ik heb issues.

En dat is nog maar alleen van vandaag. Poes Springsteen is in haar aanhankelijke fase, ik moet nog maar aanstalten maken om in de zetel te gaan liggen en ze zit al klaar om mij te overweldigen met haar liefde en poezenaffectie. Maar ik klaag niet. Maar nu heb ik mijzelf dus kunnen wegsleuren van haar knuffels en kopjes, om mijn week voor jullie zamen te vatten. Here goes!

Geroken: Onraad. Vorige week vertelde ik al dat er wat problemen waren op mijn werk, en een paar dagen later kwamen mijn ergste vermoedens uit. Ik werk als secretaresse, en sinds een jaar heb ik een enorm goede baas. Ik wist al dat hij een goede baas was, want ik heb vijf jaar geleden ook al een tijd voor hem gewerkt. Ik kwam heel graag werken, voelde mij op mijn gemak, had plezier in wat ik deed en moest doen. Maar vorige week is aangekondigd dat mijn baas een andere functie krijgt binnen een andere afdeling van het bedrijf. En nu ben ik dus mijn goede baas kwijt, en weet ik niet wie er zijn plaats gaat innemen. Misschien klink ik nu iets te dramatisch voor sommigen, maar je moet weten dat je baas als secretaresse je werk ís. De twee hangen samen, omdat de volledige invulling van je job vasthangt aan die ene persoon. En het feit dat ik een goeie baas kwijt ben én niet weet wie de volgende gaat zijn, dat is iets te veel onzekerheid voor iemand die houdt van stabiliteit. Gelukkig heb ik een heel goed vriendje, dat mij meteen meenam op restaurant de dag dat ik het nieuws kreeg. He knows me so well.

Ik vloog van de miserie in de drank. Nee hoor, ’t is non-alcoholisch. Wel met fruitsap, waar mijn maag niet tegen kan. Living on the edge.

Gevoeld: Ik heb mij dus niet echt super gevoeld de voorbije weken. Maar ik kom er wel weer door. Ik ben bijvoorbeeld al heel blij met mijn beslissing om volgende week de Grote Voskosmos-Coconweek in te voeren. Rust in mijn agenda zorgt altijd voor rust in mijn hoofd. Maar er waren niet alleen slechte momenten. Ik heb bijvoorbeeld een heel leuke donderdagnamiddag gehad bij mijn BFF. De aanleiding was niet zo leuk, want ze moet een paar weken thuis herstellen van een operatie. Maar ik had nog een paar overuren staan, dus donderdagmiddag vertrok ik op het werk met in mijn koffer een zak met daarin een paar dvd’s, mijn pyjamabroek en mijn peignoir. Als je een namiddag samen gaat chillen moet je het niet half doen, maar er helemaal voor gaan. We keken naar The Sound of Music, zongen heel dramatisch mee en keken daarna nog naar de helft van Grease. De laatste helft hebben we niet gezien omdat we te veel aan ’t tetteren waren. Goeie tijden. Ik ben ook blij dat ik een beetje aan het echte leven kan ontsnappen in de woorden van Stephen King. Ik ben deze week begonnen in Under The Dome, en ik ben al helemaal mee. De laatste King die ik las was 22-11-1963, en daar was ik enorm van onder de indruk. En ik voel nu ook dat ik helemaal meegezogen word in Under The Dome, ook al is het een volledig andere stijl. 22-11-1963 was een beetje een buitenbeentje, en Under The Dome gaat terug naar de “oude” bekende King-stijl.

Gehoord: Weten jullie nog dat ik in de vorige ZZ vertelde dat ik een nieuw muziekstick had gemaakt, en dat ik hem Stix noemde? En dat Stix de meest geweldige en gevarieerde mix was die ik ooit had gemaakt, een combinatie van hedendaagse kleppers en golden oldies? Wel, blijkbaar was Stix een vuile klootzak-stick. Een dag later wou hij opeens niet meer afspelen. Ik dacht eerst dat het aan mijn autoradio lag, omdat die van zeer bedenkelijke afkomst is. Maar nee, toen ik hem in mijn laptop stak wou hij ook niets meer doen. Alles weg. Alle liedjes die ik zo zorgvuldig had uitgekozen, weg. De uren werk die ik er nadien nog had ingestoken omdat ze naar een bepaalde bestandsvorm moesten omgezet worden zodat mijn radiootje ze zou kunnen lezen, allemaal voor niks geweest. Damn you Stix. Ik vertrouwde je. Ik dacht dat we vrienden waren, die samen gezellig ’s morgens in de file zouden jammen. Damn you.

Verrader.

Gezien: Maandagavond zijn we lekker gaan freeloaden in de cinema. We hadden een paar maanden geleden een cinematicketje cadeau gekregen, en dat zou deze week vervallen. Dus gingen we op een maandagavond naar de cinema. Jaja, middag in de wérkweek. En we waren pas na 12 uur thuis jongens. Terwijl we normaalgezien om 11u gaan slapen. Livin’ la vida LOCA! We waren eerst van plan om naar The Loft te gaan, maar hebben ons dan toch op het laatste moment bedacht. De recensies zijn niet geweldig, en uiteindelijk kennen we het verhaal al. Dus we zullen hem later nog wel eens zien als hij op tv is, gewoon uit nieuwsgierigheid. In de plaats daarvan gingen we naar Gone Girl. En ik ben zo blij dat we ons toch nog bedacht hadden! Gone Girl was écht supergoed. Het is het verhaal van een koppel, Nick en Amy. Op hun vijfde huwelijksverjaardag verdwijnt Amy spoorloos. Heeft Ben er iets mee te maken? Leeft Amy nog, en waar hangt ze dan uit? Het klinkt als een heel simpele whodunnit, maar is zo veel meer. De actrice die Amy speelt, Rosamund Pike, speelt tijdens het eerste kwartier van de film vrij monotoon en een beetje irritant. Maar hoe langer de film duurt en hoe meer geheimen er onthuld worden, hoe interessanter haar personage wordt. Zeker een aanrader dus! Voor de rest heb ik vooral een triljoen afleveringen van New Girl gezien, en ben ik een paar dagen in shock geweest door de Red Wedding in Game of Thrones. We moeten nu nog maar 1 aflevering van seizoen 3 zien, en daarna zal het even afkicken worden tot seizoen 4 uitkomt.

Geproefd: Deze week heb ik véél te veel gegeten. En ik ga er zelfs geen excuses voor uitvinden. Het is allemaal mijn eigen keuze en mijn eigen schuld geweest. In de cinema at ik een grote bak popcorn, we aten thuis eens pizza omdat we geen zin hadden in het slaatje dat ik had voorbereid, bij mijn BFF at ik een muffin én een monsterportie chocomousse. Dinsdagmiddag ging ik met een collega eten bij een Thai. Wat ik bestelde viel nog mee qua calorieën maar omdat mijn collega zich een beetje ziek voelde en zijn hoofdschotel niet zo lekker vond, heb ik die ook nog bijna volledig binnengespeeld. Vrijdagavond at ik een volledig driegangenmenu bij een Indisch restaurant in Antwerpen. Het enige excuus dat ik daarvoor heb is dat het met een Groupon-bon was. En daarnet heb ik met een SOEPLEPEL in de pot Nutella gezeten. Jep. Ik ga daar niet om liegen, ik neem mijn verantwoordelijkheid. Dus de weegschaal mag mij morgenvroeg straffen, ik zal de schaamte dragen met waardigheid.

En nu is het alweer zondagavond, en moet ik mij gaan aankleden omdat we nog weg moeten. Ik ontdek hier een patroon in mijn leven: in het weekend kleed ik mij pas ’s avonds aan in plaats van ’s ochtends. Zotjes. Hoe was jullie week?

XO