Een Zamenvattende Zondag, en voor de verandering nog eens écht op zondag, leuk hé? Ik ben niet op weekend geweest, maar ik heb deze week zo veel gedaan dat mijn hoofd er nog altijd een beetje van duizelt. Ik heb misschien al een goed voornemen voor 2015: minder doen, minder plannen, minder activiteiten. Ik wil geen volledig dood sociaal leven, maar het laatste jaar heb ik echt te veel hooi op mijn vork genomen. Ik voel dat ik een beetje een slaaf ben van mijn eigen agenda, en dat vind ik een heel vies gevoel. Dus de komende week ga ik mijn agenda van de eerste maanden van 2015 al eens bekijken (kunnen jullie geloven dat zelfs die weekends al bijna vol zitten?) en bekijken wat ik kan schrappen of verzetten. Maar eerst ga ik over tot de prioriteit van de dag: de week zamenvatten!

Gehoord: Ik heb een nieuwe muziekstickmix gemaakt voor in de auto! Sinds de vorige Stix mij verraden heeft door een tragische dood te sterven, moest ik altijd in de auto gewoon naar de radio luisteren. Ook heel leuk, maar omdat mijn auto uit de prehistorie (het gezegende jaar 1998) komt en de radio volgens mij ergens in Rusland van een camion is gevalhttps://voskosmos.wordpress.com/wp-admin/post-new.phplen, verlies ik vaak signaal en zit er veel storing op alle zenders. Sinds deze week kan ik in plaats van dat geruis weer luisteren naar de grootste knallers van de voorbije 50 jaar. Ik heb al het kot afgebroken met De Jeugd Van Tegenwoordig, een duet gedaan met Edith Piaf, en toen ik mijn beste Céline Dion-imitatie bovenhaalde is mijn auto bijna ontploft. Probeer maar eens niet mee te brullen hiermee.

Nog iets dat ik hoorde, maar veel minder plezant, was het verhaal van de stamceldonor voor een 8-jarig meisje die op het laatste moment had afgehaakt. Ik hoorde het verhaal ’s morgens op de radio, mijn maag kneep helemaal samen en van zodra ik aankwam op het werk heb ik mij online geregistreerd als stamceldonor. Dat stond al heel lang op mijn to-do-lijstje maar ik was het steeds uit het oog verloren. Tot een paar dagen geleden dus. En ik vertel dit niet omdat ik wil dat jullie applaudisseren voor mijn onbaatzuchtige daden, integendeel, ik zeg het gewoon omdat ik wil dat iédereen zich registreert. Het is helemaal niet moeilijk, gewoon naar de website gaan en je gegevens invullen. Hoe meer mensen zich registreren, hoe meer kans zieke mensen hebben op genezing. En omdat iedereen de laatste weken toch zo graag op straat komt om te laten zien hoe solidair we wel zijn als maatschappij, wel, dan is je registreren echt wel een heel kleine moeite.

Geroken: Omdat ik deze week niets noemenswaardig geroken heb, verander ik deze week “geroken” in… “ontdekt”! Ik heb een paar dagen geleden Vine geïnstalleerd op mijn gsm. Misschien niet zo’n slimme beslissing, want ik ben al helemaal verslaafd. Vine is nog niet zo populair in België volgens mij, maar het is wel een van de grappigste en leukste apps die ik ken. Het is een beetje hetzelfde als Instagram, maar dan met korte filmpjes van 6 seconden in plaats van foto’s. Jullie denken nu waarschijnlijk: “Saaaaaai, wat kan je nu in godsnaam tonen in 6 seconden?” Maar geloof mij als ik zeg dat 6 seconden voor sommige creatievelingen genoeg is om een heel verhaal mee te vertellen. Sommige gaan de artistieke tour op mijn stop-motion filmpjes, anderen gaan dan weer helemaal voor DIY met korte montages van recepten. Maar de meeste accounts die ik volg zijn gewoon om in je broek te pissen van het lachen. Ik sta vaak echt versteld van hoeveel werk sommige Vine’ers wel niet steken in één klein filmpje. Die filmpjes worden dan wel gedeeld door duizenden mensen, sommige populaire Vine’ers hebben miljoenen volgers en kregen al lucratieve aanbiedingen gewoon door hun account. Spijtig genoeg heb ik nog niet ontdekt hoe ik hier een voorbeeld kan zetten van een leuke account, dus ik raad je gewoon aan om Vine te installeren en Brittany Furlan, Katie Ryan, Christian DelGrosso en Jerry Purpdrank te volgen.

Gezien: Veel tv heb ik deze week niet gekeken, omdat ik heel weinig thuis ben geweest. Ik heb wél de fonkelende lichtjes van onze kerstboom gezien. We hebben hem donderdagavond gezet, en ik ben heel tevreden met het resultaat. We hebben alleen zilveren ballen slingers gebruikt, en het effect is heel mooi met de lichtjes aan. Ik heb ook de indruk dat Poes dit jaar minder geïnteresseerd is in de boom. Vorig jaar hebben we er vrij vaak op gevloekt, omdat ze toen nog klein genoeg was om echt ín de boom te kruipen, vaak helemaal tot vanboven waardoor hij gevaarlijk wiebelde en overhelde. Maar dit jaar zegt het haar minder. Ze is er misschien gewoon te dik en te lui voor geworden. En als ze er toch in de buurt komt, dan zitten we achter haar met de tamboerijn die Het Vriendje gekregen heeft van de Sint. Very effective.

Gevoeld: Deze week heb ik mij een paar keer echt slecht gevoeld. Ik wil daar eerlijk in zijn, ik probeer hier zo authentiek mogelijk te zijn over mijn gevoelens en mijn leven en dan mag het ook gezegd worden als het allemaal wat minder gaat. Een paar weken geleden heb ik al verteld dat er grote onduidelijkheid is op mijn werk. Ik werk als directiesecretaresse, en dus rechtstreeks voor een baas. Die baas, waar ik heel graag voor werkte en een heel goede band mee heb, is nu vertrokken naar een andere dienst en er is nog geen opvolger voor hem aangeduid. Met als gevolg dat het nu heel onzekere tijden zijn voor mij en mijn collega’s. Wat gaat er met ons gebeuren, zullen we nog bij elkaar kunnen blijven, komt er een volledige reorganisatie waardoor we misschien een job gaan moeten doen die ons minder ligt? Hoe langer de onduidelijkheid blijft duren (en het duurt nu toch al langer dan een maand), hoe slechter ik mij voel. Ik zou graag iets weten, zelfs al is het slecht nieuws, omdat het vooral de onzekerheid is die zwaar doorweegt. Ik kan niet op lange termijn denken, en zelfs niet eens echt op korte termijn. Ik ben dus deze week bijna elke dag thuisgekomen van het werk met een hoofd vol zorgen en een oververmoeid lijf. Dinsdag ben ik niet naar de Zumba gegaan, gewoon omdat ik niet meer kon functioneren. Ik was beter wel gegaan om mijn gedachten wat te verzetten, want de rest van de week heb ik ook ’s avonds dingen gedaan die ik niet kon afzeggen,en ik merkte wel dat ik mij daardoor een klein beetje beter voelde. Maar toch. Hopelijk kan ik hier snel bij “gevoeld” iets positiever zijn dan vandaag.

Geproefd: Ik kan eigenlijk naadloos overgaan naar “geproefd”, want wat doe ik als ik mij niet helemaal 100% voel? Eten, veel eten. Ik moest eigenlijk normaalgezien deze week met de trein naar het werk (damn you, Hasselt!), maar omdat er heel de week werken waren op mijn spoor ben ik met de auto gegaan. Ik ga volgende week sowieso ook met de trein moeten gaan, ik voel het aan mijn broeksknop. Ik heb de hele week alles wat op mijn weg kwam opgegeten. Een shitload aan chocolade van de Sint en pralines die Het Vriendje meebracht van op het werk, een vette hamburger met frietjes én een moelleux tijdens een etentje met vriendinnen, pasta met decadent veel kaassaus (de light-versie maar dat telt misschien niet als je vier porties eet?) hier thuis, ontelbaar veel pannenkoeken mét suiker voor de verjaardag van een collega,… Het ultieme toppunt kwam gisteren, toen ik met een vriendin naar Gent trok om te shoppen en naar de kerstmarkt te gaan. Quiche, een broodje en een zoete ijsthee bij Exqi. Een chocoladekoekje en chai tea latte die zo mierzoet was dat ik hem zelfs niet helemaal kon opdrinken bij Starbucks. Een ongelofelijk decadente brownie met chocoladesaus en ijs bij de Chocoladebar. En dan ’s avonds thuis nog een paar macarons die ik overdag had gekocht.

En ik ben heel de week niet naar de fitness geweest. Als ik toch was geweest, dan was er geen zweet uit mijn poriën gekomen maar eerder siroop en frietvet. En het ergste is dat ik er niet eens blij van werd. Elke avond voelde ik mij opnieuw schuldig over wat ik overdag allemaal had binnengespeeld. Daarom heb ik in mijn agenda geschreven dat ik vanaf 5 januari opnieuw vier weken geen suiker meer ga eten. Ik heb dat maanden geleden al eens een paar weken gedaan, en dat had toen een positief effect. Ik was er een paar kilo’s door afgevallen, maar ik voelde mij vooral beter in mijn vel. Ik ga het nu weer doen, want ik begin een beetje te walgen van mijzelf. En dat kan niet de bedoeling zijn hé. Ik ga dan ook proberen om niet zoals vorige keer gewoon weer na een paar weken terug te hervallen in mijn oude gewoontes.
Maar eerst nog de feestdagen. Oh boy.

Ik heb al meer dan 2 A4’s volgeluld, dus ik hou het voor bekeken. Vanavond staat nog op de planning: een boke eten, Breaking Bad kijken en proberen een foto te nemen van Poes als ze heel hoog springt naar haar speeltje. Dit was het resultaat van de laatste keer dat ik dat probeerde:

Geniet nog van jullie zondagavond!

XO