Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday dear Zamenvattende Zondag, happy birthday to you! Vijftig edities oud, en om dat te vieren doen we vandaag nog eens eentje volledig in een thema. En omdat ik vorige week nog in de Oostenrijkse bergen zat, is het thema van de dag mijn citytrip naar Salzburg met mijn BFF. Maak jullie klaar voor een shitload aan foto’s, een paar reistips en wat trivia over The Sound of Music. In 3, 2, 1… GO!

Gehoord: Ons eigen kattengejank dat een paar cd’s overstemde: Céline Dion, Marco Borsato, Disney-hits, Christina Aguilera, Grease, en twee van de Backstreet Boys. En dan vergeet ik er nog een paar. Onze vlucht kwam dinsdagochtend om 8u50 aan in Wenen. We hadden een auto gehuurd om van Wenen naar Salzburg te rijden. Dat was een kleine drie uur rijden dus we hoopten om, met een tussenstop om te eten, aan te komen in Salzburg om 13u. Na een vlot uurtje rijden en een korte plaspauze zijn we in een monsterfile beland, waardoor we bijna drie uur hebben gereden over drie kilometer. Drie! Kilometer! En daarna moesten we dus nóg twee uur rijden. Maar wij maken er samen altijd het beste van, dus hebben we die drie uur gevuld met zo dramatisch en theatraal mogelijk meezingen met alle cd’s die we meehadden. Zo dramatisch en theatraal dat we zelfs entertainment werden voor de auto’s naast ons. Ik vrees nog altijd dat we ergens op YouTube gaan belanden. We arriveerden uiteindelijk om 17u15 pas aan ons hotel. Omdat we wel nog iets wilden hebben aan onze dag, verkenden we het oude stadgedeelte met een kleine wandeling uit onze reisgids. En ik kreeg al meteen een teken van het universum dat ik er helemaal zou thuishoren.

Op de tweede dag kwam al meteen het hoogtepunt van onze trip: onze Sound of Music-tour! Ik had vooraf veel research gedaan over welke tour we het best konden doen, en die van Panorama Tours kwam er als beste uit. De tour duurde vier uur en bracht ons met een reisbus naar verschillende locaties uit de film. Op de bus zelf vertelde een heel lieve gids ons een paar weetjes over de cast en de opnames. Zo was de actrice die kleine Gretl speelde tegen het einde van de opnames zo verdikt (door al het snoep dat ze van de crew kreeg om haar stil en blij te houden) dat Christopher Plummer haar niet wou dragen voor de eindscène waar de familie vlucht in de bergen. Als je naar de film kijkt moet je er maar eens op letten, het kindje dat op de rug van de kapitein zit heeft een kapje op haar hoofd. Dat is omdat de stand-in een andere haarkleur had dan Gretl. We gingen naar de kerk waar de trouwscènes werden opgenomen, zagen de twee verschillende huizen die dienst deden als huis van de Von Trapps, het prieeltje waar Liesl met Rolf danste,..

En nu kom ik terug bij “gehoord” uit, want op de bus mochten we, jawel, zingen! De bekendste liedjes werden opgezet en iedereen was vrij om zo luid als ie wou mee te zingen. Dat was meteen het leukste en minst leuke deel van de tour. Leuk, omdat we ons mochten laten gaan, maar minder leuk omdat we ook bijna de enigen waren die dat effectief deden. Het merendeel van de mensen kende de liedjes niet of zong niet mee. Op de duur werden wij zelf de attractie, toen we na een fotomoment terug op de bus stapten zeiden onze Amerikaanse buren: “Aaah, the singing ladies are back!” Daarom pleit ik voor een opsplitsing van de tours: eentje voor gewoon geïnteresseerden, en een tweede voor superfans. Een bus vol gelijkgestemde (zingende) zielen, dat zou veel leuker geweest zijn.

Gezien: Zowat alle bezienswaardigheden die er te zien waren. We maakten mooie wandelingen door het oude en nieuwe stadsgedeelte, gingen een stukje taart eten in het oudste koffiehuis van de stad en zagen het geboortehuis van Mozart. Maar als je naar Salzburg gaat kan je niet vertrekken zonder een bezoek aan het kasteel op de berg naast de stad. Ons reisboekje vertelde ons dat het Festung Hohensalzburg heette, en dat het bereikbaar was met een kabelbaantje.

Je kan alleen het kabelbaantje boeken maar voor een paar euro meer krijg je er ook twee rondleidingen bij. De rondleidingen waren interessant maar nu ook niet zo interessant dat ik een week later nog weet waarover ze gingen 🙂 Het uitzicht van boven op de berg was wel geweldig.

We zagen niet alleen zo veel mogelijk in Salzburg, we genoten ook van een klein stukje Wenen. Op de laatste dag vertrokken we ’s morgens al terug met onze huurauto naar de luchthaven. Onze vlucht vertrok pas ’s avonds, maar met die monsterfile nog vers in onze gedachten wilden we het niet riskeren om die te missen. Omdat we nog een paar uur hadden in Wenen bezochten we Schloss Schönbrunn, waar keizerin Sissi nog gewoond heeft! Ik heb de films van Sissi nooit gezien maar ik weet wel dat ze daarin wordt beschreven als een lieve en vriendelijke vrouw die haar man heel graag zag. Nu, spoiler alert, dat was blijkbaar niet zo. Ze vond haar man maar niets en was bijna nooit thuis. En als ze dan thuis was, was ze alleen maar bezig met haar haar te kammen en wou ze niets eten om haar lijn te bewaren! Ik wil het bijna niet zeggen, maar Sissi was eigenlijk een trezebees.

Geroken: Onraad, en mest. Ik zal bij onraad beginnen. Ik bedoel niet dat er echt iets slechts stond te gebeuren, het was eerder op een speelse manier. Op de voorlaatste dag bezochten we Schloss Hellbrunn, het buitenverblijf van vroegere aartsbisschop Marcus Sittikus von Hohenems. De Marcus was nogal een speelvogel, want in de immense tuinen van zijn optrekje installeerde hij verborgen fonteinen en waterspuiten om zijn gasten mee te verrassen. Zo liet hij een tafel maken met in de bijhorende stoelen sproeiers verwerkt. Na een gezellig etentje liet hij de sproeiers openzetten en bleef hij met verstomde en doorweekte gasten zitten. De enige stoel waar geen sproeier is verwerkt is die aan het hoofd van de tafel, die van Marcus zelf dus. De snodaard. Je kan de tuinen bezoeken met een gids, en dan mag je je zeker verwachten aan een paar onverwachte natte kleren.

En dan nu, mest! Na het bezoek aan de tuinen trokken we naar de Salzburg Zoo, op maar twee kilometer rijden van Schloss Hellbrunn. De zoo is gebouwd aan de voet van een berg, en heeft een nogal vreemde langwerpige vorm. Het gedeelte met de kinderboerderij en de kleinere diertjes trekt op niet veel, maar het gedeelte met de grotere dieren (leeuwen, beren, apen,…) is echt wel de moeite waard. Je mag wel niet denken dat je er een hele dag kan doorbrengen zoals je bijvoorbeeld in Pairi Daiza wel kan. Op een dik anderhalf uur heb je alles gezien. Maar je betaalt dan ook wel maar een kleine 11 euro, dus de prijs-kwaliteitverhouding zit zeker goed.

Tip: Als je van plan bent om veel te gaan bezoeken, koop dan in je hotel of via je reisagentschap zeker ook een Salzburg Card. Je komt sowieso goedkoper uit.

Geproefd: Ik laat deze foto gewoon voor zich spreken.

Ik heb twee uitzonderingen voor mijn suikerloos dieet, twee situaties waarin ik er niet op moet letten en mag eten wat ik wil: op restaurant en op reis. En aangezien ik vorige week op reis én af en toe op restaurant was, was het vier dagen alle remmen los. Één van de dagen hebben we zelfs taart als middageten gegeten, niets anders. Nu ja, een mens leeft maar één keer. Ik heb de twee klassiekers, schnitzel en appelstrudel, aan mij laten voorbijgaan maar mijn BFF heeft dat zeker gecompenseerd. Ze at een paar strudels en op onze laatste avondetentje bestelde ze een schnitzel zo groot als mijn hoofd. Ik at twee avonden na elkaar gnocchi (er waren in Salzburg bijna meer Italiaanse restaurants dan Oostenrijkse) en de derde avond zalm met lookrisotto. Overheerlijk.

Ik heb mij sindsdien niet meer gewogen, maar morgenvroeg dwing ik mijzelf om face to face te komen met de weegschaal. Hopelijk heb ik mij de afgelopen week genoeg herpakt om de schade te beperken. Jullie zullen dat zeker en vast volgende week lezen in de 51^ste ZZ 🙂

Gevoeld: Pijn in mijn buik van het lachen. Mijn BFF en ik gaan al bijna tien jaar elke paasvakantie samen op uitstap, en elke keer weer komen we terug met gekke verhalen en geweldige herinneringen. We zijn perfect op elkaar ingespeeld als we samen weggaan. Ik vind nergens mijn weg, dus ik volg haar gewoon. Ik ga graag naar dierentuinen en zij niet, zij poseert graag voor toeristische foto’s en ik niet, maar we doen dat wel gewoon voor elkaar. We zitten er allebei niet mee in om zeven keer per dag ergens een thee te gaan drinken. We gaan vaak al om 9u30 slapen maar vinden dat doodnormaal. Net zoals we het doodnormaal vonden om twee uur lang in de Mirabel-tuinen, waar veel scènes uit Do-Re-Mi werden opgenomen, foto’s te nemen waar we de scènes zo goed mogelijk nadeden. That’s just how we roll.

Dus, heel kort zamengevat: Salzburg was geweldig. En mijn BFF ook.

Geniet nog van de laatste uurtjes weekend! XO

PS: We overnachtten in het Goldenes Theaterhotel, op vijf minuutjes wandelen van het centrum van de stad, en waren hier heel tevreden over! Grote en propere kamers met een zalig bed (zonder tapijt, belangrijk voor de allergische BFF), een lekker ontbijt en vriendelijk personeel. Het hotel kostte beduidend minder dan de omringende hotels (ik denk zelfs 100 euro minder in totaal), dus we hadden er geen hoge verwachtingen van. We waren heel aangenaam verrast. Als je dus naar Salzburg wil: boeken die handel!