Hey. Pssst. Het is groen en valt van de bergen. Een slawine.

…

Ik had eens gehoord dat het goed was om een flauw mopje te maken om het ijs te breken als je iemand al lang niet meer hebt gezien. Dus bij deze is dat ijs versplinterd en vergeten we gewoon dat ik hier bijna drie maand afwezig was, OEPS!

Om het jaar goed te beginnen, vliegen we er vandaag in met alleen maar Yay’s. Ik weet dat jullie net als ik niet zo goed kunnen tegen verandering en nieuwe dingen maar het is nu eenmaal januari en als we elkaar op de 17^de nog altijd drie kussen mogen geven mag ik ook alleen Yay’s doen vandaag! 2016 was duidelijk voor veel mensen een jaar om snel te vergeten, en dat was voor mij niet anders. In de eerste helft van het jaar rolde ik holderdebolder in een put die op dat moment wel geen bodem leek te hebben. In de tweede helft was het genoeg geweest en zette ik mijn voeten stevig op de bodem die er gelukkig toch wel bleek te zijn, en met de hulp van mijn omgeving en zeker ook mijn eigen wilskracht klom ik er langzaam maar zeker weer uit. Nu ben ik de put beetje bij beetje aan het dichtscheppen zodat ik er niet weer in sukkel met mijn lompe botten. Zeggen ze dat eigenlijk overal zo, lompe botten? Soit, in 2017 heb ik geen al te grote goeie voornemens behalve op mijn plooi blijven en de wereld een beetje meer door een roze bril zien. En dan zijn deze 6 Yay’s een goed begin 🙂

• Ik! Heb! Een! Nieuwe! iPhone! En wat ben ik er blij mee. Ik had al een paar jaar de iPhone 5, waar ik heel tevreden mee was, maarrrrr… Mijn vader heeft op zijn werk de iPhone 7 gekregen, waardoor ik zijn iPhone 6 heb gekregen en mijn 5 aan mijn mama heb gegeven. Kunnen jullie nog volgen? Mijn mama ook helemaal blij natuurlijk, want nu kan ze ook whatsappen en foto’s sturen. Ik stuurde al geregeld foto’s naar mijn papa, die hij dan ook aan haar liet zien, maar ze was stiekem toch een beetje jaloers. Nu zitten we allemaal samen in een whatsapp-groep en stuurt ze volop selfies. Yay voor nieuwe speeltjes en hoogtechnologische ouders die vooral graag emoji’s sturen!

• Vorig weekend liet ik samen met een vriendin een Thaise voetmassage doen. Ik wist nog van de vorige keer dat ze niet alleen je voeten maar heel je onderbenen onder handen nemen, dus ik had een broek aangedaan die makkelijk naar boven kan gerold worden. Was allemaal niet nodig, want we kregen een broekske van de zaak om aan te doen. En vanaf nu wil ik eigenlijk alleen nog maar dat broekske aandoen tot het einde der tijden. Volgende keer pik ik het mee. (Grapje hoor politie!) (Of misschien niet.) (Jawel, steek mij aub niet in ’t gevang!) Yay voor rode chillbroeken!

• Het Vriendje zit in een van zijn drukste en zwaarste maanden van het jaar op zijn werk, dus we moeten quality time voor ons twee echt inplannen in onze agenda. Vind ik niet erg, want dat zorgt ervoor dat we die momenten extra appreciëren! Afgelopen zondag gingen we brunchen bij Sister Bean in Mechelen. In de week kan je daar heerlijk ontbijten of lunchen, maar in het weekend hebben ze alleen maar brunchbuffet. Nu, “alleen maar” is echt fout verwoord, zoals je wel kan zien op mijn bord. En dat was nog maar de eerste keer dat ik ging aanschuiven, dan was ik nog niet aan de zoete ronde begonnen. Yay voor schransen op zondag!

• “Maar Vos, ging jij vorig jaar dan niet op je eten letten? Is dat nog altijd je goeie voornemen?” Ja hoor, dit is geëvolueerd van goed voornemen naar levensdoel. In 2015 was ik vrij veel kilo’s verloren, maar in 2016 zijn die er allemaal weer bijgekomen omdat ik geen energie meer had om mij ook nog bezig te houden met gezond eten én omdat ik nogal de neiging heb om mijzelf te troosten met alles waar suiker of boter inzit. Dat ben ik nu ook weer aan het aanpassen. Ik leg mijzelf geen te strenge regels op, want dan mislukt het toch. Ik probeer gewoon in de week thuis en op het werk geen snoepgoed of vettige drasj te eten, en in het weekend mag er al wat meer. Ik heb ook de app Lifesum ontdekt, ik ben er zelfs zó content mee dat ik mij de betalende versie al heb aangeschaft! Maar dat is misschien iets voor een aparte post. Dit is iets wat ik hopelijk kan volhouden op lange termijn, want ik heb geleerd dat al die extreme uitdagingen en nieuwe rages toch niet werken bij mij. Gewoon mijn gezond verstand gebruiken en dan kom ik er ook wel. Maar dan mag ik wel niet elk weekend een cupdonut eten. Cupcake +  Donut = CupDonut. Omg. (Te eten bij Cups ’n Cakes trouwens.) Yay voor haalbare doelen!

• Over eten gesproken: gisteren gingen bijna al mijn dagcalorieën naar de sushi die ik ’s avonds ging eten in Antwerpen, en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. We gingen bij Zaowang op de Oude Koornmarkt, voor mij de eerste maar zeker niet de laatste keer. Een uitgebreide kaart, alles supervers, snelle bediening, en ook heel ok qua prijs. Yay voor boten vol eten!

• Ik kocht onlangs een nieuw dekentje voor in de zetel in denAldi. Het patroon vind ik vrij lelijk, maar het is ongelofelijk zacht én het is 240 op 220 centimeter groot. Dat is BIJNA EEN VOETBALVELD! Het Vriendje was eerst nogal sceptisch (vooral omdat het niet de eerste keer was dat ik bijna hysterisch met iets van denAldi thuiskom) maar toen hij er ook een namiddag onder had doorgebracht was hij helemaal van mening veranderd. Het is vooral zalig om met twee onder te liggen, nooit meer één van de twee die koude voeten of een koude rug moet hebben.  Ik weet niet of ze er nu nog zijn maar moest dat zo zijn, rep u naar daar. En als ge daar dan toch bent, koop u dan meteen ook de paella uit de diepvries. Kost maar een paar euro en smaakt in de verste verte niet naar paella, maar lékker jong. Yay voor denAldi!

En, gewoon omdat ik het niet kon laten, nog een foto van Poes in haar nieuwe chauffagewoonst. Het ding hing eerst beneden en toen haalde ze er haar neus voor op, maar nu het in de badkamer hangt zit ze er regelmatig in. Misschien hebben wij allebei dezelfde happy place. Op de badkamer, voor ons vuurke.

Tot snel! XO