Hey. Pssst. Het is groen en valt van de bergen. Een slawine.

…

Ik had eens gehoord dat het goed was om een flauw mopje te maken om het ijs te breken als je iemand al lang niet meer hebt gezien. Dus bij deze is dat ijs versplinterd en vergeten we gewoon dat ik hier bijna drie maand afwezig was, OEPS!

Om het jaar goed te beginnen, vliegen we er vandaag in met alleen maar Yay’s. Ik weet dat jullie net als ik niet zo goed kunnen tegen verandering en nieuwe dingen maar het is nu eenmaal januari en als we elkaar op de 17^de nog altijd drie kussen mogen geven mag ik ook alleen Yay’s doen vandaag! 2016 was duidelijk voor veel mensen een jaar om snel te vergeten, en dat was voor mij niet anders. In de eerste helft van het jaar rolde ik holderdebolder in een put die op dat moment wel geen bodem leek te hebben. In de tweede helft was het genoeg geweest en zette ik mijn voeten stevig op de bodem die er gelukkig toch wel bleek te zijn, en met de hulp van mijn omgeving en zeker ook mijn eigen wilskracht klom ik er langzaam maar zeker weer uit. Nu ben ik de put beetje bij beetje aan het dichtscheppen zodat ik er niet weer in sukkel met mijn lompe botten. Zeggen ze dat eigenlijk overal zo, lompe botten? Soit, in 2017 heb ik geen al te grote goeie voornemens behalve op mijn plooi blijven en de wereld een beetje meer door een roze bril zien. En dan zijn deze 6 Yay’s een goed begin 🙂

• Ik! Heb! Een! Nieuwe! iPhone! En wat ben ik er blij mee. Ik had al een paar jaar de iPhone 5, waar ik heel tevreden mee was, maarrrrr… Mijn vader heeft op zijn werk de iPhone 7 gekregen, waardoor ik zijn iPhone 6 heb gekregen en mijn 5 aan mijn mama heb gegeven. Kunnen jullie nog volgen? Mijn mama ook helemaal blij natuurlijk, want nu kan ze ook whatsappen en foto’s sturen. Ik stuurde al geregeld foto’s naar mijn papa, die hij dan ook aan haar liet zien, maar ze was stiekem toch een beetje jaloers. Nu zitten we allemaal samen in een whatsapp-groep en stuurt ze volop selfies. Yay voor nieuwe speeltjes en hoogtechnologische ouders die vooral graag emoji’s sturen!

Hoe schattig is dit?

• Vorig weekend liet ik samen met een vriendin een Thaise voetmassage doen. Ik wist nog van de vorige keer dat ze niet alleen je voeten maar heel je onderbenen onder handen nemen, dus ik had een broek aangedaan die makkelijk naar boven kan gerold worden. Was allemaal niet nodig, want we kregen een broekske van de zaak om aan te doen. En vanaf nu wil ik eigenlijk alleen nog maar dat broekske aandoen tot het einde der tijden. Volgende keer pik ik het mee. (Grapje hoor politie!) (Of misschien niet.) (Jawel, steek mij aub niet in ’t gevang!) Yay voor rode chillbroeken!

Strike a pose!

• Het Vriendje zit in een van zijn drukste en zwaarste maanden van het jaar op zijn werk, dus we moeten quality time voor ons twee echt inplannen in onze agenda. Vind ik niet erg, want dat zorgt ervoor dat we die momenten extra appreciëren! Afgelopen zondag gingen we brunchen bij Sister Bean in Mechelen. In de week kan je daar heerlijk ontbijten of lunchen, maar in het weekend hebben ze alleen maar brunchbuffet. Nu, “alleen maar” is echt fout verwoord, zoals je wel kan zien op mijn bord. En dat was nog maar de eerste keer dat ik ging aanschuiven, dan was ik nog niet aan de zoete ronde begonnen. Yay voor schransen op zondag!

Niet op de foto: de grote homp brood die ik er bij at + de twee keer dat ik nog eens ging aanschuiven 🙂

• “Maar Vos, ging jij vorig jaar dan niet op je eten letten? Is dat nog altijd je goeie voornemen?” Ja hoor, dit is geëvolueerd van goed voornemen naar levensdoel. In 2015 was ik vrij veel kilo’s verloren, maar in 2016 zijn die er allemaal weer bijgekomen omdat ik geen energie meer had om mij ook nog bezig te houden met gezond eten én omdat ik nogal de neiging heb om mijzelf te troosten met alles waar suiker of boter inzit. Dat ben ik nu ook weer aan het aanpassen. Ik leg mijzelf geen te strenge regels op, want dan mislukt het toch. Ik probeer gewoon in de week thuis en op het werk geen snoepgoed of vettige drasj te eten, en in het weekend mag er al wat meer. Ik heb ook de app Lifesum ontdekt, ik ben er zelfs zó content mee dat ik mij de betalende versie al heb aangeschaft! Maar dat is misschien iets voor een aparte post. Dit is iets wat ik hopelijk kan volhouden op lange termijn, want ik heb geleerd dat al die extreme uitdagingen en nieuwe rages toch niet werken bij mij. Gewoon mijn gezond verstand gebruiken en dan kom ik er ook wel. Maar dan mag ik wel niet elk weekend een cupdonut eten. Cupcake +  Donut = CupDonut. Omg. (Te eten bij Cups ’n Cakes trouwens.) Yay voor haalbare doelen!

Zeg nu zelf.

• Over eten gesproken: gisteren gingen bijna al mijn dagcalorieën naar de sushi die ik ’s avonds ging eten in Antwerpen, en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. We gingen bij Zaowang op de Oude Koornmarkt, voor mij de eerste maar zeker niet de laatste keer. Een uitgebreide kaart, alles supervers, snelle bediening, en ook heel ok qua prijs. Yay voor boten vol eten!

Eten dat geserveerd wordt op een attribuut is per definitie geniaal.

• Ik kocht onlangs een nieuw dekentje voor in de zetel in denAldi. Het patroon vind ik vrij lelijk, maar het is ongelofelijk zacht én het is 240 op 220 centimeter groot. Dat is BIJNA EEN VOETBALVELD! Het Vriendje was eerst nogal sceptisch (vooral omdat het niet de eerste keer was dat ik bijna hysterisch met iets van denAldi thuiskom) maar toen hij er ook een namiddag onder had doorgebracht was hij helemaal van mening veranderd. Het is vooral zalig om met twee onder te liggen, nooit meer één van de twee die koude voeten of een koude rug moet hebben.  Ik weet niet of ze er nu nog zijn maar moest dat zo zijn, rep u naar daar. En als ge daar dan toch bent, koop u dan meteen ook de paella uit de diepvries. Kost maar een paar euro en smaakt in de verste verte niet naar paella, maar lékker jong. Yay voor denAldi!

Poes-approved!

En, gewoon omdat ik het niet kon laten, nog een foto van Poes in haar nieuwe chauffagewoonst. Het ding hing eerst beneden en toen haalde ze er haar neus voor op, maar nu het in de badkamer hangt zit ze er regelmatig in. Misschien hebben wij allebei dezelfde happy place. Op de badkamer, voor ons vuurke.

Mo how ❤

Tot snel! XO

‘t Is weer tijd voor een Yay & Nay, waarin ik het heb over de goeie en slechte dingen des levens. Over de dingen des levens gesproken (kijk wat een overgang, en al meteen boem baf in het begin van een post, da’s durven hé), dat is al sowieso de grootste YAY van de voorbije maanden: mijn favoriete soap aller tijden wordt sinds een paar weken opnieuw uitgezonden door FOX. VIJF was er in mei mee gestopt en de maanden nadien waren gevuld met onzekerheid en twijfel. Ik (en met mij een ganse community van days-kijkers) had Vitaya, TLC en FOX al bestookt met smeekbedes om de soap alsjeblieft pleaaaase over te nemen, en na een paar maanden kwam er dan toch het verlossende persbericht. Sindsdien geniet ik weer elke dag van mijn dagelijkse dosis hersenloze absurditeit. Nog eens een welgemeende merci aan FOX! En nu terug over tot de orde van de dag!

YAY

• Één van mijn beste vrienden werkt bij Q-Music en maakt daar elke dag het voormiddagprogramma You Make Us Play. Elke week mogen mensen van een ander beroep de muziek kiezen. Vincent gaat hen dan interviewen en maakt een bijhorende vlog. En mannekes, die vlog is hilarisch. En dat zeg ik niet omdat ik hem al ken van toen we nog allebei awkward 14-jarigen met veel te brede broeken en globes aan onze voeten waren. Vincent is één van de creatiefste en hardst werkende mensen die ik ken en hij verdient wel een shout out af en toe. Yay voor hilarische vrienden!

• Ik heb niet alleen BV-vrienden (BVV’s?), maar ook doodgewone vriendinnen. En die zijn de laatste jaren massaal begonnen met baby’s te produceren. En er zit iets in ’t water hier want het zijn allemaal meisjes. Vorige week heb ik wat tijd doorgebracht met twee van de schattigste exemplaren, Mini-Oreo en het dochtertje van een andere vriendin waar ik nog geen koosnaam voor heb, en ik dan maar voor de gemakkelijkheid Erwtje ga noemen. Mini-Oreo en Erwtje waren té schattig. Zo’n brave kindjes! Erwtje had een verkoudheid en werd kordaat behandeld met fysiologisch water en oogdruppels en gaf toch geen kik. En de Mini-Oreo is gewoon, net als haar bijnaam, om op te fretten. Heel leuk dat ik een paar uur kan spenderen met het bewonderen van deze prachtige meisjes, en dan daarna toch gewoon nog helemaal alléén rustig in de zetel kan zitten zonder mij zorgen te maken over vroeg opstaan of nachtelijke huilbuien. Maar ik moet toch toegeven dat mijn eierstokken wat sprongetjes hebben gemaakt vorige week. Yay voor moederende vriendinnen!

• Ik werk niet op vrijdag. Mijn mama werkt niet op vrijdag. Dat zorgt vaak voor spontane tripjes naar denAction of naar denAldi (waar mijn mama al haar fatsoen verliest en alles uit de bakken grabbelt gelijk zot). Vorige vrijdag was mijn papa toevallig ook thuis op vrijdag en besloten we om samen kastanjes te gaan rapen. Op een paar honderd meter van hun huis is een dreef die volledig gevuld is met kastanjebomen en waar je je dus in de herfst volledig kan laten gaan. Wij dus met ons drie naar die dreef, gewapend met zakken, emmers en beschermende handschoenen (hadden we vorig jaar niet aan gedacht waardoor we constant geprikt werden door de omhulsels). Toen mijn mama voorstelde om er een wedstrijd van te maken gingen alle remmen los. Uiteindelijk vonden mijn mama en ik allebei twee kilo, en mijn papa maar liefst vier kilo. Yay voor gratis noten en spontane gezellige uitstapjes!

Resultaat van de battle of the foxes 🙂

• Het Vriendje heeft dit weekend zijn beoordeling op het werk gekregen, en het was KEIGOED!!! Allé, niet dat er letterlijk “keigoed” stond, ik denk dat ze daar wel iets professioneler te werk gaan en met ingewikkelde management-termen werken. Maar toch, reden genoeg om hem te belonen met de biografie van Bruce Springsteen én een grote taart. Waar ik veel meer van gegeten heb dan hij, oeps. Hij moest maar sneller zijn, het leven is aan de rappen. Yay voor appreciatie voor alle eindeloze uren werk! (…en yay voor chocoladetaart, dat ook)

• Het voorbije jaar verzoop ik zowat in rekeningen en brieven die allemaal met mijn auto te maken hadden. Ik heb een eind vorig jaar de auto van mijn mama overgekocht omdat mijn eigen Smartje gestorven was. Nu was die verkoop een hele administratieve rompslomp waar ik nét geen mini-zenuwinzinking van heb gekregen. Toen dat rond was begonnen de brieven van de verkeersbelasting en de verzekering te komen. Ik had belasting en verzekering betaald voor mijn oude auto, maar die periode liep langer dan de periode waarin hij effectief nog heeft rondgereden. Dus zij moesten mij dan geld terugbetalen. En dan moest ik opeens wel betalen voor mijn nieuwe auto, uiteraard. En toen moest ik toch terug nog wat terugkrijgen. Of betalen. Elke week kwam er wel een nieuwe brief waardoor ik nog meer in de war raakte. Ik heb toen een uur gespendeerd aan gewoon in chronologische volgorde elke brief woord voor woord te lezen om orde in de chaos te scheppen. Conclusie: ik heb nog 80 euro betaald en daarmee was de kous af. Nu denken jullie waarschijnlijk al heel de tijd: “Maar gij ratelend wijf, moet dit niet in de NAY-kolom staan, betalen is toch nooit plezant?” Nee, da’s waar. MAAR! Gisteren zag ik opeens dat ik op mijn rekening een storting had gekregen van 80 euro. Mededeling: ik had dubbel betaald en ik kreeg dit bedrag terug. Jippie! Yay voor mijn eigen slechte begrijpend vermogen en yay voor de belastingen om hier zo eerlijk over te zijn!

NAY

• Ik ben een liedje beu, terwijl alle radiostations er blijkbaar nog volledig verliefd op zijn. Elke. Dag. Zo. Veel. Keer. STOP ERMEE! Nay voor that mattress that you stole from your roommate back in Boulder!

• Woensdagavond hebben we een verrassingsfeestje gegeven voor een van onze beste vrienden die veertig werd. Dat was héél leuk en geslaagd, maar de afterparty die Poes Springsteen voor zichzelf organiseerde was dat wat minder. Ze vond het een geweldig idee om een van de slingers van het feestje op te eten en een paar uur later als een gek heel de keuken onder te kotsen. Gelukkig waren de slingers goud en zag ik ze dus duidelijk in haar overgegeven hoopjes zitten. Toen ik dacht dat alles er was uitgekomen blééf ze maar overgeven en ze werd hoe langer hoe zieker. Ik heb meteen de dierenarts gebeld en die heeft een foto genomen van haar maag en darmen. Ze zag in haar maag niets meer zitten maar omdat de slingers zo lang en fijn waren kon ze niet garanderen dat er toch eentje vast zat in haar darmen. Ze wou niet meteen opereren en dus werd het een paar uur bang afwachten. Intussen is het duidelijk dat Poes helemaal slingervrij is, dat er niets meer in haar zit en dat ze weer de oude is. Oef. Het wachten was heel stresserend en ik was bang dat ik mijn oogappel ging verliezen, maar uiteindelijk kwam alles goed. Dankjewel aan iedereen voor de bezorgde berichtjes, Poes is zoals altijd heel blasé en hautain over alles maar ik zie dat jullie liefde voor haar haar stiekem wel bevalt. Nay voor hoopjes kots vol gouden glitters!

De schuldige slingers.

• Ik heb de laatste dagen iets beseft waar ik mij een beetje over schaam. Ik snap de symbolen > en < niet meer. En ik zeg bewust “niet meer” in plaats van “niet” omdat ik weet dat ik daar vroeger geen probleem mee had. Maar de laatste tijd moet ik superhard nadenken als ik een van die tekentjes in een tekst zie staan. Ik moet mij enorm focussen op wat er staat en of het nu groter dan of kleiner dan betekent. En ik blijf ook twijfelen. Heel raar, vooral omdat ik dat vroeger niet had. Maar kijk, vroeger kon ik om een of andere reden geen kip bakken en sinds kort kan ik dat als de beste. You win some, you lose some. Nay voor spontaan geheugenverlies!

Tot snel! XO

Hallo homies! Dag dames, hey heren! Gegroet grietjes en gastjes! (Alliteraties zijn mijn leven)

Deze week was het de eerste van de maand, én die viel op een maandag. Het feit dat die twee samenvielen is zalig voor mijn structuur-hoofd. Als ik nu niet zo’n luie drol was dan was maandag een perfecte dag om in mijn Bullet Journal te beginnen. Maar mijn BuJo (lang leve hippe bloggerstaal) is nog maar een idee dat alleen in mijn hoofd leeft en waar ik nog niets écht voor uitgewerkt heb. Ik heb wel al een nieuw schrift gekocht, uiteraard. En als eindeloos surfen op Pinterest en BuJo-blogs ook telt als voorbereiding, dan heb ik al héél véél gewerkt. De eerstvolgende keer dat een maand weer op een maandag begint is pas in mei 2017, tegen dan zal die godverdomse schrift toch wel klaar zijn zeker? Wie zal het zeggen. Maar kijk, ik zal eens to the point komen, ’t Is weer van Yay & Nay vandaag! Uitroeptekens!!! Ik vlieg er gewoon in als jullie dat niet erg vinden.

YAY

• Vorige keer schreef ik over het feit dat het huidige systeem van loopbaanonderbreking hier op het werk (en overal in Vlaanderen als ik mij niet vergis) afgeschaft wordt. Je kon wél beslissen om al je resterende krediet nog op te nemen. Ik vind 4/5 gaan werken één van de beste beslissingen die ik ooit in mijn leven al genomen heb, dus deed ik meteen een aanvraag om mijn resterende 4,5 jaar vast te leggen. Het was eventjes spannend maar vorige week heb ik nieuws gekregen van de RVA dat mijn aanvraag is goedgekeurd! Taart en confetti en zeldzame Pokémons voor iedereen! Dus nu werk ik sowieso van nu tot eind februari 2021 80%. En wat er daarna gebeurt, dat zal ik dan wel zien. En wat voor effect dat allemaal heeft op mijn pensioen en mijn oude dag, dat zal óók dan wel zien. Als er iets is wat ik moet leren is dat ik mijn leven NU moet leiden, en niet in de toekomst (of het verleden). En daar past die 4/5 perfect bij. Yay voor meer rust in het leven en het hoofd!

75% van mijn vrije dag doe ik het huishouden en kuis ik, de overige 25% red ik mijn kat van evil Rattata’s.

• Een van mijn collega’s heeft een melkschuimer meegebracht naar het werk waardoor onze productiviteit en werktevredenheid met minstens 120% is gestegen. Hemels. Ik moest natuurlijk ook meteen zo’n machine hebben maar de prijs (€70) houdt mij wat tegen. Als ik nu 20 keer géén latte macchiato ga drinken in de stad en in de plaats daarvan thuis eentje drink, dan haal ik het er wel uit. Maar geef nu toe, eentje gaan drinken is ook wel dubbel zo gezellig hé. Dus Nespresso, als jullie dit lezen, ik ben twee weken geleden jarig geweest, ZO TOEVALLIG?! Yay voor de perfecte koffie-melk-ratio!

De hemel in een tas.

• Mijn BFF en ik hebben heel eventjes overwogen om deze zomer nog een last-minute van een paar dagen in de zon te boeken, maar uiteindelijk hebben een gebrek aan verlofdagen en geld daar een stokje voor gestoken. Dus nu gaan we een light-versie doen: we gaan twee dagen op weekend in onze eigen regio. We hebben een hotel geboekt in Mechelen, we gaan daar uit eten, misschien naar de cinema, wat winkelen, wat wandelen,…  En wat we zeker ook gaan doen is een escape room. We hebben er eentje gedaan voor mijn verjaardag in Amsterdam, en het was een van de leukste dingen die we ooit in ons leven gedaan hebben. Ik dacht dat dat gewoon een spel met een paar raadseltjes zou zijn, maar het was zo veel meer. Wegvallende kastwandelen, verborgen kamertjes, briljante vraagstukken en spelletjes,… Een klein beetje duur MAAR laat dat je alsjeblieft niet tegenhouden. O, en zoek ook op voorhand op of er geen horrorelementen in het spel zitten als je daar niet tegen kan. De BFF was zo zot van het spel dat wij gedaan hadden dat ze er prompt nog ergens eentje geboekt had, en daar was het van “je zit in een psychiatrisch centrum waar je je vrienden moet gaan ontsnappen” en krabbende nagels in de kast en dwangbuizen enzo. Ik hou het liever bij een simpele diamant die ik moet stelen zonder trauma’s op te lopen. Yay voor BFF’s!

• Ik ben vorige week naar Beyoncé gaan kijken in het Koning Boudewijnstadion en het. Was. Zo. Goed. Beyoncé is een godin die neergedaald is op onze aarde om elke vrouw zelfvertrouwen en vechtlust te geven. Haar heel optreden was een visueel spektakel, en haar stem is zelfs tijdens het dansen loepzuiver en krachtig.

De force is zo sterk bij Beyoncé dat ze zichzelf moeiteloos kloont, zodat ze met een grotere groep is om ons te dwingen tot onderwerping.

Ik ga niet zo heel veel en graag naar grote optredens (grote mensenmassa’s en lang moeten rechtstaan terwijl ik bijna niets kan zien weet je wel) maar dit was echt zo hard de moeite waard. Als ze nog eens komt ga ik misschien zelfs al mijn geld bij elkaar krabbelen om het duurste ticket te kunnen kopen. Als ik tegen dan nog geld heb, waaaaant,…

• Ik ben gisteren naar de Zuidfoor geweest en ik heb EINDELIJK BB-8 gevangen in zo’n grijpding! Na bloed, zweet, tranen én een te spenderen budget dat twee keer verhoogd werd. We hebben ook weer ass gekickt bij het paarden/lama-spel, een bluetooth speaker gewonnen in het schietkraam én smoutebollen gegeten. We wilden ook nog op de wild mouse en de boomstammetjes maar dat ging financieel niet door mijn wilde klopjacht op BB-8. Prioriteiten. Yay voor kermisseizoen!

❤

NAY

• Ik ga een beetje zagen en jullie gaan mij collectief kletsen in mijn gezicht willen geven, maar ik doe het toch. Ik ben zo blij dat het weer wat frisser is buiten. *duikt in elkaar om de kletsen op te vangen* Nee maar serieus, ik kan totaal niet tegen de warmte en de afgelopen weken waren dus echt heel ongemakkelijk voor mij. Ik had voor mijn verjaardag 2 weken vakantie, waarvan ik de eerste week propvol had gepland en de tweede volledig leeg had gelaten. Ik wou in die tweede week uitslapen, Netflixen, de hele dag in mijn pyjama rondlopen, en gewoon in het algemeen niets doen. In de plaats daarvan ben ik mij elke dag in het huis van mijn ouders (waar het ongeveer 10 graden kouder was dan bij ons) gaan verstoppen voor de zon. Zij hebben ook een zwemvijver waar ik in kon afkoelen, ik ben nog nooit zo dankbaar geweest voor een paar kubieke meter fris water. En nu willen jullie mij helemaal in elkaar slaan want wie klaagt er nu over hele dagen rondhangen aan een zwemvijver? Maar het was niet de vakantie die ik in mijn hoofd had, en ik voelde mij alsof ik uit mijn eigen huis gedreven werd terwijl ik net het liefste gewoon daar wou zijn. En nu ga ik stoppen met klagen want ik voel jullie woede door mijn computerscherm vloeien. Mijn excuses. Nay voor heel de dag zweten!

Vrij veel drama toen ik dan toch eens moest buitenkomen.

• In de eerste week van mijn vakantie (de volgepropte week dus) had ik afgesproken met de Oreo-vriendin. We gingen iets eten en dan een beetje shoppen, en de Oreo-baby was er ook bij. Altijd leuk, want de Oreo-baby is toevallig een van mijn favoriete baby’s aller tijden 🙂 Ik had haar een maand voordien nog gezien, en toch stond ik ervan versteld hoe snel zo’n kleintje groeit op amper een paar weken tijd. Wat ik die dag wel beseft heb, is hoe lastig het is om met een buggy rond te lopen. De Oreo-vriendin had zich geparkeerd in een ondergrondse parkeergarage en stond op -2. De lift van de garage was kapot, gelukkig was ik er ook al zodat ik de twee steile trappen op kon wandelen met de Oreo-baby zelf terwijl de Oreo-vriendin de buggy naar boven sleepte. Nadien moesten we de buggy over kasseien en tussen winkelrekken en restaurantstoeltjes manoeuvreren, én moesten we nog geschikte plekken vinden om luiers te verversen. Iedereen was heel hulpvaardig, dat moet ik wel zeggen, en als je een baby mee hebt beginnen vreemden op straat gewoon spontaan een gesprek. Maar hoe klein een baby’tje ook is, je hebt een shitload aan spullen nodig gewoon om een paar uur te overbruggen, en daar is de wereld toch niet echt aan aangepast. Nay voor kapotte liften!

• Liefhebbers van de betere rampenfilms, ik smeek jullie, ga alsjeblieft niet naar Independence Day 2. Saai, geen Will Smith, veel te veel personages,… Blijf maar gewoon bij de eerste, en doe alsof de tweede nooit uitgekomen is. Dat doe ik ook bij de films van Sex and the City. Nay voor teleurstellende sequels!

Held.

• Toen Donald Trump zei dat hij zich voor de republikeinen kandidaat zou stellen voor het presidentschap, lachten we allemaal een beetje in ons vuistje. Ik denk dat we nu niet meer aan het lachen zijn, niet? Elk nieuws dat binnenkomt, dag na dag, uur na uur,… Het wordt steeds absurder én angstaanjagender. Als je een beetje tijd hebt, moet je zeker deze twee artikels lezen; eentje van Michael Moore die redenen geeft waarom Trump het zal halen in november, en een superinteressant artikel over een van zijn ghostwriters. Scary stuff. Nay voor iemand die te enthousiast is over het gebruiken van de nucleaire codes!

• Half juli ging ik een dagje naar Oostende met mijn mama. We gingen naar het Zandsculpturenfestival, en jongens, hebben we ons daar een kriek gelachen. Er zitten er paar pareltjes tussen maar bij heel veel van de sculpturen kan je je toch wel vragen stellen. Onderstaande foto zou bijvoorbeeld Bruce Springsteen zijn. Moest hij niet meer leven (wat gelukkig niet zo is aangezien hij onsterfelijk is), hij draaide zich om in zijn graf. Nay voor onherkenbare zandhopen!

Mo how.

That’s all folks. Als jullie mij nog niet volgen op Instagram (@voskosmosblog), kletsen op de poep. Ik doe mee aan de #augustbreak2016 en ik heb al elke dag een foto gepost! Het is nog maar 4 dagen bezig, maar wie het kleine niet eert…

Tot snel! XO

Bron foto BB-8, bron gif Will Smith

Ten eerste: aan iedereen die hier is terechtgekomen via de link naar mijn review op de FB-pagina van Foom:

Nu ik jullie zo naar hier heb gelokt, ga ik jullie overladen met foto’s van mijn zwarte kat en foto’s van alle ongezonde troep die ik eet terwijl ik probéér om gezond te eten. Maar aangezien jullie hier beland zijn door een review over een high tea met een letterlijke stapel taartjes, denk ik dat jullie dat niet zo erg gaan vinden. Welcome, thank you, come again!

Ten tweede: zie ne keer hier wie er van onder het stof komt gekropen! ’t Is ik! De laatste weken waren zo druk vanwege het leven in het algemeen, maar vandaag is mijn hoofd eventjes helder genoeg om een paar yay’s en nay’s uit mijn toetsenbord te rammen. Wat ik nu dus ga doen. GO!

YAY

• Ik hielp deze week een collega met een simpel taakje, en ik kreeg daarvoor een zakje mercikes. Dus ofwel is mijn collega mij stiekem aan het vetmesten om mij dan boven het spit te hangen, Hansje en Grietje-style, ofwel is ze gewoon een superlieve schat van een vrouw. Ik gok dat het het laatste is. Yay voor chocolade bedankingen!

Ik zou willen zeggen dat ik er al heb kunnen afblijven maar dat zou een leugen zijn.

• Heb ik al verteld dat de Oreo-vriendin haar baby heeft gekregen? Omigado, de Oreo-vriendin heeft dus haar baby gekregen!!! Ik ga hier geen foto’s of naam zetten wegens anonimiteit en al, maar jullie moeten mij op mijn woord geloven dat ze om op te vreten is. Niet letterlijk natuurlijk. Wat is dat toch met al dat kannibalisme hier vandaag? Binnenkort is het onze jaarlijkse hoogmis die Het Songfestival heet, en dan neemt ze de mini-Oreo mee. En misschien ook de vriend-van-de-Oreo-vriendin, om de mini-Oreo te entertainen/kalmeren/wiegen. Want de regel van geen geluid maken tijdens de liedjes geldt nog steeds, mini-Oreo of niet. ’t Is niet omdat een van mijn allerliefste vriendinnen de schattigste baby ooit gekregen heeft dat ik opeens soft ga worden hé. (Grapje!) (Misschien.) Yay voor voortplanting! (En ter ere van de mini-Oreo: grappige tweets over baby’s. Ha!)

• Nu we het toch over baby’s hebben, jullie moeten allemaal naar Planckendael. Moéten! Daar was de laatste maanden een regelrechte babyboom, waardoor er in het hele park kleine versies van de schattigste beesten te zien zijn. Ik zag een kleine maki, de jonge neushoorn, Qiyo de olifant en natuurlijk ook de drie leeuwenwelpjes. We hadden geluk met het tijdstip waarop we er passeerden, want toen we hen tien minuten hadden kunnen bewonderen gingen ze weer naar binnen. Ik weet niet wat het meest entertainend was, de spelende leeuwtjes of de vrouw van middelbare leeftijd naast mij. Zij stond er duidelijk al heel lang te kijken en te kirren, zo lang dat haar kinderen het echt beu waren en wilden voortwandelen. De vrouw moest er niet van weten. “Nog een paar minuutjes jongens, misschien gaan ze nog iets anders doen!” Ze had gelijk verdekke, je ziet niet elke dag drie dollende simba’s. Én intussen is er ook nog een bonobobaby geboren, omg! Allen daarheen dus. Yay voor ons abonnement waar we al heel veel geniet van hebben gehad!

Kijk dan toch hoe Qiyo staat. KIJK DAN TOCH!

I die.

• De laatste keer dat ik nog eens een les Start 2 Run deed was op 24 december 2015. Jep. Daarna was het Kerstmis en daarna was het Nieuwjaar en daarna kwam het leven in de weg te staan. Ik liet alles een beetje vallen, en geraakte dus niet verder dan les 21. Ik zou daarover kunnen jammeren en klagen maar c’est la vie en ik ben klaar om er terug in te vliegen. Gelukkig moet ik het niet alleen doen, want mijn BFF heeft beslist om ook de lessen te beginnen volgen. We gaan vanaf deze week elke donderdag afspreken om samen een les te doen, en de andere les doen we dan alleen. Een goed systeem, want je kan die ene les alleen niet skippen zonder het schema van de ander in de war te brengen. We hebben zelfs al een teamnaam. Uiteraard. Volgende stap: gepersonaliseerde T-shirts laten maken. Yay voor samen lopen met buiten Het Vriendje de enige persoon die getuige mag zijn van mijn ontploft zweethoofd!

NAY

• Deze week ga ik in de fitness naar een proefles yoga. Mijn therapeute heeft tot de zomer vakantie, dus ik heb in de tussentijd iets nodig dat mij wat kan ontspannen. Ik wou eigenlijk naar een echt yogacentrum gaan, tot ik de prijzen van die lessen zag. Jawaddedadde. Dus ik ga het eerst eens in de fitness proberen, waar de lessen toch al inbegrepen zijn in mijn maandabonnement, voor ik mij een superdure tienbeurtenkaart ergens anders aanschaf. Ik hoop dus dat het zal meevallen. En ik hoop ook dat er niet te veel protten gelaten worden. Tijdens de vorige yogalessen die ik volgde, een jaar of tien geleden met mijn mama, werden er scheten gelaten à volonté. En blijkbaar is dat normaal, hoorde ik nadien van een paar andere yoga-liefhebbers. Ofwel gingen wij gewoon allemaal naar heel bedenkelijke lessen. Het zal wel dat laatste zijn. Nay voor veel te dure hobby’s waar dan ook nog een kans op vergassing bestaat!

• Het feit dat ik nog tot morgen moet wachten met het opendoen van mijn cadeautje voor secretaressedag, aaargh. Nay voor jeukende vingers (en natuurlijk ook yay voor mijn lieve bazin)!

Cadeautjes en dreigementen, altijd een topcombinatie.

• Sinds vorige week ben ik de verpersoonlijking van het spreekwoord “hoogmoed komt voor de val”. Ik reed ’s morgens in de file richting Brussel, en op de E19 was de politie iedereen aan het tegenhouden die het parkeerterrein van Peutie gebruikte om een paar honderd meter file te omzeilen. Ik vind het vreselijk egoïstisch als mensen dat doen, dus ik was mij daar enorm mee aan het amuseren. Ik kon mijn geluk niet op en was zo blij dat die asociale zakken allemaal aan de kant werden gezet. Ik was zelfs zó blij en de politie zó aan het aanmoedigen dat ik niet had gezien dat het verkeer terug tot stilstand was gekomen. En ik dus maar recht in het gat van de camion voor mij gereden ben. Whoopsiedaisy! De camion had gelukkig niets (ik rijd met een Smart dus hij had zelfs niet eens gevoeld dat er iets gebeurd was), en ik zelf ook niet, maar mijn arm autootje heeft wel wat schade. Volgende week mag hij binnen in de garage en zal ik maar wat geld van mijn spaarrekening halen. Maar kom, ik mag niet zagen want het is volledig mijn eigen schuld en wie zijn gat brandt… Nay voor instant karma!

Dus, wat hebben we vandaag geleerd? Altijd je collega’s uit de nood helpen, goed opletten op de baan en GA NAAR PLANCKENDAEL! Tot volgende keer 🙂 XO

Link foto dark side

Weten jullie wat tof is aan de Yay & Nay? Ik kan dat doen wanneer ik wil. Als ik de Zamenvattende Zondag (#neverforget) een dagje te laat maakte, dan voelde ik mij schuldig. Want ja, een Zamenvattende Zondag, da’s staat een beetje onnozel zo op een andere dag. Maar met de Yay & Nay doe ik gewoon mijn goesting. Wil ik hem maken op zondag? Ok hoor, maar een andere dag is even goed. Wil ik hem eens een week niet doen? Geen probleem. Dat zorgt voor een beetje rust in mijn hoofd. Nu alleen nog de tijd vinden om terug wat meer “tussendoortjes” te schrijven, en dat komt hier allemaal goed. Maar op dat vlak ben ik op de goede weg. En dat brengt mij naadloos bij mijn eerste Yay…

YAY

• Overmorgen is mijn derde vrije vrijdag er al! De eerste was heel overweldigend. Ik heb toen, samen met mijn lieve mama, heel ons huis van boven tot onder gekuist. Nadien ging ik met mijn scooter naar de garage, naar de bib, en naar de Delhaize. Rond 18u30 kwam ik volledig uitgeput terug thuis. Ik dacht toen wel even: “Ga ik nu echt minder verdienen om mij dan op die vrije dag nog meer uit te putten dan anders?” Maar dat gevoel was al snel over. De dag nadien besefte ik al wat voor een genot zo’n extra vrije dag is. Door op vrijdag komaf te maken met alle stomme klusjes, had ik de zaterdag niets meer te doen. Ik sliep uit, ging uitgebreid lunchen en rondlummelen met Het Vriendje, had tijd om te lezen,… Vorige vrijdag was ook al een iets normalere vrije dag. Ik deed het huishouden in de voormiddag, en in de namiddag had ik dan (opgelet, vreselijk irritant mode-woord in aantocht!) me-time. De twee weekenddagen nadien waren enorm druk en volgepropt met activiteiten, maar ik had het gevoel dat ik dat mentaal beter aankon omdat ik vrijdag al wat rustige tijd voor mijzelf had gehad. Dus ik kan wel zeggen dat ik al heel tevreden ben over mijn 4/5-experiment. Misschien zal dat wel wat anders zijn aan het einde van de maand, als mijn verminderd loon gestort wordt 🙂 Maar dat zien we wel als het zover is. Yay voor een betere indeling van mijn tijd!

Officiële regel: op uw 4/5-dag moet ge uw zebra-sloefkes aandoen. Staat zo in het wetboek.

• Ik zou graag hebben dat jullie allemaal Mango Brown volgen op Instagram. Mango heeft een crazy cat dude als baasje/slaaf, en die twee hebben de meest fascinerende conversaties. De laatste filmpjes zijn zo schattig dat ik mij moest inhouden om mijn gsm niet tegen de muur te gooien. Kendet. Yay voor sprekende mango’s!

• Over kattenfoto’s gesproken. Mijn vader zit op Whatsapp. Ik communiceer zo met hem door foto’s van de meest random dingen in ons leven door te sturen. Deze week kreeg ik al een ietwat onscherpe foto van een zelfgemaakte pizza en vijf foto’s van hun (vroeger mijn) kat Buckley. Yay voor vaders die mee zijn met de laatste technologie!

Zo kreeg ik er vijf, allemaal vanuit een andere hoek getrokken. Love it.

• Vorige week nam ik op maandag een dagje vakantie. Ik hoor het jullie al denken: “Vos, wanneer werk jij eigenlijk nog wél?” 🙂 Een van mijn vriendinnen was jarig en ik had een verrassing voor haar geregeld: een setbezoek bij Thuis! We kregen een rondleiding door alle sets, mochten een opname van een scène bijwonen, namen een kijkje bij de regie, kleedsters, schmink,… Een ongelofelijk toffe ervaring. Heel veel kan en mag ik er niet van vertellen, want ik heb een document ondertekend waardoor ik €5000 moet betalen per inbreuk van hun confidentialiteit. En ik heb amper €50, dus ik ga mij daar niet aan wagen. Maar ik kan wel zeggen dat mijn respect voor die grote ploeg mensen al groot was, en alleen nog maar in tienvoud gestegen is. Yay voor hardwerkende ploegen, en een speciale Yay voor Lies die een geweldige rondleiding gaf!

NAY

• Het was al lang geleden, maar ik heb nog eens een boek niet uitgelezen. Het stond nochtans al heel lang op mijn leeslijstje, én heeft een deftige score op Goodreads. Trouwens, voor iedereen die graag leest en het nog niet gedaan heeft: maak een Goodreads-account. Geloof mij. Zo’n verrijking van je lees-leven, ’t is niet te doen. En word dan ook ineens vriendjes met mij! Maar dus, dat boek. Ik heb het over We Are All Completely Beside Ourselves van Karen Joy Fowler. Ik ga niet vertellen waarom ik stopte met lezen, want spoilers, maar ik wil wel zeggen dat het is vanwege de plot twist ergens halverwege. Degenen die het boek al gelezen hebben zullen zeker weten waarover ik het heb. Het was mij op de blogbrunch al gezegd; als je op dat punt in het boek komt ga je er ofwel van houden of het haten. En bij mij was het dus dat laatste. Vroeger las ik een boek altijd volledig uit, ook als ik er maar niets aan vond. De laatste jaren heb ik dat principe overboord gegooid. Het leven is te kort en mijn leeslijstje is te lang om mijn tijd te verdoen aan slechte boeken. De dag nadien begon ik in Wonder van R.J. Palacio, en ik las hem twee dagen later al uit. Vijf Goodreads-sterretjes en een bank vooruit! Komend weekend gaan we een weekendje weg en ik weet nu al dat mijn e-reader overuren gaat kloppen. Zalig. Nay voor belachelijke plot twists!

• Pink Ambition. Ik wil hier eigenlijk gewoon zelfs geen woorden aan vuilmaken. Gewoon nee. Nee. En dat DJ-duo uit The Sky is the Limit. Nee. En Marvin en Luc en Haroon en Shane en Shady uit Temptation. Nee nee nee. Er zijn tegenwoordig zo veel programma’s die ik wil volgen, dat ik het gewoonweg allemaal niet kan bijhouden! Misschien moet ik binnenkort eens een speciale Yay & Nay maken over de tv-programma’s van de voorbije maanden. Ik weet nu al dat ik mij daar niet ga kunnen houden aan één A4’tje. Oeps. Nay voor irritante reality-tv-personages!

Nee.

• Mijn mol ligt uit De Mol! (als je de aflevering van deze week nog niet gezien hebt: spoiler alert) Tot vorige week was ik ervan overtuigd dat Bruno de mol was. Toen viel hij af (en bleek dat hij dat broodje dus écht niet op kreeg in zes minuten, wtf?), en werd Stijn mijn hoofdverdachte. Ja, niet dus hé. Maar wie is het dan wel?! Ik kan echt niet geloven dat het Cathy zou zijn. Het Vriendje denkt al sinds de derde aflevering dat het Hanne is, maar dat zie ik ook niet. Dan hebben we alleen nog maar Gilles. Goeie ouwe Gilles. Ik weet het écht niet. Moest ik geld moéten inzetten op iemand, dan zou ik toch voor Gilles gaan. Volgende week zullen we het weten, ik kan al bijna niet meer wachten. Nay voor een arm gansje 12 kilometer meesleuren in een mandje!

Het gezicht van Gilles en de volledige lichaamshouding van Hanne beelden uit hoe mentaal gesloopt ik mij voel na elke aflevering van De Mol.

Zeg. Euhm. Trouwens. Weten jullie wat ik heel leuk zou vinden? Als jullie mijn Facebookpagina leuk zouden vinden? Merci hé ❤

Tot snel XO

Bron foto Jill
Bron foto De Mol