So are the days of our lives. Wijze woorden, 50 jaar geleden uitgesproken door Tom Horton. Hourglass wat? Tom wie? Lieve lezers, ik heb het hier over de allerbeste soap die ooit is vertoond op televisie: de Dingen des Levens. Jaren geleden te zien op den BRT, daarna verhuisd naar VT4 en nu met een vaste namiddagstek bij VIJF. Ook de enige serie die ik al meer dan 15 jaar trouw volg. Ik had gisteren op Twitter een conversatie met Sarah, die nog nooit een aflevering gezien had. Toen ik probeerde uit te leggen waar het over ging en ik het opeens had over moorden en alternatieve virtuele realiteiten besefte ik dat 140 tekens nooit genoeg kunnen zijn om de genialiteit van DOOL (de afkorting voor echte fans, duh) uit te leggen. Daarom, speciaal voor de fans én de leken…
DE DRIE MEEST GESCHIFTE VERHAALLIJNEN UIT DE LAATSTE 15 JAAR DAYS OF OUR LIVES
3. Melaswen/Salem Serial Killer
Begin de jaren 2000 werd een nieuw schrijversteam aangenomen, dat voor vernieuwing en een frisse wind moest zorgen. Ze namen dat iets te letterlijk, en besloten om binnen een paar maanden bijna alle personages te vermoorden. Een soort Game of Thrones avant la lettre dus. Bijna alle hoofdpersonages moeten er aan geloven, de ene al wat gruwelijker dan de andere. Het powerkoppel Bope (Bo+Hope) wordt vermoord tijdens een modeshow, de enige zwarte acteur van de hoop wordt neergeschoten onderweg naar de doop van zijn zoontje, een ex-alcoholiste wordt neergeknuppeld met een fles whiskey, de matriarch van de familie stikt in één van haar eigen donuts, er valt iemand uit een piñata,… De fans konden hier niet mee lachen, zéker niet toen bleek dat Marlena (een van de meest geliefde en brave personages) de dader bleek te zijn, en de NBC werd overstelpt met klachten. Ze moesten een oplossing vinden om iedereen terug te halen, en deden dat op een hilarische manier. Iedereen die vermoord is, wordt teruggevonden op een tropisch eiland met de naam Melaswen. Een doordenkertje van een naam: de stad waar DOOL zich afspeelt heet Salem en Melaswen achterwaarts gespeld is… New Salem. En om de naam van Marlena te zuiveren halen ze een ander oud personage terug uit de dood, en steken ze alle schuld op hem. Hoewel we Marlena de moorden hebben zién plegen. Gewoonweg briljant.
2. Rex en Cassie arriveren in Salem… in een UFO
Zoals aangetoond door het vorige puntje zijn ze in Salem niet vies van een paar moorden. Het probleem met het uitmoorden van je cast is dat er na een tijdje weinig verhaallijnen overblijven. Je kan de doden uiteraard laten terugkomen, maar het is ook leuk om af en toe nieuwe personages te introduceren. Zie hier: Rex en Cassie, een tweeling die uit de hemel neerstorten met een meteoriet/UFO. Echt waar, ik heb niet per ongeluk paddo’s gegeten deze middag, ik verzin dit niet. De bewoners van Salem denken (uiteraard) dat de twee aliens zijn. Dat ze gekleed zijn in aluminiumfolie doet er ook niet goed aan. Ze hebben allebei dezelfde tatoeage van een feniks, en omdat dat hét symbool is van de evil familie DiMera gaat iedereen er van uit dat ze afstammelingen van hen zijn. Eerst wordt gedacht dat ze genetisch gemanipuleerde kinderen van Tony DiMera en Marlena (wat maakt dat mens toch allemaal mee?) zijn, maar later blijkt dat ze verwekt zijn met het sperma van Roman Brady, die lang gevangen is gehouden door de DiMera’s, en een eitje van Kate Roberts, die een paar jaar werkte als prostituee voor Stefano DiMera. Kunnen jullie nog volgen? Cassie gedraagt zich een beetje sletterig en gaat regelmatig van bil met mannen die later haar familie blijken te zijn, en Rex begint een relatie met hoofdpersonage Mimi. Hun scènes samen zorgen terecht voor de bijnaam Sexy Rexy. Na een abortieschandaal verdwijnen de twee uit de serie. ’t Is te zeggen, ze bestaan nog maar er wordt gewoon niet meer over hen gesproken.
(Aluminiumfolie-outfits op 2:19! =)
1. Virtual Eden
Ik ontkende daarnet nog het eten van paddo’s tijdens het schrijven van deze post, maar ik ben er zeker van dat de schrijvers van DOOL nog straffere dingen hebben genomen tijdens het bedenken van deze verhaallijn. De betrokken hoofdrolspelers zijn Greta en lekker ding Austin. Greta werd een paar jaar (kan ook een paar maanden zijn maar haar personage is zo saai dat de tijd in mijn hoofd vertraagde als zij in beeld was) geleden ontdekt in een moeras. Ze zit helemaal onder de modder en is wereldvreemd maar na een make-over ontpopt ze zich tot een mooi maar oersaai personage. Al snel blijkt dat Greta de dochter is van een prinses die in de jaren ’90 gestorven was. Als Greta te weten komt dat haar moeder er niet meer is, beseft ze dat zij en zij alleen recht heeft op de felbegeerde prinsessen-titel. En om die te krijgen moet ze een paar proeven doorstaan in een virtuele realiteit die lijkt op de tuin van Eden, waar ze samen met Austin terechtkomt nadat ze in een kasteel dat eigenlijk een teletijdmachine is terechtkomen. Jullie denken dat ik dit verzin maar wij kijkers hebben dit écht moeten doorstaan. Ze krijgen hun opdrachten van een slang en moeten afrekenen met slecht weer (?), lustgevoelens (??) en een ultiem gladiatorengevecht (???). Dit is van het vreemdste dat ik in die 15 jaar gezien heb en ze gaan veel moeite moeten doen om het nog te overtreffen.
(Ik denk dat NBC zich er zelf ook enorm voor schaamt, want het is vreselijk moeilijk om er een fragment van te vinden op internet. Daarom deze gedubde versie.)
De welverdiende troostprijs gaat naar die keer dat Marlena bezeten was door de duivel en een heus exorcisme nodig had. Dit gebeurde net voor ik begon te kijken, dus daarom kan ik het niet opnemen in de top 3. Maar deze legendarische scènes moet elke fan gezien hebben, wanneer je ook bent beginnen kijken. Als je een beetje een schijtbroek bent zoals ik, misschien best niet naar onderstaand filmpje kijken.
Ook het vermelden waard: de 14 keer dat Stefano DiMera aan zijn einde kwam, booswicht Vivian die niet één maar wel twéé andere personages levend begraaft, stalkster Jan die Shawn-Douglas opsluit in een grote kooi en hem gebruikt als seksslaaf, Jennifer die op haar eigen fake begrafenis terugkomt als geest om haar ex-man tot een bekentenis te dwingen, Sami die van geslacht verandert (Stan wordt ook echt gespeeld door een mannelijke acteur) om te gaan vechten in de oorlog in Irak, ontelbare baby’s die bij de vleet verwisseld worden, en last but not least een woordje van medeleven voor iedereen die vermoord/ontmaskerd/vergiftigd wordt op de vele trouwfeesten. RIP. Of ja, tot in de volgende verhaallijn.
XO
PS: Deze week geen ZZ, morgen is het mijn verjaardag en ik ga die zes dagen aan een stuk vieren. Ik zal waarschijnlijk wel alles vastleggen op Instagram, dus allen daarheen!
Pingback: Zamenvattende Zondag, part LVI | Voskosmos
Pingback: Yay & Nay: part IX – Voskosmos