Terwijl ik dit typ is het zaterdag. En jullie lezen dit pas op zondag (of nadien uiteraard). ZOTJES! Morgen (maar voor jullie vandaag, hé, hé?) ga ik een dagje naar de zee en heb ik dus geen tijd en zin om nadien nog achter mijn laptop te kruipen. Dus ga ik nu mijn week al zamenvatten, terwijl Poes mij met een moordlustige blik aan het aanstaren is van op de koelkast. Ze kan, sinds ze een hogere krabpaal heeft, gemakkelijk op de frigo springen en nu denkt ze dat ze de koningin van ons huis is. Wat eigenlijk ook wel een beetje waar is, maar dat moet zij niet weten he. Soit, back to business!

Gehoord: Kleine, hartbrekende snikkende geluidjes vanuit mijn portemonnee. Mijn bankrekening heeft er zware tijden op zitten. Tijdens de laatste dag van mijn vakantie ben ik met mijn auto naar de keuring gegaan, en dat stoute ding heeft mij gewoonweg verraden door áfgekeurd te worden. En niet gewoon afgekeurd, volledig verboden tot het verkeer. Ik mocht alleen nog maar naar huis en nadien naar de garage rijden. Het eerste idee dat door mijn hoofd schoot toen ik het verdict kreeg, was dat ik terug met de trein naar het werk zou moeten gaan. Ik kreeg er spontaan het zuur van. Gelukkig is het zo ver niet moeten komen, en dat allemaal dankzij mijn allerliefste mama. Zij rijdt ook met een Smart en ik mocht de voorbije weken met die van haar rijden. Gisteren was mijn eigen oud wrak klaar en was ik meteen ook 344 euro armer. En omdat de auto van mijn mama heel nieuw is én een open dak heeft, en die van mij uit 1998 is en nog maar met haken en ogen aan elkaar hangt, mis ik die van haar eigenlijk al een beetje. Maar ik ga nog met de mijne rijden tot hij echt op is, en dan ga ik hem ritueel begraven. En intussen leg ik mij er bij neer dat ik ruim voor het einde van de maand al platzak zal zijn. Volgende week is het mijn verjaardag en ik ben van plan die uitgebreid te vieren. Misschien plan ik wel een uitstapje naar de nieuw heringerichte Hema, ook wel gekend als De Hemel.

Gevoeld: Ik ben de laatste weken wel meer dankbaar geweest voor mijn ouders. En dan vooral voor hun briljante timing. Ze hebben namelijk een zwemvijver laten aanleggen in hun tuin, en die was net klaar toen de hittegolf hier uitbrak. Dus ik heb mezelf regelmatig uitgenodigd bij hen om af te koelen. Het water was heel koud maar daar wen je snel aan en dan is het gewoonweg zaaalig. Ik ben heel blij dat het de laatste dagen niet meer zo warm is, maar stiekem ook een beetje sip omdat ik nu niet meer zo vaak ga kunnen zwemmen. Dus madammeke Zon, als je zou willen schijnen op de momenten dat ik het nuttig vind, dan zou dat vriendelijk zijn, bedankt hé.

Geroken: Stinkende kortsluiting-rook. Dinsdag moest ik naar de kinesist. Dat ik kwam was een beetje een verrassing voor haar want ze had een paar dagen eerder haar iPhone laten vallen, waardoor ze al haar contacten en afspraken kwijt was. Dus ze gokte elke avond gewoon naar wie er kwam. Terwijl we oefeningen aan het doen waren, was ze aan het vertellen over de pech die ze de laatste tijd had met dingen die kapot waren gegaan in huis. Haar afwasmachine werkt niet meer, haar wasmachine wil niet meer zwieren en haar diepvriezer slaagt telkens af. En toen, plots, terwijl ze dat allemaal aan het vertellen is, beslist een van haar apparaten dat naast ons staat te ontploffen. PAF, een kleine explosie, en opeens overal rook. Ik keek naar haar, zij keek naar mij, en ik kon mij gewoon niet inhouden. Ik kreeg de slappe lach. Na een paar seconden begon ze mee te lachen, waarschijnlijk omdat ze anders zou beginnen wenen. Toen vroeg ik haar of ze die machine deze week nog nodig zou hebben, en antwoordde ze dat ze het niet wist omdat ze haar afspraken niet meer had op haar telefoon. En toen moest ik nog harder lachen. Ik ben eens benieuwd in welke staat ik haar volgende keer ga aantreffen.

Geproefd: Gisteren zijn we gaan eten in Luzine. Ik vind dat het allerbeste restaurant van België, en ik ben er de afgelopen jaar een paar keer gaan eten. Telkens met een paar maanden tussen en alleen voor speciale gelegenheden want het is er niet goedkoop (wél een heel goeie verhouding tussen prijs en kwaliteit). Vanaf volgende week gaan ze renoveren en hun hele concept veranderen, dus we wilden nog een laatste keer gaan genieten in het originele kader. En het was weer om duimen en vingers bij af te likken. Omdat het de laatste keer was, omdat het ook bijna mijn verjaardag is en omdat elk excuus goed was gingen we voor de volledige zes gangen. We rolden pas om middernacht terug buiten, Het Vriendje in een roes door de bijpassende wijnen en ik stuiterend door alle suiker. Half augustus gaan ze weer op en dan gaan ze meer focussen op fingerfood en kleine gerechtjes, geen menu’s meer. Ik ben eens benieuwd en mijn maag kijkt er al naar uit.

Gezien: Ik ga een beetje vals spelen en iets vernoemen dat langer dan een week geleden is. Twee weken geleden gingen we in de cinema naar San Andreas kijken, een rampenfilm waarin alles kapot gaat en The Rock probeert zijn familie te redden en bij elkaar te houden. Jullie weten dat ik van rampenfilms hou. Hoe meer er kapot gaat hoe beter, ik ben pas tevreden als er volledige continenten verwoest worden. Ik weet trouwens niet wat dat over mij zegt, misschien is dat eerder voer voor mijn therapeut. San Andreas was een complete topper. Het typisch cliché verhaal van een verscheurd gezin dat elkaar terugvindt, gebouwen die tegen de grond gaan, een wetenschapper die alles al voorspeld had,… Vaak zijn rampenfilms zo slecht dat het eerder komedies worden, maar deze was echt en oprecht goéd. Indrukwekkende special effects, leuke personages en actie van begin tot einde. Ik ben heel bij dat ik hem in de cinema zag, want daar komt hij best tot zijn recht.

En nu moet ik vertrekken naar een verjaardagsetentje. Van een vriendin die vandaag jarig is. Op zaterdag hé. Terwijl jullie dit lezen op zondag. Mannekes, de technologie heeft geen grenzen meer!

Tot snel 🙂

XO