‘t Is weer tijd voor een Yay & Nay, waarin ik het heb over de goeie en slechte dingen des levens. Over de dingen des levens gesproken (kijk wat een overgang, en al meteen boem baf in het begin van een post, da’s durven hé), dat is al sowieso de grootste YAY van de voorbije maanden: mijn favoriete soap aller tijden wordt sinds een paar weken opnieuw uitgezonden door FOX. VIJF was er in mei mee gestopt en de maanden nadien waren gevuld met onzekerheid en twijfel. Ik (en met mij een ganse community van days-kijkers) had Vitaya, TLC en FOX al bestookt met smeekbedes om de soap alsjeblieft pleaaaase over te nemen, en na een paar maanden kwam er dan toch het verlossende persbericht. Sindsdien geniet ik weer elke dag van mijn dagelijkse dosis hersenloze absurditeit. Nog eens een welgemeende merci aan FOX! En nu terug over tot de orde van de dag!

YAY

• Één van mijn beste vrienden werkt bij Q-Music en maakt daar elke dag het voormiddagprogramma You Make Us Play. Elke week mogen mensen van een ander beroep de muziek kiezen. Vincent gaat hen dan interviewen en maakt een bijhorende vlog. En mannekes, die vlog is hilarisch. En dat zeg ik niet omdat ik hem al ken van toen we nog allebei awkward 14-jarigen met veel te brede broeken en globes aan onze voeten waren. Vincent is één van de creatiefste en hardst werkende mensen die ik ken en hij verdient wel een shout out af en toe. Yay voor hilarische vrienden!

• Ik heb niet alleen BV-vrienden (BVV’s?), maar ook doodgewone vriendinnen. En die zijn de laatste jaren massaal begonnen met baby’s te produceren. En er zit iets in ’t water hier want het zijn allemaal meisjes. Vorige week heb ik wat tijd doorgebracht met twee van de schattigste exemplaren, Mini-Oreo en het dochtertje van een andere vriendin waar ik nog geen koosnaam voor heb, en ik dan maar voor de gemakkelijkheid Erwtje ga noemen. Mini-Oreo en Erwtje waren té schattig. Zo’n brave kindjes! Erwtje had een verkoudheid en werd kordaat behandeld met fysiologisch water en oogdruppels en gaf toch geen kik. En de Mini-Oreo is gewoon, net als haar bijnaam, om op te fretten. Heel leuk dat ik een paar uur kan spenderen met het bewonderen van deze prachtige meisjes, en dan daarna toch gewoon nog helemaal alléén rustig in de zetel kan zitten zonder mij zorgen te maken over vroeg opstaan of nachtelijke huilbuien. Maar ik moet toch toegeven dat mijn eierstokken wat sprongetjes hebben gemaakt vorige week. Yay voor moederende vriendinnen!

• Ik werk niet op vrijdag. Mijn mama werkt niet op vrijdag. Dat zorgt vaak voor spontane tripjes naar denAction of naar denAldi (waar mijn mama al haar fatsoen verliest en alles uit de bakken grabbelt gelijk zot). Vorige vrijdag was mijn papa toevallig ook thuis op vrijdag en besloten we om samen kastanjes te gaan rapen. Op een paar honderd meter van hun huis is een dreef die volledig gevuld is met kastanjebomen en waar je je dus in de herfst volledig kan laten gaan. Wij dus met ons drie naar die dreef, gewapend met zakken, emmers en beschermende handschoenen (hadden we vorig jaar niet aan gedacht waardoor we constant geprikt werden door de omhulsels). Toen mijn mama voorstelde om er een wedstrijd van te maken gingen alle remmen los. Uiteindelijk vonden mijn mama en ik allebei twee kilo, en mijn papa maar liefst vier kilo. Yay voor gratis noten en spontane gezellige uitstapjes!

• Het Vriendje heeft dit weekend zijn beoordeling op het werk gekregen, en het was KEIGOED!!! Allé, niet dat er letterlijk “keigoed” stond, ik denk dat ze daar wel iets professioneler te werk gaan en met ingewikkelde management-termen werken. Maar toch, reden genoeg om hem te belonen met de biografie van Bruce Springsteen én een grote taart. Waar ik veel meer van gegeten heb dan hij, oeps. Hij moest maar sneller zijn, het leven is aan de rappen. Yay voor appreciatie voor alle eindeloze uren werk! (…en yay voor chocoladetaart, dat ook)

• Het voorbije jaar verzoop ik zowat in rekeningen en brieven die allemaal met mijn auto te maken hadden. Ik heb een eind vorig jaar de auto van mijn mama overgekocht omdat mijn eigen Smartje gestorven was. Nu was die verkoop een hele administratieve rompslomp waar ik nét geen mini-zenuwinzinking van heb gekregen. Toen dat rond was begonnen de brieven van de verkeersbelasting en de verzekering te komen. Ik had belasting en verzekering betaald voor mijn oude auto, maar die periode liep langer dan de periode waarin hij effectief nog heeft rondgereden. Dus zij moesten mij dan geld terugbetalen. En dan moest ik opeens wel betalen voor mijn nieuwe auto, uiteraard. En toen moest ik toch terug nog wat terugkrijgen. Of betalen. Elke week kwam er wel een nieuwe brief waardoor ik nog meer in de war raakte. Ik heb toen een uur gespendeerd aan gewoon in chronologische volgorde elke brief woord voor woord te lezen om orde in de chaos te scheppen. Conclusie: ik heb nog 80 euro betaald en daarmee was de kous af. Nu denken jullie waarschijnlijk al heel de tijd: “Maar gij ratelend wijf, moet dit niet in de NAY-kolom staan, betalen is toch nooit plezant?” Nee, da’s waar. MAAR! Gisteren zag ik opeens dat ik op mijn rekening een storting had gekregen van 80 euro. Mededeling: ik had dubbel betaald en ik kreeg dit bedrag terug. Jippie! Yay voor mijn eigen slechte begrijpend vermogen en yay voor de belastingen om hier zo eerlijk over te zijn!

NAY

• Ik ben een liedje beu, terwijl alle radiostations er blijkbaar nog volledig verliefd op zijn. Elke. Dag. Zo. Veel. Keer. STOP ERMEE! Nay voor that mattress that you stole from your roommate back in Boulder!

• Woensdagavond hebben we een verrassingsfeestje gegeven voor een van onze beste vrienden die veertig werd. Dat was héél leuk en geslaagd, maar de afterparty die Poes Springsteen voor zichzelf organiseerde was dat wat minder. Ze vond het een geweldig idee om een van de slingers van het feestje op te eten en een paar uur later als een gek heel de keuken onder te kotsen. Gelukkig waren de slingers goud en zag ik ze dus duidelijk in haar overgegeven hoopjes zitten. Toen ik dacht dat alles er was uitgekomen blééf ze maar overgeven en ze werd hoe langer hoe zieker. Ik heb meteen de dierenarts gebeld en die heeft een foto genomen van haar maag en darmen. Ze zag in haar maag niets meer zitten maar omdat de slingers zo lang en fijn waren kon ze niet garanderen dat er toch eentje vast zat in haar darmen. Ze wou niet meteen opereren en dus werd het een paar uur bang afwachten. Intussen is het duidelijk dat Poes helemaal slingervrij is, dat er niets meer in haar zit en dat ze weer de oude is. Oef. Het wachten was heel stresserend en ik was bang dat ik mijn oogappel ging verliezen, maar uiteindelijk kwam alles goed. Dankjewel aan iedereen voor de bezorgde berichtjes, Poes is zoals altijd heel blasé en hautain over alles maar ik zie dat jullie liefde voor haar haar stiekem wel bevalt. Nay voor hoopjes kots vol gouden glitters!

• Ik heb de laatste dagen iets beseft waar ik mij een beetje over schaam. Ik snap de symbolen > en < niet meer. En ik zeg bewust “niet meer” in plaats van “niet” omdat ik weet dat ik daar vroeger geen probleem mee had. Maar de laatste tijd moet ik superhard nadenken als ik een van die tekentjes in een tekst zie staan. Ik moet mij enorm focussen op wat er staat en of het nu groter dan of kleiner dan betekent. En ik blijf ook twijfelen. Heel raar, vooral omdat ik dat vroeger niet had. Maar kijk, vroeger kon ik om een of andere reden geen kip bakken en sinds kort kan ik dat als de beste. You win some, you lose some. Nay voor spontaan geheugenverlies!

Tot snel! XO