Normaalgezien zou ik nu op mijn fiets zitten, speurend in de bossen en veldwegjes naar antwoorden op zoektochtvragen. Elke zomer doen we mee aan een fietszoektocht die mijn ouders in elkaar steken voor een lokale organisatie. Het Vriendje doet mee voor de fun, ik doe mee omdat ik de hoofdprijs wil winnen (duh). Normaalgezien zouden we die van dit jaar vandaag doen, maar na twintig minuten en drie vragen lang in de regen gefietst te hebben besloten we toch om het een week uit te stellen. Dus nu zit ik hier in een dekentje gewikkeld en met een tas thee voor de laptop, wat ook best gezellig is. Het weer valt dan misschien niet mee, maar we gaan vandaag terug naar de afgelopen twee weken en toen scheen de zon wel. Dus doe jullie ogen dicht.. Of nee dat is misschien geen goed idee, er is nog geen voorleesfunctie. Én er is deze week weer een overload aan foto’s. En de meeste zijn van eten, jeej! Hou jullie ogen dus open maar relax voor de rest, want we beginnen eraan.

Gevoeld: Misschien moet ik allereerst beginnen met te vermelden dat de voorbije twee weken volledig in het thema stonden van mijn verjaardag. Ik werd 28, en omdat mijn verjaardag op een donderdag viel met de Nationale Feestdag op de dinsdag nadien maakte ik er een superlang weekend van. En waarom daar stoppen? Het is zo’n zonde om de dagen voordien en nadien niet te vieren. Dus ik heb vooral feestvreugde gevoeld. Af en toe een vleugje melancholie en quarterlife-crisis (waarom heb ik de lotto nog niet gewonnen en woon ik nog niet in een grote villa met twintig katten?), maar vooral vreugde. Ik snap mensen die niet graag verjaren niet zo goed. Het feit dat je je verjaardag kan vieren betekent dat je nog leeft, en dat op zich is toch een feestje waard? En in mijn wereld is een feestje een activiteitenmarathon van twee weken lang. Ik ging een dagje naar Antwerpen (royaal ontbijten bij Mampoko, Zoo, Starbucks, Exki en cinema), een dagje naar Amsterdam (wandelen, Starbucks, Pancakes!, wandelen, winkelen, wandelen), een dagje naar Mechelen (zalig brunchen bij Sister Bean, wandelen, winkelen, in het park gaan liggen), een avond racletten bij mijn ouders, lekker eten bij Sin Thai in Elewijt, en op daguitstap naar Pairi Daiza. En nu ben ik moe, voldaan en minstens een kilo of drie dikker. Over dat laatste probeer ik mij niet te veel zorgen te maken. Vanaf de komende week val ik weer terug op mijn normale eet- en sportroutine en dan krijg ik dat er hopelijk wel weer af.

Gezien: Op mijn verjaardag zelf zijn we ’s avonds naar de cinema gegaan in Antwerpen, waar we naar Inside Out gingen kijken. Ik had er hoge verwachtingen van en die zijn volledig ingelost. Inside Out gaat over de 11-jarige Riley en de emoties die zij voelt wanneer haar leven op z’n kop wordt gezet door een verhuis naar een nieuwe stad. De emoties worden letterlijk vertolkt door kleine gekleurde wezentjes die in haar hoofd “wonen” en zo haar gevoelens bepalen. De film heeft ongelofelijk mooie boodschappen, goed uitgewerkte personages en veel grappige momenten. Misschien wel, naast Up, de beste film die Pixar ooit gemaakt heeft. Daarnaast heb ik zo veel mogelijk afleveringen van mijn lievelingssoap ingehaald. Ik zit er nu nog maar 52 achter, jippie! Trouwens, wat vinden jullie van het nieuwe seizoen van Met Vier in Bed? Ik kijk daar elk jaar zo naar uit maar dit jaar stelt het mij echt teleur. Amper échte B&B’s, oneerlijke concurrentie, twee keer naar Thailand,… Misschien hebben ze dit jaar niet genoeg “normale” B&B’s gevonden die wilden meedoen? Het lijkt alsof het vet een beetje van de soep is. Mmm soep. Mmm vet.

Gehoord: De Marie-Louise, de Grease-mix en Lac de Connemara. Inderdaad, een trouwfeest! We gingen afgelopen vrijdag naar het avondfeest van een studiegenoot van Het Vriendje, en de dj was… hoe moet ik het zeggen… speciaal. Maar dat kon de feestvreugde niet drukken, want we kregen een dessertbord én een uur later nog eens een volledig dessertenbuffet. En daarna nog eens kaas!

Ik moet het niet zeggen dat ik in mijn nopjes was zeker? Ik heb mij wel nog ingehouden. Een van de lastigste sociale situaties in het leven is de combinatie van een dessertenbuffet en een tafel van mensen die je eigenlijk niet goed kent. Ik durf mij nooit helemaal laten gaan en baseer mij te veel op de hoeveelheden die mijn tafelgenoten nemen. Terwijl ik eigenlijk liever deze vogel zou zijn.

Geproefd: Genoeg om nu veilig in winterslaap te kunnen gaan en nog te kunnen teren op mijn reserves vrees ik. In Amsterdam at ik de lekkerste pannenkoeken ter wereld (die ik vorige keer niet had kunnen eten, weten jullie nog?). Ik ging een paar keer naar de Starbucks. Ik maakte quesedilla’s met belachelijke hoeveelheden kaas. Ik at mijn lievelingseten, raclette (ja, in het midden van de zomer ja), bij mijn ouders. We sloten diezelfde avond af met een aardbeientaart. Ik ging ontbijten, brunchen, en lunchen. Ik at échte ijsjes in plaats van yoghurtijs zonder suiker. Mét slagroom. Deze week ben ik alweer wat geminderd en vanaf morgen is het er weer echt mee gedaan. Maar ik heb het toch maar gehad. Een mens wordt maar één keer 28.

Geroken: Er valt absoluut niets te vertellen bij dit zintuig, dus daarom krijgen jullie in de plaats daarvan twee foto’s die ik nog wou delen maar die nergens anders bij pasten. De eerste is een grappige quote die op een wc-deur in Amsterdam geschreven stond, en de tweede is eentje van aan de zee. De ouders van Het Vriendje huren daar elk jaar een appartementje en we gingen bij hen op bezoek. Het regende en er was enorm veel wind op het strand, maar dat zorgde wel voor een paar mooie foto’s.

Tot snel en geniet nog van de laatste uren weekend! XO

 

Bron foto vogel