Ik heb vandaag anderhalf uur non-stop okkernoten gegeten. En dan zou je misschien denken dat ik er minstens 184 op heb. Maar neen hoor, ik heb er maar 6 verorberd! Over mijn eerste noot heb ik zeker een half uur gedaan omdat ik ze niet open kreeg. Mijn collega Rita had mij een simpele techniek geleerd; je legt de noot gewoon op je bureau en steunt er dan op met je handpalm. Even goed drukken, en klaar is kees. Ze had er wel niet bij verteld dat je dan nog zeker tien minuten prutswerk hebt om die smeerlapjes uit hun schelp te krijgen. En dan was het werk nog niet gedaan. Als je ze kant-en-klaar koopt in de winkel, zie je niet dat er rond de witte noot nog een vliesje zit. Waarschijnlijk moet je dat er rond laten omdat daar alle vitaminen en voedzame stoffen inzitten en blabla. Maar het vliesje zorgt ervoor dat de noot lijkt op hamsterhersenen, dus ik koos er toch maar voor om het er af te prutsen. Met als resultaat dat mijn nagels vol minuscule stukjes okkernoot zaten en ik na een half uur zin had om de noten en mezelf door het raam van mijn bureau te smijten. Voor diegenen die het zich afvragen: ja, ik heb intussen ook nog gewerkt. Ik ben een vrouw, multitasken is my middle name.

Voor alle leuke dingen in het leven moet je moeite doen om ze uit een verpakking te halen. Een verlovingsring zit in een mooi doosje, geld bewaar je in een spaarvarken en voor de verrassing in de Kinder Surprise moet je je zelfs een weg banen door een papiertje én een laagje chocolade. Maar soms kunnen die verpakkingen, zoals vandaag, voor heel wat frustratie zorgen. Je kan je zeker nog wel een keer herinneren dat je gewoon het geduld niet kon opbrengen om rustig je verjaardagscadeau uit te pakken, waardoor het mooie inpakpapier (en misschien ook het cadeau zelf?) er met bruut geweld aan moest geloven. En ik wil niet eens weten hoeveel hartstochtelijke vrijpartijen abrupt gestopt zijn wegens het knoeien met de condoomverpakking.

Morgen staan de noten hier waarschijnlijk nog steeds op tafel. Als ik mijn bureau binnenloop, zie ik ze meteen staan. Ik weet dat ik er niet aan ga kunnen weerstaan. Omdat je altijd meer geniet hebt van het resultaat van iets waar je veel moeite voor gedaan hebt, neem ik mezelf voor om morgen een grote portie geduld mee te nemen naar het werk. Geduld en goede moed. Of een grote, dikke hamer, om die rotnoten gewoon mee tot moes te slaan.