Een plakboek vol bejaarden

Heel hard hopen wordt mijn nieuwe hobby. Ik heb op televisie (ok, ik geef het toe, het was tijdens Oprah) een reportage gezien over The Secret. Blijkbaar is dat geheim al lang niet meer zo geheim in Amerika, en groeide het vorig jaar uit tot een regelrechte rage. De hype er rond gaat mij wat te ver, maar het basisidee vind ik wel interessant. Je zou je toekomst kunnen sturen met je gedachten, door het gebruiken van de ‘wet van de aantrekking’. Om het veel te simpel te zeggen: als jij heel hard denkt aan een mooie frigo, zal je die mooie frigo ook ooit bezitten. Aanhangers van The Secret, gelieve mij niet te veroordelen, ik heb hier maar een beperkte schrijfruimte en moet mij dus beperken tot een vereenvoudigde versie!

Ik weet niet wat ik juist van het idee moet denken, maar ik heb de neiging om alleen de dingen die ik zelf leuk vind te onthouden. En toen Oprah mij zei dat ik als de bliksem naar de hobbywinkel moest om materiaal te kopen voor een wensbord, begon mijn knutselhart wat sneller te kloppen. Een wensbord is een soort collage van allerlei dingen die je graag wil hebben of bereiken in je leven. Je moet er dan elke dag een aantal minuten naar staren, en heel hard hopen. Dat noemen ze dan visualiseren.

Ik kan niet knutselen, maar ik doe graag alsof ik het wel kan. Dus ieder jaar krijg ik plots de onweerstaanbare drang om iets in elkaar te steken, vijzen of plakken. En als ik met dat knutselwerkje dan nog een perfecte toekomst voor mezelf kan fixen, waarom zou ik dan niet luisteren naar wat Oprah mij gebiedt? En omdat ik mij ook eens wat meer wou verdiepen in de wondere wereld van het scrapbooken, heb ik besloten om de twee samen te voegen. Ik ga een wensscrapbook maken.

Ik moet nog materiaal kopen en foto’s afprinten, dus ik kan nog niet meteen beginnen. In afwachting van het hoogtepunt van mijn knutselcarrière, blijf ik gewoon doen wat ik nu al deed. Ik bestook mijn vriend namelijk al een tijdje met foto’s van oude mensen. Elke week mail ik hem minstens twee foto’s door van een bejaard koppel dat er heel gelukkig uitziet. Dan knijp ik mijn ogen toe en denk ik heel hard aan hem, en stel ik mij visueel voor dat wij er later ook nog zo blij uitzien samen. Onderstaande foto is onze persoonlijke favoriet. Zo veel blijdschap, zo vrolijk, zelfs op het randje van hysterisch. En dat allemaal om een bos bloemen. Daar word ik zelf ook een beetje gelukkig van.