De week is zo snel gevlogen, het is gewoonweg al tijd voor de tweede editie van Zamenvattende Zondag! Normaalgezien zou ik vrijdagavond een postje geschreven hebben over mijn functioneringsgesprek van die dag op het werk, maar ik mocht ’s avonds onverwacht mee naar een muziekquiz! Wat een geweldig bruggetje naar het eerste zzzzintuig…

Gehoord: Veel muziek. Heel veel muziek. Van alle tijden, alle genres, alle talen. Vrijdagavond mocht ik dus, zoals gezegd, meedoen aan een muziekquiz. Het Vriendje heeft een vast quizploegje, en ik mag af en toe inspringen als er iemand ziek is of niet mee kan doen. Altijd leuk, want ik heb meestal niet heel veel inbreng, maar omdat de rest zo slim is mag ik meestal op het einde van de avond ook met een mooie prijs naar huis. Bij de quiz van vrijdag heb ik wel goed mijn steentje bijgedragen. Wat wil je, er was elke ronde een vraag waarbij je moest zeggen welke artiest meezong/rapte op een plaat van Jay-Z. En ik wist wie de beroemde vader van Miley Cyrus is (haha, nu zitten jullie sowieso de rest van de dag met Achy Breaky Heart in jullie hoofd). Maar het mocht toch niet baten, we eindigde 20^ste van de 46 ploegen. Wat blijkbaar best nog meeviel, want de quiz heeft de reputatie van heel moeilijk te zijn. Volgende week doen we opnieuw mee aan een quiz die we vorig jaar gewonnen hebben, duimen maar dus!

Gezien: Op tv bitter weinig spijtig genoeg. Mijn digicorder staat op ontploffen vrees ik. Deze week waren er twee collega’s op het werk ziek, dus ik heb elke dag lang gewerkt en de meeste avonden had ik nadien ook nog plannen. Deze namiddag heb ik wel niets anders gedaan dan naar Gossip Girl en Days of our Lives kijken, dus mijn dierbare tv is al iets minder kwaad op mij.

Geroken: Gisteren heb ik een fles oude balsamicoazijn leeggegoten in de pombak. Hoewel, “leeggegoten” is een woord dat veel te vlot klinkt voor die operatie. De fles stond al een paar maanden zomaar wat te staan in onze keuken, en telkens we ze wilden gebruiken kregen we er maar een paar druppeltjes uit, en die druppeltjes waren ook niet meer zo lekker. Gisteren hebben we onze keuken opgeruimd, en de fles moest wijken voor een mooi nieuw exemplaar. Ik wilde ze niet in de glasbol gooien met nog azijn in, ecologisch als ik ben, dus ik dacht: “Ik giet die gewoon snel uit.” Jawadde mannekes. Dat vlotte langs geen kanten, het kwam er maar druppelsgewijs uit, iets hield de vlotte doorgang tegen. Ik heb geen geduld, dus ik ben er in beginnen keuteren met een schaar. Opeens, PLOP. Het leek wel een beeld van een bevalling, waarbij de baby tijdens die laatste seconden opeens uit de moeder floept. Maar in plaats van een schattige verrimpelde baby, kwam er de grootste balsamico-snot-prop die ik ooit gezien heb uit. En stinken, STINKEN. Wat hebben we vandaag geleerd? Als je een fles balsamico-azijn laat verpieteren, vormt de inhoud spontaan uit zichzelf een zwarte blubberige brij die stinkt naar de aars van Satan.

Geproefd: Donderdagavond de vreemdste combinatie van eten ooit. Ik moest mij van het werk haasten naar een afspraak bij een vriendin om mijn nagels te laten doen, en daarna moest ik mij nog haasten naar de fitness. Ik was vergeten dat ik tussendoor nog een maaltijd moest eten ook, en er was niets volwaardig in huis. En wat doe ik meestal in zo’n geval? Gewoon alles wat ik kan vinden dat enigszins eetbaar is combineren. Dus ergens tussendoor heb ik op 5 minuten tijd een beetje groentenpuree, 6 surimisticks, een pakje chips van de weight watchers (gemaakt van aardappels dus op dat moment een ideale koolhydratenportie) en een Petit-Lu-beertje gegeten. En later op de avond ook nog stukjes banaan met daarop wat pindakaas gesmeerd. Ik krijg al opnieuw het zuur als ik er aan terugdenk.

Gevoeld: Liefde voor Het Vriendje toen hij mij woensdagmiddag spontaan voorstelde om ’s avonds op zijn kosten iets te gaan eten. Blijdschap op het hysterische af toen ik las dat er dit weekend een stockverkoop was van mijn favoriete online papierwarenwinkel. Vermoeidheid door het vele werk. Spanning, omdat ik gisteren meer dan 20 centimeter van mijn haar heb laten knippen. Daarna opluchting omdat het resultaat wel geslaagd is. En ook een beetje schuldgevoelens, omdat ik van plan was vrijdag te bloggen en het niet heb kunnen doen, en ik wil niet dat jullie denken dat ik het nu alweer opgeef. Daarom zeg ik jullie dus bij deze al…

TOT MORGEN!