Ik denk dat ik wel mag zeggen dat mijn blogske eergisteren een beetje ontploft is. Een paar keer per dag (ik probeer het niet elk kwartier te doen) check ik mijn statistieken, en toen ik woensdagochtend de pagina opende viel ik bijna van mijn stoel. Wat was er gebeurd? Het laatste wat ik gepost had was Zamenvattende Zondag part III, en dat was best wel amusant maar nu niet echt het grootste literaire meesterwerk dat ooit uit mijn handen gevloeid is. Maar toen bekeek ik de analyse van de cijfers, en bleek dat het niet ZZIII was dat zo’n groot succes was, maar wel de parabel van de tafelpoot. Maar waarom? Dat was niet mijn meest recente stukje, en meestal dooft de interesse voor een post na een dag of twee van zichzelf uit.

Statistieken liegen niet.

De verklaring lag bij Facebook. Een van mijn allerliefste collega’s, met een groot sociaal netwerk, had de post gedeeld. En in de namiddag kwam ik te weten dat een andere collega, waar ik tot dan nog geen FB-vriendjes mee was maar nu uiteraard wel, het gevonden had via die eerste collega en het daarna ook gedeeld heeft. En ergens tussenin stond het ook nog vermeld op de pagina van een tv-presentatrice (inderdaad, say whaaaat?!), die vriendjes is met die eerste collega. Toen ik er dan nog eens in de gang over werd aangesproken door mensen die ik van haar noch pluim ken, besefte ik dat “de tafelpoot” zijn eigen leven was beginnen leiden. Bedankt Mark Zuckerberg.

En weet je wat ik het allerleukste vind aan heel die situatie? Niet dat ik een dagje semi-beroemd was, want dat boeit mij niet. Daarom blog ik ook anoniem, noem ik geen namen, en heb ik liefst dat zo weinig mogelijk mensen weten wie ik echt ben. Neen, ik ben blij dat zovelen van jullie er (h)erkenning in gevonden hebben. Er zijn zo veel goeie tafelpoten, en daar moeten we verdikkeme trots op zijn!

Ik wou dat gewoon eventjes zeggen 🙂 En ook nog een mededeling: Zamenvattende Zondag zal deze week op zaterdag vallen, omdat ik vanaf zondag drie dagen in Amsterdam zit. Maar zaterdag begint ook met een “z”, dus maak jullie maar niet druk, gewoontebeestjes. Alliteraties for life!

Tot morgen!

PS: Ik heb gemerkt dat niet al mijn tekstjes in hetzelfde lettertype staan. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Ik zoek uit waarom het zo verschilt en probeer het zo snel mogelijk aan te passen!