Zie mij hier zitten. Aan mijn bureauke. Zalig. Ergens achter mij een muziekje op de tv. Een paar meter verder ligt Poes Springsteen te knorren op haar krabpaal. Het Vriendje zit op zolder de cursus die hij morgen moet geven voor te bereiden. Ik heb juist een beetje van de lekkerste chips in de wereld gegeten (Doritos Cool American, niet meer te krijgen in België maar wel nog in Nederland, waar ik vorige week een voorraad heb ingeslagen). Vanavond mogen we Chinees gaan eten bij mijn ouders. Het leven is goed. De hele week was goed eigenlijk. Een zzzzzzamenvatting.

Geroken: Frieten. Churros. Suikerspinnen. Appelbeignets (eikes). Angstzweet. De geuren van de kermis. Mijn lievelingsseizoen, dat van de kermis, is weer begonnen en ik ben er euforisch blij om. Ik doe elk jaar zo veel mogelijk kermissen, deze week ben ik al twee keer naar de Sinksenfoor geweest. Ik spaar de bonnetjes die ik win op zodat ik op het einde mooie prijzen kan kiezen, ik eet smoutebollen tot ik er bij neerval (of tot mijn weegschaal ontploft) en ik steek al het geld dat ik bij elkaar kan krabben in grijpmachines. Ik hou van de sfeer, de spanning, de bijna hysterische blijdschap als je iets wint, het mensen-kijken, de soms-marginaliteit. Het kermisseizoen is wel geen goed seizoen voor mijn portemonnee. Gelukkig is juli ook mijn verjaardagsmaand, dus dan kan ik kermis-gerelateerde-cadeaus (lees: geld) vragen om mijn dure hobby te bekostigen.

Er is één kraam dat al jaren mijn hart heeft, en dat is het kraam waar je speelt tegen andere mensen om je paard/kameel zo snel mogelijk de finish te laten halen. Dat doe je door een balletje te rollen naar gaatjes met score 1, 2 of 3. Als je bijvoorbeeld je balletje in gaatje 3 gooit, gaat je paard/kameel 3 stappen naar voor. Geweldig. Ik ben er ook vrij goed in geworden, dus ik win gegarandeerd leuke prijzen. Maar de prijzen zijn bijzaak, de spanning is waarvoor ik het doe. Zeker als ik samen met mijn BFF ga, zij is even verslaafd aan dat kraam als ik, we spelen altijd voor belachelijk veel geld en worden met ons geschreeuw en gegil en ge-high-five een attractie op zich. Eigenlijk zouden we gesponsord moeten worden en gratis spelen, ik ben er zeker van dat wij extra spelers aantrekken die eens tegen “die geschifte wijven” willen spelen. En gisteren heb ik een nieuwe verslaving gevonden, ik heb voor de eerste keer gespeeld op zo’n muntjesmachine in het lunapark. Waar je muntjes moet insteken, die dan weer andere muntjes naar voor duwen en naar beneden laten vallen, zodat je dan met die muntjes weer voort kan spelen. Zo leuk, en zo verslavend. Ik had het nog nooit gespeeld, en had het misschien beter ook niet gedaan. Ik ben al heel de dag aan het nadenken over wanneer ik nog eens kan gaan.

Ik moet met zo’n dingen opletten, ik neem telkens zo veel cash mee als ik wil uitgeven en laat mijn bankkaarten thuis. Ik ga ook nooit alleen en er is altijd iemand die op mijn geld moet letten. Als ik bijvoorbeeld zo’n pluchen beest uit een machine wil grijpen, beslis ik op voorhand hoeveel ik mag uitgeven. De rest geef ik dan aan mijn “kermis-babysit”, en die persoon mag dan in geen geval meer geld aan mij geven. Klinkt belachelijk, maar ik ken mezelf goed genoeg. Ik ben snel “verslaafd” aan iets. Ik zet verslaafd tussen aanhalingstekens, omdat het misschien een te sterk woord is. Of misschien toch niet. Ik rook niet, drink niet, en heb nog nooit in mijn leven iets van drugs aangeraakt, omdat ik weet dat mijn persoonlijkheid dat niet toelaat. Ik kan niet iets gewoon léuk vinden, ik ben snel half geobsedeerd door iets. Als ik bijvoorbeeld iets eet dat ik lekker vind, zou ik dat een hele maand ’s morgens, ’s middags en ’s avonds kunnen eten. Een leuk nieuw cafeetje? Ik vergeet alle anderen, en ga alleen nog maar daar. Als ik een goeie nieuwe cd ontdek, luister ik alleen nog maar naar dié cd en geen enkele andere. Ik ben nog nooit een casino binnengeweest, en ga dat ook nooit doen. Te gevaarlijk. Misschien niet zo’n goeie eigenschap, maar wel goed dat ik het zelf besef.

Geproefd: Smoutebollen, uiteraard. En vrijdagavond waren we uitgenodigd bij vrienden (de Oreo-vriendin!) om te komen eten. We kregen een superlekkere curry met groentjes uit hun eigen tuin en rijst, en als dessert een hemelse kaastaart. Ze kan dus nog meer dan oreo-taarten maken, zij. Het was leuk om haar te zien, ik heb samen met haar op de hogeschool gezeten en nadien zijn we altijd contact blijven houden. We wonen op bijna een uur rijden van elkaar, dus we zien elkaar niet elke week, maar als we elkaar zien is het altijd alsof er niets veranderd is en we elkaar elke dag zien. Ze heeft een apart stukje van mijn hart. Al is het maar omdat ze een even grote fan van het Songfestival is als ik. En o ja, ze had ook een echte stevia-plant staan, en we mochten een blaadje proeven. Man, was dat verschrikkelijk. Ik hou sowieso niet van de smaak van stevia, maar zo puur was het nog erger. Ik had nog een stuk extra kaastaart nodig om de smaak weg te krijgen.

Gevoeld: Een paar dagen geleden las ik een Buzzfeedlijstje over Harry Potter, en opeens vond ik het zo erg dat ik die boeken nooit meer voor de eerste keer ga kunnen lezen. Ik heb ze een paar jaar geleden allemaal na elkaar gelezen, en tijdens het lezen hadden de boeken mij echt in hun macht. En daarna ook nog, als ik terugdenk aan alle avonden waarop ik tot een kot in de nacht bleef lezen krijg ik terug datzelfde vertrouwde gevoel. En ik heb het gevoel verspreid, want ik heb mijn mama verplicht om ze ook te lezen. Dat klinkt heel fout, alsof ik haar bedreigd heb met een wapen ofzo. Maar toen ik klaar was met lezen, moést ik dat kunnen delen met haar. Zij leest ook enorm graag, maar ik wist dat fantasie haar niet echt iets zegt en dat ze de boeken dus nooit uit zichzelf zou lezen. Ik heb haar dan gevraagd om ze alle zeven te lezen, als verjaardagscadeau voor mij. Ze was nog maar twee boeken ver, en ik kreeg al bijna dagelijks sms’en van haar over Dumbledore, Snape en Voldemort. Een keer vertelde ze mij dat ze er blijkbaar over had gedroomd, mijn papa had haar ’s ochtends verteld dat ze hem ’s nachts had bedreigd met een ingebeelde toverstok, en dat ze had gedreigd om Voldemort op hem af te sturen. Het is dus duidelijk in welk huis zij zou ingedeeld worden (kuch, Slytherin, kuch). Maar wat was mijn punt alweer? O ja, ik ga die boeken wel honderd keer kunnen herlezen, maar er komt nooit meer een eerste keer. Alle onthullingen, alle shockerende gebeurtenissen, elke keer dat je op het verkeerde pad wordt gekatapulteerd,… Dat kan nooit meer. En dat vind ik een deprimerende gedachte. O god, ik klink zo hard als een nerd nu, niet?

Gehoord: De Rolling Stones, heel de week, all day every day. Het Vriendje is gisteren naar de Stones gaan kijken op TW Classic, en ter voorbereiding vond hij het nodig om alle cd’s die hij heeft, alle cd’s dus, meerdere keren op te zetten. En je zou denken dat hij daar nu mee zou stoppen he, nu het optreden achter de rug is. Maar nee hoor, nu moet hij vieren hoe goed het optreden was door OPNIEUW alle cd’s op te zetten. Blijkbaar was het echt geweldig. Hij heeft twee t-shirts gekocht, en ook een paar cd’s. Die hij al had trouwens. Het is leuk om te zien, hoe blij hij daardoor is. Ik hoor ook zonet dat Chris Martin en Gwyneth Paltrow toch niet zouden scheiden. Leuk voor hen, ook al vind ik Gwyneth Paltrow een zweverige omhooggevallen trut. En Selena Gomez en Justin Bieber zouden ook weer samen zijn. Selena toch. O NOG IETS! Daarnet heb ik op tv gehoord dat True Detective vandaag uitkomt op dvd. Jullie moeten die dvd’s allemaal kopen, daar naar kijken, en mij dan dankbaar zijn voor de tip.

Gezien: Deze week heb ik niet veel speciaals gezien op tv, behalve uiteraard de match van de Rode Duivels donderdag. We hebben gewoon thuis gekeken, maar nu dinsdag gaan we misschien ergens op groot scherm kijken. Normaalgezien word ik nogal nerveus van zo’n drukke mensenmassa’s , behalve op de kermis J En voetbal zegt mij niet echt iets, maar het is toch wel iets unieks om mee te maken. Ik doe trouwens ook mee aan een online gokpool (daar is dat gokken weer, o-ow), dat maakt het ook allemaal wel spannender om te volgen. Voor de rest heb ik deze week niet veel meer gezien, maar ik kijk wel uit naar wat ik volgende week allemaal ga zien: heel veel vrienden en de kleine baby van een collega. En hopelijk kan ik Het Vriendje overtuigen om volgende week naar 22 Jump Street te gaan kijken, want die wil ik zo! Graag! Zien!

Tot volgende week!

xo

 

Bron foto kermis

Bron foto Harry Potter