Eigenlijk is er maar 1 zintuig dat bij mij écht goed gewerkt heeft de afgelopen dagen, en dat was voelen; de fucking warmte. Al mijn andere zintuigen vallen uit op dagen waarop het zo heet is als dit weekend. Ik word een echte trut als ik honger heb, als ik moe ben of als ik het warm heb. En meestal kan ik niet goed slapen als het warm is, dus dan word ik moe van de warmte. En honger, dat heb ik eigenlijk altijd, dus de voorbije dagen was het zo’n beetje de heilige drievuldigheid van trutheid ten huize Voskosmos. Maar momenteel is het al wat frisser, en heb ik het weekend overleefd. En Het Vriendje ook, want die moet dan meestal mijn driftbuien kunnen slikken. Maar ik ben aan het afdwalen en mijn zintuigelijke draad aan het verliezen. Hier gaan we weer!
Gezien: Op woensdag trokken we naar de drive-in in Mechelen, om naar 22 Jump Street te gaan kijken. 21 Jump Street waren we ook al gaan zien in de cinema, en die vond ik zo hilarisch dat ik hem daarna op dvd heb gekocht. En de sequel heeft mijn verwachtingen meer dan ingelost. Als je de eerste goed vond, ga dan zeker naar de tweede. Als je de humor van Jonah Hill en co maar niets vindt, blijf je beter thuis.

Als je in je eigen auto naar een film kijkt, mag je zo hard en zo belachelijk lachen als je wil. Altijd een voordeel.
Gisteravond kregen we laat op de avond nog zin om een film te zien, en we besloten om naar The Machinist te kijken. Die stond al lang op mijn lijstje van films om te zien, vooral omdat ik had gehoord dat Christian Bale zich extreem had uitgehongerd voor de rol van een man die begint door te slaan nadat hij al een jaar niet meer geslapen heeft. Ik twijfelde nog even om hem op te zetten, maar Het Vriendje verzekerde mij dat hij niet écht griezelig was, dat er wel spannende momenten in zaten maar geen echte schrikmomenten. Laat dit blogske een herinnering voor mezelf zijn om hem nooit meer te geloven als het op zoiets aankomt. Toen de film twee uur later gedaan was durfde ik niet meer alleen naar de wc, en we hebben heel de nacht met de slaapkamerdeur toe moeten slapen, ook al was het snikheet, omdat ik dacht dat ik geluiden hoorde op de gang. Heel goeie film, maar ik raad aan om hem te zien op een namiddag of vroege avond in plaats van half 12 ’s avonds.
Gehoord: Ik heb het gevoel dat ze op de radio alleen nog maar Fancy van Iggy Azalea spelen. Ik was in het begin niet echt overtuigd, maar hoe vaker ik het hoor, hoe meer ik het refrein met heel veel ghetto-streken meezing. *I’m so fancy, you already kno-o-ow*
Ik heb ook al zes maanden lang dezelfde liedjes gehoord in de auto van en naar het werk. Dat is wel mijn eigen schuld, omdat ik zes maanden geleden een stick heb gemaakt met daarop een beperkt repertoire dat ik dan elke dag twee keer meekweel. De eerste weken was dat nog leuk, maar sinds kort spoel ik bijna alle liedjes op heel dramatische en kwade wijze door. Ik weet dat dat een probleem is dat ik zelf kan oplossen, maar ik ben te lui om nieuwe muziek te downloaden en een nieuwe playlist te maken. Echt waar, soms denk ik dat er speciaal voor mij een overtreffende trap van luiheid moet uitgevonden worden.
Gevoeld: Vermoeidheid. Het chirokamp was enorm leuk en ik heb mij rot geamuseerd, maar het blijft natuurlijk ook wel tien dagen lang hard werken van ’s morgens tot ’s avonds. Ik was zondagavond om 19u terug, en ben maandagnamiddag al terug beginnen werken. Dat was iets te ambitieus van mezelf, en dat moet ik zeker anders plannen als ik nog eens zou meegaan op kamp. Maar gelukkig waren mijn collega’s daar om mij op te vrolijken en mij wakker te houden. Ze hadden een verjaardagscadeautje voor mij in elkaar geknutseld: een doos met daarin “visjes” aan een paperclip, die ik dan kon vangen met een stokje met een magneet aan. Zoals op, jaja, de kermis!! Aan elk visje hing 5 euro, en elke 5 euro die ik kon vangen mag ik gebruiken op mijn volgend kermisbezoek. They know me so well.
Ik heb ook hysterische blijdschap gevoeld gisteren. Ik was met Het Vriendje gaan shoppen, ik had eigenlijk niets nodig maar hij kon wel een paar nieuwe kleren gebruiken. De enige short die hij al heel de zomer draagt is zijn zwemshort. Gewoon in het openbaar he! We kwamen net de Inno terug uit, passeren de vitrine bij het buitenstappen, en opeens zie ik een nieuwe collectie handtassen en portemonnees van Nica. Supermooi, en MET VOSSEN OP!!! Ik liep als een tornado terug naar binnen, waarschijnlijk heb ik in mijn vernielingstocht een paar oude madammetjes de grond op gemept maar alles moest wijken. Ik zag de volledige collectie, en wist dat ik moest kiezen. Ik kon moeilijk 10 nieuwe sjakossen en 3 nieuwe portemonnees kopen. Ik twijfelde tussen een klein handtasje met een slapend vosje op, een grotere handtas met een vossenkop als sluiting, en een bijpassende grotere handtas met diezelfde sluiting. Ik heb daar een kwartiertje gestaan, en heb toen een zotte beslissing genomen: ik heb ze gewoon alle drie genomen. Nu kan ik het komend jaar niet meer gaan winkelen, maar ik heb nog nooit zo weinig spijt van iets gehad. Ik ben rustig de INNO buitengewandeld, maar wou eigenlijk liever radslagen doen. Ik heb er nog geen foto van, maar ik zal er deze week zeker eentje nemen.
Geproefd: Superlekkere lunches. We hebben sinds een paar weken geleden een nieuwe kok op het werk, en de maaltijden ’s middags zijn onder zijn leiding veranderd van saaie vlees-patatten-groenten-schotels naar exotische ingewikkelde ongelofelijk smakelijke schotels. Waarschijnlijk is niet iedereen grote fan van de nieuwe stijl, maar ik ben volledig verkocht. Het grootste succes van de afgelopen week was een taco gevuld met chili con carne, met guacamole, zure room en tomatensalsa. Ik begin al terug te kwijlen als ik er aan terugdenk.
Geroken: Regen! Er hangt onweer in de lucht, en dat betekent dat ik mij in de zetel moet gaan leggen. En dat betekent ook dat de arme pizzabezorger waarschijnlijk straks doorweekt gaat zijn, en dat allemaal om ons pizza te komen brengen. Nee, wat zeg ik, om Het Vriendje pizza te komen brengen. Ik eet niet mee, ik eet iets heel light wat ik nog uit mijn mouw moet schudden. Want als ik morgenvroeg ben bijgekomen, moet ik met de trein naar het werk in plaats van met de auto. De uitleg daarachter is voor in een volgende post.
Geniet nog van jullie zondagavond lieve lezers!
XO
Pingback: Zamenvattende Zondag, part XIX | Voskosmos
Pingback: Zamenvattende Zondag, part XXIV, editie maandag-na-de-verjaardag-van-Het-Vriendje | Voskosmos