Hallo vriendjes en vriendinnetjes van de Zamenvattende Zondag! Ik ga proberen om een samenvattende tekst te schrijven, Het Vriendje is op de achtergrond een film aan het zien met heel veel geweerschoten en ontploffingen, en dat moet natuurlijk op geluidsniveau honderdzestigduizendmiljoen staan. Dus als wat ik zeg op niets slaagt, dan steek ik dat op Hollywood 🙂

Geproefd: Aangezien ik op een strikt iPhone-trein-auto-dieet sta, heb ik deze week niet echt veel geproefd dat de moeite was. BEHALVE vrijdagavond, toen ben ik met Het Vriendje en mijn ouders naar Luzine gegaan voor de verjaardag van mijn papa. Hij was al jarig eind mei, maar we kregen pas een reservatie vast eind augustus. Ter info, ik heb geboekt in februari. Dus als je graag in Luzine wil gaan eten, boek dan zéker nu al voor binnen een paar maanden. We hebben het ‘menu Luzine’ genomen met alles erop en eraan. Vijf gangen en dan ook nog de kaasschotel. Niet in plaats van het dessert, gewoon extra. Een mens verjaart maar één keer maanden geleden he! Ik heb niet van alles foto’s genomen, omdat alles gewoon zo lekker was dat ik niet dacht aan foto’s maken. Eentje heb ik wel, en dat was van de eerste gang: ansjovis met venkel, gazpacho en watermeloen. Hemels.

KWIJL

Tegen het einde was ik echt klaar om naar huis te rollen, vooral omdat er verwarring was bij de bestelling van ons dessert. Ik had in het begin gevraagd of ik het dessert van het ander menu kon krijgen, omdat ik een paar ingrediënten van het dessert op ons menu niet lustte. Geen probleem, maar toen het dessert kwam bleek dat ze dat niet genoteerd hadden en dat ik dus toch het “mindere” dessert kreeg. We hebben het meteen gemeld, maar omdat ze nu toch dat ene dessert hadden gemaakt mocht ik dat ook opeten. En dan daarna nog eens het juiste dessert. En ook al namen we geen koffie of thee, we kregen toch de zoete afsluitertjes die er bij hoorden. Het was, zoals ik al had verwacht, toch het culinaire hoogtepunt van de afgelopen maanden.

Geroken: Eigenlijk valt dit ook onder geproefd, maar ik zet het toch hier. Vorige week hadden we bij onze bestelling bij de Delhaize een gratis brikje kokoswater gekregen. Kokoswater is de laatste nieuwe rage in gezondheidsland, de hippe vogels smijten het in alles. Smoothies, sapjes, gewoon zo puur,… Maar ik had het nog nooit geproefd. Op dinsdag nam ik het mee naar het werk, om daar te proberen als tussendoortje. Onderweg naar het werk ben ik in een heel grote file beland waardoor ik bijna een uur te laat op het werk was. In de auto kreeg ik na een tijdje dorst, maar ik had geen water bij. Of toch. Dat kokoswater. Ik draaide het dopje los, en meteen stonk het wel al een beetje. Ik keek naar de houdbaarheidsdatum, maar die was ok, het water was zeker nog een half jaar goed. Ik gaf het toch een kans, want ik had dorst en misschien was de smaak wel beter dan de geur. Ik nam een grote slok en meteen voelde ik de spijt naar boven komen. Ik kreeg letterlijk tranen in mijn ogen van de goorheid. Omdat ik geen zin had om mijn auto vol te spuwen en dan écht in die stank te moeten zitten, dus ik moest het wel doorslikken. ZO. GOOR. Ik heb toen heel de voormiddag proberen te bedenken hoe voos en rot het proefde. Het viel met niets te vergelijken, of toch.. ’s Middags had ik eindelijk dé vergelijking. Ken je dat, als iemand een scheet laat, zo echt een vieze vuile scheet, die ruikt naar zwavel en de hel? Wel, volgens mij smaakt kokoswater naar zo’n scheet. KOTS.

Gevoeld: Stress en rust tegelijkertijd. Deze week was de laatste rustige week op het werk, vanaf volgende week is de vakantie officieel voorbij. En ik heb slechte voorgevoelens, volgens mij worden de komende maanden extra zwaar. Dus ik heb geprobeerd om te genieten van de laatste kalmte, maar maakte mij ook al wat ongerust over wat er op mij gaat afkomen. Wat ik ook gevoeld heb is ontroering, want sinds dit weekend komt Poes terug uit zichzelf op mijn schoot liggen in de zetel. Klinkt een beetje stom en onbenullig, maar ik ben er toch blij mee. Toen ze nog een kitten was kwam ze nog elke avond bij mij liggen, maar de laatste weken deed ze dat niet meer. Ze was nog altijd een knuffelige flodderkat, maar een beetje meer afstandelijk. Ik was bang dat dat zou blijven duren, maar dit weekend kon ik haar echt niet van mij af krijgen. Heel schattig, hopelijk blijft het duren.

Quality Time

Gehoord: Deze week was het een superleuke hitlijst op MNM, de Top 1001, een overzicht van de meest verkochte platen van de afgelopen 60 jaar Ultratop. Ik heb daar heel de week met heel veel plezier naar geluisterd. Ik heb liedjes gehoord van heel lang voor mijn tijd, zelfs van voor de tijd van mijn ouders. Een leuke afwisseling met heel de dag constant dezelfde liedjes horen. Om de een of andere reden heb ik deze week ook minstens 5 keer ‘Een tocht door het donker’ van Thor gehoord. Heel raar, dat je een liedje soms jaren niet hoort en dan opeens zo vaak. Ik weet niet wat het universum mij daarmee wilt zeggen, maar ik zit nu wel al heel de week in mijn hoofd met: “Louise ging niet mee, ze had nog zin in theeeeeeee!” Hier zie, nu kunnen jullie er ook mee in jullie hoofd zitten. Eén, twee, drie, vier!

Gezien: Deze week was heel duidelijk filmweek. Het was niet alleen kalm op het werk, ook thuis had ik niet veel te doen. Zalig, ik kan echt genieten van zo’n rustige weken. Het is altijd rustgevend om tijd te hebben voor nutteloze dingen. Ik zeg het, als je ’s avonds tijd hebt om op te zoeken hoe de geboorte van een slak er uitziet (don’t ask), dan heb je een rustige week. Maar ik had het over films. We hebben op maandag naar The Fisher King gekeken, op dinsdag naar Sherlock Holmes en op donderdag naar Jurassic Park. En vanavond gaan we naar de cinema, naar Into The Storm (JEEJ RAMPENFILM). We gaan voordien nog iets eten, dus ik moet nu stoppen met typen en mij gaan klaarmaken. Duim maar voor mij dat ik iets light op de menukaart vind, zodat ik morgen met de auto naar het werk kan.

Volgende week wordt het dus een heel pak drukker, maar ik zal proberen nog tijd genoeg te maken voor mijn blogske. Tot dan!

XO