’t Is vrijdag. En ik ben een beetje hyper omdat het weekend vandaag begint. Ik ben zelfs een beetje vroeger vertrokken op het werk. Living on the edge! Omdat ik hyper ben, vind ik het een ideale dag om mee te doen aan een hype. Hebde’m, hebde’m? Op Facebook werd ik getagd in een bericht dat vraagt om de tien boeken op te lijsten die je leven veranderd hebben. Heel grappig om te zien, want elke simpele mens die daarin getagd wordt leest blijkbaar alleen maar Tolstoj, Dostovjeski en Shakespeare. Ik ga eerlijk zijn, en daarom zal er ook een beetje trash tussen zitten. Om nu te zeggen dat onderstaande boeken mijn leven veranderd hebben is wel iets te drastisch. Maar ze zijn mij wel al jaren bijgebleven, en staan vaak symbool voor een bepaalde periode in mijn leven. Dus hierbij, acht boeken omdat ik er geen tien kon vinden, in willekeurige volgorde…

EEN LIJSTJE VAN ACHT BOEKEN DIE VAN GROTE INVLOED GEWEEST ZIJN IN DE KOSMOS VAN DEZE VOS

Desperation (Stephen King): Ik las Desperation bijna volledig op de achterbank van een huurwagen in een zuiders land. Ik schat dat ik 15 à 16 was, mee op reis met mijn ouders. We huurden een auto, trokken door het hele land, en ik heb bijna geen enkel adembenemend landschap gezien omdat ik op die achterbank zo verdiept was in het verhaal van een groep vreemde karakters in het stadje Desperation. In mijn tienerjaren heb ik de boeken van Stephen King verslonden alsof hij de enige schrijver was die bestond. Ik las ze ’s morgens, meteen na school, maar toch vooral ’s avonds in bed onder een klein nachtlampje. Als ik daar nu aan terugdenk, herken ik mijzelf bijna niet meer. Als volwassene durf ik amper naar een spannende film kijken in de namiddag als ik alleen thuis ben.

Shopaholic-reeks (Sophie Kinsella): Sophie Kinsella was mijn eerste kennismaking met de wondere wereld van de chicklit. Ik heb sinds de hele Shopaholic-reeks ontelbaar veel chicklits gelezen, sommige was ik al vergeten een uur na de laatste pagina, maar sommige zijn echt blijven hangen. Iedereen die graag chicklits leest, weet dat Kinsella de ongekroonde koningin is. Haar boeken lezen snel, zijn hilarisch en doen je eventjes ontsnappen naar een universum van knappe én bereikbare mannen, visa-kaarten en appartementen in New York. Voor mij staan de Shopaholic-boeken ook symbool voor het eerste jaar van mijn hogeschool. Ik zie mijzelf nog zitten daar op mijn kot, gewikkeld in mijn goedkope Ikea-dons, en maar lezen, lezen, lezen. Goeie tijden, slechte tijden. De laatste jaren lees ik in dezelfde chicklitcategorie graag de boeken van Lindsey Kelk en Cecelia Ahern. Die laatste is vooral bekend van PS I Love You (waarbij het gegeven dat het boek beter is dan de film zeker klopt), maar heeft ook héél mooie boeken over dromerige thema’s met een diepere boodschap.

De Allerlaatste Liefdesbrief (Jojo Moyes): Dit is een van de allermooiste, of misschien zelfs hét mooiste liefdesverhaal dat ik ooit gelezen heb. Het is het verhaal van een liefde die decennia lang blijft bloeien, wat er ook gebeurt. Een beetje zoals The Notebook, maar dan in boekvorm. Ok ok, ik weet dat The Notebook ook gebaseerd is op een boek maar ik weiger dat te lezen omdat ik bang ben dat het nooit zo goed kan zijn als de film. Grappig detail over De Allerlaatste Liefdesbrief: ik las hem twee jaar geleden op mijn e-reader onderweg naar Santiago de Compostela. Heb ik daar eigenlijk ooit al eens iets over geschreven, over die tocht? Moet ik dringend eens doen. Soit, het boek was bijna uit, ik zat op het allerspannendste en meest romantische moment, en FLOEP. E-reader kapot. Volledige reset, alle boeken kwijt. Tranen met tuiten heb ik geweend. Nadat ik mij een uurtje in zelfmedelijden heb gewenteld, belde ik naar een van mijn vrienden met de instructies om het boek te bestellen op bol.com en te laten leveren bij mijn ouders. Ik zou mijn ouders sowieso zien de dag waarop we terug in België waren, en dan kon ik meteen voortlezen. Maar wat had mijn liefste mamaatje gedaan? Het boek was aangekomen bij hen, en omdat ze zelf niets besteld had heeft ze het maar gewoon teruggestuurd naar Bol, met de mededeling: “Ik heb niets besteld, het zal een foute levering zijn.” Aargh. Nog eens tranen met tuiten. Ik was een beetje emo toen, da’s duidelijk. Ik ben vandaag ook een beetje emo, want toen ik de woorden The en Notebook typte kreeg ik een beetje tranen in mijn ogen. IF YOU’RE A BIRD, I’M A BIRD. *valt dramatisch op de grond*

Het Meer Van De Meisjes (Carol Goodman): En in één adem noem ik dan ook De Verborgen Geschiedenis van Donna Tartt, waar Het Meer Van De Meisjes eigenlijk een light-versie van is. Ik las ongeveer tien jaar geleden het boek van Goodman, en pas een jaar of drie geleden dat van Tartt. De opzet is hetzelfde: een vooraanstaande school waar gedreven kinderen ijverig de oude talen bestuderen, tot er mysterieuze dingen gebeuren. Ik zou iedereen die niet durft beginnen aan klepper die De Verborgen Geschiedenis is, aanraden om te beginnen met Het Meer Van De Meisjes.

Spijt! (Carry Slee): Ik zou jullie niet exact kunnen vertellen hoe vaak ik dit boek gelezen heb, maar het zal toch meer dan 25 zijn. De laatste keer moet zeker 15 jaar geleden zijn, En het boek is maar 18 jaar oud. Dus dat betekent dat ik het boek zeker 25 keer heb gelezen op 3 jaar tijd. Klinkt een beetje geschift, maar toch was het zo. Dit boek over pesten heeft mij toen zo geraakt, dat ik er van overtuigd ben dat het invloed heeft gehad op de manier waarop ik omga met de mensen rond mij. Andere goede jeugdboeken die ik mij herinner, en die ik dus blijkbaar las op de weinige momenten waarop ik niet bezig was in Spijt, zijn Het Uur Nul van Dirk Bracke en Een Brug Van Glas van Karel Verleyen. En uiteraard zowat alles van Marc De Bel. Marc De Bel is een held.

De volledige reeks van Harry Potter (J.K. Rowling): Ik heb vrij lang gewacht met het lezen van de boeken van Harry Potter. De rebel in mij was tijdens de middelbare school helemaal niet mee met de hype, en het heeft daarna nog jaren geduurd voor ik toch overstag ging. Het zal ongeveer drie jaar geleden zijn dat ik de laatste uitlas, na een paar maanden elke dag opgeslorpt te worden door de wereld van Harry, Dumbledore, Hogwarts en Snape. Snape 😥 Van zodra ik een paar pagina’s had gelezen in het eerste boek, was ik mee. Hoe meer ik las, hoe meer ik er door geobsedeerd werd. Nog nooit ben ik zo hard opgegaan in boeken als toen. Ik vind het nu nog altijd spijtig dat ik ze uitgelezen heb, en dat ik er nooit meer opnieuw onwetend in kan beginnen. Toen ik klaar was, heb ik gevraagd aan mijn mama of zij ze ook wou lezen, als cadeau voor mijn verjaardag. Ik moest het zo doen, want zij leest helemaal niet graag fantasie en zou ze dus nooit vrijwillig beginnen lezen. Het duurde niet lang voor ik bijna dagelijks sms’en kreeg met theorieën en bedenkingen over Harry en zijn kompanen. Ze heeft zelfs eens ’s nachts in haar slaap mijn papa bedreigd met een onzichtbare toverstok en gedreigd om Voldemort op hem af te sturen. Euhm.

De Taalstrijd Bibliotheek (naar het gelijknamige Radio 1-programma): Nog zo’n boek dat ik meer heb gelezen dan ik op een hand kan tellen. Ik heb het radioprogramma nooit gehoord, maar heb wel tranen met tuiten gelachen met het boek. De woordspelingen van Guy Mortier en co gaven mij mijn eerste liefde voor taal en schrijven mee. Ik heb trouwens geen idee waar ik het boek gehaald heb, waarschijnlijk geniepig gestolen van mijn papa.

Yes Man (Danny Wallace): Dit boek verdient een korte speciale vermelding omdat ik bij één specifieke passage, iets over het zoeken van je bril terwijl je niet kan zien want ah ja je hebt geen bril op, zo hard gelachen heb dat ik misschien wel een beetje in mijn broek geplast heb. Misschien wel een beetje veel.

Tot zover mijn lijstje. Wat mij opvalt is dat hoe ouder ik word, hoe “simpeler” de boeken die ik lees worden. Mijn zwaarste en meest “literaire” werken heb ik gelezen in mijn jonge jaren. Misschien heb ik nu meer nood aan lichte ontspanning als ik lees, omdat het echte volwassen leven al serieus genoeg is?

Nu moet ik jullie laten, want ons moeder heeft viskes gebakken. Letterlijk. We moeten bij mijn ouders gaan eten en ’t is vis. HAHAHA. HEBDE’M?

Geniet van jullie weekend XO