Zamenvattende Zondag, part XXV

Hallo zondag, wat fijn om u weer te zien! Vandaag heb ik al 100% meer gedaan dan ik normaalgezien doe op een zondag. Ik heb gestofzuigd, het stof afgedaan, én straks ga ik nog een warme maaltijd koken ook. VERS! Maar soit, ik klaag niet want al die activiteiten kan ik doen in mijn pyjama, en dat is toch een basisvereiste vind ik. En voor jullie mij uitroepen tot het meest luie ding ooit in het universum, stel ik jullie dé echte waardige winnaar van die titel voor:

Wat een leven.

Wat een leven.

Is er ooit een foto geweest die meer symbool stond voor het zondagsgevoel? Ik denk het niet. Maar kom, we beginnen aan de allerleukste activiteit van de dag: het zzzzzamenvatten van de zzzzzintuigen!

Gehoord: Ik kan jullie met grote trots vertellen dat ik na zes weken eindelijk een nieuwe muziekstick voor in de auto gemaakt heb. Halleluja! Jullie geloofden er niet in he? Jullie dachten: “Die luie doos gaat volgende week weer een excuus hebben voor waarom ze het nog altijd niet gedaan heeft, en dan weer een pak zagen over hoe ze die oude liedjes beu is.” In jullie face lezers! Ik heb de stick gevuld met een paar nieuwe hits, maar vooral met liedjes uit de oude doos. En met oude doos bedoel ik het middelbaar en de eerste jaren van de hogeschool. En ik zweer het, ik heb nog nooit zo gefeest in mijn auto als de afgelopen dagen. En ook nog nooit zo veel ge-gangsta-rapt. Volgens mij ben ik in een vorig leven Jay-Z of 2Pac geweest, dat kan niet anders. Het moment waarop mijn auto bijna ging opstijgen (en ’t is een Smart dus daar is eigenlijk niet veel voor nodig) was toen Missy Elliott uit mijn speakers knalde. Luister zelf maar eens, en probeer niet het volledig kot af te breken.

Geroken: Gelukkig is de geur van het Poes-twerk-fiasco van vorige week niet blijven hangen in de badkamer. Halleluja voor de tweede keer! Wat ik vooral heb geroken deze week was: niks. Nada. Noppes. Ik heb een hele week rondgelopen met een vieze verkoudheid waardoor mijn neus volledig toe zat. En elke keer dat ik verkouden ben, besef ik weer hoe dierbaar een goeie ademhaling en reukzin zijn. Dat besef je pas als je ze kwijt bent hé. Vooral ’s nachts is dat ambetant, omdat je dan moet ademhalen door je mond en dan wakker wordt met een gore plakmond. Brrr. Het is pas sinds gisteren dat ik weer iets kan ruiken, en dat komt waarschijnlijk door de spicy thaïse curry die ik ’s middags binnengespeeld heb. Njammie.

Gezien: Daarnet keek ik naar de derde aflevering van Goed Volk, waar Jeroen (ja ik zeg niet Jeroen Meus, ik mag Jeroen zeggen, heb ik zelf besloten) gaat samenleven met een groep cowboys. Tot vorige week vond ik 2013 van op Vier de beste documentairereeks die ik ooit gezien had, maar Jeroen en zijn productiehuis zijn met dit nieuwe programma toch gaan lopen met die titel. Sorry Wouter Vandenhaute. De aflevering van vorige week in het rusthuis was de allerbeste, maar deze was toch ook weer top-televisie. Traag maar toch niet saai, shots van een paar seconden die triviaal lijken maar toch zo veel emotie oproepen, mooie getuigenissen,… Ik hoop dat ze de reeks ooit op dvd uitbrengen want dan koop ik ze meteen. Het andere hoogtepunt van deze tv-week was Komen Eten. De mensen van de week voordien waren vreselijk, maar deze week was gewoonweg briljant. En dat allemaal door één man: Aloïs. Waar hebben ze die mens in godsnaam gevonden? En hebben ze er al aan gedacht om hem een exclusiviteitscontract te geven? Ik zou naar ALLES kijken op Vier en Vijf als ze Aloïs zouden laten meedoen. Aloïs in Wonderland. Zo Aloïs, Zo Vrouw. Aloïs en de Belgen. Chez Aloïs. Een goudmijn, die vent. Wouter Vandenhaute, ik geef u deze ideeën gratis en voor niks, omdat ik u daarnet een beetje beledigde. Terug vriend?

Gevoeld: Warm en koud, toen mijn verkoudheid woensdagavond besloot dat een verkoudheid zonder koorts geen échte is. Gelukkig ging de hoge temperatuur even snel weg als hij kwam. Een beetje zenuwen, omdat ik weer bang ben dat ik morgenvroeg zal bijgekomen zijn hoewel ik deze week echt enorm goed mijn best heb gedaan. En ook de zoete smaak van de overwinning, omdat Het Vriendje eindelijk zijn vlag van Jimi Hendrix van boven de tv heeft weggehaald. Hij had die daar gehangen toen ik op chirokamp was, om zijn tijdelijke vrijheid te vieren. De vlag mag van mij namelijk niet ophangen bij ons thuis, omdat ze lelijk is en omdat we niet op een studentenkot wonen. Ze mocht uiteindelijk blijven hangen tot het einde van de zomer, en dan kwam er nog een verlenging tot zijn verjaardag van vorige week. Maar daarna was het genoeg geweest. Basta!

Weg ermee! Met de vlag he, niet met Het Vriendje. Die mag blijven.

Weg ermee! Met de vlag he, niet met Het Vriendje. Die mag blijven.

Geproefd: Wie niet kan ruiken, kan ook niet veel proeven. Misschien kwam dat deze week wel goed uit. Ik kwam opeens op het idee om soep te maken. Dat idee komt maar eens om de zoveel maanden tot mij, dus dan moet ik van de gelegenheid profiteren en een paar potten maken. Ik maakte een mengelmoes, omdat ik onze diepvries wat leger wou maken. Dus ik smeet broccoli, erwtjes en prei bij elkaar om er een mooie groene soep van te maken. Pas toen ze al klaar was zag ik dat twee van de drie zakken groenten al maanden vervallen was. Oeps. Ik belde naar mijn mama, zij raadde mij aan om alles weg te gieten, daarna negeerde ik haar raad volledig en at ik twee grote kommetjes. En ik leef nog, en Het Vriendje ook. Halleluja voor de derde keer!

Mmmmm, rotte soep!

Mmmmm, rotte soep!

Ziezo, nu moet ik eten gaan maken. En misschien doe ik daarna zelfs nog de afwas.

Hahaha, nee, dat was een leugen.

Geniet nog van jullie zondag XO

One thought on “Zamenvattende Zondag, part XXV

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s