Deze week een exclusieve primeur: ik vat mijn week niét samen mijn pyjama, zoals gewoonlijk, maar in mijn echte kleren! Ik weet het, ik ben even verbaasd als jullie. Ik had een heel druk weekend, een drukke week eigenlijk, en kan pas nu eventjes vijf minuten ademhalen. Ik draag dus deze ZZ op aan mijn agenda, en vraag intussen aan alle agenda-goden om hem de komende weken wat minder druk te maken. Het voordeel aan een drukke planning is wel dat er veel te vertellen valt hier. Dus hier gaan we!

Gezien: Woensdag ben ik naar Sin City 2: A Dame to Kill For gaan kijken in de cinema. De film was goed, maar ik was blij dat ik een paar weken geleden de eerste nog eens had gezien. Anders had ik niet alles even goed kunnen volgen. De film bestaat uit een paar aparte verhalen, die door terugkerende personages toch een mooi geheel vormen. De beste verhaallijn vond ik die met Eva Green, die hier al even evil en sexy is als in haar rol in 300: Rise of an Empire. Gisteravond hadden we nog eens tijd om in onze luie zetel een film te kijken, en hebben we gekeken naar Upside Down. De film heeft een heel interessant uitgangspunt; de wereld is opgesplitst in twee verschillende planeten met tegenovergestelde zwaartekrachtvelden. De ene helft is Upside, en loopt vol chique rijke mensen. De andere helft, Down Below, is dan weer armer en technologisch minder vooruitstrevend. De mensen uit de twee werelden mogen geen contact met elkaar hebben, het is wel niet duidelijk waarom. En toch worden een jongen uit Down Below en een meisje uit Upside verliefd op elkaar. Een heel interessant gegeven en de film is ook visueel heel spectaculair, maar het verhaal trekt op geen, ahum, kloten. Er zitten veel fouten in, sommige dingen worden niet (genoeg) uitgelegd, de verhaallijnen springen van hier naar daar en het einde is totaal van de pot gerukt. Een gemiste kans, want het achterliggend idee is goed en het budget was aan de mooie beelden te zien toch groot genoeg.

Gevoeld: Een beetje overweldigd door mijn overpuilende agenda deze week. Een beetje melancholisch omdat we daarnet een koffietje waren gaan drinken en naast een man en zijn grootmoeder zaten, en dat steekt altijd een beetje in mijn hart omdat ik dat ook zo graag nog zou kunnen doen. Teleurgesteld omdat ik 300g was bijgekomen (damn you dessertenmenu) en dus heel de week met de trein naar het werk moest. Een beetje pijn in mijn voeten en buikspieren omdat ik volgende week niet weer met de trein wil gaan, en mij dus volledig gesmeten heb in lange wandelingen en zumba. Kwaad omdat we hadden gelezen dat er vanaf vrijdag kermis was in Mechelen, en toen we daar aankwamen was hij al gesloten én mini-klein. Een beetje bang toen ik daarna mijn kermisverdriet ging verdrinken met mijn vrienden en er een rookbommetje in het terras werd gegooid. Niets ernstig, gewoon wat rook, maar toch staat je hart een seconde stil. Gelukkig, omdat ik gisteren een heel gezellig dagje uit had met Het Vriendje en omdat mijn hart ook van hem nog altijd stilstaat, en zelfs langer dan een seconde.

Gehoord: Een aangename vrouwenstem die mij via een audiogids alles vertelde over het bouwen en de ondergang van de Titanic. Gisteren gingen we naar de tentoonstelling ‘Titanic: the artifact exhibition’ in Brussel (Paleis 12, vlak naast het Atomium). De tickets zijn met 16 euro per persoon vrij duur maar je krijgt wel waar voor je geld. We zijn ongeveer 2,5 uur zoet geweest met onze audiogids en de vele zalen vol uitleg en vitrines met daarin objecten die de voorbije jaren uit het wrak van de Titanic “gered” zijn. Foto’s nemen was spijtig genoeg ten strengste verboden, en dat was geen loos dreigement. Toen iemand met zijn gsm een foto wou nemen van een reconstructie van een eersteklas kajuit werd hij meteen terechtgewezen door een strenge bewaker. Daarna durfde ik mijn gsm zelfs niet meer bovenhalen om het uur te kunnen zien. Leuk detail: bij het binnengaan krijg je een kaartje met daarop de naam en informatie van een van de reizigers. In de laatste zaal hangt er een heel groot overzicht van alle namen van de passagiers, onderverdeeld in hun klasse en of ze de ramp wel of niet overleefden. Ik was meneer Karl Albert Midtsjo, een Noor die naar de VS reisde in de hoop werk te vinden in Chicago. Midtsjo deelde een derdeklas kajuit vooraan in het schip met een hoop andere alleenstaande mannen. En wonder boven wonder heb ik/Midtsjo het overleefd, hoera! Het personage van Het Vriendje, ook een derdeklasser, had minder geluk. De tentoonstelling loopt nog tot 30 november en is echt een aanrader. Als je er graag een volledig cultureel dagje van maakt is het goed om weten dat je met je inkomticket korting krijgt op een ticketje voor het Atomium of Mini Europa.

Geroken: Mag ik deze week “geroken” weer veranderen in “gekocht”? Ja? Zeg, bedankt hé. Echt tof. Want ik heb daarnet het koopje van de week gedaan. Wat zeg ik, van de maand! Alle seizoenen van Dawson’s Creek, voor amper 40 euro. Wel niet in mooie doosjes en afzonderlijke seizoenen, maar in zo’n ronde goedkope doos die een beetje lijkt op zo’n plastieken ding waarin je zelfgemaakte cd’tjes kan bewaren. Maar je koopt Dawson’s Creek niet voor de mooie doosjes he. Je koopt dat voor Pacey. En nog een pluspunt: ik vind van mijzelf dat ik een veel te groot voorhoofd heb, en als ik James Van der Beek zie in zijn Dawson-tijdperk ben ik altijd blij dat er iemand in de wereld bestaat wiens voorhoofd nóg groter is. Dus 40 euro voor een beetje zelfvertrouwen en heel veel jeugdsentiment, da’s geen geld he.

Geproefd: Ik heb mij heel de week zo goed gedragen. Mij zo flink aan mijn Weight Watch-puntjes gehouden. Slaatjes en veel soep gegeten, zo weinig mogelijk koolhydraten, veel water gedronken, en uit mijn luie zetel gekomen om te sporten. 6 dagen lang is het mij gelukt. En dan zat ik daarnet opeens aan een tafel in een gezellig cafeetje met een witte-chocolade-latte en een stuk citroentaart voor mij. Ik weet echt niet hoe die daar beland waren. Opeens waren die daar gewoon, en om een of andere vreemde reden was er opeens ook geld weg uit mijn portemonnee. En toevallig genoeg was het verdwenen geld nét de waarde van die latte en taart. Zo gek en onverklaarbaar, echt. De taart heb ik helemaal binnengespeeld, maar de latte vond ik niet zo lekker dus heb ik de helft aan Het Vriendje gegeven. Dat heb ik wel geleerd, als ik zondig en ik vind het niet 100% lekker dan eet ik het gewoon niet op. Dat zou zonde zijn van de calorieën.

Dus duim maar voor mij en mijn weegschaal morgenvroeg. Ik heb echt geen zin om nog eens vijf dagen op die stomme trein te zitten met mensen die niet door hun neus kunnen ademen en dan maar hun zure ochtendadem elke drie seconden recht in mijn gezicht uitblazen. Huiver.

Nu ga ik jullie laten, mijn pyjama aandoen en beginnen aan mijn allerlaatste echte activiteit van de week: erwtensoep maken. En daarna ga ik in de zetel liggen, en kom ik er alleen nog maar uit om te gaan slapen. Haaaaa, dat is het leven. Doen jullie maar hetzelfde. Ik geef de toestemming.

XO

 

 

Bron foto Upside Down
Bron it’s something