Goeiemorgen! Dit bericht wordt u aangeboden door de steeds groter wordende schreeuw naar de val van het patriarchaat en het angstzweet voor mijn tandartsbezoek deze middag.

Ik heb eens een vraag voor jullie. En het is écht een vraag, het is niet zo’n blogpost die misleidend start met een vraag en waar ik jullie dan op het einde toch stiekem zelf mijn antwoord opdring. Ik denk dat er ook geen antwoord is op de vraag die ik ga stellen. Of toch geen volledig-passend-100%-perfect-geen-twijfel-mogelijk-antwoord. TOF HE, dit vaag geratel op vrijdagochtend?!

Het zit zo. De voorbije maanden zijn er al gigantisch veel mannen uit de algemene gratie én van hun voetstuk gevallen. We gaan hier geen discussie voeren over schuld en slachtoffers en “heksenjachten”, want mijn linkeroog begint al wat te twitchen bij het idee alleen al. Ik wil het hebben over hoe we ons nu moeten gedragen tegenover die mannen, en dan vooral de dingen die zij in hun carrière gecreëerd hebben. Ik ben hier al een paar weken mijn hoofd over aan het breken, en een paar dagen geleden las ik een artikel dat hier ook over ging. (Het artikel is zéker de moeite waard om te lezen, trek er wel een beetje tijd voor uit want ik ben duidelijk niet de enige die zichzelf niet kan inhouden als het over woorden spuwen gaat.) Ik had gehoopt dat de schrijfster mij wél een pasklaar antwoord kon bieden, maar ook zij is er zelf nog niet helemaal uit.

Onlangs was Horrible Bosses 2 op tv. Ik had hem opgenomen, en wou er op een luie vrijdagavond met Het Vriendje naar kijken. Omdat hij, bless his heart, mij en mijn principes goed kent merkte hij op: “Doet Kevin Spacey daar niet in mee? Wil je daar dan wel naar kijken?” Of misschien zei hij zelfs wel “Kunnen we daar wel naar kijken?”, maar dat weet ik niet goed meer. Terwijl ik het graag wel nog zou weten, want de kleine nuance tussen willen en kunnen is in dit geval heel veelzeggend.

Want wat doé je hier in godsnaam mee? Wel nog kijken en luisteren naar het “materiaal” dat uitgebracht werd vóór de onthullingen maar al het nieuwe materiaal boycotten? Ik heb er geen probleem mee om nooit naar films van Woody Allen te kijken, want die interesseren mij niet. Maar ik luister wel geregeld op Spotify naar mijn geliefde Backstreet Boys. Waar trek je de lijn? Niet meer op Spotify, want daar krijgt hij nog geld voor, maar wel nog mijn oude cd’s die ik tóch al jaren heb liggen? Is Gossip Girl ok, maar nieuwe series met Ed Westwick toch maar mijden? BBC is mij op dat vlak al voor trouwens, want de twee nieuwe reeksen waar hij in meespeelt komen voorlopig niet op het scherm. Ik luister principieel niet naar Chris Brown hoewel ik zijn muziek heel goed vind, maar is het wel ok om nog naar mijn dvd’s van That 70’s Show te kijken?  En zelfs al hanteer je een duidelijke laat-je-stem-horen-met-je-portemonnee-regel (wat ik tot nu toe de meest logische is waar ik kan op komen), is het dan nog wel dezelfde ervaring om te genieten van één van de dingen die theoretisch gezien wel “mogen” van die regel? Bill Cosby gaat er geen cent aan verdienen als ik via een shady achterpoortje online zou kijken naar The Cosby Show, maar de grappen van Cliff Huxtable laten een zure nasmaak achter als je intussen weet welke ravage hij heeft achtergelaten in het leven van minstens 59 (!!!) vrouwen.

Één van de dingen die ik het meest heb gelezen tijdens de Bart De Pauw-hetze was een bijna blinde woede omdat Twee tot de Zesde Macht niet meer zou uitgezonden worden. Veel mensen vonden hun wekelijks uurtje plezier belangrijker dan het welzijn van een groot aantal vrouwen. Ik kon daar eerst geen begrip voor opbrengen, maar hoe meer ik erover nadenk hoe meer ik het snap (alleen dat aspect, de rest van de reacties daar gaat nog altijd niet alleen mijn oog maar mijn gans lijf van twitchen). Ik weet zelf namelijk ook niet hoe ik moet omgaan met het nu bezoedelde werk van mijn vroegere helden, zeker nu er bijna op dagelijkse basis lijken uit de kast vallen. Weet iemand het wel? Want dan ben ik oprecht heel geïnteresseerd in hoe jullie het aanpakken.

En omdat een blogpost maar niets is zonder een foto, hierbij eentje van ieders lichtend voorbeeld op het vlak van elegantie en sierlijkheid.

Wanneer uw gat uit de zetel is gevallen maar ge te lui zijt om het er weer in te leggen.

XO