Zamenvattende Zondag, part XLI

Dag lieve lezers! Ik wil mij op voorhand al excuseren. Misschien is deze ZZ een beetje korter dan de anderen, ik heb mij gisteren mijn vinger ergens aan gesneden en dat wondje is een beetje aan het ontsteken. Dus telkens ik mijn rechterringvinger moet gebruiken om te typen, krijg ik een klein pijnstootje. Dus ik denk niet dat ik twee pagina’s ga vol krijgen 🙂 Maar dat betekent niet dat ik het niet ga proberen! We zullen er eens meteen invliegen zie.

Gezien: Gisteren gingen we in de cinema naar Taken 3. Ik ben een enorme fan van Liam Neeson, en dan vooral als hij zijn gewoonlijke personage van de geteisterde actieheld met een lieve inborst speelt. Zo vond ik Unknown geweldig, net als The Grey. En Taken 1, én 2. Ik wist niet eens dat er een derde kwam, tot ik Liam Neeson een paar weken geleden in The Graham Norton show zag om de film te promoten. Ik vond hem zeker niet slecht, maar wel anders dan de vorige twee. De film speelt zich gewoon af in de VS, dus dat zorgt al meteen voor een andere sfeer. De actiescènes zijn nog altijd groots en indrukwekkend, maar in de vorige twee waren ze meer over the top. En ik weet dat dat raar klinkt, maar in een film zoals Taken kan het niet groots en onrealistisch genoeg zijn. Én de dochter krijgt een vrij grote rol, en ik heb haar nog altijd niet vergeven voor haar onnozel geloop in Taken 1. Ik heb nog nooit iemand zo slecht en kinderachtig zien lopen in de hele geschiedenis van de actiecinema. En in het begin van de film is ze helemaal niet blij als Liam Neeson haar verrast met een grote pluchen panda. Ondankbaar wicht. Als Liam Neeson mij een grote pluchen panda zou geven, zou ik een week vakantie moeten nemen om te bekomen.

Gevoeld: Deze week heb ik mij heel gemotiveerd én heel lui gevoeld. Ik ontdekte op Verbeelding een soort fitness-uitdaging, en ik werd meteen zo enthousiast dat ik er 30 dagen voor blokkeerde in mijn agenda. Ik zocht op internet waar ik het materiaal dat ik nodig zal hebben kan kopen, ik stuurde er half hysterische mails over naar Het Vriendje, maar ik krijg mijzelf niet uit de zetel om het materiaal ook echt te gaan kopen. Het zal toch eens moeten, want ik moet van mijn agenda starten op 9 februari. En zoals jullie weten, alles wat in mijn agenda staat is verplicht bij wet. Op blog-niveau ben ik ook gemotiveerd, want er staan leuke dingen op de agenda. Volgende week ga ik de ZZ volledig wijden aan hoe ik mijn suikervrije periode ervaar, én ik doe mee aan de #boostyourpositivity-challenge in februari. Elke week moeten we over een ander thema bloggen, maar de rode draad is het managen van je eigen leven en het evenwicht proberen te bewaren. Klinkt allemaal een beetje Ingeborg, I Know, maar jullie kennen mij intussen al en jullie weten ook dat ik hier niet ga beginnen zweven en dat we hier vooral heel normaal doen. Dus ik zal er wel mijn eigen draai aan geven. HOERA!

Geproefd: Zoals ik daarnet al zei ga ik volgende week op zondag een volledig verslagje maken van project Geen Suiker, dus daar ga ik niet te veel over zeggen. Ik kan wél een receptje geven van koekjes die ik maakte, en die echt superlekker waren. Ook al zagen ze er wel uit alsof ze al eens gegeten waren. Je hebt maar 2 dingen nodig als basis: 2 grote rijpe bananen, en 120g havermout. Hoe rijper de bananen zijn, hoe beter. Je gooit de bananen en de havermout in een kom, en je prakt ze gewoon samen tot ze volledig plat zijn en je een platte brij hebt. Klinkt al heerlijk hé, mmmm, brij! Daarna voeg je toe wat je wilt. Ik heb nog een paar dadels en gedroogde vijgen in stukjes gesneden en toegevoegd. En omdat ik een regelrechte hipster ben, heb ik er ook nog een eetlepel gesmolten kokosolie onder geroerd. Maak er platte hoopjes van, en bak de koekjes een kwartiertje op 180 graden. En meer is het niet! De koekjes waren heel lekker, en ik vond ze zelfs een beetje té zoet. Ze smaken niet als echte koekjes, maar meer als smeuïge vaste cake. Volgende keer ga ik minder dadels en vijgen gebruiken, en misschien gehakte noten toevoegen? Ik word nog een echte Sergio Herman jongens.

Ziet er goor uit, smaakt hemels.

Geroken: Mijn eigen zweet, vrij veel. Eigenlijk een beetje degoutant hé? Maar het betekent wel dat ik niet alleen maar in de zetel heb gelegen, maar ook wel wat actief ben geweest. Op dinsdag ging ik braafjes naar de zumba, op vrijdagavond ging ik fitnessen en op zaterdag hielp ik mee tijdens een verhuis van vrienden. Om 9u30 al nat in het zweet door een keer of 100 een trap op en af te lopen met grote dozen, het is eens iets anders dan mijn gewoonlijke routine van mij nog eens omdraaien in mijn bed voor een paar uurtjes. Ik hoop dus dat ik veel calorieën heb verbrand, en dat dat morgen ook te zien zal zijn op de weegschaal. Maar ik bereid mij voor op het ergste, want meestal als ik denk dat ik veel ben afgevallen is er toch weer wat bijgekomen.

Als je gaat fitnessen en je neemt geen selfie in de spiegel, dan ben je niet echt gaan fitnessen.

Gehoord: Ik heb deze week niéts noemenswaardig gehoord. En daarom (en ook omdat mijn vinger nu echt wel pijn begint te doen) krijgen jullie om af te sluiten een foto van de one and only Poes Springsteen. Gratis en voor niets.