Mannekes, ik weet niet hoe het bij jullie zit maar ik heb het WARM! Het is buiten niet echt warm (hoewel, ik zou het niet weten want ik heb nog geen voet buitengezet) maar ik zit hier te zweten als een uitgeput rund achter mijn bureautje. Ken je dat, zo zweten zoals als je te veel frieten gegeten hebt? Neen, niemand? En ik heb nochtans geen frieten gegeten. Mijn hersenen voelen ook een beetje gefrituurd aan, ik heb vannacht tien uur geslapen en dan nog heb ik het gevoel dat ik elk moment in slaap kan vallen op mijn toetsenbord. En ik mag van mijzelf geen dutje doen, want dan kan ik sowieso vanavond niet meer in slaap geraken. En dan lig ik daar, uren lang, te rollen in mijn eigen frietzweet. Neenee, ik zal wel braafjes mentaal teruggaan naar de voorbije week en die voor jullie zamenvatten. Misschien gaat dat iets beter dan deze ratelende en, laten we eerlijk zijn, beetje onsmakelijke inleiding. Let’s go!

Gevoeld: Toeristisch, is dat een gevoel? Want dan voelde ik mij het afgelopen weekend zo. We gingen vrijdagavond een nachtje slapen in Leuven en bewonderden gisteren de stad. We waren eigenlijk helemaal niet van plan om op weekend te gaan, we boekten pas begin deze week onze overnachting. En dat omdat we een bongo-bon hadden om te gaan ontbijten in Gent. “Huh?” Ok, probeer de logica te volgen. We hebben een bongo-bon om te gaan ontbijten. We zouden dat zaterdagvoormiddag doen, en hadden een ontbijtbar in Gent gekozen. Omdat we zaterdagavond bij vrienden gingen eten, hadden we geen volledige dag om te spenderen in Gent zelf. Daarom vonden we het een goed idee om vrijdagavond al te vertrekken, en er een mini-weekendje van te maken. Omdat we dat pas zo laat besloten, was er uiteraard geen enkele betaalbare hotelkamer meer beschikbaar (damn you verlengd weekend). Dan maar naar Leuven in de plaats. Dus omdat we gewoon gingen ontbijten in Gent, belandden we op weekend in Leuven. Kunnen jullie nog volgen?

We (ok, ik) hadden zin om de toerist uit te hangen dus we gingen in de toeristische dienst langs om kaartjes te kopen voor een rondleiding in de brouwerij van Stella Artois. Die was al volledig volgeboekt, dus over naar Plan B: de zonnetrein. Dit klein treintje, dat volledig rijdt op zonne-energie, brengt je in een dik uur langs alle bezienswaardigheden. Een heel leuke manier om op korte tijd heel de stad te zien. Leuven is klein dus ik had op voorhand geen grote verwachtingen, maar er bleken meer bezienswaardigheden te zijn dan ik dacht. We hadden een klein beetje pech met het weer maar dat kon de pret niet drukken. Lang leve onverwachte weekendjes weg!

Geroken: Sigaretten, zweet en smoutebollen. Dames en heren, het kermisseizoen is officieel geopend. Gisteravond waren we uitgenodigd bij vrienden om te komen eten, en bij hen in buurt stond er een kleine kermis. En dat kon ik uiteraard niet aan mij laten voorbijgaan. We speelden op de muntjesmachines maar hadden weinig geluk in het spel. De machine bleef zelfs twee keer vastzitten, en toen ik dat ging zeggen aan de eigenaar was het enige wat hij deed de machine weer vrijmaken. Hij gooide niet eens “subtiel en per ongeluk” een paar muntjes naar beneden, zoals anderen soms wel doen. PFOE. We wonnen maar 2000 punten, goed voor twee plak-tattoos. En daarom heb ik dus momenteel een dolfijn op mijn onderrug staan. Als symbool voor de komende kermismaanden. Ik kijk er al naar uit, mijn portemonnee iets minder.

Geproefd: In Leuven at ik een heel lekkere hamburger met guacamole in het Huis der Burgers. We werden heel snel bediend en genoten van het mooie interieur. En vorig weekend gingen we eten in het Huis van Cleophas in Dendermonde, om te vieren dat het exact 12 jaar geleden was dat we elkaar voor de eerste keer zagen ❤ Omdat het zo’n mooie gelegenheid was (en omdat we de visakaart bijhadden) mocht het wel wat kosten en namen we een driegangenmenu. Ik at als dessert de béste moelleux die ik ooit in mijn leven al gegeten heb. Groot, overduidelijk vers gemaakt en perfect gebakken. Ik heb in mijn leven al wel wat moelleux (moelleuxs? moelleuxen?) binnengespeeld en dit was echt de allerbeste. Intussen wordt het moeilijker om gemotiveerd te blijven voor het suikerloos leven. Ik hou het nog altijd vol en probeer zo weinig mogelijk te zondigen, maar ik zie niet veel evolutie meer in mijn gewicht. Het is normaal om een plateau te bereiken, dat weet ik, maar ik baal er toch een beetje van en ik moet heel veel moeite doen om niet op te geven. Ik zal binnenkort nog eens een grotere update schrijven.

Gezien: Een magistrale Nick Cave. Vorig weekend ging ik samen met Het Vriendje, een grote fan, naar zijn optreden in het Koninklijk Circus. Ik hoor Cave wel graag maar zal er nu niet meteen zelf thuis een cd van opzetten. Maar Het Vriendje had een extra ticket en ik mocht mee. Uiteindelijk ben ik hem daar heel dankbaar voor, want het was echt een meesterlijk optreden. Ik heb nog nooit iemand zo vriendelijk en angstaanjagend tegelijkertijd weten zijn. Hij danste een slow met een vrouw van de eerste rij, kroop meters ver in het publiek en droeg een liedje op aan een fan. Maar langs de andere kant sloeg hij ook iemands gsm kapot en keek hij ongelofelijk dreigend naar iedereen die in zijn gezichtsveld kwam. Ik had het gevoel dat heel de zaal nadien een exorcisme nodig had. Ik ga stiekem niet graag naar optredens, maar dit was toch wel een uitzondering.

Gehoord: Blij gespin en gesnurk, want Poes Springsteen heeft deze week een cadeautje gekregen: een splinternieuwe krabpaal! Voordien had zo een zielig paaltje met maar één zitje op, en nu heeft ze een heel paleis van verschillende verdiepingen. Ze wil er nu nog maar amper afkomen en als we te dicht in de buurt komen deelt ze motten uit. Zo is ze wel, ze krabt niet maar geeft wel venijnige vuistslagen. Maar ik zie dat ze er blij mee is. En dat mag ook wel, voor alle miserie en het gevloek dat nodig was om dat ding in elkaar te steken.

En om af te sluiten krijgen jullie een foto van Buckley, de kat van mijn ouders. Duidelijk even elegant als onze eigen Poes.

Tot snel! XO