Ik ga mijn nieuwe alternatieve straffen moeten uitbreiden. Niet alleen voor het verkeer, ook voor geluidsoverlast op zondagen en feestdagen. Mensen uit de buurt zijn al héél de dag aan het boren en hameren en lassen en andere leuke geluiden aan het maken. Hallo, het is zondag? En Pinksteren er nog eens bovenop? Niet dat ik gelovig ben, maar wie weet is mijn buurvrouw dat wel en wil die op haar gemak van haar kerkelijke feestdag genieten zonder uit haar zetel geboord te worden. En omdat ik een mietje ben durf ik uiteraard niet te gaan kijken of iets te gaan zeggen. Dus als jullie morgen iets in de krant lezen over een losgeslagen 27-jarige in een pyjama met zebra-motief die incognito eieren is gaan gooien naar werkmannen,… it wasn’t me. Ik heb trouwens een alibi, want ik zit hier mijn week voor jullie zamen te vatten. Ik zal er eens invliegen.

Gezien: Gisteren heb ik iets heel doms gedaan. Ik heb de voorbije maanden alle afleveringen van How to Get Away with Murder opgenomen, maar tot nu toe had ik nog geen tijd gehad om er naar te kijken. Gisteren had ik eindelijk een paar uurtjes vrij en besloot ik om de eerste afleveringen op te zetten. Pas na tien minuten, die ik helemaal niet kon volgen en waar ik steeds dacht: “Wat een vreemde manier om een serie te starten?” besefte ik dat ik per ongeluk de laatste aflevering had opgezet in plaats van de eerste. Damn you lay-out van Telenet waar de eerste en laatste aflevering net onder elkaar staan! Dus nu heb ik al een vrij grote ontknoping gezien, waardoor ik de eerste afleveringen uiteraard met een ander oog heb bekeken. Maar dat kon wel de pret niet drukken. De serie is van in het begin heel spannend, met interessante personages en meeslepende intriges. En vanaf vanavond start Bates Motel, een andere serie die al lang op mijn to-watch-lijstje staat, op 2BE. Samen met het aftellen naar Orange is the New Black zijn de komende weken dus veelbelovend op tv-vlak!

Gehoord: Een Russin met een klok van een stem, een paar (lees: veel) valse noten en Peter en Eva op de achtergrond. Het was weer mijn favoriete week van het jaar (na mijn verjaardagsweek): Songfestivalweek!

Ik heb er dit jaar niet veel over gepraat hier, deels uit tijdsgebrek en deels omdat ik vorige jaar misschien een beetje op jullie zenuwen werkte met mijn hysterie. Op dinsdag keek ik samen met een vriendin. We kijken al van zolang ik het me kan herinneren samen naar de halve finale waar België in meedoet, en doen dat altijd met twee vaste attributen: een pak Malo-cakes en ice tea vandenaldi. Omdat ze niet wist of ik mijn suikerdieet ging onderbreken had ze ook een pak druiven meegebracht. Dat was heel lief van haar, en dat heb ik haar ook gezegd terwijl ik de helft van het pak Malo-cakes in mijn mond duwde. Op donderdag keek ik in mijn eentje en op zaterdag keek ik traditioneel met mijn vaste Songfestival-crew. Daar hield ik mij iets meer in op suikergebied, omdat ik zelf voor de hapjes zorgde koos ik zelf hoe bont ik het maakte. En dat viel best mee! Alles wat je ziet op de foto is suikervrij, behalve de eiersla die op de toastjes ligt. En de oreo-mousse die de Oreo-vriendin meebracht. Oeps.

Ik had zelf gestemd voor Letland, maar de zingende Zweed is een verdiende winnaar. Hoewel ik stiekem tijdens de puntentelling toch aan het duimen was voor Rusland. Ik vond haar liedje heel straf gezongen en het bleef meer in mijn hoofd zitten dan dat van Zweden. En ik snap de argumenten over waarom Rusland niet mag winnen zeker, maar als we niet willen dat ze winnen, waarom laten we hen dan nog meedoen? Voeren we dan niet beter een regel in waardoor landen die de mensenrechten niet respecteren gewoon gediskwalificeerd worden? Iets om over na te denken Jon Ola Sand!

Gevoeld: Irritatie tijdens de file, wat zorgde voor de inspiratie voor de vorige blogpost. Blijdschap, omdat er tijdens het Songfestival vrienden langskwamen die ik niet zo vaak zie en die ik eigenlijk wel geregeld wat mis. En spierpijn, omdat ik deze week opnieuw begonnen ben met mijn sport-dvd. Ik ben terug begonnen met niveau 1, maar deze keer met zwaardere gewichten. Binnen een paar maanden ga ik kunnen meedoen aan bodybuilding in de hoogste competitie, ik voel het!

Geroken: Mag ik geroken deze week veranderen in “random foto van Poes Springsteen”? Uiteraard mag ik dat, ik ben hier zelf de grote baas! Vorige week vertelde ik dat ze een nieuwe krabpaal heeft gekregen. Ik was eerst wat ongerust dat ze haar neus er voor zou ophalen, want dan was dat allemaal geld en moeite voor niets geweest. Maar ze ligt er bijna elk uur van de dag op, het wordt soms zelfs een beetje irritant en spijtig dat ze nu niet meer op mijn schoot in de zetel wil liggen. Maar ik zie dat ze blij is, en als zij blij is ben ik dat ook!

Geproefd: Buiten het Malo-incident op dinsdag heb ik mij goed gedragen op suikervlak deze week. Hopelijk is het morgenvroeg te merken op de weegschaal. Vorige week zei ik al dat ik op een plateau gestoten ben, en ik ben dat flink beu. Ik heb gisteren het boek Havermoutje gekocht, en dat heeft mij wel wat nieuwe inspiratie gegeven voor leuke recepten die ik suikerloos kan maken. Origineel blijven is een van de moeilijkste dingen, en als ik een leuk nieuw gerecht vind kan dat mij wel opnieuw wat motivatie geven. Ik heb gezien dat ik op donderdag 4 juni exact 150 dagen bezig ben, ik zal tegen dan zorgen voor een grote update!

Tot volgende week en geniet van de vrije dag morgen! XO