Het is momenteel 18u36 en ik zit al in mijn pyjama. Maar ik heb er een supergeldig excuus voor. Ik heb daarnet een douche genomen en toen ik uit de badkuip stapte, zat de kat op mijn kleren. Dus ja. Euhm. Geen andere optie dan mijn pyjama. Ik heb zelfs fotografisch bewijs!

Maar doe dus ook al maar jullie pyjama aan en dan kunnen we doen alsof we samen een pyjama-feestje houden. Ik ga meteen mijn week zamenvatten maar eerst is er nog een dringende mededeling! Als je nog niet meegespeeld hebt met de Wilde Weldoener Woensdag van vorige week, dan kan dat nog tot en met morgen. Je kan het boek ‘Het Geheime Leven van een Ploetermoeder’ winnen en het enige wat je ervoor moet doen is onder het blogbericht of op de Facebookpagina een goeie milieu-tip zetten. Ziezo, einde van de mededeling. Zet jullie maar schrap voor mijn voorbije week. Het zal kort maar krachtig zijn, aangezien we al heel het weekend de verjaardag van Het Vriendje aan het vieren zijn. Hij mag al heel het weekend kiezen wat we doen en blogjes schrijven hoort daar niet echt bij 🙂 Dus, GO!

Geproefd: Weten jullie nog dat ik vorige week vertelde dat we zaterdagavond een kaasavond hadden georganiseerd, en dat we véél te veel kaas in huis hadden gehaald? Ik heb toen echt niet overdreven. We hebben zondagavond opnieuw kaasschotel gegeten, onder ons tweetjes. Maandagavond ook. Woensdag ook. En ga zo maar voort. Ik wist niet dat de komende zin ooit uit mijn mond zou komen maar: ik heb het nu wel eventjes gehad met kaas.

En ik spreek mijzelf al meteen tegen want wat zien we op onderstaande foto van de verjaardagsbrunch van vanmiddag? Oeps. Maar het was een buffet en dan moet je alles uit je geld halen en dan kan je toch niet géén kaas nemen? Toch? TOCH?

Gezien: Het Vriendje een heel weekend de activiteiten laten kiezen, dat betekent een heel weekend muziek luisteren en naar The Godfather kijken. Vrijdag keken we de eerste, gisteravond de tweede en binnen een uurtje beginnen we aan de derde. Daarna ben ik helemaal uitgegodfathered denk ik. En OH, ik heb mijn nieuw lievelingsprogramma ontdekt op TLC (duh): My Cat From Hell! Katten die volledig out of control zijn en hun baasjes het leven zuur maken. Hun laatste hoop komt langs in de vorm van een kattenfluisteraar, met de naam Jackson Galaxy. En die ziet er zo uit.

Yes. Fantastisch. Uiteraard zijn de katten aan het einde van de aflevering weer lief en schattig en zijn de eigenaars gelukkig en zingen ze nog net niet samen kumbaya. I love it.

Gehoord: Een van mijn vriendinnen presenteert sinds vorige week de ochtend op Q-Music. Ik luister ’s morgens voor mijn vuurtje altijd naar de radio. Vroeger naar MNM, maar toen werd de ontvangst slechter en schakelden we over naar Studio Brussel. Nu wou ik het uiteraard vorige week op Q zetten. Dus ik begon te draaien aan de ontvangstknop (ja, het is nog zo eentje uit het stenen tijdperk), met als resultaat dat we nu niets meer kunnen ontvangen. De enige post die luid en duidelijk door de speakers knalt is onze lokale regio-radio. Ik ben nu totaal niet meer op de hoogte van de wereldactualiteit maar ik weet wel wanneer ze rondkomen voor het oud ijzer en wanneer het braderij is. Ook handig. Wat ik nog regelmatig gehoord heb is de nieuwe van Justin Bieber. JB is een irritant en omhooggevallen stuk pretentie maar hij maakt wel vette schijven!

Gevoeld: Ik ging de afgelopen week van het ene uiterste naar het andere. Er was één spreekwoord dat overheerste: hoogmoed komt voor de val. Ik leefde nog op een roze sportwolk omdat de vorige week al mijn Start 2 Run-lessen goed waren gelukt en de zumba-les zo opzwepend was geweest. Maandagavond bracht ik meer dan anderhalf uur door in de Decathlon en gaf ik veel te veel geld uit aan nieuwe loop- en dansoutfits. Donderdagochtend kwam het sportieve hoogtepunt van de week: ik zette de wekker extra vroeg en ging om 7 uur lopen. Zeven uur. ’s Morgens. Ik stuurde een euforisch bericht naar mijn vriendinnen en schepte erover op op het werk. De dag nadien, vrijdagavond dus, trok ik mijn loopschoenen weer enthousiast aan en stond ik na tien minuten al terug thuis omdat allebei mijn voeten heel veel pijn deden. De sportgoden (die ik mij voorstel als tien supergespierde Evy Gruyaerts in de wolken) zetten mij weer met mijn krampende voeten op de grond. Het zal altijd mijn probleem blijven: te enthousiast worden en mij dan veel te fel laten meeslepen. Om dan een paar weken later op mijn bek te gaan. Ik gaf mijzelf dit weekend eventjes vrijaf en vlieg er vanaf morgen weer in. Maar dan met het idee dat ik doe wat ik kan en dat ik niet zo nodig de nieuwe Usain Bolt moet worden.

Geroken: Ik heb niets, maar dan ook echt niets nada noppes, noemenswaardig geroken. Wat ik wél heb gedaan is een stuk of 50 selfies genomen met Poes Springsteen. Tegen het einde was ze het een beetje beu en drie seconden na onderstaande foto heeft ze een dikke pets gegeven op mijn iPhone. Dramaqueen.

Ik ga moeten afronden want Don Vito Corleone wacht op mij, waarschijnlijk met een offer I can’t refuse.

Tot snel! XO

 

Bron foto Jackson Galaxy