Ola amigos, ’t is zondag in de late namiddag en jullie weten wat dat betekent: Zamenvattende Zondag-tijd! Het is 18u16 en het is al pikdonker buiten, op de achtergrond staat een aflevering van de Days of our Lives te spelen en Poes ligt ergens op een bolletje te slapen. Ik heb nog altijd mijn pyjama aan, en ik moet vandaag nergens meer naartoe. Een ideale zondag dus. Maar ik zit hier niet om het over vandaag te hebben, maar wel over de afgelopen twee weken. Dus ik ga er meteen aan beginnen!

Geroken: Ok, ik verander vandaag “geroken” in “gelezen” en ik heb daar een heel goeie reden voor: ik heb eeeeindelijk Schitterende Ruïnes uitgelezen! Ik er niet te veel woorden aan vuil maken, maar aangezien ik er vier maanden over gedaan heb om hem uit te lezen weten jullie wel wat ik er van vond zeker? Ik heb hem op Goodreads 3 sterren gegeven, omdat ik 2 nét te streng vond, en een 1 bewaar ik alleen voor echte drollen als Shopaholic To The Stars. Maar 2,5 zou ideaal geweest zijn. Te veel personages die allemaal te weinig tijd krijgen zodat je om niemand echt geeft, een rare mix tussen humor en drama, en overal onduidelijke emoties. Misschien ben ik wel te streng maar ik had enorm hoge verwachtingen die dus niet werden ingelost. Gisteravond ben ik begonnen in Never Never, waar ik niet veel van wist voor ik er in begon te lezen. Het boekje heeft maar 120 bladzijden en leest vlot weg, dus een perfecte afwisseling. Hierna wil ik de laatste nieuwe van Lindsey Kelk lezen, en daarna stort ik mij weer op Stephen King.

Geproefd: Vorig weekend ging ik, gewapend met vrienden en een groupon-bon, eten bij de Libanees waar ik het een aantal maanden geleden ook al eens over gehad heb. Vreselijk cliché en kitscherig interieur, naast een wapenwinkel, vrij lang wachten op drank en de rekening was verkeerd maar jezusmina in de hemel wat is het eten daar goed! In het weekend werken ze met een buffet waar je zo veel als je wil van kan gaan halen, dus tegen het einde van de avond zaten we allemaal propvol. Ik zat naast het pronkstuk van het decor, een geboetseerde vrouw in 3D die broodjes in een oven steekt. En in die oven zitten lichtjes waardoor het lijkt alsof er écht vuur in brandt. En ik zat net op een heel ongepaste plaats, moest het een echte vrouw zijn dan had ik al snel een klap van haar metalen stok gekregen denk ik. Het was een gezellige avond en ik ben nu al de dagen aan het aftellen tot ik nog eens kan gaan. Het Vriendje is geen fan van exotisch eten naast wapenwinkels dus ik ga een manier moeten zoeken om hem te kunnen verplichten of met een smoes naar daar te lokken. Wat ik nog heb gegeten de afgelopen weken zijn vrij veel goed gelukte suikervrije experimenten, maar daar ga ik een aparte post aan wijden!

Gehoord: Ik heb afgelopen week ontdekt dat ik nog wat geld op mijn iTunes-account had staan, dus ik heb een paar nieuwe én oude hits gedownload. Uiteraard zit Hello van Adele er ook bij. Adele is een godin en de Grammy is bij deze al binnen. Geniale marketing ook, dat album en de bijhorende single pas een paar dagen op voorhand aan te kondigen. Alleen Beyoncé deed beter door vorig jaar tussen de soep en de patatten haar zelfgenaamd album online te zwieren en heel het internet in katzwijm deed vallen. Maar Beyoncé is een buitenaards wezen, alleen op aarde gezet om ons vrouwen zelfvertrouwen te geven en ons allemaal te hypnotiseren met haar choreografieën en engelenstem. Dus dat is een beetje buiten categorie. Ik was ook helemaal in Songfestival-sfeer en downloadde Ne Partez Pas Sans Moi en A Million Voices. Je weet wel, het lied dat de laatste keer net niet won maar in mijn hart wel de afgelopen winnaar was. Ik weet niet waarom ik het nu pas heb gedownload, maar ik weet wel dat ik er op vier dagen tijd ongeveer vierhonderd triljoen keer naar geluisterd heb en dat ik er elke keer weer een vredelievend kumbaya-gevoel van krijg. Ik vind dat zij volgend jaar gewoon terug moet meedoen. Met hetzelfde nummer. Niets aan veranderen, gewoon hetzelfde. Waarschijnlijk mag dat niet van de spelregels maar ik ben zeker dat Vladi Putin daar een mouw aan kan passen.

Gezien: De afgelopen weken waren vrij rustig dus ik had veel tijd om tv te kijken en naar de cinema te gaan. We gingen naar de tweede Maze Runner, die ik heel goed vond. We gingen hem zien in de Kinepolis in Antwerpen, en zij hebben speciaal voor deze film een soort panorama-scherm geïnstalleerd waardoor er tijdens een gedeelte van de film heel coole effecten gecreëerd worden. Vorige week gingen we naar D’Ardennen en die vond ik gewoonweg fenomenaal. De acteurs, het verhaal, de locaties, de muziek, het einde,… Ik was er een paar dagen nadien nog niet goed van. Op tv keek ik naar K3 zoekt K3, waar mijn favorieten Hanne, Marthe en Lauren zijn. Ik vind het haarkleur-idee voor volgende week verschrikkelijk belachelijk trouwens, en volgens mij gewoon een manier om de wedstrijd toch te kunnen manipuleren. Op algemeen aanraden keek ik daarnet naar de aflevering van Het Huis met Marieke Vervoort. Zware kost. Ik las ooit een heel mooi boek over hoe je iemand die euthanasie wil plegen niet mag en kan ompraten, hoe erg je het zelf ook vindt. Hetzelfde gevoel kreeg ik nu ook. Als je ziet hoe zij moet afzien, dat is gewoon niet menselijk meer. Ik keek ook naar Dictator, en vond het een klein beetje tegenvallen. Misschien komt er in de volgende aflevering wat meer schwung in. En o o o nog iets dat ik bijna vergeten was! Misschien heb ik dit al eens vermeld, maar ik wil het voor de zekerheid nog eens zeggen. Ik heb een blog ontdekt van iemand die hilarische posts schrijft over de Days of our Lives. Het is een Amerikaanse blog en daar zitten ze ongeveer 4 jaar voor op ons, maar het hele archief staat ook online dus ik volg gewoon in België-tijd mee. Een echte aanrader voor fans, ik heb er mij echt al ziek mee gelachen. Ter info: de afleveringen die nu bij ons op tv zijn, vind je terug in het archief van juni 2011.

Gevoeld: De laatste weken lukt het mij beter om te ontspannen dan een paar maanden geleden. Ik prop mijn weekends niet te vol, zodat ik meer gewoon mijn zin kan doen. En soms kom ik dan een hele dag niet buiten, maar soms doe ik ook een hele dag leuke dingen. Maar die leuke dingen zijn dan wel spontaan en ongepland, en daardoor niet stresserend. Gisteren had ik afgesproken met mijn mama om een winterjas te gaan kopen in de JBC. Maar een paar uur voordien kocht ik opeens vier (ja, vier, quatro, four) andere jassen terwijl ik dacht dat ik er amper eentje zou vinden. Mijn budget was 100 euro, en ik spendeerde het dubbele. Dus nu zal het de rest van de maand een beetje oppassen worden, en ik kon uiteraard niet nog eens naar de JBC gaan. Dus ben ik met mijn mama kastanjes gaan rapen. Spontaan maar heel gezellig en uiteindelijk zelfs veel leuker dan te staan zweten in een winterjas in een snikheet paskotje.

O ja, en ik moest jullie nog zeggen of ik de Start 2 Run weer had opgepikt hé.. Ja dus! Ik ging maar één keer deze week, dat wel, maar ik ben toch gegaan. Tegen het einde van het jaar wil ik alle lessen afgerond hebben. Dus ik heb nog 9 weken om 16 lessen te doen. Dat zal niet lukken als ik maar één keer per week ga, maar het gaat mij lukken. Ik ben het zeker. TSJAKKA! Dat is toch wat je moet roepen als je in jezelf gelooft hé? Of heb ik dat gedroomd?

Het is intussen anderhalf uur later en Het Vriendje heeft al sinds 18u honger dus ik ga eens aan het eten beginnen. Het enige wat ik nog wil tonen is een foto van Poes die ik genomen heb tijdens mijn thuiswerkdag afgelopen vrijdag. Niet dat ik er iets speciaal over te zeggen heb, maar ik vind het gewoon een heel mooie foto, perfect om een mooi weekend mee af te sluiten.

Tot woensdag! XO