Ik ben deze week een hele stoute blogger geweest. Vorige week geen Zamenvattende Zondag, in de week zelf geen vierde boostyourpositivity-post,… Shame on me. Ik had al op voorhand laten weten dat er geen ZZ zou komen, maar het ontbreken van die vierde positivy-post was echt niet gepland. Ik ging er normaalgezien sowieso eentje doen, vooral omdat het de laatste was, maar deze week was echt degoutant druk. En jullie weten hoe slecht ik tegen drukke weken kan. Alle dagen en avonden zaten stampvol. Vol met heel leuke dingen, maar trop is te veel. En het onderwerp voor de boostyourpositivity van deze week was me-time, en de dingen die ik doe om te ontspannen. Ik kon zo’n post echt niet schrijven terwijl ik zelf een halve nervous breakdown aan het krijgen was. Maar nu ben ik er weer om, en gelukkig ziet de komende week er heel wat minder druk uit. En nu over tot de orde van de zaak, de zzzzamenvattende zzzzintuigen!

Gevoeld: Een mengeling van frustratie, moeheid, en blijdschap. Frustratie omdat ik met mijn domme kop mijn week veel te overvol had gepland, terwijl ik mijzelf goed genoeg ken om te weten dat ik daar niet tegen kan. De week begon al slecht. Ik moest op maandagavond naar de kinesist, en toen ik daar om 20u aankwam bleek dat ik er eigenlijk al om 19u had moeten zijn. De afspraak werd naar woensdag verplaatst, en laat woensdag nu net de enige avond zijn dat ik niets te doen had. De moeheid was een direct resultaat van mijn bomvolle agenda. En de blijdschap kwam er omdat ik in zo’n weken ook wel besef dat ik enorm veel lieve vrienden en familie heb waar ik mijn tijd mee kan doorbrengen. Een uitpuilende agenda is eigenlijk een luxeprobleem.

Geproefd: Ik denk dat ik alleen hiermee al een paar A4’tjes zou kunnen vullen. Jullie weten dat ik geen suiker meer eet. Ik heb maar één uitzondering: op restaurant en op vakantie mag ik eten wat ik wil. En deze week ging ik maar liefst vier keer op restaurant. WHOOPSIE DAISY! Dinsdagavond ging ik eten met collega-vriendinnen in een tapasbar. Ik maakte mij meteen de populairste van de hoop door te verkondigen dat iedereen mocht doen wat hij wou maar dat ik mijn tapas niet wou delen 🙂 Vos doesn’t share food. Op vrijdagavond ging ik met een vriend gewapend met een groupon-bon naar Tarbouch, een Libanees restaurant in Antwerpen. Het eten werd er geserveerd in een buffet, en all you can eat was de boodschap. Dat moet je mij geen twee keer zeggen.

Het eten was zo lekker dat we na twee uur schransen bijna naar buiten moesten kruipen. Ik wil er snel nog eens terug gaan, alleen al voor het interieur en de bediening. We moesten bij het begin nog even wachten tot onze tafel klaar was, en we werden aan een tafeltje gezet bij wat alleen maar The Godfather van Libanon kon zijn. We hadden toen ruim de tijd om de aankleding van de zaak te bestuderen, en we vielen van de ene verbazing in de andere. Op alle muren waren diverse taferelen geschilderd, en de 3D-effecten waren geweldig. Je moet er gewoon eens langsgaan om te weten wat ik bedoel.

Gisteravond aten we decadent veel op een kaas- en wijnavond van de Chiro. Is het mogelijk om kaas door je aders te voelen stromen? Want dan is dat momenteel bij mij het geval. En vanmiddag hebben we de zestigste verjaardag van mijn schoonmoeder gevierd in De Lindenhoeve in Merchtem. We vertrokken er pas toen de mensen voor de avondshift al begonnen binnen te stromen. Ik vrees dat mijn weegschaal morgen tot leven gaat komen om mij een paar kletsen in mijn gezicht te geven.

Geroken: Ik heb al het bovenstaande hopelijk wel wat gecompenseerd door mijn sportavonturen, want de afgelopen twee weken heb ik zo goed als elke dag een half uurtje mijn eigen zweet geroken. Twee weken geleden begon ik aan de 30-day-beginner-shred van Jillian Michaels. De dvd bestaat uit drie levels van oefeningen, en elk level moet je tien dagen doen. De oefeningen duren niet lang (een paar minuten opwarmen, 20 minuten alles geven en een paar minuten stretchen) maar zijn wel heel intensief. Ik dacht nooit dat ik dit zou zeggen, maar ik heb mij er echt al mee geamuseerd. Ik had de dvd zelfs vorig weekend meegenomen naar Nederland! Elke dag voel ik dat ik de oefeningen iets beter kan uitvoeren. Zo moet je bijvoorbeeld ook een paar keer pompen. De eerste paar keren zakte ik als een vod door mijn armen, maar de laatste keren lukte het mij wél. Ik heb mijn sportkleren en materiaal beneden naast de tv gelegd, en ik doe de oefeningen meteen als ik van het werk kom. Een half uurtje is zó voorbij, en ik voel dat het mij echt goed doet. Ik had de dvd gekocht op de Britse site van Amazon, maar ik zie dat hij daar niet meer te koop is. Je kan hem nog wel kopen op de Amerikaanse site, maar dan weet ik niet zeker of je hem wel hier kan afspelen.

Gehoord: Knip knip knip. Het geluid van een schaar die lange lokken van mijn haar op de grond deed belanden. Gisteren ging ik even helemaal #yolo bij de kapper en liet ik mijn lange haar korter knippen. Het is nog altijd vrij lang, tot net over mijn schouders, maar als je weet dat mijn haar ooit tot aan mijn poep kwam is dit echt wel een aanpassing. Ik moet er nog een beetje aan wennen, maar het zal in elk geval wel gemakkelijker zijn om het te wassen en te onderhouden. En als ik er uiteindelijk toch niet blij mee ben, heb ik het geluk dat mijn haar heel snel groeit en ik dus gauw weer op rapunzel kan lijken.

Gezien: Donderdagavond had ik een date met mijn mama en de Backstreet Boys. In de cinema toonden ze eenmalig een documentaire over de BSB, met aansluitend een live-concert uit Londen dat ze via satelliet in de cinemazalen projecteerden. De zaal zat vol met vrouwen van mijn leeftijd. En hun moeders 🙂 De documentaire zelf was heel leuk, alleen een beetje te veel geween en geroep van Nick Carter. Nadien volgde dus een korte akoestische set vanuit The Dominion in Londen. Ook heel mooi, maar vooral een leuk concept. Het was cool om te beseffen dat er op hetzelfde moment in cinemazalen in heel Europa fans naar hetzelfde optreden zaten te kijken. De BSB zijn pure nostalgie, maar ik wil gerust ook toegeven dat ik hen nog altijd een ongelofelijk goeie live-groep vind, en dat ik regelmatig nog naar hun oude én nieuwe cd’s luister. Het enige waar ik mijn mening over heb moeten veranderen is over wie mijn favoriete BSB is. En sorry Nick, maar ik heb het niet zo voor al uw drama. AJ heeft u van de eerste plaats gestoten. Maak daar nu maar wat ruzie over.

Nu ga ik jullie laten, en ga ik naar een reünie met wat ik het meest gemist heb deze week: mijn zetel.

Geniet nog van de laatste uurtjes weekend! XO