Ok homies. De post waar ik het meest naar uitkeek. Not 🙂 Omdat ik geen dramatische update te geven heb. Een jaar geleden kondigde ik in de Dikgevreten Donderdag aan dat ik ging stoppen met suiker te eten. Ik voegde ook de daad bij het woord. In januari stopte ik voor een maand cold turkey en maakte ik geen uitzonderingen. Na die maand werd ik iets minder streng voor mijzelf en stond ik mijzelf af en toe een uitschuiver toe. De laatste update die ik gaf was begin juni, en toen was ik op vijf maanden exact drie kilo afgevallen. Niet echt om over naar huis te schrijven dus. Een paar dagen geleden ben ik nog eens op de weegschaal gaan staan om de balans na een jaar op te maken. Het eindresultaat is 3,4 kilo. En dat is dan niet in totaal 6,4 hé, maar 3,4 in totaal. Dus op zeven maanden tijd is er nog 400 gram af gegaan. Dat is niet alleen een beetje zielig, het is bijna lachwekkend.

MAAR. Maar. Er is wel een maar. Ik heb geen spijt dat ik het gedaan heb. Helemaal niet zelfs. Ik was tot een jaar geleden absoluut verslaafd aan suiker en zoetigheden. En dan bedoel ik niet dat ik gewoon een zoetekauw was en dat ik regelmatig eens een taartje at. Neen, echt verslaafd. Ik kon geen dag zonder snoepjes of koekjes, ik dacht vaak op het werk aan wat ik ’s avonds zou binnenspelen of wat ik uit de automaat kon halen, ik zou op restaurant gegaan zijn alleen maar voor het dessert. Ik sliep niet goed, ik voelde mij fysiek vaak gewoon degoutant, en ik had enorm veel last van PMS. Ik at élke dag een dessertje bij mijn eten, en dan nog veel zoete tussendoortjes ook. Sinds ik stopte en nadien minderde met suiker eten, voel ik mij fysiek veel beter. Ik heb minder last van hoofdpijn tijdens die tijd van de maand, ik voel mij minder vadsig, en ik heb er vooral mentaal minder nood aan. Soms passeert er een dag waarop ik onbewust niets zoet heb gegeten en besef ik dat pas als ik ga slapen. Ik eet ’s avonds bijna nooit meer na het avondeten, en eet veel minder tussendoortjes.

En die weinige kilo’s, dat is ook gewoon mijn eigen schuld. Ik kan dat niet steken op de suiker. Ik schrapte dan wel suiker maar ik veranderde niets anders aan mijn levensstijl. Ik at nog meer vet, at dan wel geen suiker maar wel grotere porties en (behalve die 30 day shred dvd’s in het begin van het jaar en de start 2 run) sportte ik ook niet meer dan anders. Na een paar maanden was mijn lichaam gewoon geworden aan het missen van zoet en stopte ik met afvallen. Ik besef nu dat het niet zo makkelijk is. Je kan niet gewoon zeggen: “Ik ga geen suiker meer eten en voor de rest verander ik niets, en ik zal daar wel 15 kilo van afvallen.” Zo werkt dat gewoon niet. Afvallen lukt alleen door je levensstijl helemaal om te gooien, en ik denk dat die euro nu pas gevallen is bij mij. Maar ik ben al heel blij dat ik niet meer fysiek, mentaal en emotioneel afhankelijk ben van zoet. Ik had nooit gedacht dat mij dat zou lukken, dus dat is al een overwinning op zich.

Maar als ik echt die kilo’s er af wil, dan ga ik iets anders moeten ondernemen. Ik kan weer superstreng zijn en alle suiker permanent afzweren, maar ik weet niet of dat de oplossing is. De suikerdetox diende om niet meer afhankelijk te zijn ervan, en dat is gelukt. En intussen zijn mijn eetgewoontes zo aangepast dat ik het al gewoon ben om amper suiker te eten. Dat wil ik dus wel zo houden. Sowieso moet ik na mijn vakantie opnieuw meer beginnen sporten. Ik zit al twee weken op mijn lui gat en ik voel dat dat niet goed is voor mijn lichaam. En ik moet voor eens en altijd eens aanvaarden dat ik geen superdrastische plannen moet opstellen. Die hou ik toch niet vol op lange termijn. Dat betekent niet dat ik het opgeef, vrede heb met mijn gewicht en terug wil opblazen als een ballon. Helemaal niet. Allesbehalve zelfs. Ik ben supergemotiveerd om er iets aan te doen. Maar misschien is het beter om per jaar een paar kilo’s te verliezen die er dan ook echt afblijven, in plaats van in sneltempo 15 kilo die er nadien dubbel terug aanvliegen. Als ik mijn doelen wat realistischer maak, zijn de kleine successen meer haalbaar en dus ook meer motiverend. En dus ga ik op zoek naar een levensstijl die gezonder is dan die die ik nu heb, en die ik voor altijd kan volhouden. Ik heb geen idee hoe ik het ga aanpakken. Maar ik zie het zitten, dat wel.

Tot morgen, dan wroeten we diep in mijn hart voor Voelende Vrijdag!

XO