Dag lieve lezers! Dit is mijn zicht als ik naar rechts kijk.

Hebben jullie de kerstboom al afgebroken? Wij duidelijk nog niet, en we zijn ook niet van plan dat dit weekend nog te doen. Vorig jaar hebben we hem vrij snel weer in de kelder gezet, omdat Poes toen nog klein en gestoord genoeg was om hem bijna elke dag te terroriseren. Vliegende ballen, lichtjes overal, slingers die vernield moesten worden,… We hebben er toen meer frustratie dan plezier aan gehad. Dit jaar was ze al te dik en te lui om er nog mee te spelen, dus hebben we hem wat langer laten staan. En dit is nog niets, een paar jaar geleden heeft hij tot eind februari gestaan, oeps. Maar nu weten jullie dus in wat voor een gezellige setting ik mijn week ga zamenvatten 🙂 Hier gaan we!

Gehoord: De muziekwereld is een beetje gek geworden de voorbije weken. I’m in love with the coco. Got the club going up… on a Tuesday. WAT? Het enige rare lied waar ik nog mee akkoord kan gaan is dat van die Albatraoz. Trouwens, terwijl ik dit schrijf wordt mijn theorie van de vreemde hits bevestigd. Ik blog altijd met een random muziekpost als achtergrondmuziek, en deze knalt momenteel uit de speakers.

Ik herhaal: WAT? Misschien ben ik wel een saai omaatje aan het worden, hoewel ik daar toch aan zou twijfelen als ik mijn eigen downloadlijst zie. Daar staat ook heel wat geboenk en gerap op. Maar er zijn toch grenzen, en mijn grens ligt duidelijk bij een banaan. En coco.

Gezien: Ik heb dit weekend veel meer dan mij lief was naar afleveringen van The Millionaire Matchmaker gekeken. Vraag mij niet waarom, want ik weet het zelf ook niet. Trouwe lezers weten dat ik niet vies ben van een beetje trashy reality-tv, maar waarom ik blijf kijken naar The MM is ook voor mij een raadsel. Na elke aflevering denk ik: “Weer 40 minuten van mijn leven verspild aan die vreselijke vrouw.” En dan zet ik nog een aflevering op. Het is misschien zoals een auto-ongeluk voorbijrijden, en jezelf voornemen dat je niet gaat kijken. Je kijkt toch, altijd. Het was over het algemeen niet zo’n goeie week op tv-vlak. Op vrijdagavond bleven we gezellig thuis om naar Indiana Jones 4 te kijken. De vorige drie zagen we de voorbije weken ook, maar ik vond alleen de tweede semi-goed. Ik had wel hogere verwachtingen van deze vierde, omdat hij maar een paar geleden uitkwam en dus hopelijk betere special effects had. De special effects waren er wel, maar het verhaal was zo van de pot gerukt dat ik vooral met mijn ogen heb zitten rollen. Indy toch. Blijkbaar gaan ze nu ook een vijfde maken, maar die zal toch al héél goed moeten zijn om het weer goed te maken. Ik heb wél genoten van het nieuwe VTM-programma Met De Deur In Huis, waar de kijker samen met Chris Van Den Durpel (of toch een van zijn typetjes) en zijn panel binnenkijken in het huis van een BV. Ik heb het niet zo voor die typetjes, en dat panel hoefde voor mij nu ook niet echt. Maar ik ben een ongelofelijke voyeur, en ik denk dat ik zo niet de enige ben in Vlaanderen. Ideaal entertainment dus.

Gevoeld: Opluchting, omdat er nu blijkbaar toch schot in de zaak komt over mijn onzekere situatie op het werk. Maar tegelijkertijd ook zenuwen, want ik weet niet of de uitkomst voor mij positief of negatief gaat zijn. Hopelijk weet ik het jullie volgende week te zeggen. Ik heb mij ook enorm geïrriteerd aan de media en de zenuwachtige verslaggeving van de voorbije weken. Sinds de aanslagen bij Charlie Hebdo en de nasleep ervan is alles BREAKING en worden we om de oren geslagen met “vermoedelijke” informatie. Ik begrijp dat de bevolking snel moet geïnformeerd worden in zo’n situaties, maar het lijkt wel alsof de strijd voor de primeur belangrijker is geworden dan effectief corrécte informatie te geven. Heel de dag door verdrink je in de updates en extra journaals, en zo ontstaat het gevaar dat je toevallig om 15u iets leest dat om 16u fout blijkt te zijn. Als je dan om 16u niet meer hebt gekeken, blijf je zitten met die foute info van 15u. En ik kan gerust een uurtje wachten op de echte feiten. Misschien nog irritanter is de gewoonte van de laatste jaren om van alles clickbait te maken. “Je raadt nooit…” “Wat deze man deed is ongelofelijk…” “Je gelooft nooit wat persoon A nu weer gedaan heeft…” En wij allemaal maar klikken, om dan bij iets onbenullig uit te komen. Maar intussen zijn de clicks wel verdubbeld, en dat is dan weer aantrekkelijk voor adverteerders.

Geroken: Als jullie het niet erg vinden, verander ik “geroken” deze week weer in “gelezen”. Want er is vorige week een drama gebeurd. Een grote fout. Een vreselijke misstap. Ik maakte een overzicht van de beste boeken die ik vorig jaar las, en ik vergat er gewoonweg eentje! Eentje waar ik hier regelmatig vol lof over heb gesproken, een boek dat mij van de eerste tot de laatste pagina in zijn greep had. Ik heb het over Voor Ik Ga Slapen van S.J. Watson. Ik heb geen idee waarom ik deze geweldige thriller niet vermeldde. Maar hoe gek is het dat ik net een boek over geheugenverlies vergat? Hé? ZOTJES. Intussen ben ik nog altijd bezig in Under The Dome. Ik heb het gevoel dat ik er al in bezig ben sinds het stenen tijdperk. Het heeft een paar weken geduurd voor ik helemaal mee was, maar nu zit ik echt ín het verhaal en gaat het lezen ook wat sneller. Ik weet nog niet welk boek ik nadien wil lezen, maar ik heb in elk geval heel veel inspiratie gehaald uit alle eindejaarslijstjes van mijn favoriete blogs. Door het overzicht van Verbeelding heb ik zeker 20 nieuwe boeken op mijn verlanglijstje gezet. Het wordt een goed boekenjaar, ik voel het!

Geproefd: Alles behalve suiker. Ik ben nu al twee weken gestopt met suiker eten, en het bevalt mij beter dan ik gedacht had. Op maandagochtend stond er op de weegschaal 1,3 kilogram minder, en alleen daarom is het al de moeite waard geweest. Ik hoop dat er morgenvroeg nog wat af is, maar ik verwacht zeker niet dat het weer zo veel zal zijn. Ik weet uit ervaring dat mijn lichaam aan de start van een nieuwe eetgewoonte altijd een beetje in de war is, dus die 1,3 was uiteraard een piekmoment. Of een dalmoment, het is maar hoe je het bekijkt. Ik ben van plan om er binnen twee weken een volledige post aan te wijden, dus ik bewaar het volledige overzicht van mijn gedachten en foto’s nog even daarvoor. Wat ik wel kan aanraden is het gebruiken van een app (ik gebruik ‘days since’) voor iedereen die van plan is om met iets te beginnen/stoppen, die minuten zien tikken is echt een grote motivatie!

Nu is het tijd om te genieten van de rest van de zondag, en te beslissen of ik vandaag mijn pyjama nog ga ruilen voor echte kleren. (SPOILER ALERT: neen.)

Tot in de week! XO