Luister. Ik ga geen stuk schrijven over hoe lekker/vies de wereld wel niet geurde in 2014. Want dat slaat op niks, daar moeten we eerlijk in zijn. Ik heb in het verleden al regelmatig gebruik gemaakt van mijn creatieve vrijheid om “geroken” te veranderen in “gelezen”, dus vandaag doe ik dat weer. Ik heb dit jaar minder boeken gelezen dan andere jaren. Vooral omdat ik weinig tijd had, en een van de boeken die ik las was zo dik dat ik er wel een tijdje over heb gedaan. Maar dat is dan wel een van mijn lievelingsboeken aller tijden geworden, dus de kosten-batenanalyse is positief op dat vlak (sorry, iets te veel vergaderingen moeten notuleren vandaag op het werk). Dus vandaag krijgen jullie mijn drie meest memorabele boeken van het jaar voorgeschoteld, én de drie beste blogs die ik (beter) leerde kennen. Ik lees al langer blogs, maar pas sinds dit jaar vrij intensief omdat ik Bloglovin’ ontdekte. En als ik iets graag doe, dan is het wel de dingen delen die ik leuk vind. Dus hier gaan we!

BOEKEN

The Fault in Our Stars – John Green: Ik heb het lezen van TFIOS lang uitgesteld, omdat het zo hip was. Ik wou niet meegaan met de stroom, als de rebel die ik ben. Maar uiteindelijk ben ik toch gezwicht, en daar ben ik nog altijd blij om. Ik dacht eerst dat ik heel de tijd zou moeten wenen, maar uiteindelijk heb ik vooral zitten lachen. John Green heeft een heel snelle en scherpe pen, en door zijn verwijzingen naar de huidige populaire cultuur heb je steeds het gevoel dat hij mee is met zijn tijd. Hij geeft een andere invulling aan het typische “oh nee ik ben verliefd maar één van ons gaat sterven wee mij”-verhaal, en maakt van Hazel én Augustus twee sterke en realistische personages. Over de film kan ik niet oordelen, want die heb ik niet gezien. Ik denk ook niet dat ik hem ga zien, gewoon omdat het cliché van een boek dat beter is de film te vaak klopt.
(Klein wistje-datje: op 7 augustus kreeg ik een sms van een vriendin – dé Oreo-vriendin: “Heb jij ‘the fault in our stars’ gelezen? Indien nee: rep uw gat naar de winkel en LEES DAT!!! Ik zit op pagina 147 en ’t is een supergoed boek xx” En weten jullie op welke pagina ik op dat moment zat? 146. Ik en de Oreo-vriendin, wij zijn verbonden door de (vos)kosmos.)

I heart Christmas – Lindsey Kelk: I Heart Christmas is het zesde boek in de I Heart-reeks van Lindsey Kelk. Eerder kwamen er al I Heart… New York, Hollywood, Parijs, Vegas, en Londen. En dan te denken dat de schrijfster waarschijnlijk echt naar elke stad is geweest om inspiratie op te doen. Jaloers! De hele serie draait om Angela Clark, een Britse die na een liefdesbreuk in New York belandt. En nadien in een hele resem andere steden, maar dat had je al wel kunnen raden zeker. Ze bouwt snel een nieuwe vriendenkring op, en uiteráárd is er een love-interest die dan nog eens muzikant is. Ook heeft ze een dolkomische familie in het thuisland, én een talent om zichzelf in de problemen te werken. De I Heart-serie is grappig (als in: luidop bulderlachen in plaats van gewoon even wat luider te ademen), ontroerend en leest als een trein. Lindsey Kelk heeft nog een paar andere boeken geschreven in dezelfde stijl, en die zijn ook zeker aan te raden.

11-22-1963 – Stephen King: Hier is hij dan. Het boek dat alle voorgangers van tafel veegde, en nog lang op nummer 1 gaat blijven staan als mijn favoriete boek aller tijden. Ik heb dit boek verslonden. Verorberd. Opgevreten. Pagina na pagina. Toen ik een pak jonger was las ik heel veel boeken van Stephen King. Na een break van een paar jaar (angsten, yo) pikte ik de draad terug op, vooral omdat ik had gehoord dat 11-22-1963 nog altijd in King-stijl was maar zonder de echte horror. En dat klopte als een bus. Er zitten net genoeg griezelige momenten in die het spannend maken, maar niet zo veel dat je ’s nachts met het licht aan en een mes onder je kussen moet slapen. Het verhaal is simpel: een man krijgt de optie om terug te gaan in het verleden om de moordenaar van Kennedy uit te schakelen, en zo de moord dus te verhinderen. Doet hij het, en hoe pakt hij het dan aan? En wat verandert er in de toekomst als je prutst aan het verleden? King is een meester met woorden en taal, ik ken niemand die zo origineel is in beschrijvingen en zinsconstructies. Ik heb intussen al verschillende mensen aangeraden, ahum, gedwongen, om het boek ook te lezen, en iedereen was er nadien laaiend enthousiast over. Dus waar wachten jullie nog op, hup hup, naar de boekhandel!

BLOGS

Jillian Lorraine: Het is moeilijk om te beschrijven waarover Jillian schrijft. Ze schrijft over haar leven in Malibu, haar vriend, haar carrièreswitch en haar passie voor schrijven zelf. En ze doet dat zo ongelofelijk mooi. Ze heeft het talent om door haar taalgebruik een heel saai onderwerp toch gevoelig en speciaal te maken. Ik heb nog niets slecht van haar gelezen, en het is leuk om te verdwalen in haar archieven. Terwijl ik dit typ besef ik dat dit klinkt als een heel slechte literaire pick-up-line. “Hé poepke, mag ik eens verdwalen in uw archieven?”

The Self Help Hipster: Lianne maakt gewoon haar eigen blognaam waar. Ze schrijft over zelfontwikkeling en hoe je in het leven kan staan, maar op een heel coole en losse manier. Geloof mij, het laatste wat ik wil doen is een zweverige blog lezen met veel tjingel-tjangel over in contact komen met jezelf enzo. Daar ben ik te cynisch voor. Maar Lianne verpakt het op een heel unieke manier, en vooral met heel veel humor. Ze vertelt ook veel over haar privéleven, en toen haar relatie een paar weken geleden onverwacht stopte ben ik daar echt een hele dag niet goed van geweest. Het internet brengt ons allemaal dichter bij elkaar.

PGS The Way: Dit is een specialleke. Bill startte zijn blog in 2013, en schreef toen over zijn voettocht naar Santiago de Compostela. Daarom ben ik hem ook beginnen volgen. Maar de laatste maanden is zijn blog een volledig andere kant op gegaan. Bill is eigenlijk een succesvolle filmmaker uit Australië, en is een paar weken geleden halsoverkop naar Dallas getrokken omdat een paar waarzeggers hem hadden voorspeld dat daar geweldige dingen voor hem zouden gebeuren. Hij speelde al lang met het idee om een film te maken over intuïtie, omdat hij jaren geleden ontsnapte aan een auto-ongeluk door een “stem” in zijn hoofd. Hij besloot om nu ook zijn intuïtie te volgen, en ging dus naar Dallas om daar zijn avonturen te filmen. Af en toe gaat zijn gedachtengang wel iets te ver voor mij persoonlijk, maar het is heel verrijkend om meer te lezen over het oerinstinct van mensen.

En dan nog een speciale vermelding voor Paper Boats en How Sweet It Is. Zij behoren ook tot mijn favorieten van 2014 maar staan niet in het bovenstaande lijstje omdat ik hen al vernoemd had in mijn blogtips.

Morgen gaat het over mijn favoriete onderwerp: ETEN! Yum. Tot morgen XO