Ik schrijf dit op voorhand, dus als ik mijzelf goed ingeschat heb, hebben we gisteren ons huis om Immoweb gezet. En als de goden ons goed gezind zijn (fingers crossed) staan er de komende avonden heel veel afspraken ingepland. Dus vandaag een heel kort postje zodat jullie niet te veel moeten lezen en de rest van de avond kunnen spenderen met kaarsen branden voor ons.

Nee, we gaan een AMA (Ask Me Anything) doen. Hip hé. Ik roep jullie bij deze op om mij alles te vragen wat jullie altijd al hadden willen weten. Over mij, niet over hoe we uit de economische crisis moeten geraken of over wat de oplossing is voor de overbevolking van de aarde want dat weet ik zelf ook niet. Jullie kennen mij goed genoeg om te weten dat ik geen privédetails ga geven dus mij vragen waar ik woon of wat mijn echte naam is, dat heeft toch geen zin 🙂 Maar voor de rest sta ik voor veel open!

Binnen een dikke twee weken post ik dan de antwoorden.

Laat jullie gaan in de comments! Deadline is einde van deze week, 12 maart dus.

Tot morgen (of een beetje later als blijkt dat we écht overstelpt worden met bezoeken van ons huis…)

XO

Tot hoe laat in het nieuwe jaar mag je eigenlijk nog overzichtslijstjes maken van het jaar voordien? Als het nog mag in januari, dan ben ik nog op tijd hé? Want ik wil jullie eigenlijk nog wel vertellen over de boeken die ik vorig jaar heb gelezen. En anders moeten we er een andere draai aan geven, en is dit gewoon een lijstje van aanraders (of net niet) voor jullie in 2017! Voila, we zijn er.

Ik lees graag en veel. En dus is het een beetje vreemd dat ik pas vorig jaar twee dingen ontdekte waar de gemiddelde boekenfan al lang mee weg was: Goodreads, en de bibliotheek. De bib was vooral omdat ik vorig jaar 4/5 ben beginnen werken en het dus ook maar met 4/5-loon moet doen, en het mij dus niet meer kan permitteren om zo veel boeken te kopen als voordien. Voor Goodreads heb ik geen excuus behalve dat ik altijd wel een beetje laat ben met rages, ik liet pas een ombré in mijn haar zetten als het al helemaal passé was en iedereen zijn haar al lang roze had geverfd. Als je trouwens mijn Goodreads-vriendje wil worden, ik ben daar ook te vinden als Voskosmos!

Ik gaf mijzelf het doel om 10 boeken te lezen in 2016, en haal de dat doel ruimschoots. Ik las er 16 volledig uit, en begon er ook in 5 om ze dan niet uit te lezen. Dat niet-uitlezen, dat zou ik toen ik jonger was nooit gedaan hebben, maar het leven is te kort om boeken te lezen die je niets zeggen dus de laatste jaren zit ik er minder mee in om er gewoon mee te kappen. In ééntje ben ik zelfs na 5 pagina’s al gestopt! De meeste boeken die ik heb uitgelezen vond ik heel goed tot zelfs fantastisch, sommigen zus en zo, en eentje vond ik een pure schaamte voor het geschreven woord. Omdat ik hier al een halve A4 aan het volbrabbelen ben met de inleiding zal ik mijn lijstje beperken tot de boeken die ik 5 Goodreads-sterretjes heb gegeven en die ik dus zéker kan aanraden. (Ik lees in het Engels dus ik gebruik de Engelse titels, maar het zijn allemaal vrij bekende titels die je zeker ook in het Nederlands vindt in de winkel of online.)

The Girl You Left Behind – Jojo Moyes: Wat is dat toch met die Jojo Moyes en haar talent om mij te reduceren tot een wenende hoop blubber? Één van mijn lievelingsboeken aller tijden (De Laatste Liefdesbrief) is van haar, ze schreef het prachtige Me Before You en in The Girl You Left Behind gaat ze verder op hetzelfde romantische meeslepende elan. Het boek gaat over een vrouw die een dierbaar schilderij moet afstaan en toch vecht om het koste wat kost te kunnen houden, én over de vrouw op het schilderij. Ontroerend en met een mooie historische toets. Ik kreeg After You (het vervolg op Me Before You) van Het Vriendje voor nieuwjaar en ik kijk er al naar uit.

The Time Traveler’s Wife – Audrey Niffenegger: Een boek waar je even moet inkomen (het hoofdpersonage gaat in elk hoofdstuk terug of vooruit in de tijd), maar eens je ermee weg ben laat het je niet meer los. Een vrij dik boek maar het leest als een trein, en het heeft die lengte ook wel nodig om de relatie tussen Henry (de tijdreiziger dus) en Clare uit de doeken te doen. Er vloeide alweer een traan op het einde, ik begin te denken dat dat zowat mijn criterium moet zijn om een boek vijf sterretjes te geven 🙂

Wonder – RJ Palacio: Ik denk dat ik wel kan zeggen dat dit boek in het genre Young Adult valt, maar laat dat je zeker niet afschrikken. Wonder gaat over de tienjarige August Pullman, een jongen die moet leven met een misvormd gezicht. Klinkt heel zwaar en deprimerend, maar er zit genoeg humor in om de zware momenten te verlichten. Het is vooral een boek over vriendschap met een melig einde maar tegen dan heb je al zo veel liefde voor Auggie en zijn vrienden dat dat je echt niets meer kan schelen.

Room – Emma Donoghue: Room staat niet alleen in mijn top 5 van 2016, maar waarschijnlijk ook in mijn top 5 allertijden. Ik werd door dit boek echt opgezogen, binnen en buiten gekeerd, omvergeblazen en in het gezicht geslagen. Het verhaal gaat over een vrouw die op jonge leeftijd ontvoerd werd en een kind kreeg van haar ontvoerder. De grootste sterkte van het boek is niet de plot maar het standpunt: je ziet alles vanuit de ogen van kleine Jack, en je ziet opeens alles vanuit een volledig ander perspectief. Je hoopt uiteraard dat ze kunnen ontsnappen, maar beseft ook dat dat de piepkleine wereld van Jack helemaal zou ontwrichten. Mijn hart ging aan diggelen, en ik zal mij dit boek nog héél lang herinneren.

The Rosie Project: Het eerste boek dat ik vorig jaar las en al meteen vijf dikke sterren. Het verhaal is simpel: Don gaat op zoek naar een vrouw. Maar Don is ook een beetje, hmmm, anders. Het woord autisme valt niet meteen maar door zijn uitspraken en gewoontes weet je wel al snel hoe de vork aan de steel zit. Don Tillman is een fantastisch personage en ik kijk al uit naar het vervolg.

Ziezo! En als jullie ook willen weten welk boek jullie zéééker niet moeten lezen: Second Life van SJ Watson. Ja, inderdaad, de schrijver van één van de spannendste boeken van de afgelopen jaren, Before I Go To Sleep. Omdat ik daar zo van onder de indruk was, kon ik bijna niet wachten om te beginnen in Second Life. Ik weet niet wat er tussen die twee boeken gebeurd is met Watson maar goed kan het niet zijn. Misschien hebben ze hem verplicht om snel snel een ander boek te schrijven na het succes van Before I Go To Sleep (intussen al verfilmd trouwens) en gezegd: “Watson, het kan ons geen reetje schelen of je volgend boek goed is, maar we moeten profiteren van je succes en hier is honderduzend miljoen euro” Second Life is echt een schande. Ik gaf hem eerst 2 sterretjes, omdat ik 1 sterretje ook maar zo erg vind, maar toen ik de volgende ochtend wakker werd was ik er nog zo kwaad over dat ik mijn score nog heb verlaagd.

De boeken die ook goed maar niet o-mijn-god-wat-was-dit-geweldig waren:

• To Kill a Mockingbird – Harper Lee
• Revival – Stephen King
• Mercedes – Stephen King
• The Prophet – Michael Koryta
• Where’d You Go, Bernadette?
• Sharp Objects – Gillian Flynn
• Diamonds Are a Girl’s Best Friend – Jenny Colgan
• Under The Paw, Confessions of a Cat Man – Tom Cox
• Life After Life – Kate Atkinson
• The Year I Met You – Cecelia Ahern

En dan nog degenen waar ik ergens halverwege (of zelfs al na 5 pagina’s) afgehaakt ben:

• Station Eleven – Emily St. John Mandel (geraakte er maar niet in weg en was dus dierbare leestijd aan het verspillen)
• We Are All Completely Beside Ourselves – Karen Joy Fowler (degenen die hem gelezen hebben zullen weten waar ik het over heb: dié plottwist. Was erover voor mij.)
• The Joy of Work: Dilbert’s Guide to Finding Happiness at the Expense of Your Co-Workers – Scott Adams (Vond ik ok tot ik ontdekte dat Scott Adams een beetje een lullo is en ik dat niet van mij af kon zetten)
• Full House – Meave Binchy (ik weet zelfs al niet meer waar dit boek over ging, ook niet als ik de korte inhoud opnieuw lees. Dat zegt dus veel over hoe hard het mij interesseerde).
• Miss Peregrine’s Home For Peculiar Children (please don’t kill me Peregrine-fans!)

Voor 2017 heb ik mijzelf alweer het doel gesteld om 10 boeken te lezen. Ik hoop uiteraard dat ik dat aantal weer ga halen, want wat is een challenge zonder het willen halen van het einddoel, maar ik hoop vooral veel supergoeie boeken te lezen. Hebben jullie aanraders die ik zeker moet meenemen in mijn lijstje voor 2017?

Tot snel!

XO

(De foto’s van de covers heb ik allemaal van op Goodreads)

Jongens en meisjes, mijn favoriete dag van het jaar is weer aangebroken. Nee, niet mijn verjaardag. Nee, niet Kerstmis. Nee, niet de start van de Zuidfoor. Wél de dag waarop ik jullie weer verblijd met de zoektermen waardoor mensen het voorbije jaar op mijn blog verzeild geraken. Ik heb ter voorbereiding mijn twee vorige overzichten (hier en hier, klikkerdeklik) nog eens nagelezen en eigenlijk dacht ik niet dat het nog gekker kon worden. Ik was fout. Zo fout. Dit jaar waren jullie niet meer geïnteresseerd in pompoenen en win for life, maar eerder in uitwerpselen, knutselende bejaarden en vissen. Ieder zijn ding. Ik ga er niet te veel woorden meer aan vuil maken en er gewoon aan beginnen, want ik kan hier niets meer zeggen wat deze post iet of wat meer normaal zou maken. Let’s go.

• “happy birthday poezen”: Ik hoop dat het een leuk feestje is geweest!

Party hardy.

•  “a je moet kakken”: moe je kakken, duh.

• “oneerlijke eind k3 zoekt k3”: Het enige wat oneerlijk was aan K3 Zoekt K3 was dat Gordon het mocht presenteren.

• “hollandse versie no diggity”: *Geeeen diggity, geen twijfel baby!* Misschien zouden we hier wél beter Gordon voor inschakelen.

• “chocolade ei officieel”: Zijn er ook van de niet-officiële soort?

• “mensen die met mij sollen krijgen het ook terug”: Damn right *karatekick*

• “moddervette meisjes”: … hebben iets te veel officiële chocolade eieren gegeten en zouden beter nog eens een pot maken van die gezonde….

• “jeroen meus broccolie georgette soep”
  

• “rog gezicht”: Ik hoop zo hard dat deze zoeker terechtgekomen is bij Roger de blije rog ❤

• “coole profielfoto voor een jonge”:
  

  aub

• “ik heb zin in smoutebollen”: Ik nu ook 😦

• “ik ga naar scherpenheuvel, waarom?”: Ik ga binnen een maand ook weeral, en ik stel mijzelf elke dag dezelfde vraag.

• “demoon in huis”: Met een paar weesgegroetjes en wat heilig rozenwater moet dat wel opgelost zijn. Moest het tegen het einde van de maand toch niet beter zijn, geen probleem, ’t is bijna Halloween dus dan kan je gewoon inkom vragen voor je huis en er nog wat geld mee verdienen, win-win!

• “koop een lotje en win een huis”: I wish.

• “disney keep away from open fire pyama’tjes gevaarlijk?”: Ik zou nu sowieso zelf niet in mijn pyjama in een open vuur gaan zitten, behalve als ik een of ander Game of Thrones-achtig-duiveluitdrijvend-ritueel uitvoer (misschien iets voor die demoon van hierboven!).

• “als iemand buikgriep heeft gehad hoe snel brengt iemand dat bij iemand over”: Elke keer je het woord “iemand” gebruikt gaat het drie keer sneller volgens een oude legende.

• “grappige afbeelding van ‘joepie tis vrijdag”: Als ik een afbeelding zou moeten laten zien van hoe ik eruitzie op vrijdag dan zou dat een foto zijn van een ongewassen zweterige vrouw in yogakleren die als een zottin aan het stofzuigen/afwassen/dweilen is en daarna ook nog eens ongewassen naar de winkel gaat en daarna een kwijlerig dutje doet. En ik denk dat niemand daar op zit te wachten.

•  “geen ambitie, dus dan maar doen alsof”: ¯\_(ツ)_/¯

En dan nu de beste van allemaal…

• “dikke vrouw op de bank met kitscherige dingen”: WAT? WAT? WAT? WAT? WAT? WAT?

Die laatste. Ik kan er nog altijd niet van over. Waarom? Wie? Hoe? WAAROM?

En dan na al deze gekheid op een stokje nog een heel ernstige PS die ik absoluut meen: ik heb de voorbije maanden gemerkt dat er veel mensen met donkere en angstige gedachten bij mij terechtkomen. Ik vermoed dat dat komt door mijn posts over mijn angststoornis en de bijhorende moeilijkheden. Aan al die mensen: ik hoop dat het intussen goed met jullie gaat en dat jullie hulp zoeken als het nodig is. Praat erover, je bent NIET en NOOIT alleen. Als je het moeilijker vindt om “in ’t echt” hulp te vragen en liever wat anoniemer blijft, dan kan je altijd terecht bij Tele-Onthaal via hun site of via het telefoonnummer 106. Het nummer van de Zelfmoordlijn is 1813, en zij hebben ook een chat via hun site. Goeie moed homies *vuistje*.

Bron gif katten

Bron afbeelding profielfoto

Intussen is het nieuwe tv-seizoen al volledig op gang, en speciaal voor jullie heb ik een overzichtje gemaakt van wat de aanraders en niet-zo-aanraders zijn. Echt speciaal voor jullie hoor, niet omdat ik sowieso half verslaafd ben aan mijn beeldbuis. Normaalgezien ging ik deze update vorige week al online zwieren, maar over sommige reeksen kon ik na maar één aflevering nog niet echt een volledige mening vormen. Ik heb mij (behalve één MTV- en één BBC-programma) beperkt tot onze bekendste Vlaamse zenders, want als ik alle programma’s van TLC en Vitaya en Fox ook nog moet bespreken zit ik hier binnen drie weken nog te typen en ik moet aan mijn eten beginnen dedju. Ik kan al zeggen dat ik geen enkel programma echt vreselijk slecht vond, dus eigenlijk is het een lijstje (of zeg maar gerust LIJST) geworden van vooral goeie en héél goeie programma’s. Dus, met een klein beetje vertraging…

DE GROTE VOSKOSMOS-LIJST VAN ALLE PROGRAMMA’S WAAR JULLIE ZEKER WEL NAAR MOETEN KIJKEN OF NIET OF DOE ANDERS GEWOON JULLIE GOESTING HET IS JULLIE LEVEN!

Helden Van Hier: Van alle politie-brandweer-ziekenhuis-reality’s steekt Helden Van Hier er nog altijd met kop en schouders bovenuit. Superspannend, sympathieke mannen (die, laat ons eerlijk zijn, ook niet vreselijk zijn om naar te kijken) en een goeie mix tussen alledaagse en dramatische gebeurtenissen. Het is één van de weinige programma’s waarbij ik tijdens de volledige duur mijn gsm niet aanraak, iets waar ik nog altijd heel hard op probeer te letten trouwens.
Eindscore: 10/10

Dat moment waarop ge met uw BFF aan het sms’en zijt over uw tv-avonturen en ge kent eventjes uw filmklassiekers niet meer.

Kroost: Ik hou van de reportages en interviews van Eric Goens. Echt waar. Maar bij de aflevering met Kathleen Aerts had ik hem liefst door de tv willen trekken om hem eens een goeie klets te geven. Toen hij haar vroeg of ze permanent in Zuid-Afrika zou blijven wonen, bleef hij maar aandringen op een antwoord terwijl er helemaal geen duidelijk antwoord wàs. Gast, het gaat over een BV die misschien verhuist, niet over wie JFK vermoord heeft. Take it easy. De aflevering met Rocco Granata heb ik nog niet gezien, die over Dimitri Vegas en Like Mike vond ik wat misleidend omdat Like Mike maar ongeveer 2 minuten in beeld is geweest. Iets minder dan de vorige seizoenen, spijtig!
Eindscore: 7/10

Zo Man, Zo Vrouw: Ik kijk normaalgezien niet naar Jani. Niet omdat het mij niet interesseert, maar eerder omdat er al zo veel andere dingen zijn om te volgen. Maar Twitter ontplofte bijna tijdens de aflevering met het neef-nicht-koppel en mijn collega’s konden de dag nadien over niets anders praten. Herbekijken was de boodschap (lang leve Play More) en oh mijn lieve god wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Wat een koppel. Wat een make-over. Zo veel kinderen. Zo veel dierenprint. Geweldig.
Eindscore: 9/10

Great British Bake Off: Oh Great British Bake Off, wat hou ik toch zo veel van jou. Ik zou echt een ganse liefdesbrief kunnen schrijven over het programma dat sowieso in mijn top 10 allertijden (en dat is echt een héél grote prestatie) zou belanden. Wat GBBO zo anders maakt dan alle andere reality-wedstrijden is de positieve sfeer. De kandidaten supporteren voor elkaar, en waar ze elkaar in andere shows vaak nog een stok door de wielen steken is daar bij GBBO geen sprake van. Als één van de kandidaten panikeert of een fout maakt, staan er sowieso meteen een paar anderen klaar om te helpen en raad te geven. Om dan nog maar te zwijgen van de godin die Mary Berry is, en de doordringend blauwe ogen van Paul Hollywood. En Mel en Sue! Spijtig genoeg zal alles vanaf volgend jaar veranderen, want GBBO zal niet meer op de BBC te zien zijn maar wel op een commerciële zender, waardoor Mel en Sue niet meer willen meedoen. Doodzonde, en reden te meer om dit jaar nog extra te genieten.
Eindscore: 20/10

Ja Selasi. Let’s. *wink wink*

Niveau 4: De eerste aflevering kon mij niet echt boeien. Ik denk dat ik nog een beetje boos was op Eric Goens na die aflevering van Kroost met K3-Kathleen. Maar intussen ben ik helemaal mee. Elke keer weer zit ik met open mond te kijken naar jongens van amper 15 jaar die misdaden plegen en er keer op keer weer mee wegkomen. Enorm respect voor de politiemannen, want die situaties moeten serieus demotiverend zijn. Er is iets mis met het systeem, maar wat? En hoe lossen we dat op? Een veel te groot probleem om hier op mijn klein blogje te bespreken, maar wel stof om over na te denken.
Eindscore: 8/10

De Rechtbank: Same old, same old. En dat bedoel ik helemaal niet negatief. Dit blijft interessante televisie, mooi gefilmd en met zaken waardoor je meermaals hoofdschuddend naar het scherm zit te kijken. Strafpunten omdat ik de fantastische en ook wel vrij angstaanjagende blonde advocate van vorig jaar mis.
Eindscore: 8/10

Ex On The Beach: Double Dutch: Sweet baby moses in a basket, wat is dit? Ik zal het eens zeggen, dit is wat Temptation Island had moeten zijn dit jaar. Ranzig, goor, dom, belachelijk, marginaal. Of beter gezegd: top! Het is verschrikkelijk en ik vreet het op.
Eindscore: 9,5/10

… wat?

Nieuwe Buren: Ik wil dit niet leuk vinden. Ik wil niet lachen met de miserie die voor duizenden mensen elke dag realiteit is, en die nu belachelijk wordt gemaakt. Maar ik kan het niet laten. Karen Damen en James Cooke zijn een fantastisch duo en zorgen elke week voor een nieuw tv-hoogtepuntje. Je moet alleen even je ethisch kompas afzetten.
Eindscore: 9/10

Pink Ambition: Ik weet echt niet waarom ik hier nog naar kijk. Waarom besteed ik twintig minuten van mijn kostbare tijd aan het (zelfs niet zo spannende) leven van een paar F-listers? Ik zeg niet dat het geen sympathieke vrouwen zijn, en dat ze niets te vertellen hebben. (Behalve Jill. Jill kan ik echt niet aan. Sorry.) Maar uiteindelijk gaat dit echt over niks. En toch heb ik al elke aflevering gezien, en kijk ik er stiekem zelfs een beetje naar uit? Ik kan het zelf ook niet verklaren. Ze krijgen een pluspuntje omdat ze vanaf dit jaar een soort mean-tweets-intro doen, en zo bewijzen dat ze toch wat met zichzelf kunnen lachen ook.
Eindscore: 6/10

Spoed 24/7: Een ok programma dat nog beter zou zijn als ze de ietwat geforceerde tussenfilmpjes met de (genezen) patiënten zouden weglaten. Ik heb een vriendin die in een ziekenhuis werkt en zij zou graag wat meer beelden zien van aan het onthaal, omdat het daar soms echt serieus hectisch kan zijn. Wel een goeie opener met veeleisende dramaqueen Jonas!
Eindscore: 7/10

Instant klassieker.

Hallo Televisie: Soms zijn er “gewone” mensen die op het scherm komen en waar je gewoon al van wéét dat ze in het volgend seizoen van Tegen De Sterren Op gaan zitten. Wereld, maak kennis met Thomas, posh en fancy en o m g. Alles wat hij zegt komt er zo ongelofelijk bekakt uit maar het is fantastisch. En lang leve Albertine en Mathilde, een duo dat mij doet denken aan mijn twee grootmoeders. De ene wat grofgebekt en bruut, de ander wat rustiger en meer op de achtergrond, maar wel een tweetal dat elkaar achter de schermen kan laten lachen tot ze hun bommarokken onderplassen.
Eindscore: 8/10

Alloo Bij…: Alloo bij De Wegpolitie vind ik een schande, en toen hij in de psychiatrie een kijkje ging nemen ben ik na twee afleveringen gewoon gestopt met kijken. Maar het “gewone” dagelijkse leven van BV’s (en trouwens ook van niet-BV’s) fascineert mij zo hard dat ik zijn nieuwe reeks toch een kans heb gegeven. De reportage over Gert Verhulst vond ik mooi, maar er was op voorhand in de pers véél te veel aandacht gegeven aan het grote ween-moment, waardoor ik op het moment zelf dacht: “Was het dat maar?” De aflevering met Pascale Naessens had maar één nadeel: Paul Jambers. Het moment waarop Luk aan Paul vraagt om een foto van Pascale te laten laten zien van in haar modellenperiode, en Paul kiest er eentje waar hij ook bij opstaat in plaats van eentje van haar alleen, dat is eigenlijk alles wat je moet weten over Paul Jambers denk ik.
Eindscore: 7/10

Cordon: Als jullie hier al wat langer meelezen, dan weten jullie dat ik volledig weg was van het eerste seizoen van Cordon. Het was een van de enige series waar Het Vriendje en ik samen elke week live naar keken, vaak met het dekentje tot boven onze ogen opgetrokken omdat de spanning ons te veel werd. Ik keek dus enorm uit naar het tweede seizoen, en dat had ik beter niet gedaan. Niet zo spannend, geen duidelijke richting, beetje saai,… En het valt mij nu ook pas op dat sommige personages (kuch, Cannaerts, kuch) écht slecht acteren. Dat had ik waarschijnlijk bij het vorige seizoen niet door omdat ik afgeleid was door het grandioze niveau van de rest van de reeks. Spijtig. Hopelijk wordt het nog beter, maar ik vrees ervoor.
Eindscore: 6,5/10

Zoals ons Veerle het vorig seizoen zo schoon zei: “We zitten hier allemaal tegen ons goesting hé.” En spijtig genoeg is dat dit seizoen ook een beetje waar.

Ziezo! Zeg eens, wat vinden jullie dit seizoen de aanraders? Of waar zijn jullie enorm in teleurgesteld?

Tot snel! XO

Bron foto GBBO

Bron foto Jonas uit Spoed 24/7

Bron foto Ex on the beach

Bron foto Cordon

Ik weet niet of iemand het al gemerkt heeft, maar vandaag is het 1 september. Nee, echt. Daar verschieten jullie van hé. ’t Is niet dat Facebook er vol van staat en dat het een van de hoofdpunten van het nieuws is. Het is elk jaar hetzelfde maar ik vind het nog best wel schattig. Al die kleine dropjes die met hun veel te grote boekentas trots poseren voor hun voordeur. Als ze dan ook nog eens wat melktanden missen waardoor hun glimlach vol gaten zit, stijgen ze nog wat meer op de cuteness-ladder.

1 september vind ik altijd een perfect moment om met goede moed terug te beginnen aan nieuwe goede voornemens. De ambitieuze plannen die gemaakt werden op 1 januari zijn meestal tegen dan al lang vervlogen herinneringen. Ik ben zelfs voor mijzelf in mijn eigen blogarchieven moeten gaan duiken om te zien wat die van mij nu alweer waren. Ik ga geen nieuwe update geven van mijn nieuwjaarsvoornemens, maar eerder een lijstje van wat ik graag wil realiseren tegen het einde van het jaar. Misschien kijk ik dan aan het einde van 2016 wel eens terug naar deze post, en hopelijk kan ik mijzelf dan een schouderklopje geven.

Ons huis in orde krijgen

Dit klinkt supervaag maar is eigenlijk een puntje dat bestaat uit heel veel kleine irritante onderdeeltjes. Onze gasinstallatie en boiler moeten eens gecontroleerd worden. Onze wc’s moeten vervangen worden. Een van onze lichtschakelaars is al maanden kapot. De doucheknop die we nu hebben is afgebroken en er staat al een eeuwigheid een nieuwe klaar om te installeren. We moeten eens werk maken van een deftig muggenraam zodat ik volgende zomer niet weer een wandelend heuvellandschap ben. Allemaal dingen die op zich niet zo veel tijd in beslag nemen maar er toch om een of andere reden niet van komen. En het is genoeg geweest. Een paar dagen geleden maakte ik een heel gedetailleerd excel-lijstje (ben ik de enige die telkens de schrijfwijze van ‘excel’ moet opzoeken, nee toch?) met alles wat er moet gebeuren en welke stappen ik daarvoor moet ondernemen. Ik heb al een paar dingen kunnen afvinken en dat motiveert enorm. Dus tegen het einde van het jaar MOETEN al die stomme klusjes gebeurd zijn, basta.

Ik haal alvast mijn chalarmeermateriaal boven.

Mijn bankrekening wat minder pijnigen

De zomer was een financiële bitchslap in mijn gezicht. Deels mijn eigen schuld (niemand heeft mij verplicht om drie verschillende mini-citytrips toen), deels ook de schuld van rekeningen die opeens allemaal tegelijk in de brievenbus vielen en onverwachte uitgaven. Meestal ben ik wel goed in het inschatten van de toestand en toekomst van mijn portemonnee, ik heb al jaren een overzicht waar ik zelfs in noteer wanneer ik 50 cent betaal in een openbaar toilet! Maar de laatste maanden werd het één grote chaos en heeft mijn spaarboekje dikke vette tranen gehuild. Misschien omdat het mijn eerste zomer met mijn 4/5-loon was? Wat de reden ook is, de komende maanden mag het allemaal wel wat minder. En daarmee bedoel ik niet dat ik minder leuke dingen ga doen. Ik ga gewoon creatief moeten zijn en die leuke dingen zo goedkoop mogelijk maken. Een uitdaging op zich, maar wel eentje die wel in mijn gierige aard ligt.

Deze hotelkamer (in het prachtige Martin’s Patershof in Mechelen) was een zomerpromo én ik had een kortingsbon. Da’s toch al een goed begin. Merk trouwens ook mijn prachtige fotobewerkingskunsten op.

Op mijn eten letten en meer sporten

Jongens, de laatste maanden heb ik gefret. Gefret. ’t Is niet te doen. Ik had het met momenten een beetje en op andere momenten heel moeilijk, en dan was op mijn eten letten wel het laatste waar ik aan dacht. Maar nu moet het echt stoppen. Geen excuusjes meer. En ik ga er geen grote plannen aan vasthangen, geen vast dieet volgen of nooit meer op restaurant gaan. Maar niet meer elke dag dessertjes en snoepjes en koekjes, dat zal al een groot verschil maken. En mijn sportroutine die in de zomer volledig is weggevallen die schiet wel vanzelf terug in gang, dus daar maak ik mij niet al te veel zorgen over.

Zomer 2016 = vettig en prettig.

Mijn vrijdag meer vrijhouden

Zoals jullie al een tijdje weten werk ik sinds een paar maanden 4/5 en ben ik dus telkens thuis op vrijdag. Een van de beste beslissingen die ik ooit gemaakt heb, daar ben ik nog altijd van overtuigd. De eerste maanden heb ik mijn vrije vrijdag telkens ingevuld hoe ik het ook oorspronkelijk gepland had: in de voormiddag en middag kuisen, in de namiddag chillen of gewoon doen wat ik wil. Dat lukte mij perfect en ons huis was telkens tegen vrijdagavond perfect in orde. Maar sinds de zomer is het huishouden een beetje in de soep gedraaid. Ik verzette mijn vrijdag naar een andere dag in de week om dan op weekend te gaan, het was veel te warm om te kuisen dus ik ging in de zwemvijver van mijn ouders hangen in plaats van in een emmer poetswater,… Ik heb er een beetje de gewoonte van gemaakt om die extra dag te beschouwen als een dag extra om vol te plannen en daar moet ik echt mee stoppen. De komende twee weken heb ik telkens nog op vrijdag afgesproken met vriendinnen (waar ik superhard naar uitkijk trouwens!) maar vanaf oktober moet die vrijdag weer gebruikt worden voor het oorspronkelijke doel; een dag die ik kan gebruiken om het werk in de rest van de week te verlichten.

Ik wil op vrijdag vooral tijd genoeg overhouden om te knuffelen met deze knipogende demoon.

Ziezo, ambitieus genoeg als je het mij vraagt.

Tot volgende week, want dan vertel ik jullie wat ik vind van het nieuwe tv-seizoen!

XO

Bron foto hobbyhoek