Intussen is het nieuwe tv-seizoen al volledig op gang, en speciaal voor jullie heb ik een overzichtje gemaakt van wat de aanraders en niet-zo-aanraders zijn. Echt speciaal voor jullie hoor, niet omdat ik sowieso half verslaafd ben aan mijn beeldbuis. Normaalgezien ging ik deze update vorige week al online zwieren, maar over sommige reeksen kon ik na maar één aflevering nog niet echt een volledige mening vormen. Ik heb mij (behalve één MTV- en één BBC-programma) beperkt tot onze bekendste Vlaamse zenders, want als ik alle programma’s van TLC en Vitaya en Fox ook nog moet bespreken zit ik hier binnen drie weken nog te typen en ik moet aan mijn eten beginnen dedju. Ik kan al zeggen dat ik geen enkel programma echt vreselijk slecht vond, dus eigenlijk is het een lijstje (of zeg maar gerust LIJST) geworden van vooral goeie en héél goeie programma’s. Dus, met een klein beetje vertraging…

DE GROTE VOSKOSMOS-LIJST VAN ALLE PROGRAMMA’S WAAR JULLIE ZEKER WEL NAAR MOETEN KIJKEN OF NIET OF DOE ANDERS GEWOON JULLIE GOESTING HET IS JULLIE LEVEN!

Helden Van Hier: Van alle politie-brandweer-ziekenhuis-reality’s steekt Helden Van Hier er nog altijd met kop en schouders bovenuit. Superspannend, sympathieke mannen (die, laat ons eerlijk zijn, ook niet vreselijk zijn om naar te kijken) en een goeie mix tussen alledaagse en dramatische gebeurtenissen. Het is één van de weinige programma’s waarbij ik tijdens de volledige duur mijn gsm niet aanraak, iets waar ik nog altijd heel hard op probeer te letten trouwens.
Eindscore: 10/10

Kroost: Ik hou van de reportages en interviews van Eric Goens. Echt waar. Maar bij de aflevering met Kathleen Aerts had ik hem liefst door de tv willen trekken om hem eens een goeie klets te geven. Toen hij haar vroeg of ze permanent in Zuid-Afrika zou blijven wonen, bleef hij maar aandringen op een antwoord terwijl er helemaal geen duidelijk antwoord wàs. Gast, het gaat over een BV die misschien verhuist, niet over wie JFK vermoord heeft. Take it easy. De aflevering met Rocco Granata heb ik nog niet gezien, die over Dimitri Vegas en Like Mike vond ik wat misleidend omdat Like Mike maar ongeveer 2 minuten in beeld is geweest. Iets minder dan de vorige seizoenen, spijtig!
Eindscore: 7/10

Zo Man, Zo Vrouw: Ik kijk normaalgezien niet naar Jani. Niet omdat het mij niet interesseert, maar eerder omdat er al zo veel andere dingen zijn om te volgen. Maar Twitter ontplofte bijna tijdens de aflevering met het neef-nicht-koppel en mijn collega’s konden de dag nadien over niets anders praten. Herbekijken was de boodschap (lang leve Play More) en oh mijn lieve god wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Wat een koppel. Wat een make-over. Zo veel kinderen. Zo veel dierenprint. Geweldig.
Eindscore: 9/10

Great British Bake Off: Oh Great British Bake Off, wat hou ik toch zo veel van jou. Ik zou echt een ganse liefdesbrief kunnen schrijven over het programma dat sowieso in mijn top 10 allertijden (en dat is echt een héél grote prestatie) zou belanden. Wat GBBO zo anders maakt dan alle andere reality-wedstrijden is de positieve sfeer. De kandidaten supporteren voor elkaar, en waar ze elkaar in andere shows vaak nog een stok door de wielen steken is daar bij GBBO geen sprake van. Als één van de kandidaten panikeert of een fout maakt, staan er sowieso meteen een paar anderen klaar om te helpen en raad te geven. Om dan nog maar te zwijgen van de godin die Mary Berry is, en de doordringend blauwe ogen van Paul Hollywood. En Mel en Sue! Spijtig genoeg zal alles vanaf volgend jaar veranderen, want GBBO zal niet meer op de BBC te zien zijn maar wel op een commerciële zender, waardoor Mel en Sue niet meer willen meedoen. Doodzonde, en reden te meer om dit jaar nog extra te genieten.
Eindscore: 20/10

Niveau 4: De eerste aflevering kon mij niet echt boeien. Ik denk dat ik nog een beetje boos was op Eric Goens na die aflevering van Kroost met K3-Kathleen. Maar intussen ben ik helemaal mee. Elke keer weer zit ik met open mond te kijken naar jongens van amper 15 jaar die misdaden plegen en er keer op keer weer mee wegkomen. Enorm respect voor de politiemannen, want die situaties moeten serieus demotiverend zijn. Er is iets mis met het systeem, maar wat? En hoe lossen we dat op? Een veel te groot probleem om hier op mijn klein blogje te bespreken, maar wel stof om over na te denken.
Eindscore: 8/10

De Rechtbank: Same old, same old. En dat bedoel ik helemaal niet negatief. Dit blijft interessante televisie, mooi gefilmd en met zaken waardoor je meermaals hoofdschuddend naar het scherm zit te kijken. Strafpunten omdat ik de fantastische en ook wel vrij angstaanjagende blonde advocate van vorig jaar mis.
Eindscore: 8/10

Ex On The Beach: Double Dutch: Sweet baby moses in a basket, wat is dit? Ik zal het eens zeggen, dit is wat Temptation Island had moeten zijn dit jaar. Ranzig, goor, dom, belachelijk, marginaal. Of beter gezegd: top! Het is verschrikkelijk en ik vreet het op.
Eindscore: 9,5/10

Nieuwe Buren: Ik wil dit niet leuk vinden. Ik wil niet lachen met de miserie die voor duizenden mensen elke dag realiteit is, en die nu belachelijk wordt gemaakt. Maar ik kan het niet laten. Karen Damen en James Cooke zijn een fantastisch duo en zorgen elke week voor een nieuw tv-hoogtepuntje. Je moet alleen even je ethisch kompas afzetten.
Eindscore: 9/10

Pink Ambition: Ik weet echt niet waarom ik hier nog naar kijk. Waarom besteed ik twintig minuten van mijn kostbare tijd aan het (zelfs niet zo spannende) leven van een paar F-listers? Ik zeg niet dat het geen sympathieke vrouwen zijn, en dat ze niets te vertellen hebben. (Behalve Jill. Jill kan ik echt niet aan. Sorry.) Maar uiteindelijk gaat dit echt over niks. En toch heb ik al elke aflevering gezien, en kijk ik er stiekem zelfs een beetje naar uit? Ik kan het zelf ook niet verklaren. Ze krijgen een pluspuntje omdat ze vanaf dit jaar een soort mean-tweets-intro doen, en zo bewijzen dat ze toch wat met zichzelf kunnen lachen ook.
Eindscore: 6/10

Spoed 24/7: Een ok programma dat nog beter zou zijn als ze de ietwat geforceerde tussenfilmpjes met de (genezen) patiënten zouden weglaten. Ik heb een vriendin die in een ziekenhuis werkt en zij zou graag wat meer beelden zien van aan het onthaal, omdat het daar soms echt serieus hectisch kan zijn. Wel een goeie opener met veeleisende dramaqueen Jonas!
Eindscore: 7/10

Hallo Televisie: Soms zijn er “gewone” mensen die op het scherm komen en waar je gewoon al van wéét dat ze in het volgend seizoen van Tegen De Sterren Op gaan zitten. Wereld, maak kennis met Thomas, posh en fancy en o m g. Alles wat hij zegt komt er zo ongelofelijk bekakt uit maar het is fantastisch. En lang leve Albertine en Mathilde, een duo dat mij doet denken aan mijn twee grootmoeders. De ene wat grofgebekt en bruut, de ander wat rustiger en meer op de achtergrond, maar wel een tweetal dat elkaar achter de schermen kan laten lachen tot ze hun bommarokken onderplassen.
Eindscore: 8/10

Alloo Bij…: Alloo bij De Wegpolitie vind ik een schande, en toen hij in de psychiatrie een kijkje ging nemen ben ik na twee afleveringen gewoon gestopt met kijken. Maar het “gewone” dagelijkse leven van BV’s (en trouwens ook van niet-BV’s) fascineert mij zo hard dat ik zijn nieuwe reeks toch een kans heb gegeven. De reportage over Gert Verhulst vond ik mooi, maar er was op voorhand in de pers véél te veel aandacht gegeven aan het grote ween-moment, waardoor ik op het moment zelf dacht: “Was het dat maar?” De aflevering met Pascale Naessens had maar één nadeel: Paul Jambers. Het moment waarop Luk aan Paul vraagt om een foto van Pascale te laten laten zien van in haar modellenperiode, en Paul kiest er eentje waar hij ook bij opstaat in plaats van eentje van haar alleen, dat is eigenlijk alles wat je moet weten over Paul Jambers denk ik.
Eindscore: 7/10

Cordon: Als jullie hier al wat langer meelezen, dan weten jullie dat ik volledig weg was van het eerste seizoen van Cordon. Het was een van de enige series waar Het Vriendje en ik samen elke week live naar keken, vaak met het dekentje tot boven onze ogen opgetrokken omdat de spanning ons te veel werd. Ik keek dus enorm uit naar het tweede seizoen, en dat had ik beter niet gedaan. Niet zo spannend, geen duidelijke richting, beetje saai,… En het valt mij nu ook pas op dat sommige personages (kuch, Cannaerts, kuch) écht slecht acteren. Dat had ik waarschijnlijk bij het vorige seizoen niet door omdat ik afgeleid was door het grandioze niveau van de rest van de reeks. Spijtig. Hopelijk wordt het nog beter, maar ik vrees ervoor.
Eindscore: 6,5/10

Ziezo! Zeg eens, wat vinden jullie dit seizoen de aanraders? Of waar zijn jullie enorm in teleurgesteld?

Tot snel! XO

 

Bron foto GBBO

Bron foto Jonas uit Spoed 24/7

Bron foto Ex on the beach

Bron foto Cordon

Ik weet niet of iemand het al gemerkt heeft, maar vandaag is het 1 september. Nee, echt. Daar verschieten jullie van hé. ’t Is niet dat Facebook er vol van staat en dat het een van de hoofdpunten van het nieuws is. Het is elk jaar hetzelfde maar ik vind het nog best wel schattig. Al die kleine dropjes die met hun veel te grote boekentas trots poseren voor hun voordeur. Als ze dan ook nog eens wat melktanden missen waardoor hun glimlach vol gaten zit, stijgen ze nog wat meer op de cuteness-ladder.

1 september vind ik altijd een perfect moment om met goede moed terug te beginnen aan nieuwe goede voornemens. De ambitieuze plannen die gemaakt werden op 1 januari zijn meestal tegen dan al lang vervlogen herinneringen. Ik ben zelfs voor mijzelf in mijn eigen blogarchieven moeten gaan duiken om te zien wat die van mij nu alweer waren. Ik ga geen nieuwe update geven van mijn nieuwjaarsvoornemens, maar eerder een lijstje van wat ik graag wil realiseren tegen het einde van het jaar. Misschien kijk ik dan aan het einde van 2016 wel eens terug naar deze post, en hopelijk kan ik mijzelf dan een schouderklopje geven.

Ons huis in orde krijgen

Dit klinkt supervaag maar is eigenlijk een puntje dat bestaat uit heel veel kleine irritante onderdeeltjes. Onze gasinstallatie en boiler moeten eens gecontroleerd worden. Onze wc’s moeten vervangen worden. Een van onze lichtschakelaars is al maanden kapot. De doucheknop die we nu hebben is afgebroken en er staat al een eeuwigheid een nieuwe klaar om te installeren. We moeten eens werk maken van een deftig muggenraam zodat ik volgende zomer niet weer een wandelend heuvellandschap ben. Allemaal dingen die op zich niet zo veel tijd in beslag nemen maar er toch om een of andere reden niet van komen. En het is genoeg geweest. Een paar dagen geleden maakte ik een heel gedetailleerd excel-lijstje (ben ik de enige die telkens de schrijfwijze van ‘excel’ moet opzoeken, nee toch?) met alles wat er moet gebeuren en welke stappen ik daarvoor moet ondernemen. Ik heb al een paar dingen kunnen afvinken en dat motiveert enorm. Dus tegen het einde van het jaar MOETEN al die stomme klusjes gebeurd zijn, basta.

Mijn bankrekening wat minder pijnigen

De zomer was een financiële bitchslap in mijn gezicht. Deels mijn eigen schuld (niemand heeft mij verplicht om drie verschillende mini-citytrips toen), deels ook de schuld van rekeningen die opeens allemaal tegelijk in de brievenbus vielen en onverwachte uitgaven. Meestal ben ik wel goed in het inschatten van de toestand en toekomst van mijn portemonnee, ik heb al jaren een overzicht waar ik zelfs in noteer wanneer ik 50 cent betaal in een openbaar toilet! Maar de laatste maanden werd het één grote chaos en heeft mijn spaarboekje dikke vette tranen gehuild. Misschien omdat het mijn eerste zomer met mijn 4/5-loon was? Wat de reden ook is, de komende maanden mag het allemaal wel wat minder. En daarmee bedoel ik niet dat ik minder leuke dingen ga doen. Ik ga gewoon creatief moeten zijn en die leuke dingen zo goedkoop mogelijk maken. Een uitdaging op zich, maar wel eentje die wel in mijn gierige aard ligt.

Op mijn eten letten en meer sporten

Jongens, de laatste maanden heb ik gefret. Gefret. ’t Is niet te doen. Ik had het met momenten een beetje en op andere momenten heel moeilijk, en dan was op mijn eten letten wel het laatste waar ik aan dacht. Maar nu moet het echt stoppen. Geen excuusjes meer. En ik ga er geen grote plannen aan vasthangen, geen vast dieet volgen of nooit meer op restaurant gaan. Maar niet meer elke dag dessertjes en snoepjes en koekjes, dat zal al een groot verschil maken. En mijn sportroutine die in de zomer volledig is weggevallen die schiet wel vanzelf terug in gang, dus daar maak ik mij niet al te veel zorgen over.

Mijn vrijdag meer vrijhouden

Zoals jullie al een tijdje weten werk ik sinds een paar maanden 4/5 en ben ik dus telkens thuis op vrijdag. Een van de beste beslissingen die ik ooit gemaakt heb, daar ben ik nog altijd van overtuigd. De eerste maanden heb ik mijn vrije vrijdag telkens ingevuld hoe ik het ook oorspronkelijk gepland had: in de voormiddag en middag kuisen, in de namiddag chillen of gewoon doen wat ik wil. Dat lukte mij perfect en ons huis was telkens tegen vrijdagavond perfect in orde. Maar sinds de zomer is het huishouden een beetje in de soep gedraaid. Ik verzette mijn vrijdag naar een andere dag in de week om dan op weekend te gaan, het was veel te warm om te kuisen dus ik ging in de zwemvijver van mijn ouders hangen in plaats van in een emmer poetswater,… Ik heb er een beetje de gewoonte van gemaakt om die extra dag te beschouwen als een dag extra om vol te plannen en daar moet ik echt mee stoppen. De komende twee weken heb ik telkens nog op vrijdag afgesproken met vriendinnen (waar ik superhard naar uitkijk trouwens!) maar vanaf oktober moet die vrijdag weer gebruikt worden voor het oorspronkelijke doel; een dag die ik kan gebruiken om het werk in de rest van de week te verlichten.

Ziezo, ambitieus genoeg als je het mij vraagt.

Tot volgende week, want dan vertel ik jullie wat ik vind van het nieuwe tv-seizoen!

XO

 

Bron foto hobbyhoek

Ik ben er even niet en er gebeurde een Brexit, de Duivels liggen uit het EK, én Taylor Swift en Calvin Harris gingen uit elkaar. Ik kan jullie ook geen twee minuten alleen laten hé.

Kijk, de meest irritante blogposts zijn die waarin de schrijver zich verontschuldigt voor een lange en/of onverwachte afwezigheid. Dus bereid jullie maar voor op een zeer irritante blogpost. Mijn laatste post smeet ik op 27 april online, en toen blogde ik een week niet. En toen een maand niet. En toen was het opeens juli. Oeps! Ik weet zelf ook niet goed wat er gebeurde. Ik verdween niet overal, ik was nog actief op Instagram en mijn Facebookpagina, maar een echte lange post kreeg ik gewoon niet meer uit mijn vingers. Noem het writer’s block, noem het luiheid, noem het het leven. Maar het belangrijkste is dat ik terug ben en dat we vandaag op een drafje maar met een shitload aan foto’s de voorbije maanden gaan inhalen. Hier is wat ik allemaal uitstak in mei en juni. Hou u vast aan de takken van de bomen want het is een lange lijst. Steek ik het in bullets? Ik steek het in bullets.

• Afgelopen weekend is een van mijn oudste en beste vriendinnen in het huwelijksbootje gestapt. Begin mei gingen we op vrijgezellenweekend in Amsterdam. Het was er snikheet, vreselijk druk, maar ook heel plezant. Mijn BFF was er ook bij en we beslisten daar plotsklaps om in de zomer nog een dagje Amsterdam te doen. Toen we dan opnoemden wat we allemaal wilden doen, bleek dat we nooit zouden toekomen met één dag en we maakten er prompt een weekend van. Intussen is het nog maar tien keer slapen en het is al zover. Woehoew!

• Ik nam mijn mama voor de eerste keer in haar leven mee naar… Action. Mijn mama is heel grote fan van die bakken vol brol die steeds in het midden van de gangen staan in denAldi, dus ik wist dat ze helemaal zot ging worden in denAction. En zo geschiedde. Een paar dagen later kreeg ik al een sms van mijn papa om te zeggen dat ze daar weeral stonden. Ik liet mij er ook een beetje gaan en kocht een speelpark voor Poes. Dat lezen jullie goed. Een speelpark. Voor Poes. Don’t judge me. Ze was er niet echt gek van toen het op de grond stond, maar van zodra ik het in een zetel legde wilde ze er nog amper uit. Ik had het daar eigenlijk gewoon heel kort gelegd omdat het even van de grond af moest zodat ik kon stofzuigen, maar een paar weken later ligt het (én zij) er nog steeds in. Die zetel was van mijn grootmoeder zaliger en ik vind het wel een leuk idee dat die twee nu op een of andere manier toch verbonden zijn met elkaar. (Tijdens het typen van deze paragraaf krijg ik een sms van mijn mama om te zeggen dat ze een droogrek gekocht heeft in denAldi maar dat dat niet in haar auto geraakt en dat ze het bij ons in de gang gaat komen stockeren. Geen grap.)

• Eind mei was mijn jaarlijkse hoogdag daar; het Songfestival! Dit jaar voor de eerste keer inclusief baby. De Oreo-vriendin had haar mini-Oreo en haar Oreo-vriend bij. Mini-Oreo vond het allemaal best ok en liet maar af en toe van haar horen. Zelfs het feit dat Poes om de tien minuten in haar buggy sprong en meer dan een gezonde interesse had voor haar pampers liet haar koud. We werden wel allemaal een beetje collectief zot bij de nieuwe stemprocedure, waarbij mijn favoriet Australië opeens wegzakte uit de winnaarspositie. Van de winnaar hebben we intussen niets meer gehoord, wat wel te verwachten was. Vreemde winnaar, maar Zweden liet wel weer zien dat zij hét Songfestival-land zijn. Wat een briljante tussenacts. Voor mij mag Zweden het gewoon elk jaar organiseren, op voorwaarde dat Petra er dan ook wel elk jaar bij is.

• Ik ontdekte ergens op Twitter (waar ook de bron van deze foto niet vermeld stond, mijn excuses) mijn nieuwe spirit animal hieronder. Klein wistjedatje: dit is ook mijn bureaubladachtergrond van mijn laptop op het werk. Kwam misschien een beetje raar over toen ik een paar weken geleden mijn allereerste presentatie ooit moest geven en mijn laptop aansloot op de beamer. Maar aangezien mijn laatste slide in die presentatie een kat met een zonnebril en een fles drank was, denk ik dat ze hun mening over mij toch al gevormd hadden.

• Mijn BFF heeft een paar maanden geleden een huis gekocht. Ze is het momenteel aan het inrichten en tot grote vreugde van haar vriend vergezel ik haar graag bij de obligate trips naar Ikea. Ze hebben daar al hun ongezonde drank buitengesmeten en vervangen door vruchtenwater. Onderstaande is mijn favoriet én past helemaal bij mij. Ik weet niet of het nog zo gezond is als je er een dik vet citroen-meringue-taartje bij eet, maar dat is bijzaak. Diezelfde BFF heeft trouwens in haar nieuwe tuin een zwembad. Vorige week donderdag was het overdag pokkewarm (herinnert iemand zich dat gevoel nog?) en leende ik ’s avonds bij haar een bikini om haar zwembad in te wijden. Ik heb haar al verwittigd dat ze deze zomer af en toe gaat thuiskomen en dat ze dan niet moet schrikken als ik daar al lig te dobberen. Ze vond dat best ok. Ze heeft ook gewoon geen keuze vrees ik.

• Mijn papa was jarig en we vierden met decadent grote gamba’s.

• Op mijn werk kwamen ze een paar weken geleden met de aankondiging dat het systeem van loopbaanonderbreking zoals het nu is zou verdwijnen. Ik zag mijn wereld eventjes instorten. Ok, ik weet dat dat een first world problem is, maar kiezen voor een dag minder werken per week heeft bij mij voor zo veel rust in mijn leven en in mijn hoofd gezorgd. Het is een van de beste beslissingen die ik ooit heb genomen en ik kan het iedereen aanraden. We konden er wel nog voor kiezen om ons volledig resterend saldo LBO in één keer op te nemen, de enige voorwaarde was dat het voor september moest ingaan én de RVA moet ook nog akkoord gaan. Ik moest daar geen twee keer over nadenken en vulde meteen een formulier in om mijn LBO te verlengen tot eind februari 2021. 2021, say whaaaat?! Mijn aanvraag ligt intussen bij de RVA en ik hoop elke dag dat er bij het thuiskomen een brief met de goedkeuring op de deurmat gaat liggen. Duimen jullie mee?

• Ik ontdekte een nieuw brunch-adresje, Yeti, in Brussel. Niet goedkoop maar wel ongelofelijk lekker. We aten eggs benedict en Het Vriendje dacht dat “dat wit” slagroom was. Het was een ei. Eggs. Eieren. Weet je wel. 🙂

• Als je hier al langer leest dan weet je dat mijn favoriete seizoen momenteel begonnen is. Het is weer kermis overal, aaaargh! Fantastisch voor mij, minder leuk voor mijn portemonnee. Ik ging naar jaarlijkse traditie met mijn vriendinnen naar de Sinksenfoor, én ik had de week voordien via de radio een hele envelop vol kortingsbonnen gewonnen, woop woop. De Sinkenfoor blijft leuk maar de sfeer is toch niet te vergelijken met de oude locatie. Gisteren ging ik naar die van Mechelen, en binnen een week of twee de eerste en zeker niet de laatste keer naar de Zuidfoor. Ik spaar al een paar jaar na elkaar alle bonnetjes die ik win om er dan ooit eens een heel grote prijs mee te kunnen kiezen. Dit jaar ga ik ze nog eens opsparen. Denk ik…

• Er is een nieuwe rage in blogland en ik kan niet achterblijven. De bullet journal is helemaal alive en kicking. Er is maar één ding waar ik meer van hou dan van planningen maken en dat is mijn verzameling schriftjes. Deze nieuwe hype, die de twee combineert, is dus helemaal op mijn lijf geschreven. De afgelopen weken sloot ik mij aan bij een Facebookgroep, ik maakte een apart bord op Pinterest, ik zocht het hele web af. Ik heb al een soort design en indeling in mijn hoofd en die ga ik nu eerst in het klad uitproberen. Ik wil graag in september écht starten, dan mogen jullie hier zeker een apart postje over verwachten.

• Mijn BFF en ik zijn nog steeds moedig bezig met onze Start 2 Run-lessen. We zitten intussen aan les 14. Dat is nog niet zo heel erg ver, I know, maar we doen het op ons gemak. We gaan twee keer per week (1 keer samen en 1 keer apart) en soms doen we dezelfde les nog eens opnieuw als we het gevoel hebben dat we nog niet klaar zijn voor de volgende. Tegen het einde van de zomer willen we graag klaar zijn. Op haar verjaardag is het de 5 kilometer van Mechelen en we hebben dat vrijblijvend in ons achterhoofd zitten als doel. Ik loop af en toe mijn aparte les op de loopband in de fitness en ons Evy snapt dat niet goed. Omdat ik uiteraard ter plaatse blijf trappelen tellen de kilometers niet op, en dan zegt ze: “Je hebt al nul komma nul kilometer afgelegd, en je hebt hierbij al nul kilocalorieën verbrand. Goed zo!” Leuk om te weten dat Evy in mij blijft geloven, ook bij nul komma nul.

• Het Vriendje en ik gingen een week naar Zuid-Frankrijk. Hier plan ik nog een aparte post over met wat toeristische tips, maar onderstaande foto zegt al genoeg denk ik.

• Een van mijn vrienden werkt bij Medialaan en ik ging vorige week ’s middags bij hem op het werk eten. Ik viel bijna achterover van het aanbod en de sfeer van hun bedrijfsrestaurant. Bij mij op het werk zitten we gewoon in een steriele witte zaal met (lekkere, dat wel) grootkeuken op ons bord. Bij Medialaan zit je precies in een hippe brasserie terwijl er een kok verse parmezaan over je pasta raspt. En ze hadden zelfs bijgerechtjes, zoals onderstaande gevulde avocado met mango. IK BEDOEL MAAR.

• De Rode Duivels op het EK. Het mocht niet zijn. Ik word een beetje gek van alle commentaar van de voorbije dagen. Ik vind dat ze het enorm goed gedaan hebben en ik ben trots dat we zo ver geraakt zijn. Ik vind dat je moet supporteren in goede en kwade dagen, en wij laten onze vlag buitenhangen tot het einde van het WK. Tous Ensemble tot het einde! En Poes denkt daar hetzelfde van.

• Ergens in de voorbije weken gebeurde dit.

• Mijn bazin is de afgelopen drie weken op rondreis geweest door Amerika, en ik heb in de tussentijd afwisselend met haar mama voor haar kat gezorgd. Mijn bazin en ik hebben elkaar gevonden in ons bestaan als crazy cat ladies, en ik ben de meter van Ozzie de kat. Ozzie is een asielpoes die mijn bazin rond de kerstperiode in huis haalde. Die eerste weken waren heel moeilijk, het was duidelijk dat Ozzie ergens een trauma had opgelopen. Hij zat de hele dag op een hoge kast in de woonkamer, je kon hem amper aanraken, hij was enorm schichtig. Ik heb toen ook al eens een dagje op hem gepast een toen was het al een overwinning dat ik (staand op de keukentafel, mijn arm zo ver als ik kon uitgestrekt) zijn hoofdje mocht aaien. De laatste maanden is hij ongelofelijk open gebloeid. Hij was nog steeds wat voorzichtig telkens ik binnenkwam, maar de laatste keer dat ik langsging had hij mij volledig aanvaard. Hij kwam op mijn schoot kroelen, hij gaf mij kopjes op mijn gezicht, kneedde mij helemaal tot moes en straalde gewoonweg liefde uit. Dat klinkt misschien niet heel speciaal maar voor Ozzie én voor mijn band met hem betekende dat gigantisch veel.

• Over katten gesproken én omdat ik weet dat jullie vooral mijn kat gemist hebben de afgelopen maanden, hieronder het bewijs dat Poes Springsteen nog steeds het gesofisticeerde toonbeeld van elegantie is.

En nu heb ik zo veel geschreven dat ik een dutje verdien. En als jullie tot hier zijn geraakt, verdienen jullie er ook eentje. Dutjes voor iedereen!

Tot snel (sneller dan 2 maanden in elk geval :))!
XO

 

Jongens toch. ’t Is me wat. Vorig jaar vertelde ik jullie al dat de verkoopster in onze plaatselijke Yves Rocher mij half stalkte over mijn “toch wel zeer droge huid”. Tot het punt dat ik er enorm ongemakkelijk over werd en ik zo snel mogelijk de winkel weer uit wou. Spijtig genoeg heb ik bij Yves Rocher de perfecte crème gevonden, en moet ik dus om de paar maanden terug naar daar om een nieuw potje te kopen. Ik let er meestal op dat ik alleen binnenga als het andere verkoopsters zijn, maar afgelopen zaterdag zat ik met mijn hoofd ergens anders en voor ik het weet stond ik aan de kassa van dé verkoopster. Alles ging goed en vlot, ik betaalde braaf mijn producten en zij rekende braaf af, zonder veel te zeggen. Maar waarschijnlijk was het bij haar toch al aan het opborrelen, en kon ze zich op het einde van onze transactie toch niet inhouden. Toen ik bijna wou wegwandelen, kwam het er toch nog uit. “Het is voor uw droge huid zeker?” (inclusief bezorgde – en beetje gedegouteerde – blik trouwens)

Mens. In godsnaam. Ik koop een crème waar letterlijk opstaat dat het goedje helpt bij een droge huid. Dan koop ik dat inderdaad daarvoor, en niet om mijn servies mee op te blinken of de wc mee te kuisen.

Ik dacht nog even dat ik overdreef. Dat ik gewoon iemand ben met een dramatische persoonlijkheid, iemand die denkt dat de hele wereld het op haar gemunt heeft en zichzelf regelmatig eens met veel pathos op de grond gooit, “wee mij” kreunend. Is ook een beetje zo. Maar toen begon ik het te vergelijken met andere producten die mensen aanschaffen, en of het sociaal aanvaardbaar zou zijn dat de verkoper daar dan opmerkingen over maakt. Een bloemlezing.

• Koffiekoeken, bij de bakker: “Zou je dat nu wel doen?”
• Immodium, bij de apotheker: “Hmmm, weeral de schijterij? Misschien wat minder Mexicaans eten?”
• Een outfit, in de JBC: “Uw gat is écht wel te dik in die rok.”
• Een boeketje, in de bloemenwinkel: “Iets goed te maken?”
• Nieuwe iPhone, in de Mediamarkt: “Zeker dat dat niet boven uw stand is?” (shout out to original gangsta Kris Peeters!)
• Een volpension reis, bij de touroperator: “Dat is wel tijdens de drukste periode op uw werk, vinden uw collega’s dat niet erg?”
• Condooms, in de supermarkt: “Goed poepen vanavond hé!”

Conclusie: nee. Gewoon, nee. Als iemand tips heeft voor een betaalbare en goede dagcrème voor de droge huid, die niét van bij de Yves Rocher komt, shoot.

XO