door

40 Dagen Bloggen – Movin’ on up

Ken je dat, als je je superdringend iets te doen hebt dat je dat superdringende ding negeert en ondertussen een dutje doet? Ja je kent dat, niet liegen, iedereen doet het. En ik ga hetzelfde doen maar dan in blogvorm. De drukste periode van de afgelopen en hopelijk ook komende jaren komt eraan voor mij. Ik heb namelijk Groot Nieuws met een grote G en een grote N.

…

(Jullie denken dat ik zwanger ben he?)

…

(Sorry, just a foodbaby.)

…

WIJ GAAN VERHUIZEN! We gaan een huis kopen in de hometown van Het Vriendje. Twintig minuutjes rijden van waar we nu wonen, maar een heel andere omgeving. Ons huis nu is een relatief klein rijhuis in een semi-grote stad en we gaan nu naar een veel groter huis met een veel grotere tuin in een deelgemeente van een kleine stad. In een straat waar alleen plaatselijk verkeer mag. Praise Jebus! Volgende week dinsdag tekenen we de compromis en dan kunnen we hopelijk tegen eind juni inpakken en wegwezen. En in de maanden voordien moeten we ook nog eens ons eigen huis verkocht krijgen. Dus mijn leven bestaat nu uit kuisen, zo mooi mogelijke foto’s trekken van onze vreselijke badkamer, afspraken bij de bank, panikeren, nog eens afspreken met de bank om te smeken om toch nog een half procentpuntje van de rente te doen, notaristaal proberen te begrijpen, en als een zottin pinnen op Pinterest. En dan staat ons huidig huis nog niet eens op Immoweb, de afspraken met (hopelijk veel) potentiële kopers moeten er ook nog bijkomen.

Poes Springsteen (en al haar junk in the trunk) verhuist uiteraard ook mee. Als ze stout is dreig ik tegenwoordig dat ze niet mee mag, om dan tien keer sorry te zeggen omdat ik het niet zo bedoeld had.

Poes Springsteen (en al haar junk in the trunk) verhuist uiteraard ook mee. Als ze stout is dreig ik tegenwoordig dat ze niet mee mag, om dan tien keer sorry te zeggen omdat ik het niet zo bedoeld had.

Toen we iets meer dan vijf jaar geleden verhuisden van ons appartementje naar ons huidig huis, kreeg ik bijna een zenuwinzinking. En dat was dan maar een verhuis van amper een kilometer, van een gehuurd appartement dat we alleen maar proper moesten achterlaten en dat was het. Nu is alles nog veel ingewikkelder en hectischer en stresserender. Dus weet je wat ik ga doen? Ik ga 40 dagen bloggen. Waarom niet, hé? Ik zag het idee deze week passeren in het Facebookgroepje van ‘Meststoffen voor jouw blog’ (de zeer aan te raden cursus van Kathleen die ik vorig jaar volgde) en ik besloot om mee te doen. Hoewel het écht écht écht niet het juiste moment is. Maar ik voel nu al dat mijn verstand in overdrive aan het gaan is, en dan kan dit project net een perfecte uitlaatklep zijn.

De regels van de challenge zijn simpel: geen 40 dagen vasten maar dus 40 dagen bloggen. Start vandaag, stopt op 16 april (Pasen dus, duh). We krijgen 6 dagen om te skippen, die ga ik waarschijnlijk gebruiken als ik in de Paasvakantie op citytrip ben, maar dat zie ik nog wel. We krijgen een lijst met mogelijke thema’s maar mogen uiteraard zelf kiezen waar we over bloggen. Bij mij zal dat dus een mengeling zijn van onderwerpen uit de lijst en geïmproviseerde paniekerige posts over vloertegels en notariële aktes 🙂 De posts zullen ook zeker niet allemaal zo lang zijn als jullie misschien van mij gewoon zijn, er zullen ook kortjes zijn, maar alles is beter dan de radiostilte van het voorbije jaar, niet?

Deze aankondiging telt al als eerste officiële post vind ik. Nog 39 (min 6) te gaan, woehoew!

En als jullie mij nu even willen excuseren want ik moet nog een mail sturen naar de bank wat dus betekent dat ik in foetushouding voor mijn vuurke ga liggen.

Tot héél snel XO

door

Gelezen en meer dan goedgekeurd in 2016

Tot hoe laat in het nieuwe jaar mag je eigenlijk nog overzichtslijstjes maken van het jaar voordien? Als het nog mag in januari, dan ben ik nog op tijd hé? Want ik wil jullie eigenlijk nog wel vertellen over de boeken die ik vorig jaar heb gelezen. En anders moeten we er een andere draai aan geven, en is dit gewoon een lijstje van aanraders (of net niet) voor jullie in 2017! Voila, we zijn er.

Ik lees graag en veel. En dus is het een beetje vreemd dat ik pas vorig jaar twee dingen ontdekte waar de gemiddelde boekenfan al lang mee weg was: Goodreads, en de bibliotheek. De bib was vooral omdat ik vorig jaar 4/5 ben beginnen werken en het dus ook maar met 4/5-loon moet doen, en het mij dus niet meer kan permitteren om zo veel boeken te kopen als voordien. Voor Goodreads heb ik geen excuus behalve dat ik altijd wel een beetje laat ben met rages, ik liet pas een ombré in mijn haar zetten als het al helemaal passé was en iedereen zijn haar al lang roze had geverfd. Als je trouwens mijn Goodreads-vriendje wil worden, ik ben daar ook te vinden als Voskosmos!

Ik gaf mijzelf het doel om 10 boeken te lezen in 2016, en haal de dat doel ruimschoots. Ik las er 16 volledig uit, en begon er ook in 5 om ze dan niet uit te lezen. Dat niet-uitlezen, dat zou ik toen ik jonger was nooit gedaan hebben, maar het leven is te kort om boeken te lezen die je niets zeggen dus de laatste jaren zit ik er minder mee in om er gewoon mee te kappen. In ééntje ben ik zelfs na 5 pagina’s al gestopt! De meeste boeken die ik heb uitgelezen vond ik heel goed tot zelfs fantastisch, sommigen zus en zo, en eentje vond ik een pure schaamte voor het geschreven woord. Omdat ik hier al een halve A4 aan het volbrabbelen ben met de inleiding zal ik mijn lijstje beperken tot de boeken die ik 5 Goodreads-sterretjes heb gegeven en die ik dus zéker kan aanraden. (Ik lees in het Engels dus ik gebruik de Engelse titels, maar het zijn allemaal vrij bekende titels die je zeker ook in het Nederlands vindt in de winkel of online.)

20170122-the-girl-you-left-behindThe Girl You Left Behind – Jojo Moyes: Wat is dat toch met die Jojo Moyes en haar talent om mij te reduceren tot een wenende hoop blubber? Één van mijn lievelingsboeken aller tijden (De Laatste Liefdesbrief) is van haar, ze schreef het prachtige Me Before You en in The Girl You Left Behind gaat ze verder op hetzelfde romantische meeslepende elan. Het boek gaat over een vrouw die een dierbaar schilderij moet afstaan en toch vecht om het koste wat kost te kunnen houden, én over de vrouw op het schilderij. Ontroerend en met een mooie historische toets. Ik kreeg After You (het vervolg op Me Before You) van Het Vriendje voor nieuwjaar en ik kijk er al naar uit.

20170122-the-time-travelers-wifeThe Time Traveler’s Wife – Audrey Niffenegger: Een boek waar je even moet inkomen (het hoofdpersonage gaat in elk hoofdstuk terug of vooruit in de tijd), maar eens je ermee weg ben laat het je niet meer los. Een vrij dik boek maar het leest als een trein, en het heeft die lengte ook wel nodig om de relatie tussen Henry (de tijdreiziger dus) en Clare uit de doeken te doen. Er vloeide alweer een traan op het einde, ik begin te denken dat dat zowat mijn criterium moet zijn om een boek vijf sterretjes te geven 🙂

20170122-wonderWonder – RJ Palacio: Ik denk dat ik wel kan zeggen dat dit boek in het genre Young Adult valt, maar laat dat je zeker niet afschrikken. Wonder gaat over de tienjarige August Pullman, een jongen die moet leven met een misvormd gezicht. Klinkt heel zwaar en deprimerend, maar er zit genoeg humor in om de zware momenten te verlichten. Het is vooral een boek over vriendschap met een melig einde maar tegen dan heb je al zo veel liefde voor Auggie en zijn vrienden dat dat je echt niets meer kan schelen.

20170122-roomRoom – Emma Donoghue: Room staat niet alleen in mijn top 5 van 2016, maar waarschijnlijk ook in mijn top 5 allertijden. Ik werd door dit boek echt opgezogen, binnen en buiten gekeerd, omvergeblazen en in het gezicht geslagen. Het verhaal gaat over een vrouw die op jonge leeftijd ontvoerd werd en een kind kreeg van haar ontvoerder. De grootste sterkte van het boek is niet de plot maar het standpunt: je ziet alles vanuit de ogen van kleine Jack, en je ziet opeens alles vanuit een volledig ander perspectief. Je hoopt uiteraard dat ze kunnen ontsnappen, maar beseft ook dat dat de piepkleine wereld van Jack helemaal zou ontwrichten. Mijn hart ging aan diggelen, en ik zal mij dit boek nog héél lang herinneren.

20170122-the-rosie-projectThe Rosie Project: Het eerste boek dat ik vorig jaar las en al meteen vijf dikke sterren. Het verhaal is simpel: Don gaat op zoek naar een vrouw. Maar Don is ook een beetje, hmmm, anders. Het woord autisme valt niet meteen maar door zijn uitspraken en gewoontes weet je wel al snel hoe de vork aan de steel zit. Don Tillman is een fantastisch personage en ik kijk al uit naar het vervolg.

Ziezo! En als jullie ook willen weten welk boek jullie zéééker niet moeten lezen: Second Life van SJ Watson. Ja, inderdaad, de schrijver van één van de spannendste boeken van de afgelopen jaren, Before I Go To Sleep. Omdat ik daar zo van onder de indruk was, kon ik bijna niet wachten om te beginnen in Second Life. Ik weet niet wat er tussen die twee boeken gebeurd is met Watson maar goed kan het niet zijn. Misschien hebben ze hem verplicht om snel snel een ander boek te schrijven na het succes van Before I Go To Sleep (intussen al verfilmd trouwens) en gezegd: “Watson, het kan ons geen reetje schelen of je volgend boek goed is, maar we moeten profiteren van je succes en hier is honderduzend miljoen euro” Second Life is echt een schande. Ik gaf hem eerst 2 sterretjes, omdat ik 1 sterretje ook maar zo erg vind, maar toen ik de volgende ochtend wakker werd was ik er nog zo kwaad over dat ik mijn score nog heb verlaagd.

De boeken die ook goed maar niet o-mijn-god-wat-was-dit-geweldig waren:

  • To Kill a Mockingbird – Harper Lee
  • Revival – Stephen King
  • Mercedes – Stephen King
  • The Prophet – Michael Koryta
  • Where’d You Go, Bernadette?
  • Sharp Objects – Gillian Flynn
  • Diamonds Are a Girl’s Best Friend – Jenny Colgan
  • Under The Paw, Confessions of a Cat Man – Tom Cox
  • Life After Life – Kate Atkinson
  • The Year I Met You – Cecelia Ahern

En dan nog degenen waar ik ergens halverwege (of zelfs al na 5 pagina’s) afgehaakt ben:

  • Station Eleven – Emily St. John Mandel (geraakte er maar niet in weg en was dus dierbare leestijd aan het verspillen)
  • We Are All Completely Beside Ourselves – Karen Joy Fowler (degenen die hem gelezen hebben zullen weten waar ik het over heb: dié plottwist. Was erover voor mij.)
  • The Joy of Work: Dilbert’s Guide to Finding Happiness at the Expense of Your Co-Workers – Scott Adams (Vond ik ok tot ik ontdekte dat Scott Adams een beetje een lullo is en ik dat niet van mij af kon zetten)
  • Full House – Meave Binchy (ik weet zelfs al niet meer waar dit boek over ging, ook niet als ik de korte inhoud opnieuw lees. Dat zegt dus veel over hoe hard het mij interesseerde).
  • Miss Peregrine’s Home For Peculiar Children (please don’t kill me Peregrine-fans!)

Voor 2017 heb ik mijzelf alweer het doel gesteld om 10 boeken te lezen. Ik hoop uiteraard dat ik dat aantal weer ga halen, want wat is een challenge zonder het willen halen van het einddoel, maar ik hoop vooral veel supergoeie boeken te lezen. Hebben jullie aanraders die ik zeker moet meenemen in mijn lijstje voor 2017?

Tot snel!

XO

 

(De foto’s van de covers heb ik allemaal van op Goodreads)

door

Yay & Nay: part X

Hey. Pssst. Het is groen en valt van de bergen. Een slawine.

…

Ik had eens gehoord dat het goed was om een flauw mopje te maken om het ijs te breken als je iemand al lang niet meer hebt gezien. Dus bij deze is dat ijs versplinterd en vergeten we gewoon dat ik hier bijna drie maand afwezig was, OEPS!

Om het jaar goed te beginnen, vliegen we er vandaag in met alleen maar Yay’s. Ik weet dat jullie net als ik niet zo goed kunnen tegen verandering en nieuwe dingen maar het is nu eenmaal januari en als we elkaar op de 17de nog altijd drie kussen mogen geven mag ik ook alleen Yay’s doen vandaag! 2016 was duidelijk voor veel mensen een jaar om snel te vergeten, en dat was voor mij niet anders. In de eerste helft van het jaar rolde ik holderdebolder in een put die op dat moment wel geen bodem leek te hebben. In de tweede helft was het genoeg geweest en zette ik mijn voeten stevig op de bodem die er gelukkig toch wel bleek te zijn, en met de hulp van mijn omgeving en zeker ook mijn eigen wilskracht klom ik er langzaam maar zeker weer uit. Nu ben ik de put beetje bij beetje aan het dichtscheppen zodat ik er niet weer in sukkel met mijn lompe botten. Zeggen ze dat eigenlijk overal zo, lompe botten? Soit, in 2017 heb ik geen al te grote goeie voornemens behalve op mijn plooi blijven en de wereld een beetje meer door een roze bril zien. En dan zijn deze 6 Yay’s een goed begin 🙂

  • Ik! Heb! Een! Nieuwe! iPhone! En wat ben ik er blij mee. Ik had al een paar jaar de iPhone 5, waar ik heel tevreden mee was, maarrrrr… Mijn vader heeft op zijn werk de iPhone 7 gekregen, waardoor ik zijn iPhone 6 heb gekregen en mijn 5 aan mijn mama heb gegeven. Kunnen jullie nog volgen? Mijn mama ook helemaal blij natuurlijk, want nu kan ze ook whatsappen en foto’s sturen. Ik stuurde al geregeld foto’s naar mijn papa, die hij dan ook aan haar liet zien, maar ze was stiekem toch een beetje jaloers. Nu zitten we allemaal samen in een whatsapp-groep en stuurt ze volop selfies. Yay voor nieuwe speeltjes en hoogtechnologische ouders die vooral graag emoji’s sturen!
Hoe schattig is dit?

Hoe schattig is dit?

  • Vorig weekend liet ik samen met een vriendin een Thaise voetmassage doen. Ik wist nog van de vorige keer dat ze niet alleen je voeten maar heel je onderbenen onder handen nemen, dus ik had een broek aangedaan die makkelijk naar boven kan gerold worden. Was allemaal niet nodig, want we kregen een broekske van de zaak om aan te doen. En vanaf nu wil ik eigenlijk alleen nog maar dat broekske aandoen tot het einde der tijden. Volgende keer pik ik het mee. (Grapje hoor politie!) (Of misschien niet.) (Jawel, steek mij aub niet in ’t gevang!) Yay voor rode chillbroeken!
Strike a pose!

Strike a pose!

  • Het Vriendje zit in een van zijn drukste en zwaarste maanden van het jaar op zijn werk, dus we moeten quality time voor ons twee echt inplannen in onze agenda. Vind ik niet erg, want dat zorgt ervoor dat we die momenten extra appreciëren! Afgelopen zondag gingen we brunchen bij Sister Bean in Mechelen. In de week kan je daar heerlijk ontbijten of lunchen, maar in het weekend hebben ze alleen maar brunchbuffet. Nu, “alleen maar” is echt fout verwoord, zoals je wel kan zien op mijn bord. En dat was nog maar de eerste keer dat ik ging aanschuiven, dan was ik nog niet aan de zoete ronde begonnen. Yay voor schransen op zondag!
Niet op de foto: de grote homp brood die ik er bij at + de twee keer dat ik nog eens ging aanschuiven :)

Niet op de foto: de grote homp brood die ik er bij at + de twee keer dat ik nog eens ging aanschuiven 🙂

  • “Maar Vos, ging jij vorig jaar dan niet op je eten letten? Is dat nog altijd je goeie voornemen?” Ja hoor, dit is geëvolueerd van goed voornemen naar levensdoel. In 2015 was ik vrij veel kilo’s verloren, maar in 2016 zijn die er allemaal weer bijgekomen omdat ik geen energie meer had om mij ook nog bezig te houden met gezond eten én omdat ik nogal de neiging heb om mijzelf te troosten met alles waar suiker of boter inzit. Dat ben ik nu ook weer aan het aanpassen. Ik leg mijzelf geen te strenge regels op, want dan mislukt het toch. Ik probeer gewoon in de week thuis en op het werk geen snoepgoed of vettige drasj te eten, en in het weekend mag er al wat meer. Ik heb ook de app Lifesum ontdekt, ik ben er zelfs zó content mee dat ik mij de betalende versie al heb aangeschaft! Maar dat is misschien iets voor een aparte post. Dit is iets wat ik hopelijk kan volhouden op lange termijn, want ik heb geleerd dat al die extreme uitdagingen en nieuwe rages toch niet werken bij mij. Gewoon mijn gezond verstand gebruiken en dan kom ik er ook wel. Maar dan mag ik wel niet elk weekend een cupdonut eten. Cupcake +  Donut = CupDonut. Omg. (Te eten bij Cups ’n Cakes trouwens.) Yay voor haalbare doelen!
Zeg nu zelf.

Zeg nu zelf.

  • Over eten gesproken: gisteren gingen bijna al mijn dagcalorieën naar de sushi die ik ’s avonds ging eten in Antwerpen, en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad. We gingen bij Zaowang op de Oude Koornmarkt, voor mij de eerste maar zeker niet de laatste keer. Een uitgebreide kaart, alles supervers, snelle bediening, en ook heel ok qua prijs. Yay voor boten vol eten!
Eten dat geserveerd wordt op een attribuut is per definitie geniaal.

Eten dat geserveerd wordt op een attribuut is per definitie geniaal.

  • Ik kocht onlangs een nieuw dekentje voor in de zetel in denAldi. Het patroon vind ik vrij lelijk, maar het is ongelofelijk zacht én het is 240 op 220 centimeter groot. Dat is BIJNA EEN VOETBALVELD! Het Vriendje was eerst nogal sceptisch (vooral omdat het niet de eerste keer was dat ik bijna hysterisch met iets van denAldi thuiskom) maar toen hij er ook een namiddag onder had doorgebracht was hij helemaal van mening veranderd. Het is vooral zalig om met twee onder te liggen, nooit meer één van de twee die koude voeten of een koude rug moet hebben.  Ik weet niet of ze er nu nog zijn maar moest dat zo zijn, rep u naar daar. En als ge daar dan toch bent, koop u dan meteen ook de paella uit de diepvries. Kost maar een paar euro en smaakt in de verste verte niet naar paella, maar lékker jong. Yay voor denAldi!
Poes-approved!

Poes-approved!

En, gewoon omdat ik het niet kon laten, nog een foto van Poes in haar nieuwe chauffagewoonst. Het ding hing eerst beneden en toen haalde ze er haar neus voor op, maar nu het in de badkamer hangt zit ze er regelmatig in. Misschien hebben wij allebei dezelfde happy place. Op de badkamer, voor ons vuurke.

Mo how <3

Mo how ❤

Tot snel! XO

door

Yay & Nay: part IX

‘t Is weer tijd voor een Yay & Nay, waarin ik het heb over de goeie en slechte dingen des levens. Over de dingen des levens gesproken (kijk wat een overgang, en al meteen boem baf in het begin van een post, da’s durven hé), dat is al sowieso de grootste YAY van de voorbije maanden: mijn favoriete soap aller tijden wordt sinds een paar weken opnieuw uitgezonden door FOX. VIJF was er in mei mee gestopt en de maanden nadien waren gevuld met onzekerheid en twijfel. Ik (en met mij een ganse community van days-kijkers) had Vitaya, TLC en FOX al bestookt met smeekbedes om de soap alsjeblieft pleaaaase over te nemen, en na een paar maanden kwam er dan toch het verlossende persbericht. Sindsdien geniet ik weer elke dag van mijn dagelijkse dosis hersenloze absurditeit. Nog eens een welgemeende merci aan FOX! En nu terug over tot de orde van de dag!

YAY

  • Één van mijn beste vrienden werkt bij Q-Music en maakt daar elke dag het voormiddagprogramma You Make Us Play. Elke week mogen mensen van een ander beroep de muziek kiezen. Vincent gaat hen dan interviewen en maakt een bijhorende vlog. En mannekes, die vlog is hilarisch. En dat zeg ik niet omdat ik hem al ken van toen we nog allebei awkward 14-jarigen met veel te brede broeken en globes aan onze voeten waren. Vincent is één van de creatiefste en hardst werkende mensen die ik ken en hij verdient wel een shout out af en toe. Yay voor hilarische vrienden!

  • Ik heb niet alleen BV-vrienden (BVV’s?), maar ook doodgewone vriendinnen. En die zijn de laatste jaren massaal begonnen met baby’s te produceren. En er zit iets in ’t water hier want het zijn allemaal meisjes. Vorige week heb ik wat tijd doorgebracht met twee van de schattigste exemplaren, Mini-Oreo en het dochtertje van een andere vriendin waar ik nog geen koosnaam voor heb, en ik dan maar voor de gemakkelijkheid Erwtje ga noemen. Mini-Oreo en Erwtje waren té schattig. Zo’n brave kindjes! Erwtje had een verkoudheid en werd kordaat behandeld met fysiologisch water en oogdruppels en gaf toch geen kik. En de Mini-Oreo is gewoon, net als haar bijnaam, om op te fretten. Heel leuk dat ik een paar uur kan spenderen met het bewonderen van deze prachtige meisjes, en dan daarna toch gewoon nog helemaal alléén rustig in de zetel kan zitten zonder mij zorgen te maken over vroeg opstaan of nachtelijke huilbuien. Maar ik moet toch toegeven dat mijn eierstokken wat sprongetjes hebben gemaakt vorige week. Yay voor moederende vriendinnen!
  • Ik werk niet op vrijdag. Mijn mama werkt niet op vrijdag. Dat zorgt vaak voor spontane tripjes naar denAction of naar denAldi (waar mijn mama al haar fatsoen verliest en alles uit de bakken grabbelt gelijk zot). Vorige vrijdag was mijn papa toevallig ook thuis op vrijdag en besloten we om samen kastanjes te gaan rapen. Op een paar honderd meter van hun huis is een dreef die volledig gevuld is met kastanjebomen en waar je je dus in de herfst volledig kan laten gaan. Wij dus met ons drie naar die dreef, gewapend met zakken, emmers en beschermende handschoenen (hadden we vorig jaar niet aan gedacht waardoor we constant geprikt werden door de omhulsels). Toen mijn mama voorstelde om er een wedstrijd van te maken gingen alle remmen los. Uiteindelijk vonden mijn mama en ik allebei twee kilo, en mijn papa maar liefst vier kilo. Yay voor gratis noten en spontane gezellige uitstapjes!
Resultaat van de battle of the foxes :)

Resultaat van de battle of the foxes 🙂

  • Het Vriendje heeft dit weekend zijn beoordeling op het werk gekregen, en het was KEIGOED!!! Allé, niet dat er letterlijk “keigoed” stond, ik denk dat ze daar wel iets professioneler te werk gaan en met ingewikkelde management-termen werken. Maar toch, reden genoeg om hem te belonen met de biografie van Bruce Springsteen én een grote taart. Waar ik veel meer van gegeten heb dan hij, oeps. Hij moest maar sneller zijn, het leven is aan de rappen. Yay voor appreciatie voor alle eindeloze uren werk! (…en yay voor chocoladetaart, dat ook)
  • Het voorbije jaar verzoop ik zowat in rekeningen en brieven die allemaal met mijn auto te maken hadden. Ik heb een eind vorig jaar de auto van mijn mama overgekocht omdat mijn eigen Smartje gestorven was. Nu was die verkoop een hele administratieve rompslomp waar ik nét geen mini-zenuwinzinking van heb gekregen. Toen dat rond was begonnen de brieven van de verkeersbelasting en de verzekering te komen. Ik had belasting en verzekering betaald voor mijn oude auto, maar die periode liep langer dan de periode waarin hij effectief nog heeft rondgereden. Dus zij moesten mij dan geld terugbetalen. En dan moest ik opeens wel betalen voor mijn nieuwe auto, uiteraard. En toen moest ik toch terug nog wat terugkrijgen. Of betalen. Elke week kwam er wel een nieuwe brief waardoor ik nog meer in de war raakte. Ik heb toen een uur gespendeerd aan gewoon in chronologische volgorde elke brief woord voor woord te lezen om orde in de chaos te scheppen. Conclusie: ik heb nog 80 euro betaald en daarmee was de kous af. Nu denken jullie waarschijnlijk al heel de tijd: “Maar gij ratelend wijf, moet dit niet in de NAY-kolom staan, betalen is toch nooit plezant?” Nee, da’s waar. MAAR! Gisteren zag ik opeens dat ik op mijn rekening een storting had gekregen van 80 euro. Mededeling: ik had dubbel betaald en ik kreeg dit bedrag terug. Jippie! Yay voor mijn eigen slechte begrijpend vermogen en yay voor de belastingen om hier zo eerlijk over te zijn!

NAY

  • Ik ben een liedje beu, terwijl alle radiostations er blijkbaar nog volledig verliefd op zijn. Elke. Dag. Zo. Veel. Keer. STOP ERMEE! Nay voor that mattress that you stole from your roommate back in Boulder!

  • Woensdagavond hebben we een verrassingsfeestje gegeven voor een van onze beste vrienden die veertig werd. Dat was héél leuk en geslaagd, maar de afterparty die Poes Springsteen voor zichzelf organiseerde was dat wat minder. Ze vond het een geweldig idee om een van de slingers van het feestje op te eten en een paar uur later als een gek heel de keuken onder te kotsen. Gelukkig waren de slingers goud en zag ik ze dus duidelijk in haar overgegeven hoopjes zitten. Toen ik dacht dat alles er was uitgekomen blééf ze maar overgeven en ze werd hoe langer hoe zieker. Ik heb meteen de dierenarts gebeld en die heeft een foto genomen van haar maag en darmen. Ze zag in haar maag niets meer zitten maar omdat de slingers zo lang en fijn waren kon ze niet garanderen dat er toch eentje vast zat in haar darmen. Ze wou niet meteen opereren en dus werd het een paar uur bang afwachten. Intussen is het duidelijk dat Poes helemaal slingervrij is, dat er niets meer in haar zit en dat ze weer de oude is. Oef. Het wachten was heel stresserend en ik was bang dat ik mijn oogappel ging verliezen, maar uiteindelijk kwam alles goed. Dankjewel aan iedereen voor de bezorgde berichtjes, Poes is zoals altijd heel blasé en hautain over alles maar ik zie dat jullie liefde voor haar haar stiekem wel bevalt. Nay voor hoopjes kots vol gouden glitters!
De schuldige slingers.

De schuldige slingers.

  • Ik heb de laatste dagen iets beseft waar ik mij een beetje over schaam. Ik snap de symbolen > en < niet meer. En ik zeg bewust “niet meer” in plaats van “niet” omdat ik weet dat ik daar vroeger geen probleem mee had. Maar de laatste tijd moet ik superhard nadenken als ik een van die tekentjes in een tekst zie staan. Ik moet mij enorm focussen op wat er staat en of het nu groter dan of kleiner dan betekent. En ik blijf ook twijfelen. Heel raar, vooral omdat ik dat vroeger niet had. Maar kijk, vroeger kon ik om een of andere reden geen kip bakken en sinds kort kan ik dat als de beste. You win some, you lose some. Nay voor spontaan geheugenverlies!

Tot snel! XO

door

Op zoek naar officiële eieren, spokende huizen en gevaarlijke pyjama’s

Jongens en meisjes, mijn favoriete dag van het jaar is weer aangebroken. Nee, niet mijn verjaardag. Nee, niet Kerstmis. Nee, niet de start van de Zuidfoor. Wél de dag waarop ik jullie weer verblijd met de zoektermen waardoor mensen het voorbije jaar op mijn blog verzeild geraken. Ik heb ter voorbereiding mijn twee vorige overzichten (hier en hier, klikkerdeklik) nog eens nagelezen en eigenlijk dacht ik niet dat het nog gekker kon worden. Ik was fout. Zo fout. Dit jaar waren jullie niet meer geïnteresseerd in pompoenen en win for life, maar eerder in uitwerpselen, knutselende bejaarden en vissen. Ieder zijn ding. Ik ga er niet te veel woorden meer aan vuil maken en er gewoon aan beginnen, want ik kan hier niets meer zeggen wat deze post iet of wat meer normaal zou maken. Let’s go.

  • “happy birthday poezen”: Ik hoop dat het een leuk feestje is geweest!
Party hardy.

Party hardy.

  •  “a je moet kakken”: moe je kakken, duh.
  • “oneerlijke eind k3 zoekt k3”: Het enige wat oneerlijk was aan K3 Zoekt K3 was dat Gordon het mocht presenteren.
  • “hollandse versie no diggity”: *Geeeen diggity, geen twijfel baby!* Misschien zouden we hier wél beter Gordon voor inschakelen.
  • “chocolade ei officieel”: Zijn er ook van de niet-officiële soort?
  • “mensen die met mij sollen krijgen het ook terug”: Damn right *karatekick*
  • “moddervette meisjes”: … hebben iets te veel officiële chocolade eieren gegeten en zouden beter nog eens een pot maken van die gezonde….
  • “jeroen meus broccolie georgette soep”
  • “rog gezicht”: Ik hoop zo hard dat deze zoeker terechtgekomen is bij Roger de blije rog ❤
  • “coole profielfoto voor een jonge”:

    aub

    aub

  • “ik heb zin in smoutebollen”: Ik nu ook 😦
  • “ik ga naar scherpenheuvel, waarom?”: Ik ga binnen een maand ook weeral, en ik stel mijzelf elke dag dezelfde vraag.
  • “demoon in huis”: Met een paar weesgegroetjes en wat heilig rozenwater moet dat wel opgelost zijn. Moest het tegen het einde van de maand toch niet beter zijn, geen probleem, ’t is bijna Halloween dus dan kan je gewoon inkom vragen voor je huis en er nog wat geld mee verdienen, win-win!
  • “koop een lotje en win een huis”: I wish.
  • “disney keep away from open fire pyama’tjes gevaarlijk?”: Ik zou nu sowieso zelf niet in mijn pyjama in een open vuur gaan zitten, behalve als ik een of ander Game of Thrones-achtig-duiveluitdrijvend-ritueel uitvoer (misschien iets voor die demoon van hierboven!).
  • “als iemand buikgriep heeft gehad hoe snel brengt iemand dat bij iemand over”: Elke keer je het woord “iemand” gebruikt gaat het drie keer sneller volgens een oude legende.
  • “grappige afbeelding van ‘joepie tis vrijdag”: Als ik een afbeelding zou moeten laten zien van hoe ik eruitzie op vrijdag dan zou dat een foto zijn van een ongewassen zweterige vrouw in yogakleren die als een zottin aan het stofzuigen/afwassen/dweilen is en daarna ook nog eens ongewassen naar de winkel gaat en daarna een kwijlerig dutje doet. En ik denk dat niemand daar op zit te wachten.
  •  “geen ambitie, dus dan maar doen alsof”: ¯\_(ツ)_/¯

En dan nu de beste van allemaal…

  • “dikke vrouw op de bank met kitscherige dingen”: WAT? WAT? WAT? WAT? WAT? WAT?

Die laatste. Ik kan er nog altijd niet van over. Waarom? Wie? Hoe? WAAROM?

En dan na al deze gekheid op een stokje nog een heel ernstige PS die ik absoluut meen: ik heb de voorbije maanden gemerkt dat er veel mensen met donkere en angstige gedachten bij mij terechtkomen. Ik vermoed dat dat komt door mijn posts over mijn angststoornis en de bijhorende moeilijkheden. Aan al die mensen: ik hoop dat het intussen goed met jullie gaat en dat jullie hulp zoeken als het nodig is. Praat erover, je bent NIET en NOOIT alleen. Als je het moeilijker vindt om “in ’t echt” hulp te vragen en liever wat anoniemer blijft, dan kan je altijd terecht bij Tele-Onthaal via hun site of via het telefoonnummer 106. Het nummer van de Zelfmoordlijn is 1813, en zij hebben ook een chat via hun site. Goeie moed homies *vuistje*.

 

Bron gif katten

Bron afbeelding profielfoto